วันนี้เริ่มต้นเหมือนวันอื่น ๆ ด้วยเสียงประตูร้านที่เอี๊ยดอ๊าดและเสียงหึ่งเบาของหัวแร้งบัดกรี สมาร์ทวอทช์ต้องคำสาปบนโต๊ะทำงานของผมกะพริบแสงแปลก ๆ หน้าจอของมันแสดงสัญลักษณ์โบราณแตก ๆ ท่ามกลางคลื่นสัญญาณรบกวน อีกหนึ่งอุปกรณ์ที่ถูกทำลายเพราะความพยายามที่ไม่ฉลาดของใครบางคนในการผสานไสยศาสตร์เข้ากับบลูทูธ
Sponsored Ads
ธนาโผล่เข้ามาในร้านเหมือนพายุหมุน พร้อมกับยกโทรศัพท์ขึ้นโชว์ด้วยรอยยิ้มแบบผู้ชนะ “ฉันได้ไอเดียแล้ว—ฮิตครั้งใหญ่ครั้งต่อไปของเรา: ‘10 อันดับอุปกรณ์ผีสิงโดยธนา!’ เราจะเริ่มด้วยเจ้าสมาร์ทวอทช์ตัวนี้” เขาชี้ไปที่สมาร์ทวอทช์อย่างโอเวอร์ เกือบทำแก้วกาแฟเย็นหกด้วย
ผมถอนหายใจ และค่อย ๆ แซะชิ้นส่วนในสมาร์ทวอทช์ด้วยแหนบ “ธนา ซีรีส์อุปกรณ์ผีสิงของนายคือเหตุผลที่ลูกค้าครึ่งหนึ่งคิดว่าฉันเปิดคณะละครสัตว์ผีแทนที่จะเป็นร้านซ่อม”
“เฮ้” เขายกนิ้วชี้ “อินเทอร์เน็ตชอบเรื่องผีๆ นะ อีกอย่าง มันก็เป็นการตลาดฟรีด้วย”
ก่อนที่ผมจะทันตอบกลับ เสียงกระดิ่งที่ประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง—มีคนส่งของเดินเข้ามา พร้อมถือกล่องเล็ก ๆ ธรรมดา ๆ กล่องหนึ่ง
“ของสำหรับคุณนาวินครับ” เขาพูดพลางยื่นกล่องให้
ผมขมวดคิ้ว รับกล่องนั้นไว้ น้ำหนักมันเบาอย่างไม่น่าไว้วางใจ ไม่มีที่อยู่ผู้ส่ง ไม่มีเครื่องหมายอะไร นอกจากชื่อของผมที่เขียนด้วยลายมือสั่น ๆ
ผมเปิดมันอย่างระมัดระวัง หายใจติดขัดเมื่อดึงออกมาเจอกับสัญลักษณ์ที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ สลักอยู่บนกระจกสีดำที่แตกแล้ว ขอบแหลม ๆ ของมันเปล่งแสงจาง ๆ
ธนาชะโงกมองข้างหลังผม “เอ่อ นั่นไม่ดูน่ากลัวเลยสักนิด”
“ไม่เลย” ผมพึมพำ พลางเก็บเศษกระจกใส่กล่องกักกัน “และนี่คงแค่จุดเริ่มต้นของวันที่แย่มาก”
Sponsored Ads
———————
ผู้เฝ้ามอง
บ่ายวันนั้น บรรยากาศในร้านรู้สึกต่างออกไป ทุกเสียงดูชัดเจนขึ้น ทุกเงาดูมืดกว่าเดิม ข้างนอก มอเตอร์ไซค์คันหนึ่งที่ไม่คุ้นตาจอดอยู่ฝั่งตรงข้ามถนน คนขี่หายตัวไปแล้ว มันจอดอยู่ตั้งแต่เช้า ไม่ขยับเขยื้อน เหมือนกำลังรออะไรบางอย่าง—หรือใครบางคน
ผมก้าวออกไปข้างนอก แสร้งทำเป็นปรับป้ายไฟนีออนของร้าน สายตาจับจ้องไปที่มอเตอร์ไซค์คันนั้น ไม่มีทะเบียน ไม่มีเครื่องหมายระบุใด ๆ มีเพียงแต่ผิวสีดำด้านที่ดูดซับแสงอย่างน่าประหลาด
“นี่นายมองมอเตอร์ไซค์คันแปลก ๆ เป็นงานอดิเรกใหม่หรือไง?” ธนาถาม ขณะพิงกรอบประตูร้านพร้อมรอยยิ้ม
“มันจอดอยู่ตรงนั้นทั้งวัน” ผมพูดเบา ๆ “มีบางอย่างไม่ปกติ”
ธนาหรี่ตาแล้วไหล่ตก “บางทีเขาอาจจะเป็นแฟนตัวยงของฝีมือบัดกรีของนายก็ได้”
ผมไม่สนใจเขา นิ้วมือจับสัมผัสพระสมเด็จที่คล้องคอ ความอบอุ่นจาง ๆ ของมันช่วยให้ผมใจชื้นขึ้น แต่ความรู้สึกไม่สบายใจก็ยังคงอยู่
