เสียงปรบมือและเสียงสนทนาอย่างตื่นเต้นของผู้คนนั้น ทำให้เชดซึ่งอยู่ร่วมในสถานการณ์แต่ไม่สามารถเข้าร่วมได้ รู้สึกเจ็บหูเป็นอย่างมาก
เชดมีสีหน้าเคร่งขรึม จ้องมองไปข้างหน้าอย่างจริงจัง เมื่อพบโอกาส เขาผลักผ่านผู้คนด้านหลังเพื่อถอยห่างออกมา เตรียมพื้นที่สำหรับวิ่งด้วยความเร็วสูงและกระโดดข้ามถนนก่อนที่ขบวนรถจะมาถึง
Sponsored Ads
ชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่ระยะห่างจากขบวนรถมากกว่าเชดประมาณสิบคน ค่อยๆ นำมือขวาออกจากกระเป๋าเสื้อคลุมในช่วงความวุ่นวายและความปิติยินดีนี้
เขาจ้องมองไปที่พระราชินีไดอานาในขบวนรถที่กำลังเข้ามาใกล้อย่างจดจ่อ โดยไม่หันไปมองด้านข้างเลย
มิสบาสก์และเหล่าสมาชิกในกลุ่มของเธอ ณ ประตูสถานีรถไฟ อยู่รอบๆ นักเวทวงแหวน 13 วงแหวน ที่มาจากระยะทางไกล เธอมีสายตาดี จึงสังเกตเห็นร่างสูงของเชดในกลุ่มคนไกลๆ และยิ้มออกมา กำลังพิจารณาว่าจะทักทายหรือไม่
ดร.ชไนเดอร์ตาสีฟ้าที่มากับเพื่อนๆ จากคลินิกจิตเวชเพื่อดูเหตุการณ์วุ่นวายนี้ ก็เห็นเชดเช่นกัน เขาส่ายหน้าและยิ้มออกมาด้วยความประหลาดใจที่นักสืบก็ชอบมาชุมนุมชนด้วย และกำลังจะทักทายเขา
มิสคารินาที่นั่งข้างพระราชินีไดอานาในรถม้า เห็นเชดที่ข้างทาง แต่ดยุกสาวผมแดงไม่ได้คิดจะทักทายเขา
กัปตันเลดส์ที่อยู่อีกฝั่งของถนน กล้ามเนื้อของกัปตันกำลังตึงเครียดเตรียมวิ่งไปหาผู้หญิงรูปร่างอ้วนจึงไม่ได้สังเกตเห็นเชด
มิสเตอร์อันลอส ผู้อำนวยการ MI6 อยู่ในกลุ่มคน เขาสังเกตเห็นเชดในระยะประชิด แต่เนื่องจากทั้งคู่เคยพบกันเพียงครั้งเดียว เขาจึงลังเลสักพักก่อนจะยืนยันว่าเป็นเชด และสงสัยว่าท่าทางแปลกประหลาดของนักสืบหนุ่มในตอนนี้คืออะไร
เชดวิ่งเล็กน้อยสองก้าวไปข้างหน้า ขณะที่เจ้าหน้าที่ตำรวจด้านหน้าหันไปมองขบวนรถที่มาถึงทางซ้ายมือ ชายวัยกลางคนมองดูใบหน้าของพระราชินีไดอานาในหน้าต่างรถ และค่อยๆ ดึงมือขวาออกจากกระเป๋าเสื้อ
เสียงปรบมือจากฝูงชนดังขึ้นอย่างกระตือรือร้นอีกครั้ง วงดนตรีที่รอคอยอยู่หน้าสถานีเริ่มบรรเลงเพลง ทำให้บรรยากาศยิ่งคึกคักและวุ่นวายมากขึ้น
เชดขมวดคิ้วแน่น ผลักเจ้าหน้าที่ตำรวจด้านหน้าออก แล้วพุ่งตัวกระโดดข้ามแนวคนด้วยแรงขาทั้งสอง ห่างจากชายวัยกลางคนนั้นประมาณสิบกว่าคน เขาดึงสิ่งของในกระเป๋าออกมาอย่างรวดเร็ว
Sponsored Ads
เชดกระโดดขึ้นจากข้างๆ ตำรวจ
ชายวัยกลางคนดึงปืนออกมาจากใต้เสื้อคลุม
เชดลอยตัวอยู่กลางอากาศ กำลังพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง
มือปืนไม่ลังเล ยกมือไปข้างหน้า และเหนี่ยวไกปืน
แต่ในพริบตาหลังจากนิ้วกดไก เขากลับเห็นมีคนอีกคนเข้ามาขวางระหว่างปากกระบอกปืนกับหน้าต่างรถ
“อะไรกัน?”
