เช้าวันต่อมา หลังจากที่เงาปรากฏตัวแบบไม่คาดคิด ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน จ้องมองโทรศัพท์ที่มีคำสาปอยู่ตรงหน้า มันจ้องกลับมา หน้าจอของมันยังคงเรืองแสงอ่อน ๆ พร้อมกับตัวเลขที่น่าขนลุก [4-2-8] ธนานั่งอยู่บนโซฟาที่ด้านหลังอย่างอึดอัด กำลังดื่มกาแฟเย็นแก้วที่สามของวัน พร้อมกับจับตามองหน้าจอมอนิเตอร์ในร้านอย่างไม่วางตา เหมือนเขาคาดว่าเงาจะปรากฏตัวอีกครั้งได้ทุกเมื่อ
Sponsored Ads
“นี่มันแย่ใช่มั้ย?” เขาถาม
“แย่แน่นอน” ผมตอบ ขณะพิมพ์บนแล็ปท็อปอย่างบ้าคลั่ง “แอปนี้ไม่ใช่แค่มีคำสาป แต่มันถูกสร้างมาเป็นอาวุธ และคนที่อยู่เบื้องหลังรู้ดีว่ากำลังทำอะไรอยู่”
“เดี๋ยว—นายหมายความว่าไงที่ว่า ‘เป็นอาวุธ’?”
“มันไม่ได้แค่ทำให้คนฝันร้าย” ผมอธิบาย “มันกำลังดึงพลังงานจากความฝันเหล่านั้น ความกลัว ความสับสน ความสิ้นหวัง ทั้งหมดนี้ถูกสูบไปเพื่อใช้สร้างบางสิ่งที่ใหญ่กว่า”
ดวงตาของธนาเบิกกว้าง “เหมือนเป็นแบตเตอรี่จิตวิญญาณ?”
“ไม่สิ เหมือนระเบิดเวลามากกว่า” ผมพูดเสียงต่ำ “และถ้าผมเดาไม่ผิด มันต้องเชื่อมโยงกับลัทธิประหลาดของนาย—วงจรสีชาด”
Sponsored Ads
———————
การค้นหารูปแบบ
ผมใช้เวลาหลายชั่วโมงขุดข้อมูลจากคำร้องเรียนของผู้ใช้ รีวิว ฟอรัม และโพสต์บนโซเชียลมีเดีย ยิ่งค้นลึกเท่าไหร่ รูปแบบก็ยิ่งชัดเจน แอปนี้ไม่ได้สุ่มเลือกเหยื่อ มันกำลังเจาะจงเป้าหมาย และผู้ใช้ทุกคนรายงานประสบการณ์ที่คล้ายคลึงกันอย่างน่าขนลุก
– ฝันร้ายที่ชัดเจนและรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
– ตัวเลขที่เขียนด้วยเลือด
– ความรู้สึกอยากใช้แอปต่อ แม้จะพยายามลบมันแล้ว
– และที่น่ากลัวที่สุด การหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
ผู้ใช้ที่อัปโหลดภาพหน้าจอของความฝัน รวมถึงตัวเลขที่เห็นในฝันสุดท้าย ต่างหายเงียบไป ไม่มีการอัปเดต ไม่มีการโพสต์ติดตามผล เหมือนกับว่าพวกเขาหายไปจากโลกนี้
“ตัวเลขพวกนี้หมายความว่าไง?” ธนาถามขณะมองผ่านไหล่ของผม
“นั่นแหละที่ฉันพยายามจะหาอยู่” ผมตอบ “พวกมันไม่ใช่เลขลอตเตอรี่แน่ ๆ แต่พวกมันมีความเชื่อมโยงกัน ทุกคนที่เห็นตัวเลขเหล่านี้รายงานเหมือนกันหมด—เดี๋ยวก่อน” นิ้วของผมหยุดค้างบนแป้นพิมพ์
“อะไร?” ธนาเอียงตัวเข้ามาใกล้จนเกือบทำกาแฟหก “เจออะไร?”
