อ้อมกอดแห่งซิบิลิสกลายเป็นดินแดนรกร้าง
แบรนยืนนิ่งไม่ไหวติง ดาบในมือของเขาห้อยอยู่ข้างกายอย่างอ่อนแรง ลมหายใจของเขาติดขัดในลำคอ รอบตัวเขา วิหารโบราณพังทลายลง เสาหินที่เคยตั้งตระหง่านอย่างภาคภูมิ บัดนี้แตกหักและกระจัดกระจายอยู่บนพื้นหิน ราวกับกระดูกที่แตกหัก อากาศเต็มไปด้วยกลิ่นควันและพลังแห่งอัลดริชที่เผาไหม้ อากาศส่งเสียงแตกเปรี๊ยะๆ ด้วยเศษซากของพิธีกรรมที่ผิดพลาด เถาวัลย์แห่งพลังมืดยังคงวนเวียนอยู่ในก้อนหินที่แตกละเอียด ราวกับงูที่กำลังจะตาย
Sponsored Ads
แต่สิ่งที่ทำให้แบรนรู้สึกหวาดหวั่นที่สุดคือความเงียบ ความเงียบที่กดดันและบีบรัด ซึ่งที่จริงแล้วควรจะเป็นที่อยู่ของอีธาน
เขาจ้องไปยังจุดที่อีธานเคยยืนอยู่ แท่นบูชาที่ตอนนี้มืดและเย็น ไม่มีร่าง ไม่มีร่องรอยของเพื่อนของเขา เหลือเพียงความว่างเปล่า เหมือนห้วงลึกที่กลืนกินทุกสิ่งในเส้นทางของมัน หัวใจของเขาเต้นระรัวในอก แต่ละจังหวะสะท้อนความแน่นอนอันไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ของสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ยังมีสิ่งที่แบรนรู้สึกได้ ความรู้สึกถึงบางอย่าง บางสิ่งที่ลึกซึ้งกว่านั้น
“อีธาน…” แบรนกระซิบ เสียงของเขาแหบพร่าและแตกสลาย เขารู้สึกถึงน้ำหนักของดาบในมือ มันเป็นเครื่องมือที่ไร้ประโยชน์เช่นเดียวกับพละกำลังของเขา เพื่อนของเขาหายไปแล้ว ถูกกลืนกินโดยห้วงลึก ถูกทำลายโดยพลังที่เขาพยายามดิ้นรนอย่างหนักที่จะขาดออกจากตัว
เสียงฝีเท้าข้างหลังทำลายความเงียบ ลิเรีย ผู้เคยดูน่าเกรงขาม บัดนี้มีร่องรอยของความอ่อนล้า ก้าวเข้ามาข้างหน้า เสื้อคลุมของเธอขาดรุ่งริ่ง ใบหน้าซีดเผือด แต่สายตายังคงเฉียบคมและจดจ่อ แม้มีร่องรอยของความเศร้าที่แบรนไม่เคยเห็นมาก่อน
Sponsored Ads
“มันจบแล้ว” แบรนพูด เสียงของเขาแหบแห้ง “เขาหายไปแล้ว”
ลิเรียไม่ตอบในทันที เธอยืนอยู่ข้างเขา มองไปยังแท่นบูชา ที่พลังแห่งเอลด์ริชยังคงอยู่
“ไม่” เธอกล่าวในที่สุด เสียงของเธอเบาหวิว “มันยังไม่จบ ไม่สำหรับเขา”
แบรนหันไปหาลิเรีย ใบหน้าเขาบิดเบี้ยวไปด้วยความเศร้าและความโกรธ “คุณหมายความว่ายังไง? เขาหายไปแล้ว! ฉันเห็นเขา… ฉันเห็นเขาสลายไป วิญญาณของเขา…วิญญาณของเขาถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ”
ลิเรียส่ายหัว “วิญญาณของเขาถูกดึงเข้าสู่ห้วงลึก ใช่ แต่อีธานไม่ได้หายไป ไม่ทั้งหมด”
คิ้วของแบรนขมวดเข้าหากัน “คุณจะพูดแบบนั้นได้ยังไง? ฉันเห็นพิธีนั้นล้มเหลว”
“พิธีไม่ได้ล้มเหลว” ลิเรียขัดขึ้น เสียงของเธอแน่นขึ้น “มันตัดขาดรอยประทับได้ ใช่ แต่อีธานผูกพันกับห้วงลึกมากเกินไป เขาไม่สามารถเดินออกไปจากที่นี่ในสภาพที่เป็นเหมือนเดิมได้ แต่…” เธอลังเล สายตาของเธออ่อนลง “เขายังคงอยู่ที่นั่น แบรน แก่นแท้ของเขาถูกห้วงลึกดูดซับไป แต่ไม่ได้ถูกทำลาย”
หัวใจของแบรนจมลง “มันหมายความว่ายังไง?”
