เช้าวันต่อมา ร้านดูเงียบกว่าปกติ แต่ผมไม่รู้สึกสงบตามเลยสักนิด ความรู้สึกกังวลที่ยังหลงเหลือจากความฝันเมื่อคืน และตัวเลขที่เรืองแสงในแอป ยังติดค้างอยู่ในใจ ผมตั้งใจจะใช้ช่วงเช้าวิเคราะห์โค้ดของแอปในโทรศัพท์เครื่องเก่า แต่ก่อนที่ผมจะเริ่มได้ กริ่งประตูร้านก็ดังขึ้น และธนาก็โผล่มาอย่างกับพายุ พร้อมกับถือกาแฟเย็นสองแก้วดูร่าเริงเกินไปสำหรับคนที่เข้าไปพัวพันกับเรื่องวุ่นวายจากลอตเตอรี่เหนือธรรมชาติ
Sponsored Ads
“นาวิน!” เขาเรียก พร้อมยื่นกาแฟให้เหมือนเป็นเครื่องล่อใจ “ฉันคิดว่านายคงต้องการคาเฟอีนหลังจากเมื่อคืน”
ผมเงยหน้าจากโต๊ะ ทำหน้าสงสัย “ฉันดูแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ หรือแค่พยายามจะเอาใจ ก่อนจะสารภาพว่าทำเรื่องงี่เง่าอีกแล้ว?”
เขายิ้มเขิน ๆ วางกาแฟลงบนเคาน์เตอร์ “ทั้งสองอย่างเลยมั้ง”
Sponsored Ads
———————
ดำดิ่งสู่ปริศนา
หลังจากที่ธนาเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับความฝันล่าสุดของเขา—ซึ่งฟังดูไม่น่าอุ่นใจเลยสักนิด—เราก็เริ่มลงมือ ผมต่อโทรศัพท์เครื่องเก่าเข้ากับแล็ปท็อป และพยายามแกะโค้ดของแอป ขณะที่ธนาไถฟอรัมสมคบคิดในโทรศัพท์ของเขาเอง
“เจออะไรที่พอจะมีประโยชน์บ้างไหม?” เขาถาม ขณะจิบกาแฟเสียงดังจนน่ารำคาญ
“นิยามคำว่า ‘ประโยชน์’ สิ” ผมพึมพำ ขณะที่มองบรรทัดโค้ดที่ดูเหมือนเขาวงกตมากกว่าสิ่งที่ควรจะเป็น “แอปนี่ไม่ได้แค่เก็บข้อมูลผู้ใช้นะ มันกำลังทำอะไรบางอย่างที่ฉันไม่ชอบเลย มันดึง… สัญญาณอะไรบางอย่างจากโทรศัพท์ เหมือนกำลังฟังอยู่”
ธนาขมวดคิ้ว ก่อนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ “ฟังอะไรล่ะ?”
“ความฝันมั้ง” ผมตอบเสียงแห้งๆ “แต่มันไม่ได้แค่บันทึกเฉย ๆ แอปนี่กำลังดูดพลังงานจากจิตใต้สำนึก ทุกฝันร้าย ทุกเงาแปลก ๆ—มันดูดความกลัวจากคนที่ฝัน”
ธนาสะดุ้งเกินจริง จับแก้วกาแฟแน่นเหมือนเป็นเกราะป้องกัน “งั้นสิ่งที่นายบอกก็คือ… เรากำลังเจอกับแวมไพร์แห่งความฝัน?”
