ปัญหาของกรุงเทพฯ ในวันวาเลนไทน์ไม่ใช่แค่เรื่องรถติด—แม้ว่ามันจะแย่พอจะทำให้ผียอมปล่อยวางเรื่องค้างคาได้ก็ตาม ไม่ มันคือการพาณิชย์เชิงรุกของวันแห่งความรักที่ทำให้ทุกมุมเมืองเต็มไปด้วยสีชมพู
Sponsored Ads
ลูกโป่งสีชมพู ป้ายไฟ LED รูปหัวใจ และเสียงเพลงรักที่สดใสเกินความจำเป็นดังลั่นจากทุกทิศทุกทาง ราวกับจะเตือนให้ทุกคนรู้ว่า “ความรักที่แท้จริง” ต้องมาพร้อมกับดอกกุหลาบราคาแพงและโต๊ะดินเนอร์ที่ต้องจองล่วงหน้าสามเดือนเท่านั้น
และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตผม เพราะแทนที่จะหลบเลี่ยงบรรยากาศเหล่านี้ ผมกลับยืนอยู่กลางงานมหกรรมเทคโนโลยีธีมวาเลนไทน์—โดยถูกลากมาที่นี่โดยผู้หญิงที่ไม่น่าจะสนใจเรื่องโรแมนติกที่สุดในโลก… ผู้บัญชาการหลิน
หลินอ้างว่าเธอมาที่นี่เพราะ “เหตุผลด้านความปลอดภัย” เกี่ยวกับ AI ผู้ช่วยหาคู่ตัวใหม่ของบริษัท LoveCircuit™ ซึ่งเป็นสตาร์ทอัพที่อวดอ้างว่าจะมอบ “ความรักที่สมบูรณ์แบบตามอัลกอริธึม” ให้กับผู้ใช้ ฟังดูงี่เง่าไปหน่อย แต่ผมก็มีเหตุผลของตัวเองที่มาที่นี่เหมือนกัน
- ธนายังค้างเงินผมอยู่และนี่คือที่ที่เขาหลบซ่อนตัว
- ลูกค้าคนหนึ่งเอา HeartSync สมาร์ทวอทช์มาให้ผมซ่อม บ่นว่ามันส่งข้อความไปหาคนรักเก่าของเขาเอง
- ถ้าหากอุปกรณ์ต้องคำสาปเกี่ยวกับความรักจะออกอาละวาดในกรุงเทพฯ ผมก็อยากรู้เรื่องก่อนที่มันจะโผล่มาที่ร้านซ่อมของผม
“บอกอีกทีสิ” ผมถอนหายใจ ขณะที่ต้องหลบคู่รักที่ถือจดหมายรักที่สร้างโดย AI “ทำไมฉันต้องมาอยู่ที่นี่?”
หลินที่ยังคงแต่งชุดสูทยุทธวิธีเรียบเป๊ะ (เพราะแม้แต่วันวาเลนไทน์ก็ไม่ทำให้เธอยอมแตะเสื้อผ้าลำลอง) เหลือบมองผมเล็กน้อย “นายเป็นที่ปรึกษาด้านเทคโนโลยีของฉัน”
ผมหัวเราะเบา ๆ “รู้สึกเหมือนเป็นข้ออ้างให้ฉันต้องทนทุกข์มากกว่า”
เธอยื่นบัตรทดสอบทางเทคนิคระดับ VIP ให้ผม “ถือว่าเป็นค่าตอบแทนสำหรับคราวที่นายทำให้ฉันต้องไล่วิญญาณออกจากหม้อหุงข้าวผีสิง”
ผมหยิบบัตรมา พลางหรี่ตา “หม้อหุงข้าวนั่น ทำร้าย ฉันนะ หลิน”
หลินยิ้มมุมปาก “ซึ่งเป็นเหตุผลที่ฉันต้องเป็นคนจัดการมัน”
ก็ฟังขึ้นอยู่หรอก
Sponsored Ads
———————
ศึกเริ่มต้น
ฮอลล์จัดแสดงเป็นฝันร้ายชัด ๆ ไม่ว่าผมจะหันไปทางไหน ผู้คนก็คลั่งไคล้แกดเจ็ตที่อ้างว่าช่วยเสริมสร้างความสัมพันธ์—กำไลที่ซิงค์อัตราการเต้นของหัวใจระหว่างคู่รัก เครื่องแต่งกลอนรักอัจฉริยะที่ขับเคลื่อนด้วย AI และเครื่องจำลองออกเดตใน VR ที่ดูเหมือนมีสติสัมปชัญญะจนน่ากลัว
และไม่น่าแปลกใจเลย ธนา กำลังไลฟ์สดขณะทดสอบ เครื่องจำลองการจูบ
“ฉันจะลบเขาออกจากรายชื่อติดต่อของฉัน” ผมพึมพำ
แต่ก่อนที่ผมจะหาทางหนีออกจากงานนี้ หลินก็คว้าข้อมือผมไว้แล้วชี้ไปที่เวทีหลัก ที่ซึ่งบูธหนึ่งกำลังดึงดูดฝูงชนจำนวนมาก
บนจอขนาดใหญ่มีคำว่า “ศึกประชันแกดเจ็ตแห่งความรัก! ดวลเทคโนโลยีสุดล้ำ!”
