แสงริบหรี่จากเทียนส่องแสงจาง ๆ ในห้องโถง แสงนั้นอบอุ่นแต่ก็ชวนขนลุก เปลวเทียนพริ้วไหวทอดเงายาวบนกำแพง ตำราโบราณและเครื่องมือเล่นแร่แปรธาตุกระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะ พวกมันกระซิบถึงความรู้ที่ถูกลืมและความลับมืดมน อากาศหนาหนักไปด้วยกลิ่นหอมของกำยาน รุนแรงจนรู้สึกเหมือนถูกใช้เพื่อปกคลุมจิตใจและลดความตื่นตัว
Sponsored Ads
อีธาน รูค ยืนอยู่กลางห้อง หัวใจเต้นระรัวในอก รอยประทับแห่งเอลด์ริชบนฝ่ามือของเขาร้อนแรงกว่าที่เคย มันเต้นพร้อมกับพลังชั่วร้ายที่สอดคล้องกับจังหวะการเต้นของหัวใจที่เต้นเร็วขึ้น เขาขยับมือต้องการคลายความตึงเครียด แต่รอยประทับนั้นกลับสว่างวาบขึ้น ร้อนแผดเผาส่งความร้อนคม ๆ ไปทั่วแขน
“พร้อมหรือยัง อีธาน?” เสียงของมาสเตอร์อาร์เวนดังขึ้นทะลุความหม่นมัวในห้อง คมและเย็นชา เขายืนอยู่ฝั่งตรงข้ามห้อง ร่างผอมสูงของเขาสวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้มที่ปักสัญลักษณ์ซึ่งส่องแสงเรืองรองในแสงเทียน ดวงตาคมของเขาส่องประกายด้วยความอยากรู้ผสมกับบางสิ่งที่มืดมนมากกว่านั้น บางสิ่งที่ทำให้อีธานรู้สึกไม่สบายใจ
อีธานพยักหน้า แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจว่าพร้อมจริงหรือไม่ เขาได้ตกลงแล้ว แต่ความสงสัยยังคงกัดกินเขา ความรู้สึกที่คืบคลานมาเตือนถึงอันตรายและการหักหลัง เขาไม่แน่ใจว่าเขาไว้ใจอาร์เวนได้หรือไม่ มีบางอย่างแปลก ๆ เกี่ยวกับชายคนนี้ บางอย่างที่ทำให้อีธานรู้สึกเหมือนเป็นเพียงเบี้ยในเกมที่เขายังไม่เข้าใจทั้งหมด
แบรนยืนอยู่ใกล้ประตูห้อง มือของเขาวางอยู่บนด้ามดาบ ดวงตาของเขาไม่ละสายตาจากอาร์เวน ความตึงเครียดในห้องนี้หนักหน่วง และอีธานรู้สึกถึงความไม่ไว้วางใจของแบรนที่ปกคลุมอยู่ในอากาศ แต่พวกเขาไม่มีทางเลือก พวกนับถือลัทธิกำลังตามล่า เครื่องหมายยิ่งอันตรายขึ้นทุกวัน หากพิธีกรรมนี้สามารถทำให้เขาหลุดพ้นจากอำนาจของมันได้ อีธานก็ต้องเสี่ยง
“เรามีโอกาสแค่ครั้งเดียว” แบรนพูดด้วยเสียงต่ำและหนักแน่น “ถ้ามีอะไรผิดพลาด ”
“จะไม่มีอะไรผิดพลาด” อาร์เวนขัดขึ้นอย่างราบรื่น รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏบนริมฝีปากของเขา “ตราบเท่าที่อีธานทำตามคำสั่งของฉัน พิธีกรรมจะดำเนินไปตามแผน แต่เราต้องเริ่มแล้ว ยิ่งรอนาน รอยประทับก็ยิ่งมีอิทธิพลมากขึ้น”
Sponsored Ads
มือของอีธานสั่นเล็กน้อยขณะที่เขายกมันขึ้น แสงจากรอยประทับส่องแสงไม่เป็นธรรมชาติบนฝ่ามือของเขา เขารู้สึกได้ถึงพลังแห่งเอลด์ริชที่หมุนวนอยู่ภายในตัวเขา คดเคี้ยวเหมือนงูที่พร้อมจะโจมตี เสียงกระซิบดังขึ้นเรื่อย ๆ ในชั่วโมงก่อนพิธี พวกมันกระซิบด้วยน้ำเสียงที่น่าสะพรึงกลัวในหัวของเขา สัญญาถึงพลังและความรู้แลกกับการยอมจำนน
[โอบรับเรา เข้าร่วมกับเรา เจ้าเป็นของเรา อีธาน รุค]
อีธานกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก พยายามกดเสียงกระซิบเหล่านั้นลง เขายอมแพ้ไม่ได้ ไม่ใช่ตอนนี้
อาร์เวนก้าวมายังกลางห้อง การเคลื่อนไหวของเขาแม่นยำและชัดเจน เขาล้วงเข้าไปในเสื้อคลุมและหยิบกริชเล่มเล็กที่สลักอย่างประณีตออกมา ใบดาบส่องแสงในแสงเทียน ด้ามจับถูกแกะสลักด้วยรูนที่เปล่งแสงสีฟ้าเรือง ๆ เหมือนแสงจากรอยประทับบนฝ่ามือของอีธาน
“กริชเล่มนี้คือวัตถุโบราณ” อาร์เวนพูดเบา ๆ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่อีธาน “ถูกตีขึ้นเมื่อหลายศตวรรษก่อน โดยผู้ที่พยายามทำความเข้าใจกับพลังแห่งเอลด์ริช มันมีพลังที่จะตัดการเชื่อมโยงระหว่างเธอและรอยประทับ แต่ก็ต่อเมื่อเธอกล้าที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งที่อยู่หลังจากนั้น”
หัวใจของอีธานเต้นเร็วขึ้น “สิ่งที่อยู่หลังจากนั้นคืออะไร?”
