ค่ำคืนที่เย็นเยียบกดดันพวกเขา ความเงียบของป่ารกร้างถูกทำลายเพียงแค่เสียงใบไม้พลิ้วไปตามแรงลมที่ไกลออกไป อีธานนั่งพิงต้นไม้ที่สึกกร่อน หายใจสั้นและเหนื่อยอ่อน ร่างกายทั้งหมดยังคงเจ็บปวดจากการหลบหนีอย่างสิ้นหวังจากป้อมปราการ แบรนยืนห่างออกไปไม่กี่ก้าว จับตาดูรอบๆ อย่างระมัดระวัง มือของเขาไม่เคยห่างจากดาบอันคุ้นเคย ภัยจากการพังทลายของป้อมปราการอยู่เบื้องหลังแล้ว แต่การต่อสู้ที่แท้จริงยังคงอยู่ในตัวอีธาน
Sponsored Ads
รอยประทับบนฝ่ามือของเขาเต้นเป็นจังหวะด้วยความร้อนอ่อนๆ ที่ไม่หยุดหย่อน เหมือนถ่านไฟจากห้วงลึกเผาไหม้ใต้ผิวหนัง มันมากกว่าแค่รอยแผลเป็น มันคือประตูทางเข้า พาหะนำสู่พลังโบราณที่ค่อยๆ ควบคุมเขา การปรากฏตัวของ ซาราธ โคล ราชาแห่งเอลด์ริช ได้กลายเป็นเสียงกระซิบที่ไม่เคยหยุดยั้งในส่วนลึกของจิตใจ เสียงนั้นดังก้องทุกครั้งที่จิตใจของเขาสงบลง
[เจ้าคือกุญแจ อีธาน รูค เจ้าคือผู้ที่ควบคุมห้วงลึกนี้ได้]
อีธานกำหมัดแน่น พยายามบังคับให้รอยประทับที่ฝ่ามือจางหายไป แต่ความร้อนยังคงอยู่ ส่งคลื่นพลังแห่งเอลด์ริชผ่านร่างกายของเขา เขารู้ว่าเขาจะไม่สามารถระงับมันได้อีกนาน เสียงกระซิบเริ่มดังขึ้น การเชื่อมโยงกับห้วงลึกก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นทุกขณะ เขาต้องหาวิธีหยุดมัน แม้เพียงชั่วครู่ก็ตาม
แต่เขาไม่มีอุปกรณ์ เครื่องมือการเล่นแร่แปรธาตุของเขาหายไปท่ามกลางความโกลาหลจากการพังทลายของป้อมปราการ พวกเขาหนีออกมาพร้อมกับเพียงเสื้อผ้าที่สวมใส่ และตอนนี้ป่ารกร้างแผ่ขยายออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุดรอบตัวเขา จิตใจของอีธานหมุนวน พยายามหาทางแก้ไข การเล่นแร่แปรธาตุเคยเป็นอาวุธของเขา เป็นวิธีที่เขาใช้ควบคุมโลกที่อยู่รอบตัว แต่ตอนนี้เขาจะใช้อะไรได้โดยไม่มีเครื่องมือที่เคยพึ่งพา?
Sponsored Ads
แบรนหันมา ดวงตาคมกริบในแสงสลัว
“คุณดูแย่กว่าเดิม” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่แฝงด้วยความกังวล “อะไรก็ตามที่เกิดขึ้นภายในตัวคุณ…มันแข็งแกร่งขึ้นใช่ไหม?”
อีธานไม่ตอบทันที จิตใจของเขาถูกถ่วงด้วยเสียงกระซิบของซาราธ โคล เขาต้องลงมือ และเร็วด้วย แต่จะทำอย่างไร? เขาไม่มีอุปกรณ์ ไม่มีส่วนผสมที่วัดอย่างแม่นยำ สิ่งเดียวที่เขามีคือป่ารอบตัว และความหวังริบหรี่ว่าสัญชาตญาณการเล่นแร่แปรธาตุของเขาจะช่วยให้เขาผ่านพ้นไปได้
“ฉันหยุดมันได้” อีธานพูดออกมาอย่างยากลำบากผ่านฟันที่กัดแน่น
“แต่ฉันต้องสร้างบางอย่าง มันเสี่ยง แต่ฉันไม่มีทางเลือก”
แบรนขมวดคิ้ว มองรอบๆ ป่าที่มืดมิด “คุณไม่มีเครื่องมือ จะใช้อะไรล่ะ?”
