WhatANovel.com

เก้าอี้เหล็กโยกเยกทุกครั้งที่ฉันขยับตัว ฟังดูเหมือนมันกำลังจะออกเสียงเตือน แต่จริง ๆ มันแค่แก่ ฉันไม่คิดจะเปลี่ยนมัน กาแฟที่ร้านนี้ ที่เปิด ..

โทรศัพท์ในมือฉันหนักกว่าที่ควรจะเป็น บางทีอากาศยามเช้าก็เป็นตัวการที่หนาแน่นไปด้วยเศษควันพลุที่ยังหลงเหลือ กับความหวังที่เหนียวเหนอะติดค้าง…

เมืองไม่ได้เปลี่ยนไป ยังคงเสียงดังเกินความจำเป็น หนักอึ้งกว่าที่เห็น บางที คนที่เปลี่ยน อาจเป็นฉันเองบรรยากาศยามเช้าเริ่มคลี่ตัวคลุมกรุงเทพ…

กองบิลที่กองสุมอยู่บนโต๊ะดูไม่ต่างจากเดิมสักเท่าไร ยับยู่ยี่ ดื้อรั้น และเพิ่มจำนวนขึ้นอย่างเงียบ ๆ เหมือนวัชพืชในที่รกร้าง แต่ครั้งนี้ ฉัน…

ฉันเริ่มเก็บของทีละชิ้นหลังเคาน์เตอร์ ทั้งที่รู้ดีว่ายังเหลืออีกหลายคืนให้ต้องนั่งตรงนี้ เริ่มจากป้ายชื่อเก่าใบหนึ่ง แผ่นเล็ก ๆ ที่งอเบี้ยว…

สำนักงานลิขสิทธิ์ยังคงเหมือนเดิม พัดลมติดผนังที่ครางหงิงเหมือนถอนหายใจใส่โลกในรอบกะสุดท้าย โปสเตอร์ที่เตือนการละเมิดลิขสิทธิ์ที่ซีดจนคำว่า …

ฉันกำลังโน้มน้าวตัวเองว่า มาม่าถือเป็นซุปชนิดหนึ่ง ซุปจริง ๆ ได้ครึ่งทางแล้ว โทรศัพท์ก็ดังขึ้นไม้กวาดหยุดค้างกลางจังหวะปัด อพาร์ตเมนต์เงียบ…

สายโทรเข้ามาหลังฉันล้างจานเสร็จพอดี ก่อนที่สมองจะมีโอกาสเถียงตัวเองว่า มาม่าไมโครเวฟก็นับเป็นการเตรียมอาหารเหมือนกัน …

มันเริ่มจากสายโทรศัพท์ แล้วจบลงด้วยความเงียบที่ฉันอธิบายไม่ออก“เพลงจะออนแอร์ศุกร์นี้นะ 92.5… แบบทดสอบฟีดแบคผู้ฟังก่อนปล่อยจริง ยังไม่มี …