ลิเรียมองไปยังท้องฟ้ามืดที่มองเห็นผ่านเพดานที่แตกออก “มันหมายความว่าชะตากรรมของอีธานตอนนี้เชื่อมโยงกับห้วงลึก กับเศษเสี้ยวของคธูลู วิญญาณของเขาล่องลอยอยู่ในภูมิทัศน์อันกว้างใหญ่และไม่อาจรู้ได้ของห้วงลึก แต่เขาไม่ได้ไร้ความหวัง ยังมีโอกาส แม้จะเล็กน้อย ที่เขาอาจต้านทานพลังที่กำลังดึงเขาอยู่ เขาอาจจะยังหาทางต่อสู้ได้”
Sponsored Ads
แบรนกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก “แล้วถ้าเขาทำไม่ได้ล่ะ?”
ลิเรียไม่ตอบ ความเงียบระหว่างพวกเขายืดยาวออกไป หนักอึ้งและน่ากลัว แบรนรู้คำตอบนั้นอยู่แล้ว แม้ว่าเธอจะปฏิเสธที่จะพูดออกมา หากอีธานไม่สามารถต้านทานห้วงลึกได้… เขาจะสูญหายไปตลอดกาล กลายเป็นส่วนหนึ่งของความมืดมิดแห่งเอลด์ริชที่เคยกลืนกินวิญญาณมากมายก่อนหน้าเขา
“เราต้องไปแล้ว” ลิเรียเร่งเตือน น้ำเสียงของเธอเจือด้วยความกังวล “อ้อมกอดกำลังจะถล่ม เราต้องออกไปก่อนที่มันจะพาเราไปด้วย”
แบรนหันไปหาลิเรียด้วยสีหน้าหนักใจ “มีบางสิ่งอยู่ที่นี่ ลิเรีย บางอย่างที่เราต้องหาให้เจอ”
คิ้วของลิเรียขมวดด้วยความสับสน “คุณพูดเรื่องอะไร? อีธานหายไปแล้ว วิญญาณของเขาถูกดูดเข้าไปในห้วงเหว ไม่มีอะไรเหลือ”
แต่แบรนส่ายหัว “ไม่ ยังมีบางสิ่งอยู่ ฉันรู้สึกได้”
แม้สถานการณ์จะเร่งด่วน แบรนเดินไปยังศูนย์กลางของซากปรักหักพัง ดวงตาของเขาสำรวจหินแตกและสิ่งของโบราณที่พังทลาย อากาศรอบตัวเขาเต็มไปด้วยพลังงานแปลกประหลาด ราวกับว่าพื้นดินใต้ฝ่าเท้าของเขามีชีวิตด้วยพลังที่มองไม่เห็น
Sponsored Ads
และแล้วเขาก็เห็นมัน
สิ่งของครึ่งหนึ่งฝังอยู่ใต้เศษหิน ซ่อนอยู่ในเงาของแท่นบูชาที่ถล่ม มันคือวัตถุเล็ก ๆ โบราณ และเปล่งแสงสีซีดจาง ๆ แบรนใจเต้นแรงขณะที่เขาคุกเข่าลง ปัดเศษหินออกจนเห็นวัตถุอย่างชัดเจน
มันคือสิ่งประดิษฐ์โบราณบิดเบี้ยวทำจากโลหะดำและหิน พื้นผิวของมันสลักด้วยสัญลักษณ์ประหลาดที่ซับซ้อนซึ่งดูเหมือนจะเต้นระริกเป็นจังหวะด้วยชีวิตของมันเอง อากาศรอบ ๆ มันเต็มไปด้วยพลัง ราวกับว่าพลังงานเดียวกับที่เต็มห้องในระหว่างพิธีกำลังสะสมอยู่ที่นี่
ดวงตาของลิเรียเบิกกว้างขณะที่เธอเดินเข้ามา หายใจติดขัด เสียงของลิเรียต่ำ เต็มไปด้วยความกลัวและความตื่นเต้นผสมกัน “มันคือสิ่งประดิษฐ์” เธอพูดช้า ๆ “สิ่งเดียวกับที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่อยู่ของวิญญาณอีธาน”
ใบหน้าของแบรนซีดเผือด “คุณหมายความว่า…?”