รอยยิ้มของอาร์เวนกว้างขึ้น “ความจริง”
แบรนกำดาบแน่นขึ้น ข้อนิ้วของเขาขาวซีด “เลิกพูดอ้อมค้อมได้แล้ว อาร์เวน บอกเขามาตรง ๆ ว่าเขากำลังจะเผชิญกับอะไร”
Sponsored Ads
ดวงตาของอาร์เวนเหลือบมองไปที่แบรน แสดงความรำคาญบนใบหน้าเล็กน้อย “ความจริงนั้นเรียบง่าย รอยประทับแห่งเอลด์ริชไม่ใช่แค่คำสาป มันคือประตูเชื่อมโยง เป็นสายใยที่ผูกอีธานไว้กับพลังที่อยู่นอกโลกนี้ การตัดการเชื่อมโยงนั้นหมายถึงการเผชิญหน้ากับพลังที่พยายามจะครอบครองเขา พลังเหล่านั้นจะไม่ยอมปล่อยไปง่าย ๆ”
เหงื่อเย็น ๆ ผุดขึ้นบนผิวของอีธาน ห้องดูเหมือนจะมืดลง เงาในห้องยาวขึ้น ลึกขึ้น ราวกับว่ากำแพงของห้องกำลังบีบเข้ามาใกล้เขา
“ฉันต้องทำอะไร?” อีธานถาม เสียงของเขาแทบจะเป็นเสียงกระซิบ
อาร์เวนก้าวเข้ามาใกล้ ยื่นกริชให้เขา “เธอต้องใช้กริชนี้และตัดรอยประทับออกจากฝ่ามือของเธอ เมื่อเลือดไหล พิธีจะเริ่มขึ้น ฉันจะควบคุมพลังงานผ่านช่องทางที่ถูกต้อง และเราจะตัดการเชื่อมโยงนั้น แต่เธอต้องเข้มแข็ง อีธาน พลังแห่งเอลด์ริชจะไม่ยอมปล่อยไปโดยไม่มีการต่อสู้”
อีธานจ้องมองกริช ความกลัวแล่นขึ้นในท้อง ความคิดที่จะต้องกรีดเนื้อตัวเองให้เลือดไหลเพื่อเริ่มพิธีกรรมโบราณทำให้เขารู้สึกหวาดกลัว แต่ทางเลือกอื่น การปล่อยให้รอยประทับกลืนกินเขา ยิ่งเลวร้ายกว่า
เขายื่นมือออกไป นิ้วมือสั่นขณะที่พวกมันจับด้ามกริชไว้ ทันทีที่ผิวของเขาสัมผัสกับใบมีด รอยประทับบนฝ่ามือของเขาก็สว่างวาบด้วยแสงรุนแรง และความเจ็บปวดแหลมคมแล่นผ่านแขน อีธานสูดหายใจเฮือก หัวเข่าอ่อนลงเล็กน้อยขณะที่พลังเอลด์ริชพุ่งเข้ามาในตัวเขา ท่วมท้นจนประสาทรับรู้ถูกปิดกั้น
Sponsored Ads
[ยอมจำนน ยอมจำนนต่อเรา]
เสียงกระซิบดังสนั่น ราวกับเสียงหลายเสียงที่กำลังกรีดร้องในหัวของเขา พยายามดึงเขาเข้าสู่ความมืด อีธานบีบตาแน่น ต่อสู้กับการดึงดูด แต่ความเจ็บปวดในมือของเขาทำให้ทนไม่ไหว รอยประทับบนมือของเขาเผาไหม้ราวกับไฟ
“ตอนนี้” อาร์เวนพูด น้ำเสียงของเขานิ่งสงบและหนักแน่น “ทำเดี๋ยวนี้ ก่อนที่รอยประทับจะยึดครองเธอ”
อีธานลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก แม้สายตาจะพร่ามัว ห้องดูเหมือนจะบิดเบี้ยวรอบตัวเขา กำแพงเหมือนกำลังเต้นไหวไปมา แต่เขากำกริชแน่นขึ้น ยกมันขึ้นสู่ฝ่ามือ
[ยอมจำนน]
