บรรยากาศในบาร์โฮสต์สาทรแท็ปรูมเงียบสงัดจนผิดปกติ ความเงียบที่ทำให้รู้สึกเหมือนคุณไม่ได้อยู่คนเดียว เครื่อง POS วางอยู่บนเคาน์เตอร์ราวกับนักล่าที่กำลังรอเหยื่อ ที่ด้านนอก ป้ายไฟนีออนสาดแสงสีสันผ่านหน้าต่างเข้ามา แต่ภายในบาร์กลับเย็นและมืดมนยิ่งกว่า
Sponsored Ads
ระบบถูกปิดไปแล้ว—หรือควรจะปิดไปแล้ว—แต่แสงริบหรี่จากสัญลักษณ์บนหน้าจอยังคงกระพริบอย่างไม่สม่ำเสมอ คล้ายกับจังหวะการเต้นของหัวใจที่กำลังจะหยุดลง
“มาดูกันว่าคุณซ่อนอะไรไว้” ผมพึมพำ ขณะเสียบแล็ปท็อปเข้ากับพอร์ต USB ของเครื่อง
หน้าจอสว่างขึ้นทันที สตรีมของโค้ดที่เสียหายพุ่งผ่านไปมาอย่างรวดเร็ว ข้อความเป็นเส้นหยัก ๆ และวุ่นวาย แต่มีส่วนหนึ่งที่โดดเด่นออกมา ท่ามกลางคำสั่งเหล่านั้นปรากฏบันทึกเวลาทำงานของพนักงาน
ยกเว้นว่า เวลาทำงานเหล่านี้ไม่ใช่ของพนักงานที่ยังมีชีวิตอยู่
[พนักงาน: พิรวัฒน์
เวลาที่บันทึก: 19:30 ถึง 00:15
เหตุการณ์: แก้วแตก]
[พนักงาน: นิรันดร์
เวลาที่บันทึก: 18:45 ถึง 22:30
เหตุการณ์: ไฟฟ้าช็อต]
รายการยังคงยาวขึ้น แต่ละชื่อที่ปรากฏล้วนเป็น “พนักงานล่องหน” ที่ผูกโยงกับเวลาที่เฉพาะเจาะจงและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในบาร์—เหตุการณ์ที่บอสหนูเคยคิดว่าเป็นเพียงโชคร้าย
“นี่ไม่ใช่โชคร้าย” ผมพูดขึ้น พลางเลื่อนดูบันทึกเหล่านั้นต่อไป “นี่คือความตั้งใจ”
บอสหนูโน้มตัวมาดูเหนือไหล่ผม ใบหน้าซีดเซียว “เป็นไปไม่ได้ เวลาเหล่านั้น… มันตรงกันหมด เหมือนคืนที่บาร์เทนเดอร์ของผมเป็นลม แก้วแตก ทุกอย่าง คุณกำลังจะบอกว่านี่มันเป็นฝีมือของเครื่องนี้?”
“ผมกำลังบอกว่ามันไม่ได้แค่ทำให้เกิดอุบัติเหตุ แต่มันกำลังดูดกลืนพลังงานจากสิ่งเหล่านี้”
Sponsored Ads
———————
คำมั่นแห่งความภักดี
ผมหันไปหาบอสหนู นิ้วของผมยังคงลอยอยู่เหนือแป้นพิมพ์ “คุณบอกว่าคุณได้ระบบนี้มาจากไหนนะ?”
บอสหนูนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “คนที่ขายบาร์นี้ให้ผมรวมมันมาในแพ็กเกจ เขาบอกว่ามันเป็นของนำเข้า ‘รับประกันติดตามความภักดีและความสำเร็จ’ เขาบอกว่า ‘มันจะทำให้ลูกค้ากลับมาอีกแน่นอน’”
“ทำให้พวกเขากลับมาอีก” ผมพูดทวน น้ำเสียงของผมคมกริบ “ฟังดูไม่เหมือนกลยุทธ์การตลาด แต่เหมือนคำสาปมากกว่า”
บอสหนูทรุดตัวลงบนเก้าอี้ ลูบขมับของตัวเอง “ผมคิดว่ามันเป็นแค่คำพูดขายของเท่านั้น ผมไม่รู้ว่ามันจะ… ทำแบบนี้”
“ครั้งหน้าใช้วิธีทำธุรกิจธรรมดาเถอะ” ผมพูดประชดเบา ๆ แต่สายตายังคงจับจ้องไปที่ POS
เมื่อผมค้นลึกลงไปในระบบ เศษเสี้ยวของพิธีกรรมลึกลับก็ปรากฏขึ้นในโค้ด สัญลักษณ์สลักไว้สะท้อนกับแผงวงจร ทั้งหมดถูกเชื่อมโยงกันด้วยจุดประสงค์เดียว การเก็บเกี่ยวพลังงานทางอารมณ์
“ระบบนี้ไม่ได้แค่ติดตามความภักดี” ผมพูดพร้อมกับชี้ไปที่หน้าจอ “มันกำลังดักจับพลังงาน ทุกอุบัติเหตุ ทุกความกลัวหรือความโกรธ—มันเป็นพลังงานที่ถูกส่งเข้าไปในระบบ และมันใช้โปรไฟล์ผีเหล่านี้เป็นสื่อกลาง”
บอสหนูมองมาด้วยความตกใจ “สื่อกลางสำหรับอะไร?”