ผมหรี่ตาอ่านแบนเนอร์ดิจิทัล “ไม่”
หลินพยักหน้า “ใช่”
เจ้าหน้าที่ของงานเดินเข้ามาหาเรา ยิ้มกว้างเกินพอดี “คุณสองคนเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยีใช่ไหม?”
“ไม่” ผมตอบทันที
“ใช่” หลินตอบในเวลาเดียวกัน
เจ้าหน้าที่เพิกเฉยต่อสีหน้าทรมานของผม “งั้นคุณทั้งสองเหมาะมากสำหรับการแข่งขัน Love Tech Challenge! คุณจะได้ประชันกันว่าใครสามารถเอาชนะ แฮ็ก และใช้เทคโนโลยีโรแมนติกสมัยใหม่ได้ดีกว่า!”
“ฉันปฏิเสธ” ผมกล่าวเสียงหนักแน่น
“ผู้ชนะได้เครื่องชงกาแฟเอสเปรสโซ่อัจฉริยะฟรี” หลินกล่าวเรียบ ๆ
ผมถอนหายใจ “ก็ได้”
Sponsored Ads
———————
สงครามเทคโนโลยีวันวาเลนไทน์
หลินกับผมยืนอยู่ที่โต๊ะคนละฝั่ง ตรงหน้ามีตะกร้าอุปกรณ์แกดเจ็ตธีมวาเลนไทน์ให้เลือกใช้
พิธีกรในชุดสูทสีชมพู (ซึ่งผมสงสัยว่าอาจเป็นสิ่งมีชีวิตจากห้วงลึกปลอมตัวมา) ประกาศกติกาการแข่งขัน: เรามีเวลา 15 นาที ในการ “พัฒนา” หรือ “แฮ็ก” แกดเจ็ตเกี่ยวกับความรัก และต้องสาธิตว่าทำไมเวอร์ชันของเราถึงดีกว่า
การนับถอยหลังเริ่มขึ้น
และในฐานะมืออาชีพ ผมก็เลือก ทำลายระบบทั้งหมดทันที
หลิน ในแบบที่เป็นเธอเสมอ—เก่งกาจน่ารำคาญ—เลือก HeartSync สมาร์ทริง อุปกรณ์ที่อ้างว่าวัดความเข้ากันได้ของคู่รักผ่านการซิงค์สัญญาณชีวภาพ ผมเห็นเธอปรับวงจรบางอย่าง คงทำให้มันมีประสิทธิภาพขึ้นหรืออะไรที่ดูมีประโยชน์
ส่วนผม? ผมหยิบ AI Dating Assistant™ ของ LoveCircuit™ และปรับระบบใหม่ให้มันปฏิเสธทุกคนที่พยายามหาคู่
เพราะบางคนต้องได้รับการช่วยเหลือจากตัวเอง
เมื่อเวลาเหลือไม่กี่วินาที ผมใส่ฟังก์ชันสุดท้ายเข้าไป—”AI ต้านรัก” ที่จะทำการวิเคราะห์และบอกเหตุผลว่าทำไมทุกความสัมพันธ์ถึงล่มจมตั้งแต่เริ่มต้น
เสียงเตือนหมดเวลาดังขึ้น
หลินกอดอก ยิ้มอย่างผู้ชนะ ขณะที่พิธีกรหันมาหาเธอเป็นคนแรก
“ผู้บัญชาการหลิน! คุณมีอะไรมาให้เราดู?”