ลิเรียพยักหน้า “ก่อนพิธี ก่อนที่วิญญาณของอีธานจะถูกกลืนลงห้วงเหวทั้งหมด มันเคยสิงสถิตอยู่ในสิ่งนี้ มันโบราณมาก เก่ากว่าที่พวกเราคาดคิด และมันยังอยู่ที่นี่”
สิ่งประดิษฐ์นั้นส่องแสงซีด ๆ ในมือของแบรน แสงอันแปลกประหลาดที่ดูเหมือนจะตอบสนองต่อสัมผัสของเขา เขาสัมผัสได้ถึงพลังภายในมัน ยังไม่ตายแต่ก็ไม่หลับไหล มันเหมือนกับว่าวัตถุนั้นยังคงมีชิ้นส่วนของอีธานอยู่ ชิ้นส่วนหนึ่งของพลังงานประหลาดที่เคยกลืนกินเขา
“เราทิ้งมันไว้ที่นี่ไม่ได้” แบรนกล่าว น้ำเสียงมั่นคงแต่เต็มไปด้วยความตึงเครียด “สิ่งประดิษฐ์โบราณนี้เชื่อมโยงกับห้วงลึก หากมันตกไปอยู่ในมือของคนที่ไม่ควรได้มัน…”
ลิเรียส่ายหัว ความหวาดกลัวปรากฏในแววตาของเธอ “แต่เราจะทำอะไรกับมันได้ล่ะ? ถ้าสิ่งประดิษฐ์โบราณยังคงมีชิ้นส่วนของอีธานอยู่ ถ้ามันเชื่อมโยงกับห้วงลึก มันอันตราย อันตรายกว่าที่เรารู้เสียอีก”
Sponsored Ads
กรามของแบรนกระตุก เขารู้ว่าเธอพูดถูก สิ่งประดิษฐ์โบราณนั้นอันตราย พลังงานมืดของมันเป็นเครื่องเตือนถึงพลังอาถรรพ์ที่ทำลายล้างโลกของพวกเขาไปแล้ว แต่การทิ้งมันไว้ก็ไม่ใช่ทางเลือก
พื้นดินใต้เท้าสั่นสะเทือน เสียงดังก้องเบา ๆ สั่นคลอนซากปรักหักพังในขณะที่อ้อมกอดของซิบิลิสกำลังพังทลายลง อากาศหนาทึบไปด้วยฝุ่นและควัน และเสียงกระซิบจากห้วงลึกดังขึ้นในจิตใจของแบรน
“เราไม่มีเวลาแล้ว” ลิเรียเร่งเร้า สายตาของเธอหันไปมองกำแพงที่กำลังพังทลายรอบตัวพวกเขาด้วยความหวาดกลัว “เราต้องไป เดี๋ยวนี้เลย”
แบรนลังเลเพียงครู่เดียวก่อนจะเก็บสิ่งประดิษฐ์โบราณไว้ในผ้าคลุมของเขา น้ำหนักของมันหนักกว่าที่ควรจะเป็น ราวกับว่าวัตถุนั้นไม่ได้มีแค่น้ำหนักทางกายภาพ แต่มันเหมือนมีชีวิตเอง รู้ถึงพลังของมัน
“เราจะเอามันไปด้วย” แบรนกล่าว น้ำเสียงหนักแน่น “เราไม่สามารถปล่อยให้มันตกไปอยู่ในมือใครได้ มันเชื่อมโยงกับอีธาน และกับพลังบางอย่างที่ห้วงลึกยังมีอำนาจเหนือเขา”
ลิเรียพยักหน้ารับอย่างไม่เต็มใจ แต่ใบหน้าของเธอยังคงแสดงความกังวล “แล้วไงต่อ? เราจะทำอะไรกับมัน?”
Sponsored Ads
สายตาของแบรนแข็งกร้าวขณะที่เขายืนขึ้น ดวงตาจ้องมองไปยังเส้นทางข้างหน้า “เราต้องหาทางทำลายมัน ก่อนที่ห้วงลึกจะหาทางใช้มัน”
ในห้วงลึกอันกว้างใหญ่ วิญญาณของอีธานก็เริ่มเคลื่อนไหว
เขาไม่ถูกผูกมัดด้วยร่างกายอีกต่อไป และไม่ถูกจำกัดด้วยความเป็นมนุษย์ วิญญาณของเขาถูกเปลี่ยนแปลงโดยพิธีที่ล้มเหลว เขากลายเป็นสิ่งที่มากกว่ามนุษย์ เขากลายเป็นพลังอาถรรพ์บริสุทธิ์ กลายเป็นส่วนหนึ่งของห้วงลึก
แต่ถึงกระนั้น ยังมีบางสิ่งในตัวอีธานที่เหลืออยู่ เศษเสี้ยวของตัวตนเก่าของเขา ความทรงจำเล็กน้อยและเจตจำนงค์ที่ยึดติดอยู่กับสำนึกของเขา และในความมืดมิดลึกล้ำของห้วงลึกนั้น เขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่คุ้นเคย บางสิ่งที่ยังคงผูกพันเขากับโลกใบนี้
สิ่งประดิษฐ์โบราณ
การรับรู้ของอีธานลอยไปยังมัน ถูกดึงดูดด้วยพลังที่แผ่วเบาของมัน สิ่งประดิษฐ์ที่เคยกักวิญญาณวิญญาณของเขาไว้ยังคงอยู่ในโลกเบื้องบน เป็นการเชื่อมโยงระหว่างเขาและโลกทางกายภาพ มันเล็กน้อย แต่ก็เพียงพอ
สิ่งประดิษฐ์โบราณนั้นเป็นกุญแจ