ผมหันจอไปทางเขา “ตัวเลขพวกนี้… มันเป็นพิกัด”
Sponsored Ads
———————
การค้นพบของธนา
ธนากะพริบตา มองแผนที่ที่ปรากฏบนแล็ปท็อปของผม พิกัดนั้นชี้ไปยังสถานที่นอกเมือง เป็นโกดังร้างที่ล้อมรอบด้วยหญ้าขึ้นรกและกองขยะอุตสาหกรรม
“หลอนมาก” เขาพูด
“มันแย่กว่านั้น” ผมตอบ พลางเปิดภาพ QR Code ของแอป “ดูนี่สิ”
ธนาหรี่ตามอง “QR Code แล้วไง?”
“มันไม่ใช่ QR Code ทั่วไป” ผมพูด ขยายภาพเข้าไปใกล้ ภายในลวดลายสีขาวดำของโค้ดมีสัญลักษณ์บางอย่างที่จางจนแทบมองไม่เห็น—สัญลักษณ์โบราณ “คนที่ออกแบบแอปนี้ซ่อนสัญลักษณ์พวกนี้ไว้ในโค้ด การสแกน QR Code ไม่ได้แค่ดาวน์โหลดแอป แต่มันผูกอุปกรณ์เข้ากับคำสาปด้วย”
ธนาผิวปากเบา ๆ ทั้งทึ่งและสยอง “ปัญหายุคใหม่ แก้ด้วยวิธีโบราณ พวกนี้ลงทุนสุดตัวจริง ๆ”
“ลงทุนเกินไปด้วยซ้ำ” ผมพูดเสียงต่ำ เอนหลังพิงเก้าอี้ “ถ้าแอปนี้เกี่ยวกับวงจรสีชาด มันไม่ได้แค่หลอกคนให้กลัวเล่น พวกมันกำลังทำการทดลอง และทุกฝันร้ายคือส่วนหนึ่งของแผน”
Sponsored Ads
———————
อารมณ์ขันในความตึงเครียด
เมื่อความจริงเริ่มชัดเจน ธนาทิ้งตัวลงบนโซฟา สีหน้าเขาทั้งเหนื่อยล้าและหวาดกลัวในคราวเดียว “เอาล่ะ ฉันขอพูดตรง ๆ นะ นายเริ่มจากไม้เซลฟี่ผีสิง แล้วตอนนี้ก็มาถึงแอปพนันที่มีคำสาป อะไรต่อไป? หม้อหุงข้าวที่ถูกวิญญาณสิง?”
ผมยิ้มมุมปากอย่างห้ามไม่อยู่ “อย่าไปให้พวกมันมีไอเดียเพิ่ม”
ธนาลุกขึ้นนั่ง ชี้นิ้วมาที่ผมอย่างดราม่าจัดเต็ม “จบแล้ว! ฉันจะเลิกใช้แอปทุกชนิดต่อจากนี้ ไม่มีการดาวน์โหลดอะไรอีก ถ้าไม่ใช่ของที่มีคู่มือ ไม่มีกล่อง ฉันจะไม่ซื้อ!” “โชคดีนะ” ผมพูด พลางกลับไปจดจ่อกับโค้ดบนหน้าจอ “ส่วนฉัน คนที่ต้องแก้ปัญหาจริงจังคงหนีไม่พ้นฉันนี่แหละ”
Sponsored Ads
———————
ติดตามต้นตอ
หลังจากใช้เวลาหลายชั่วโมงขุดค้นโค้ดในแอป ในที่สุดผมก็เจอสิ่งที่ตามหา—ลิงก์ตรงไปยังเซิร์ฟเวอร์ของแอป เซิร์ฟเวอร์นี้ไม่ได้เป็นแค่เว็บโฮสต์ธรรมดา แต่มันถูกเข้ารหัสด้วยชั้นป้องกันทั้งทางดิจิทัลและทางไสยศาสตร์ พร้อมด้วยสัญลักษณ์ที่ฝังไว้เพื่อกันการแทรกแซง
“ใครก็ตามที่ตั้งระบบนี้ขึ้นมา พวกเขาไม่ต้องการให้ใครเข้ามายุ่งแน่ ๆ” ผมพูดขณะพิมพ์อย่างรวดเร็ว “แต่ฉันคิดว่าฉันพอตามรอยได้”
ธนาเอียงตัวมาดูใกล้ ๆ ความอยากรู้เอาชนะความกลัวในที่สุด “ตามรอยยังไง?”