เธอชูสมาร์ทริงที่ได้รับการปรับปรุงขึ้นมา “ฉันได้ปรับปรุงการซิงค์ข้อมูลชีวภาพให้ดีขึ้น จากเดิมที่มันแค่ตรวจจับอารมณ์ ตอนนี้มันให้ฟีดแบคแบบเรียลไทม์เกี่ยวกับการลดความเครียด ช่วยให้คู่รักควบคุมอารมณ์ในเวลาทะเลาะกันได้”
ฝูงชนพยักหน้าอย่างชื่นชม
แล้วก็มาถึงตาผม
ผมกระแอม ถืออุปกรณ์ช่วยหาคู่ที่ถูกผมแก้จนพังขึ้นมา
“ของฉันช่วยบอกว่าความสัมพันธ์ของคุณมันแย่ตั้งแต่แรก ก่อนที่คุณจะเสียเวลาหลายปีไปกับมัน”
ผมกดปุ่มเปิดใช้งาน
เสียง AI ดังขึ้นอย่างแจ่มใส
“จากการวิเคราะห์ข้อมูลจิตวิทยา รายการใช้จ่าย และประวัติการค้นหาล่าสุด ความสัมพันธ์นี้มีโอกาสล้มเหลวถึง 92% อย่างรุนแรง”
ความเงียบปกคลุมห้อง
จากนั้น… ที่ไหนสักแห่งในฝูงชน มีผู้หญิงคนหนึ่งอ้าปากค้างอย่างตกใจ ก่อนจะคว้าเครื่องดื่มในมือสาดใส่หน้าแฟนหนุ่ม
“นี่คือเหตุผลที่นายไม่พาฉันไปเจอแม่ของนายใช่ไหม?!”
แล้วฝูงชนก็ระเบิดเป็นความโกลาหล
หลินถอนหายใจ “นายมีพรสวรรค์ในการทำลายชีวิตคนอื่นนะ นาวิน”
พิธีกรที่ดูจะตกใจไม่น้อย กระแอมเสียงดัง “เอ่อ… เอาเป็นว่า ผู้ชมของเราโหวตให้ผู้ชนะ—”
“ผมรักอุปกรณ์นี้! มีขายที่ไหน?” ชายคนหนึ่งตะโกนขึ้น
ฝูงชนเฮดังขึ้น
หลินมองมาที่ผมด้วยสายตาไร้อารมณ์ “นายทำให้เกิดการเลิกราไปแล้วอย่างน้อยห้าคู่ ภายในไม่ถึงนาที”
ผมยักไหล่ “ฉันถือว่านี่เป็นชัยชนะ”
Sponsored Ads
———————
ผลพวงจากศึกเทคโนโลยี
แม้ว่าผมจะชนะอย่างผิดศีลธรรมไปบ้าง แต่หลินกลับเป็นผู้ที่คว้ารางวัลชนะเลิศไปได้ เพราะเห็นได้ชัดว่า “เทคโนโลยีช่วยเหลือด้านความสัมพันธ์ที่มีประโยชน์” สำคัญมากกว่า AI ที่ชาญฉลาดแต่น่าปวดใจ
ผมยังคงบ่นเรื่องการโกงผลโหวตในขณะที่เราเดินออกจากงาน ผ่านพนักงานผู้โชคร้ายที่พยายามดับไฟที่เกิดขึ้นในบูธจับคู่ของงาน
หลินยกเครื่องชงกาแฟเอสเปรสโซ่อัจฉริยะขึ้นมา โชว์อย่างภาคภูมิใจ “เกมที่ดีนะ นาวิน”
ผมคราง “ปีหน้าฉันจะไม่มา”
เธอยิ้มมุมปาก “ปีหน้า ฉันจะทำให้นายลงแข่ง ศึกแต่งกลอนรักด้วย AI”
ผมชี้นิ้วไปที่เธอ “นั่นคือสงคราม”
“ตั้งตารอเลย”
ขณะที่เราเดินออกไปสู่ถนนที่เต็มไปด้วยแสงไฟนีออนของกรุงเทพฯ เสียงหึ่งเบา ๆ จากกล่องกักเก็บในกระเป๋าของผมยังคงดังอยู่—เป็นเครื่องเตือนใจว่าที่ไหนสักแห่ง เทคโนโลยีเกี่ยวกับความรักที่ต้องคำสาปยังคงมีอยู่
แต่สำหรับตอนนี้?
ผมมีปัญหาใหญ่กว่า
เช่น… การตามหาธนาที่ขโมยเครื่องชงกาแฟรางวัลของผมไปแล้วหายตัวไปในความมืดของกรุงเทพฯ
Sponsored Ads