ดวงตาของอีธานกวาดมองพื้นดิน ต้นไม้ และพุ่มไม้ แม้จะไม่คุ้นเคยกับโลกนี้ แต่เขาได้เรียนรู้ที่จะปรับตัวอย่างรวดเร็ว ในช่วงเวลาที่อยู่กับนักวิชาการและนักเล่นแร่แปรธาตุอย่างอาร์เวน เขาได้ศึกษาพืชพรรณในโลกใหม่นี้ เรียนรู้ว่าคุณสมบัติของมันเชื่อมโยงกับ หรือแตกต่างจากสิ่งที่เขารู้ในชีวิตก่อนอย่างไร การเล่นแร่แปรธาตุส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการเข้าใจสมดุลของธาตุและพลังงาน และแม้ว่าพืชพรรณที่นี่จะเป็นสิ่งแปลกใหม่ แต่หลักการของเคมีและธรรมชาติยังคงเหมือนเดิม
เขาได้เรียนรู้ว่าต้นไม้ในโลกนี้มีส่วนผสมที่คล้ายกับที่เขาเคยใช้ ในโลกเก่าของเขา เขาเคยใช้เปลือกวิลโลว์เพื่อความสงบ แต่ที่นี่เขาได้ค้นพบว่าเปลือกของวิชฮาเซลจากต้นสนสูงใหญ่มีผลที่คล้ายคลึงกัน โดยช่วยปรับสมดุลพลังงานที่ผันผวน และในขณะที่เบลลาดอนนาเคยเป็นตัวกระตุ้นการเล่นแร่แปรธาตุที่เขาใช้เป็นประจำ บลัดรูท พืชสีแดงสดที่เขาเจอระหว่างการหลบหนี ก็มีคุณสมบัติคล้ายคลึงกันในโลกนี้
Sponsored Ads
บันทึกของอาร์เวน ซึ่งกระจัดกระจายอยู่ในม้วนกระดาษโบราณ ได้มีค่ายิ่งสำหรับการเรียนรู้ของอีธาน พวกมันได้อธิบายถึงผลกระทบของพืชและแร่ธาตุบางชนิดในโลกใหม่นี้ รวมถึงปฏิสัมพันธ์ของมันกับพลังงานแห่งเอลด์ริช อีธานซึมซับความรู้นั้นอย่างกระตือรือร้น เพราะรู้ว่ามันอาจช่วยชีวิตเขาได้สักวันหนึ่ง
และวันนี้ก็คือวันนั้น
“ฉันจะใช้สิ่งที่ฉันพบ” อีธานกล่าว ขณะที่สายตาของเขาจับจ้องไปที่พุ่มไม้ “มันอาจไม่สมบูรณ์แบบ แต่ฉันเรียนรู้มากพอเกี่ยวกับพืชพรรณที่นี่เพื่อรู้ว่าฉันต้องใช้อะไร”
แบรนเลิกคิ้ว แต่ไม่ได้โต้แย้ง “แค่รีบหน่อยก็พอ”
อีธานย่อตัวลงต่ำ ค้นหาทั่วพื้นป่าที่มืดมิด ดวงตาของเขากวาดมองหาพืชที่เขาคุ้นเคยกับการศึกษา เปลือกวิชฮาเซลมีอยู่มากในบริเวณนี้ และไม่นานเขาก็พบต้นไม้ที่บิดเบี้ยวซึ่งมีเปลือกขรุขระที่มีคุณสมบัติช่วยให้สงบตามที่เขาต้องการ เขาลอกเปลือกไม้ออกมาไม่กี่ชิ้นและเดินหน้าหาบลัดรูท มันหายากกว่า มักจะเติบโตเป็นกระจุกใกล้โคนต้นไม้ ใบสีแดงของมันแทบมองไม่เห็นในความมืด แต่ในที่สุดเขาก็พบสิ่งที่เขากำลังมองหา
เขาคุกเข่าลงข้างหินแบนใหญ่ ใช้หินนั้นเป็นครกชั่วคราวขณะที่เขาบดเปลือกไม้และบลัดรูทเข้าด้วยกัน แม้กระบวนการจะช้าและหยาบไปบ้างเพราะเขาขาดเครื่องมือที่เคยใช้ แต่มือของเขาเคลื่อนไหวอย่างแม่นยำเหมือนคนที่ได้รับการฝึกฝนในศาสตร์แห่งการเล่นแร่แปรธาตุมาหลายปี เมื่อส่วนผสมเริ่มเป็นผงหยาบ อีธานก็สังเกตเห็นส่วนผสมสำคัญอีกอย่างหนึ่ง ดินสีเงินที่อยู่ใกล้รากของต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกล
Sponsored Ads
ดินสีเงิน เขาเคยพบมันมาก่อนในการเดินทางผ่านป่ารกร้าง คุณสมบัติในการยึดเกาะของมันทำให้มันเป็นตัวปรับเสถียรภาพที่สมบูรณ์แบบสำหรับส่วนผสมที่ผันผวน เขาตักดินเหนียวหนึ่งกำมือแล้วผสมเข้ากับผงที่บดไว้ เมื่อไม่มีขวดแก้วหรือขวดใด ๆ เขาต้องผสมด้วยมือโดยใช้น้ำจากลำธารใกล้ ๆ เพื่อทำให้ส่วนผสมเป็นเนื้อครีมหยาบ ๆ
แบรนมองดูเขาทำงานด้วยสีหน้าที่แฝงไปด้วยความสงสัย “คุณแน่ใจหรือว่ามันจะได้ผล?”