“อะไรกัน?”
ปัง!
“อ๊ะ!”
เสียงดังสนั่นราวกับเกิดระเบิดดังก้องอยู่ในหู เชดที่กำลังลอยอยู่กลางอากาศโดยไม่ทันตั้งตัว ถูกแรงกระแทกอันมหาศาลพุ่งตัวไปทางรถม้า เขาถูกยิงอย่างจังหวะและแม่นยำ จากนั้นก็ล้มลงกลิ้งไปสองรอบ นอนหงายอยู่บนพื้นจับหน้าอกไว้และไม่ขยับเขยื้อน
เสียงกรีดร้อง เสียงปืน เสียงตะโกน เสียงด่าทอ เสียงม้าร้อง… เสียงเหล่านี้ที่อยู่ข้างหูของเชดที่นอนอยู่บนพื้นค่อยๆ เบาลงเรื่อยๆ
เขานอนอยู่บนพื้น มองดูเสื้อผ้าที่เคลื่อนไหวผ่านไปมา มองดูหมอกบางๆ บนท้องฟ้า มองดูแสงแดดที่ส่องผ่านหมอกบางๆ แสงแดดนั้นส่องลงบนใบหน้าของเขา ส่องลงบนใบหน้าที่ไร้สีเลือดของเขา
เวลาราวกับหยุดลงในขณะนี้ เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อครู่ รู้เพียงว่าตัวเองถูกยิงที่หน้าอกซ้ายอย่างแม่นยำ
“นี่แหละคือโชคร้าย…”
เสียงฝีเท้ากระจายอยู่ข้างหู เสียงรองเท้ากระทบพื้น ชายกระโปรงกวาดผ่านขาของเขา และเสียงอื่นๆ ที่ยากจะเข้าใจผสมกัน แต่สิ่งเหล่านี้ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว พื้นดินเย็นเยียบอยู่ใต้ตัวเขา ท้องฟ้าที่มืดครึ้มและกดดันอยู่เหนือเขา
Sponsored Ads
“เชด!”
“นักสืบ!”
“แฮมิลตัน!”
“นักสืบแฮมิลตัน!”
“คุณ…”
ฝูงชนกำลังห่างออกไป ในความมึนงง เขาเห็นมิสคารินาบนรถม้า เห็นกัปตันเลดส์ล้มผู้หญิงอ้วนคนนั้น เห็นมิสบาสก์เดินเข้ามาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นดร.ชไนเดอร์ยืนเขย่งเท้าด้วยสีหน้าตกใจอยู่หลังฝูงชน เห็นมิสเตอร์อันลอสพยายามจับตัวคนยิงอย่างบ้าคลั่ง
แต่ทั้งสองอยู่ห่างกันเกินไป มิสเตอร์อันลอสไม่สามารถข้ามฝูงชนได้ทันที
ชายวัยกลางคนที่ยิงมองดูชายหนุ่มที่นอนอยู่บนพื้น ยิ้มขมขื่นเหมือนเยาะเย้ยตัวเอง แล้วเอาปืนจ่อหัวตัวเอง
ปัง~
เชดเบือนสายตา มองดูท้องฟ้าที่มีหมอกสีเทา ภาพเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นหลังจากมาที่โลกนี้ผ่านเข้ามาในสายตา สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสงบลง…
แล้วเขาได้ยินเสียงหัวเราะข้างหู นั่นเป็นเสียงหัวเราะเยาะอย่างแน่นอน
Sponsored Ads
‘ไม่ใช่นะ ฉันทอยแค่ 9 ทำไมถึงถูกยิงตายกลางถนน?’
ภายใต้สายตาที่ประหลาดใจของมิสคารินา กัปตันเลดส์ มิสบาสก์ ดร.ชไนเดอร์ มิสเตอร์อันลอส ประชาชนที่มุงดู ตำรวจที่รักษาความสงบเรียบร้อย ทหารรักษาพระองค์ และราชินีไดอานาที่ถูกคุ้มกันอย่างเร่งด่วน เชดลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว
เขาปัดฝุ่นออกจากเสื้อผ้า มองดูร่างกายของตัวเอง
“ทำไมหน้าอกไม่เจ็บแล้ว?”