“เรียกว่าปรสิตดีกว่า” ผมแก้ น้ำเสียงจริงจัง “มันใช้ฝันร้ายเพื่อสร้างการเชื่อมโยง และเงานั่น? มันไม่ใช่แค่ภาพหลอนในฝัน แต่มันพยายามจะทะลุเข้ามาในโลกแห่งความเป็นจริง”
Sponsored Ads
———————
ผลงานของธนา
ขณะที่ผมยังคงง่วนอยู่กับการแกะโค้ดของแอป ธนาก็ลุยค้นหาข้อมูลในฟอรัมสมคบคิดไปเรื่อย ความตื่นเต้นของเขาเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่เจอทฤษฎีแปลก ๆ
“ดูนี่สิ” เขาพูดพลางหมุนโทรศัพท์มาให้ดู “มีข่าวลือเกี่ยวกับลัทธิอะไรสักอย่าง—ชื่อว่าวงจรสีชาด—ที่ใช้พลังงานจากความฝันในการทำพิธี พวกเขาเชื่อว่าความฝันเป็นเหมือนสะพานเชื่อมระหว่างมิติ”
“เยี่ยม” ผมพึมพำ ไม่ยอมละสายตาจากแล็ปท็อป “เพราะสิ่งที่เราต้องการจริงๆ ก็คือลัทธิที่เก่งเทคโนโลยี”
“แต่มันฟังดูมีเหตุผลนะ!” ธนาเถียง “แอปนี่อาจจะเป็นส่วนหนึ่งของการทดลอง พวกเขาดูดพลังงานจากความฝัน และเงาในฝันนั่นคือ—โพสต์เรียกพวกมันว่าอะไรนะ? ผู้พิทักษ์ความฝัน พวกมันเฝ้าการเชื่อมต่อจนกว่าลัทธิจะใช้พลังงานสำหรับพิธีอะไรสักอย่าง”
ผมเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย พร้อมทำหน้าตาย “งั้นในความเห็นผู้เชี่ยวชาญของนาย แอปนี่ก็คือตู้ขายพลังงานความฝันสำหรับลัทธิเงา?”
“ถูกต้อง!” เขาตอบ น้ำเสียงตื่นเต้นเกินเหตุ “แล้วฉันว่ามันอัจฉริยะเลยนะ”
ผมถอนหายใจ ลูบขมับด้วยความเหนื่อยหน่าย “ทำไมนะ… ทำไมฉันถึงเป็นเพื่อนกับนายนะ?”
Sponsored Ads
———————
ร่องรอยเหนือธรรมชาติ
จนถึงช่วงบ่าย หลักฐานก็เริ่มชัดเจนขึ้น โค้ดของแอปมีส่วนที่ดูเหมือนเป็นสัญลักษณ์—ลวดลายที่ซ่อนอยู่ในอินเทอร์เฟซ แฝงอยู่หลังไอคอนสีสันสดใสและแอนิเมชันขี้เล่น มันไม่ใช่แค่ซอฟต์แวร์ แต่มันคือการผสมผสานระหว่างเทคโนโลยีกับเวทมนตร์โบราณในรูปแบบใหม่ แต่ละสัญลักษณ์ดูเหมือนจะเพิ่มพลังให้กับฝันร้ายของผู้ใช้ เปลี่ยนความกลัวให้กลายเป็นพลังงานสำหรับบางสิ่งที่ใหญ่กว่า
“ไม่ใช่แค่แกล้งคนให้กลัวเล่นนะ” ผมพูดขณะเลื่อนดูโค้ด “มันเหมือนเครื่องดูดพลังงาน ยิ่งใช้แอปนานเท่าไหร่ การเชื่อมโยงยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น”
ธนาขมวดคิ้ว วางโทรศัพท์ลง “งั้นเงานั่นก็จะแข็งแกร่งขึ้น?”
“ใช่ และถ้ามีคนใช้แอปมากพอ ลัทธินั่นอาจสร้างการเชื่อมโยงที่ใหญ่พอจะทะลุเข้ามาในโลกจริงได้”
หน้าของธนาซีดเผือด “งั้น… นายกำลังบอกว่าเราห่างจากหายนะเงามืดแค่ฝันร้ายเดียว?”
“ก็ประมาณนั้นแหละ”
Sponsored Ads
———————
ฝันร้ายของธนา
แม้จะโดนผมห้ามแล้ว ธนาก็ยังดึงดันจะลองใช้แอปอีกครั้ง คราวนี้เขาใช้โทรศัพท์เครื่องเก่าที่ผมลงยันต์ปกป้องไว้ “เพื่อวัตถุประสงค์ในการวิจัย” เขาพูด พลางเพิกเฉยต่อสายตาที่จ้องเขม็งของผม
คืนนั้น เขานอนบนโซฟาในร้าน กอดโทรศัพท์เหมือนเด็กที่กอดผ้าห่มกันฝันร้าย ผมยังคงทำงานดึก พลางเหลือบมองไปที่เขาเป็นระยะเพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่ถูกดูดเข้าไปในห้วงลึก
ประมาณตีสาม ธนาสะดุ้งตื่นพร้อมกับเสียงตะโกนโวกเวก เกือบจะทำโทรศัพท์หลุดมือ ใบหน้าของเขาซีดเซียว ลมหายใจหอบถี่
“ให้ฉันเดานะ” ผมพูดโดยไม่ละสายตาจากหน้าจอ “เงายักษ์ ตัวเลขเปื้อนเลือด หรือการจับสลากสุดหลอน?”