อีธานสูดหายใจลึกแล้วกดใบมีดลงตรงกลางของรอยประทับ ความเจ็บปวดเกิดขึ้นทันที แผดเผา ราวกับว่าใบมีดกำลังตัดทะลุสิ่งที่มากกว่าแค่เนื้อหนัง เลือดไหลซึมออกจากแผล มืดหนา ไหลมารวมกันตรงกลางฝ่ามือ รอยประทับสว่างขึ้น พลังแห่งเอลด์ริชหมุนวนอย่างบ้าคลั่งรอบตัวเขา เสียงกระซิบดังขึ้น เร่งร้อนยิ่งกว่าเดิม
อาร์เวนเริ่มสวดมนต์ เสียงของเขาต่ำและมีจังหวะ คำพูดนั้นโบราณและไม่คุ้นเคย เทียนสั่นไหว เปลวไฟของพวกมันเต้นระบำท่ามกลางพายุพลังงานที่กำลังก่อตัวขึ้นในห้อง สัญลักษณ์บนกำแพงเปล่งแสงสว่างเจิดจ้า แสงที่เต้นเป็นจังหวะ และอากาศรอบตัวสั่นสะเทือนด้วยพลังงาน
มือของอีธานสั่นขณะที่เลือดไหลออกจากแผล รอยประทับร้อนขึ้นทุกวินาทีที่ผ่านไป เขารู้สึกได้ถึงพลังแห่งเอลด์ริชที่ต่อต้านพยายามตัดการเชื่อมโยง มันพันธนาการแน่นขึ้นในจิตใจและวิญญาณของเขา
Sponsored Ads
[เจ้าเป็นของเรา เจ้าต้องเป็นของเรา]
การสวดมนต์ของอาร์เวนดังขึ้น เร่งร้อนมากขึ้น คำสวดเหล่านั้นดังก้องไปทั่วห้อง ราวกับเสียงกลอง พื้นใต้เท้าของอีธานสั่นสะเทือน และเขารู้สึกถึงการดึงบางอย่าง พลังที่มองไม่เห็นกำลังลากเขาไปสู่บางสิ่งที่กว้างใหญ่และน่ากลัว วิสัยทัศน์ของเขาเริ่มพร่ามัว ห้องหมุนรอบตัวเขา เสียงกระซิบกลายเป็นเสียงก้องที่ดังอยู่ในหูของเขา
[ยอมจำนน ยอมจำนน]
อีธานร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ร่างของเขาสั่นเทิ้มขณะที่พลังแห่งเอลด์ริชพุ่งเข้ามาในตัวเขา ความเจ็บปวดนั้นเกินจะทนได้ รอยประทับร้อนแรงราวกับถูกประทับด้วยเหล็ก เขารู้สึกได้ถึงการสูญเสียการยึดมั่นในความเป็นจริง โลกที่อยู่รอบตัวเขาจางหายไปในความมืด
แล้วทุกอย่างก็เงียบไป
ชั่วขณะหนึ่ง มีเพียงความมืดมิด อีธานลอยอยู่ในความว่างเปล่า ไร้น้ำหนัก จิตใจของเขาล่องลอยอยู่ในทะเลดำอันไร้สิ้นสุด ความเจ็บปวดหายไปแล้ว เสียงกระซิบก็เงียบลงเช่นกัน แต่มีบางสิ่ง บางสิ่งที่กำลังเฝ้ามองเขา รอคอย
ร่างหนึ่งปรากฏขึ้นจากความมืด สูงใหญ่และน่าสะพรึงกลัว ร่างของมันแปรเปลี่ยนและบิดเบี้ยวเหมือนควัน ดวงตาของมันเปล่งแสงด้วยแสงที่ไม่เป็นธรรมชาติ และเสียงของมันดังก้องในความว่างเปล่า
ซาราธ โคล ราชาแห่งเอลด์ริช
ชื่อของมันสะท้อนในจิตใจของอีธาน ความเย็นสั่นไหวแล่นผ่านกระดูกสันหลังของเขา
[เจ้าจะหนีเราไม่พ้น] ร่างนั้นกระซิบ เสียงของมันเย็นชาและชั่วร้าย [เจ้าได้ถูกทำเครื่องหมายไว้แล้ว เจ้าเป็นของเรา]
Sponsored Ads