เชดพึมพำกับตัวเอง ในขณะที่ทุกคนรอบๆ มองดู เขาเอื้อมมือไปที่หน้าอกซ้ายของตัวเอง ปืนพิเศษและกระสุนมีพลังทำลายล้างอย่างมาก เขาเอื้อมมือไปที่กระเป๋าเสื้อเชิ้ตที่หน้าอก หยุดชั่วครู่ แล้วหยิบสิ่งนั้นออกมา
มันเป็นวัตถุทรงกลม ประณีต เล็ก และเย็น วัสดุสีเงินสะท้อนแสงอาทิตย์ที่ทะลุผ่านเมฆและหมอกหนาในขณะนี้
หัวกระสุนฝังอยู่ตรงกลางของ “เหรียญที่ระลึกเทศกาลสวดมนต์ศักดิ์สิทธิ์ปี 1053 ของโบสถ์แห่งแสงอรุณ” อย่างแม่นยำ เหรียญเงินบุบ แต่ขอบวงกลมของตราศักดิ์สิทธิ์รัดหัวกระสุนไว้อย่างแน่นหนา
Sponsored Ads
“โอ้~”
เขาเกาหัว รู้สึกอยากหัวเราะอย่างไม่มีเหตุผล ยืนขึ้นและมองไปที่ทุกคนรอบๆ
เสียงตะโกนยังคงดังมาจากที่ไกลๆ เสียงดังยังคงมีอยู่ เสียงหวอของตำรวจสะท้อนอยู่ใต้ท้องฟ้า ตำรวจกำลังปิดกั้นถนนใกล้เคียง ตำรวจนอกเครื่องแบบที่รอคำสั่งและทหารรักษาพระองค์จำนวนมากกำลังหลั่งไหลเข้ามา
แต่อย่างน้อยคนรอบๆ ขบวนรถม้าของราชวงศ์ เหล่าทหารรักษาพระองค์ ตำรวจจากสถานีรีดวิช ประชาชนในเมืองโทเบสก์ และเพื่อนๆ ของเชด ทุกคนต่างมองไปที่เหรียญเงินในมือของเชด
แสงอาทิตย์ส่องลงมาบนตัวเชด เขาถือเหรียญเงินนั้นไว้ ศพของคนที่ฆ่าตัวตายล้มอยู่ตรงหน้าเขา ในขณะนี้ เขากลับรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องตลก
เขาเงยหน้ามองท้องฟ้า แล้วมองไปที่ผู้คนรอบๆ
“โชคร้ายทำให้ถูกยิงกลางถนน แต่เพราะฉันไม่ต้องการอะไรมาก โชคร้ายจึงไม่เลวร้ายเกินไป ฉันเพิ่งไม่ตาย…โชคชะตายุติธรรม ผู้บงการจะไม่ตายดี…ฮะ~ ฉันก็เข้าใจแล้ว~”
เธอหัวเราะเบาๆ ข้างหูเขา
เขาก้มมองเหรียญเงินในมือ
“ฉันจะไม่กล้าควบคุมโชคชะตาอีกแล้ว”
เขาคิดในใจ
“ฉันจะบริจาคเงินให้โบสถ์แห่งแสงอรุณมากขึ้น”
เขาพูดออกมา กระพริบตาให้กับมิสบาสก์และดร.ชไนเดอร์อย่างเงียบๆ เพื่อบอกว่าเขาไม่เป็นไร แล้วในเสียงอุทานของผู้คน เขาก็แกล้งทำเป็นเจ็บปวดและล้มลงกับพื้น มือกุมหน้าอกและครางว่า
“โอ้ ฉันบาดเจ็บภายใน แรงกระแทกของกระสุนมันมากเกินไป…”
Sponsored Ads
เชดหมดสติข้างศพของคนที่ฆ่าตัวตาย หัวของเขาล้มลงบนศพที่นุ่มนวลพอดี จึงไม่ได้รับบาดเจ็บ แน่นอน การหมดสติเป็นการแกล้งทำ
ควันจากปากกระบอกปืนลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ห่างไกลจากถนนที่วุ่นวายและสับสน วันนี้เมืองโทเบสก์ยังคงถูกปกคลุมด้วยหมอกบางๆ แต่กลับคึกคักเป็นพิเศษ
