๒๕๖๘ สัปตศกปีมะเส็ง พ่อเมืองนี้หาใคร่ใจในใจ เสอะหาลายสือไทยนี้จึ่งมีเพื่อไพร่ใส่ไว้ ให้ฝูงท่วย ลูกเจ้า ลูกขุน ฝูงท่วยถือบ้านถือเมืองกัน
เพลง, นิยาย, และแมวชื่อลาเต้
Rewind Bangkok: Songs, Stories, and a Cat Named Latte
(SSL)
Authors : S.J. Raventide
Original
Status : Ongoing
ฝนตกเบา ๆ เหมือนบทเพลงที่ไม่มีใครเคยเขียน
สิ่งสุดท้ายที่ฉันจำได้ก่อนตาย คือเสียงเพลงที่เปิดในวิทยุออฟฟิศ “ไม่เปลี่ยนเลย (Best Luck)” เพลงเนิบ ๆ เจ็บ ๆ จากวงชื่อ fellow fellow
ฉันชอบเพลงนั้นเสมอ มันฟังเหมือนความเจ็บปวดที่เราไม่รู้ตัว จนกระทั่งผ่านไปครึ่งแก้วของงกาแฟเย็นถูก ๆ ไปแล้ว ฉันเริ่มสงสัยว่า ไอ้อาการแน่นหน้าอกนี่…มันมาจากหัวใจ หรือแค่กรดไหลย้อน
แน่นอน ฉันไม่ได้คาดว่าจะตาย ไม่มีใครคาดหรอก โดยเฉพาะตอนที่เรายังนั่งง่วงอยู่หน้ากองรายงานค่าใช้จ่าย กาแฟเย็นชืด และความฝันที่ไม่เคยพ้นคำว่า “ไว้วันหลัง”
แต่ฉันก็ตายไป และเมื่อฉันลืมตาขึ้นอีกครั้ง ฉันก็อยู่ที่อื่นแล้ว
มันยังคงเป็นกรุงเทพฯ อยู่ มันยังร้อน มันยังเสียงดัง ยังชื้นพอจะทำให้จิตวิญญาณเปียกโชก แต่…มันไม่เหมือนเดิม
ปีที่นี่คือ 2543 ตามปฏิทินไทย หรือปี 2000 ถ้าใช้แบบฝรั่ง แต่ปี 2000 ที่นี่มันมีบางอย่างแปลกไป ประเทศไทยแพ้สงครามโลกครั้งที่สอง แล้วถูกพับรวมเข้ากับจักรวรรดิอเมริกันเหมือนผ้าเช็ดปากใต้เบอร์เกอร์
ตอนนี้เด็กนักเรียนต้องยืนเคารพธงชาติในห้องเรียน ที่มีภาพเรแกนอยู่ข้างในหลวง มีแมคโดนัลด์แบบวัด ๆ อยู่ที่รัชดา และมีใครบางคน คิดว่าตั้งชื่อร้านสะดวกซื้อว่า “7-Twelve” จะฟังดูเท่กว่าของเดิม
ฉันก็กลับมาอายุยี่สิบห้าอีกครั้ง หมดตัว แฟนทิ้ง หนี้กู้เรียนกับหนี้นอกระบบห้อยคอฉัน เหมือนเชื้อราเกาะพัดลมเพดาน และในอพาร์ตเมนต์เล็ก ๆ แถวอ่อนนุช ห้องที่มีแค่ผนังลอก ๆ กับกลิ่นมาม่าที่ตายไปนานแล้ว ฉันเจอสิ่งเดียวที่รู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องตลกร้าย
แมวอ้วนสีกาแฟครีมคาราเมล ตัวหนึ่ง มันมองฉันเหมือนฉันมาสายสำหรับอะไรบางอย่าง
ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงได้กลับมา บางทีจักรวาลอาจมีอารมณ์ขัน หรือชีวิตหลังความตายมันงบน้อย หรือบางที—แค่บางที—มันอยากให้ฉันเขียนเพลงที่ฉันไม่เคยได้เขียนให้จบ
ฉันก็เลยเขียน และฉันก็ยังคงเขียนอยู่ ด้วยโปรแกรมเถื่อน กีตาร์มือสอง และทุกความทรงจำจากโลกที่ลืมบทเพลงของตัวเองไปหมดแล้ว
นี่ไม่ใช่เรื่องราวของการย้อนเวลา และก็ไม่ใช่เรื่องราวของการไถ่บาป
แต่มันคือเรื่องของผู้ชายคนหนึ่ง แมวตัวหนึ่ง เมืองหนึ่งที่ไม่รู้ตัวว่ามันพังไปแล้ว และบทเพลงที่เราฮัมในเวลาที่ไม่มีใครฟัง
ให้ฉันเล่าให้คุณฟังเกี่ยวกับ กรุงเทพฯ อภิวัฒน์ และทำไมบางครั้ง… ถ้าเราอยากจะก้าวไปข้างหน้า
เราต้อง “ย้อนกลับ” ก่อน
“นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายไปเผยแพร่หรือกระทำการใด ๆ ก่อนได้รับการอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมายต่อผู้กระทำละเมิดอย่างเด็ดขาดโดยไม่มีข้อยกเว้น“Latest Chapters
- 004-คู่มือไล่ล่าความฝันฉบับคนถังแตก (และวิธีทำให้แมวของฉันเงียบซะที) April 5, 2025
- 003-กรณ์, พนักงานกะดึก (และทำไมลูกค้าตอนตีสามถึงเป็นสายพันธุ์แห่งความวุ่นวายที่แตกต่าง) April 5, 2025
- 002-ความสุขของกะดึกที่ 7-Twelve! (และทำไมแมวของฉันถึงมีศักดิ์ศรีมากกว่าฉัน) April 5, 2025
Chapters
- 004-คู่มือไล่ล่าความฝันฉบับคนถังแตก (และวิธีทำให้แมวของฉันเงียบซะที)
- 003-กรณ์, พนักงานกะดึก (และทำไมลูกค้าตอนตีสามถึงเป็นสายพันธุ์แห่งความวุ่นวายที่แตกต่าง)
- 002-ความสุขของกะดึกที่ 7-Twelve! (และทำไมแมวของฉันถึงมีศักดิ์ศรีมากกว่าฉัน)
- 001-ฉันตายไปพร้อมกับเพลง “ไม่เปลี่ยนเลย (Best Luck)” แล้วตื่นขึ้นมาในปี 2543