ลมหายใจของอีธานติดขัด ร่างกายของเขาแข็งค้าง เขารู้สึกได้ถึงน้ำหนักของการปรากฏตัวของราชาแห่งเอลด์ริช พลังอันแห่งห้วงลึกของมันกดทับลงมา ทำให้เขาหายใจไม่ออก
[เจ้าจะต้องยอมจำนน] ซาราธ โคล พูดเสียงต่ำ ดวงตาของมันจ้องมองลึกเข้าไปในจิตวิญญาณของอีธาน [หรือเจ้าจะถูกกลืนกิน]
อีธานอยากจะกรีดร้อง อยากจะวิ่งหนี แต่ไม่มีที่ให้หนี ความมืดมิดเข้ามาล้อมรอบเขา การปรากฏตัวของราชาแห่งเอลด์ริชครอบงำเขา และเขารู้สึกได้ว่ารอยประทับกำลังบีบรัดแน่นขึ้น ดึงเขาลึกเข้าไปในความว่างเปล่า
แต่ลึกลงไปในใจของเขา มีประกายแห่งการต่อต้านส่องวาบขึ้น
“ไม่” อีธานกระซิบ เสียงของเขาสั่นเทาแต่มั่นคง “ฉันจะไม่ยอมจำนน”
ดวงตาของราชาแห่งเอลด์ริชหรี่ลง และร่างของมันเปลี่ยนเป็นมืดมนกว่าเดิม ดูน่ากลัวยิ่งขึ้น
[เจ้าจะต่อต้านไปได้ไม่ตลอด] มันคำราม [พลังแห่งเอลด์ริชไหลเวียนอยู่ในตัวเจ้า มันเป็นเพียงแค่เรื่องของเวลาเท่านั้น]
อีธานกำหมัดแน่น หัวใจของเขาเต้นแรง เขาไม่รู้ว่าเขาจะต้านทานได้นานแค่ไหน แต่เขาจะไม่ยอมแพ้ ไม่ใช่ตอนนี้ และไม่ใช่ในอนาคต
“ฉันจะหาทาง” อีธานพูดด้วยเสียงที่แข็งแกร่งขึ้น “ฉันจะตัดการเชื่อมโยงนี้ออกไป”
ราชาแห่งเอลด์ริชหัวเราะ เสียงหัวเราะเย็นเยียบและว่างเปล่าดังก้องไปทั่วความมืด
[เราจะได้เห็นกัน]
แล้วความมืดก็ดูดกลืนมันหายไป
อีธานสูดหายใจเข้าลึกขณะที่เขากลับเข้าสู่ความเป็นจริง อากาศเย็นในห้องโถงกระแทกเข้ามาเหมือนคลื่น เขาอยู่บนพื้น มือของเขาเปื้อนไปด้วยเลือด กริชวางอยู่ข้าง ๆ เทียนทั้งหมดดับสนิท และห้องก็เงียบสงัด ราวกับไม่มีชีวิต เหลือเพียงเสียงครางเบา ๆ ของพลังงานแห่งเอลด์ริชที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในอากาศ
อาร์เวนยืนอยู่เหนือเขา ใบหน้าของเขาอ่านไม่ออก “มันเสร็จสิ้นแล้ว” เขาพูดเบา ๆ “ชั่วคราว”
Sponsored Ads
ร่างกายของอีธานเจ็บปวดไปหมด กล้ามเนื้อทุกมัดสั่นเทิ้มจากสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น รอยประทับยังคงแผดเผาบนฝ่ามือของเขา แต่ความรู้สึก… แตกต่าง มันอ่อนลง การเชื่อมโยงนั้นถูกตัดขาดแล้ว อย่างน้อยก็ชั่วคราว
แต่เขารู้ว่านี่ยังไม่จบสิ้น
ขณะที่แบรนช่วยพยุงเขาขึ้นยืน จิตใจของอีธานวิ่งพล่าน พิธีกรรมนี้เพียงซื้อเวลาให้เขาเท่านั้น ราชาแห่งเอลด์ริชยังคงอยู่ข้างนอกนั้น เฝ้าดู และรอยประทับยังคงเป็นส่วนหนึ่งของเขา
แต่เขาได้ทำการตัดสินใจแล้ว เขาจะไม่ยอมแพ้
อย่างน้อยก็ยังไม่ใช่ตอนนี้