“ไม่” ธนาพูดเสียงสั่น “เป็นแม่ฉันเอง เธอตะโกนใส่ฉัน บอกว่าฉันเสียเวลาไปกับการเล่นพนัน และฉันควรจะรับงานบัญชีนั่น”
ผมกระพริบตา พยายามกลั้นหัวเราะ “เดี๋ยวนะ ฝันร้ายนายไม่ใช่เรื่องเงา?”
“ไม่! มันแย่กว่านั้น!” เขากุมหน้าด้วยความหงุดหงิด “แม่ฉันยังไม่ตายด้วยซ้ำ แต่เธอกลับมาหลอกหลอนฉัน!”
ผมยิ้มมุมปาก “บางทีเงานั่นอาจดูชีวิตนายแล้วคิดว่ายังไม่คุ้มค่าที่จะยุ่งด้วย”
Sponsored Ads
———————
การเปิดเผยที่น่าขนลุก
แต่อารมณ์ขันก็อยู่ได้ไม่นาน เมื่อเรารวบรวมข้อร้องเรียนจากผู้ใช้แอปมากขึ้น รูปแบบที่น่ากลัวก็เริ่มปรากฏ มีผู้ใช้บางคนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ข้อความสุดท้ายของพวกเขามีรายละเอียดเหมือนกันหมด—ตัวเลขที่เขียนด้วยเลือด ซึ่งไม่เคยออกรางวัลในลอตเตอรี่เลย ราวกับว่าแอปได้หมายหัวพวกเขาสำหรับบางสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าฝันร้าย
ท้องของผมปั่นป่วน นี่ไม่ใช่แค่การหลอกหลอน แต่มันเป็นกับดัก และมันยังทำงานอยู่
ขณะที่ผมประมวลความหมายของสิ่งที่พบ หน้าจอมอนิเตอร์ในร้านก็กะพริบ ตอนแรกผมคิดว่ามันเป็นแค่ข้อผิดพลาดจากการใช้เครื่องมือหลายเครื่องพร้อมกัน แต่แล้วเงาก็ปรากฏขึ้น คราวนี้มันไม่พยายามจะซ่อนอีกแล้ว เงาที่มีหัวเอียง ดวงตาว่างเปล่า และแขนยาว ๆ
มันจ้องมองตรงมาที่ผม
ผมขยับตัวไม่ได้ชั่วขณะหนึ่งการปรากฏตัวของเงานั้นแผ่ซ่านไปทั่วร้าน หนักหน่วงและเย็นยะเยือก กดดันที่อกเหมือนมีน้ำหนักบางอย่าง มือของมันกระตุกเล็กน้อย ยื่นไปทางหน้าจอราวกับจะดึงตัวมันเองออกมา
“นาวิน” ธนากระซิบ เสียงของเขาแทบไม่ได้ยิน “บอกฉันทีว่านายเห็นมัน”
“โอ้ ฉันเห็น” ผมพูด พลางคว้าพระสมเด็จจากเคาน์เตอร์มาถือไว้แน่น น้ำหนักของเครื่องรางช่วยทำให้ผมมั่นคงขึ้น ความอบอุ่นของมันตัดผ่านความหนาวเย็นในห้อง
เงานั้นค้างอยู่สักพัก ก่อนจะหายไป ทิ้งให้มอนิเตอร์กลับมามืดสนิท ร้านรู้สึกหนักอึ้ง เงียบกริบ เหมือนอากาศในห้องถูกดูดหายไป
ผมหันไปมองธนาที่นั่งตัวแข็งอยู่บนโซฟา “เอาล่ะ” ผมพูดด้วยเสียงที่พยายามให้มั่นคง “เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัว”
Sponsored Ads
———————
น่าตื่นเต้น
ธนาพยักหน้า ใบหน้าซีดเซียวแต่มีความมุ่งมั่น “แล้ว… แผนคืออะไร?”
ผมหันไปมองโทรศัพท์ที่ยังเรืองแสงอยู่บนเคาน์เตอร์ ตัวเลข [4-2-8] ลอยอยู่บนหน้าจอ เหมือนเป็นคำท้าทายเงียบ ๆ
“แผน” ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“คือต้องหยุดมัน ก่อนที่มันจะหยุดพวกเราก่อน”