ผมไม่ตอบ เพราะผมเองก็ไม่แน่ใจว่าผมอยากรู้คำตอบหรือเปล่า
Sponsored Ads
———————
การเข้าสิงของระบบ
ทันทีที่ผมเอื้อมมือไปปิดระบบ POS มันก็เปิดขึ้นมาเอง
สัญลักษณ์บนหน้าจอเริ่มเรืองแสง สายเส้นของมันคมชัดขึ้นเป็นสัญลักษณ์ที่ผมจำได้ว่าเป็นสัญลักษณ์ผูกมัด ความเย็นยะเยือกแผ่กระจายไปทั่วห้อง และหน้าจอแสดงชื่อใหม่ขึ้นมา
[พนักงาน: อนุทิน
เวลาทำงาน: 00:00 ถึง ???]
บอสหนูนิ่งงัน “นั่นชื่อผม ทำไมชื่อผมถึงขึ้นไปอยู่ในนั้น?”
สัญลักษณ์ที่เรืองแสงบนหน้าจอเริ่มเต้นเป็นจังหวะรุนแรง และก่อนที่ผมจะทำอะไรได้ บอสหนูก็เซถอยหลัง มือกุมที่หน้าอกก่อนจะล้มลงไปนอนกับพื้น ลมหายใจของเขาแผ่วเบา ใบหน้าซีดเซียวและเต็มไปด้วยเหงื่อ
ผมรีบวิ่งไปหาเขา ความคิดในหัวหมุนติ้ว “บอสหนู! เฮ้ อย่าพึ่งเป็นอะไร!”
เครื่อง POS ปล่อยเสียงฮัมเบา ๆ ออกมา อากาศรอบตัวหนักอึ้งกดลงมาบนไหล่ของผม หน้าจอแสดงข้อความด้วยตัวอักษรหยัก ๆ
[พลังงานไม่เพียงพอ กำลังดูดซับ…]
“ไม่มีทาง ตอนที่ฉันอยู่แน่” ผมคำราม หยิบสายสิญจน์ออกจากกระเป๋าแล้วพันรอบข้อมือของหนู สายสิญจน์เปล่งแสงเรืองรองบาง ๆ ก่อเกิดเป็นเกราะป้องกันที่ดูเหมือนจะผลักพลังดึงดูดของระบบออกไป
บอสหนูหายใจเฮือก ดวงตาลืมขึ้นช้า ๆ “เกิดอะไร… ขึ้นกับผม?”
“มันกำลังพยายามใช้คุณ” ผมตอบ ยืนขึ้นและหันไปหาเครื่อง POS “คุณเป็นเจ้าของ คุณผูกติดอยู่กับที่นี่ นั่นทำให้คุณเป็นแหล่งพลังงานใหญ่ที่สุด”
Sponsored Ads
———————
ทำพิธีให้จบ
ผมหยิบมีดหมอขึ้นมา เดินเข้าไปที่เครื่อง POS ตั้งใจจะตัดการเชื่อมต่อมันจากบอสหนูและบาร์แห่งนี้ แต่ก่อนที่ผมจะฟันลงไป หน้าจอกลับกระพริบอย่างรุนแรง เสียงสัญญาณรบกวนดังก้องในอากาศเหมือนเสียงของฝูงชนที่มองไม่เห็น
สัญลักษณ์เริ่มลอยออกจากหน้าจอ เส้นสายเรืองแสงคืบคลานไปตามเคาน์เตอร์เหมือนมีชีวิต
ผมจรดปลายมีดหมอเข้ากับหน้าจอ แกะสลักยันต์ขัดขวางลงบนผิวหน้าจอ สัญญาณรบกวนสั่นไหว และชั่วขณะหนึ่งผมคิดว่าทำสำเร็จแล้ว
แต่ทันใดนั้นระบบก็ปล่อยเสียง—กึ่งกรีดร้องกึ่งหัวเราะ—และหน้าจอแสดงคำพูดเย็นยะเยือกเพียงประโยคเดียว
[ทำพิธีให้เสร็จสิ้น]
ไฟในบาร์กระพริบถี่ อากาศรอบตัวเย็นเยียบอย่างน่ากลัว บรรยากาศราวกับพายุที่กำลังจะปะทุ
ผมถอยหลัง จับมีดหมอไว้แน่น ขณะที่สัญลักษณ์บนเครื่อง POS เปล่งแสงเจิดจ้าเหมือนไฟกำลังลุกโชน
นี่ไม่ใช่แค่ความผิดพลาดของระบบอีกต่อไป นี่คือจุดเริ่มต้นของบางสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่านั้นมาก
Sponsored Ads