“ฉันไม่รู้” อีธานตอบ น้ำเสียงตึงเครียดเพราะต้องใช้สมาธิ “แต่ถ้าไม่ได้ผล ฉันคงจะแย่กว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้”
เขาได้สร้างบางสิ่งที่คล้ายกับ กลืนเงา (ชาโดว์เบน) สารเล่นแร่แปรธาตุชั่วคราวที่ออกแบบมาเพื่อรบกวนพลังงานแห่งเอลด์ริชที่ไหลผ่านรอยประทับ มันไม่สมบูรณ์แบบ ห่างไกลจากส่วนผสมที่แม่นยำ แต่มันต้องใช้ไปก่อน รอยประทับเริ่มแข็งแกร่งขึ้น เสียงกระซิบก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ หากเขาไม่ทำอะไรตอนนี้ มันจะสายเกินไป
เมื่อส่วนผสมพร้อมแล้ว อีธานสูดหายใจเข้าลึกและทาส่วนผสมเล็กน้อยลงบนฝ่ามือของเขาโดยตรงบนรอยประทับ ผลกระทบเกิดขึ้นทันที
ความเย็นแล่นผ่านแขนของเขา ตามมาด้วยความเจ็บปวดแสบทรมานที่แผ่ไปทั่วทั้งร่าง การมองเห็นของเขาพร่ามัว แขนขาสั่นเทาอย่างรุนแรงขณะที่พลังงานแห่งเอลด์ริชภายในตัวเขาตอบสนองต่อสารผสม เครื่องหมายลุกโชน เสียงกระซิบกลายเป็นเสียงคำรามที่ดังสนั่น
[เจ้าไม่สามารถต่อสู้กับพวกเราได้! เจ้าเป็นของเราแล้ว!]
Sponsored Ads
แต่แล้วความเจ็บปวดก็ถอยกลับอย่างรวดเร็ว เสียงกระซิบค่อย ๆ ลดลงเหลือเพียงเสียงฮัมเบา ๆ แสงจากรอยประทับเริ่มจางลง พลังงานแห่งเอลด์ริชยังคงเต้นอยู่ใต้ผิวหนังของเขา แต่การเชื่อมโยงนั้นอ่อนแอลง ห้วงลึกยังคงอยู่ ลอบซุ่มอยู่ แต่ตอนนี้ เสียงของมันเงียบไปแล้ว
อีธานทรุดตัวลงพิงต้นไม้ ร่างกายสั่นเทาด้วยความเหนื่อยล้า สารผสมได้ผล แต่ราคาที่ต้องจ่ายก็สูงลิบ เขาแทบขยับไม่ได้ กล้ามเนื้อของเขาอ่อนแรง หายใจอย่างกระเส่า
“มันได้ผลไหม?” แบรนถามพลางคุกเข่าลงข้างเขา
อีธานพยักหน้าอย่างอ่อนแรง แม้ว่าการมองเห็นของเขาจะยังหมุนอยู่ “ตอนนี้…ฉันซื้อเวลาให้เราได้ แต่ฉันไม่รู้ว่ามันจะอยู่ได้นานแค่ไหน”
ใบหน้าของแบรนเต็มไปด้วยความกังวล แต่เขาพยักหน้ารับ “เราจะใช้เวลานั้นให้คุ้มค่า พักผ่อนเถอะในขณะที่ยังทำได้”
อีธานปิดตาลง ร่างกายสั่นสะท้านขณะที่ความเหนื่อยล้าเข้าครอบงำ รอยประทับสงบลง ห้วงลึกถูกยับยั้งไว้ แต่ราคาที่ต้องจ่ายนั้นสูงมาก ขณะที่เขาค่อย ๆ ดิ่งสู่การนอนหลับที่ไม่สงบ ความคิดหนึ่งยังคงกัดกินเขา
อีกนานแค่ไหนก่อนที่ฉันจะสูญเสียการควบคุมอย่างสมบูรณ์?
Sponsored Ads