“ด้วยเวทมนตร์ยุคใหม่” ผมตอบ พลางหยิบผ้ายันต์ออกจากลิ้นชัก แล้วคลี่มันคลุมไว้บนแล็ปท็อป ผมพึมพำบทสวดสั้น ๆ พลางพิมพ์ไปด้วย สัญลักษณ์บนผ้ายันต์เริ่มเรืองแสงเบา ๆ เสริมกำลังป้องกันให้กับแล็ปท็อป
ธนายกคิ้ว “จริงจังเหรอ? นายกำลังผสมการแฮ็กเข้ากับ…อะไรก็ตามที่นั่น?”
“แน่นอน” ผมพูดโดยไม่ละสายตาจากหน้าจอ “นายจะประหลาดใจว่ามันเข้ากันได้ดีแค่ไหน”
Sponsored Ads
———————
สัญญาณแรกของความผิดปกติ
ขณะที่ผมเริ่มเจาะผ่านชั้นป้องกันของเซิร์ฟเวอร์ ไฟในร้านกระพริบ หน้าจอมอนิเตอร์ตรงหน้าผมกระพริบวูบหนึ่ง และในชั่วขณะเดียวกัน ตัวเลข [4-2-8] ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอพร้อมหยดเลือดสีแดงที่ไหลย้อย
ผมหยุดนิ่ง มือค้างอยู่บนแป้นพิมพ์
“นาวิน…” ธนาพูดเสียงสั่น “บอกทีว่านั่นเป็นแค่บั๊ก”
“ไม่ใช่บั๊ก” ผมพูด พลางกำพระสมเด็จที่ห้อยคอไว้แน่น อากาศเริ่มเย็นลง และผมรู้สึกถึงแรงกดดันจากบางสิ่งที่คุ้นเคยกำลังปกคลุมร้าน
หน้าจอกระพริบอีกครั้ง และเงานั้นปรากฏขึ้น ดวงตาว่างเปล่าจ้องมาที่ผมโดยไม่กระพริบ ราวกับท้าทายให้ผมเดินหน้าต่อ มันค่อย ๆ ยกแขนยาวและผอมชี้ตรงไปที่แล็ปท็อป
ธนากระโจนจากโซฟา ถอยไปยืนใกล้ประตู “เอ่อ นาวิน? เราควร…โทรหาใครบางคนไหม?”
ผมกำพระสมเด็จแน่นขึ้น บังคับตัวเองให้ใจเย็น “เรานี่แหละคือ ‘ใครบางคน’”
เงาขยับเข้ามาใกล้ รูปร่างของมันเริ่มมืดและชัดเจนขึ้น อากาศรู้สึกหนาแน่นจนแทบหายใจไม่ออก ขณะที่หน้าจอรอบ ๆ ร้านเริ่มแสดงตัวเลขเดียวกัน [4-2-8]
Sponsored Ads
———————
น่าตื่นเต้น
ในขณะที่เงากำลังปกคลุมโต๊ะทำงาน ผมสูดลมหายใจลึก พยายามควบคุมมือให้มั่นคง “ได้เลย” ผมพึมพำเบา ๆ “อยากเล่นใช่ไหม? งั้นมาเล่นกัน”
ด้วยการกดแป้นครั้งสุดท้าย ผมเปิดโปรแกรมติดตามที่เสริมพลังจากผ้ายันต์ ตัวเลขบนหน้าจอกระพริบเป็นจังหวะ เงาถอยเล็กน้อยเมื่อแล็ปท็อปเริ่มส่งเสียงฮัมแปลก ๆ คล้ายทำนองดนตรี
ธนาโผล่หัวออกมาจากหลังชั้นวางของ “เอ่อ มันควรจะทำแบบนั้นเหรอ?”
“หวังว่าจะใช่” ผมตอบเสียงเครียด “เพราะถ้ามันไม่ได้ผล เราจะเจอปัญหาใหญ่กว่านี้”
ไฟในร้านกระพริบเป็นครั้งสุดท้ายก่อนดับลงทั้งหมด ปล่อยให้ร้านจมดิ่งสู่ความมืดสนิท เสียงกระซิบของเงาดังขึ้นในความเงียบ
[ถึงตาคุณแล้ว!]