Sponsored Ads
———————
เฉียดฉิว
ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า ทิ้งเงายาวทอดผ่านถนนที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาของกรุงเทพฯ ขณะที่ผมขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์เพื่อมุ่งหน้ากลับบ้าน เครื่องยนต์คำรามพร้อมชีวิต ผมปรับหมวกกันน็อกให้เข้าที่ ในใจยังคงหมุนวนกับสัญลักษณ์ที่แตกและมอเตอร์ไซค์ปริศนาที่จอดอยู่นิ่ง ๆ
เมื่อขับไปได้กลางทาง เบรกกลับใช้งานไม่ได้
รถมอเตอร์ไซค์พุ่งไปข้างหน้าอย่างควบคุมไม่ได้ เอียงเข้าหาการจราจรที่สวนมา ชีพจรของผมพุ่งสูงขณะที่มือจับแฮนด์แน่น พยายามควบคุมสถานการณ์
เสียงบีบแตรดังลั่น คนขับรถตะโกนลั่นขณะผมเฉียดเข้าใกล้อย่างอันตราย ผมยกมือไปจับพระสมเด็จที่คล้องคอ กำไว้แน่น แสงเรืองรองจาง ๆ จากองค์พระแผ่ความอบอุ่นไปทั่วอก และความสงบประหลาดเข้ามาแทนที่ความตื่นตระหนก
ผมกระชากรถเบี่ยงออกด้านข้าง หวุดหวิดที่จะชนกับรถบรรทุก และลื่นไถลหยุดที่ขอบทาง มือจับหมวกกันน็อกดึงออกอย่างแรง หอบหายใจถี่ มือสั่นเทา
เบรกถูกแก้ไขแน่ ๆ เรื่องนี้มันชัดเจน
ขณะตั้งสติ ผมเห็นเงาของใครบางคนที่ปลายถนน—ชายในเสื้อแจ็คเก็ตสีดำ ใบหน้าถูกบดบังบางส่วนด้วยเงามืด เขายืนนิ่ง ดูเหมือนเฝ้ามองผม
จากนั้น เขาหันหลังและหายไปในกลุ่มคน
Sponsored Ads
———————
บุคคลในเงามืด
ผมกลับมาที่ร้าน นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน จ้องมองไปสายเบรกที่เสียหายจากมอเตอร์ไซค์ของผม รอยตัดเรียบของสายเบรกบ่งบอกทุกอย่างที่ผมต้องการรู้ มันไม่ใช่อุบัติเหตุ
ธนากลับบ้านไปแล้ว ทิ้งให้ผมอยู่กับความคิดเพียงลำพัง บรรยากาศในร้านดูหนักอึ้งกว่าปกติ เสียงหึ่งเบา ๆ จากกล่องกักกันผสมกับเสียงไฟนีออนเหนือศีรษะ
และแล้ว ผมก็รู้สึกถึงบางอย่าง—ไม่ได้อยู่ที่นั่นจริง ๆ แต่ยังคงอยู่ แต่เหมือนเงาจาง ๆ ที่มองไม่เห็นแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามีอยู่จริง ผมเหลือบมองไปที่ประตู แต่ถนนข้างนอกว่างเปล่า ทว่าความรู้สึกเหมือนถูกจ้องมองยังคงทำให้ต้นคอของผมขนลุก
Sponsored Ads
———————
น่าตื่นเต้น
ไกลออกไปอีกฝั่งของถนน เงานั้นปรากฏอีกครั้ง ชายปริศนายืนอยู่ สายตาจ้องตรงมายังร้านของผม ริมฝีปากของเขายิ้มบาง ๆ ขณะที่กระซิบเบา ๆ
“ความยุติธรรมอาจล่าช้า แต่มันไม่เคยลืมเลือน”
เขาก้าวถอยหลังสู่ความมืด หายไปอย่างรวดเร็วเหมือนที่เขาปรากฏตัว ทิ้งไว้เพียงเสียงสะท้อนของคำพูดในยามค่ำคืน
ภายในร้าน ผมกำมีดหมอแน่น ความมุ่งมั่นเย็นเยียบเข้ามาแทนที่ความกลัว
เรื่องนี้ยังไม่จบ ไม่ใช่ตอนนี้ ไม่ใช่เร็วๆ นี้แน่นอน
