มิสลูอิสไม่พอใจกับคำถามของเชด จึงย้อนถามว่า
Sponsored Ads
“เชด ทำไมเด็กๆ ต้องกลัวด้วยล่ะ? นิทานเรื่องนี้สรรเสริญมิตรภาพ บอกเด็กๆ ว่าแม้จะเจออุปสรรคและความผิดหวัง มิตรภาพก็จะคงอยู่ตลอดไป ความรู้สึกเศร้าๆ ที่แฝงอยู่นั้นยอดเยี่ยมมาก นี่เป็นนิทานที่ฉันชอบที่สุด แม้จะจบแบบเศร้าเหมือนสาวไม้ขีดไฟ แต่เรื่องสาวไม้ขีดไฟทำให้คนรู้สึกเสียดาย ส่วนเรื่องจุมพิตแห่งต้นไม้ทำให้คนรู้สึกเศร้าพร้อมกับรู้สึกว่าการจบแบบนี้สมบูรณ์แบบ”
เธอพูดยาวเป็นพรวน ใบหน้าแดงเรื่อแสดงถึงอารมณ์ที่ตื่นเต้น
เชดที่อุ้มแมวอยู่ครุ่นคิด พยายามแสดงความคิดเห็นของตัวเอง
“มิสลูอิส ดูสิ ถ้าเปลี่ยนวิธีตีความเรื่องนี้ ต้นไม้เก่าแก่นั่นอาจเป็นสิ่งของตกทอดหรือสิ่งชั่วร้ายบางอย่าง ที่สามารถดึงดูดสาวสวย เลี้ยงดูพวกเธอแล้วกินพวกเธอ ย่อยร่างกายพวกเธอเพื่อบำรุงเลี้ยงตัวเอง……”
“พอแล้ว เชด อย่าทำลายความทรงจำในวัยเด็กของฉันเลย”
มิสลูอิสห้ามการ “ตีความ” ของเชดอย่างไม่พอใจ เชดจึงต้องหยุด แต่ก็ยังถามว่า
“ถ้าคิดแบบนี้ นี่ไม่ใช่เรื่องสยองขวัญหรอกหรือ?”
นักเขียนสาวผมบลอนด์มองเขาด้วยความไม่พอใจมากยิ่งขึ้น
“เชด ดูเหมือนว่าการที่ฉันเป็นครูของคุณ ชี้นำให้คุณเข้าใจแรงบันดาลใจทางวรรณกรรม เป็นสิ่งจำเป็นจริงๆ เชื่อฉันเถอะ ตอนนี้คุณยังห่างไกลมาก”
ดังนั้นหัวข้อจึงกลับมาสู่เรื่องเดิม นั่นคือวิธีใช้ใบไม้สองใบในมือของเชด
Sponsored Ads
“สิ่งที่ฉันพูดเมื่อกี้เป็นเพียงเค้าโครงของเรื่อง ในรายละเอียดแสดงให้เห็นว่า เจ้าหญิงนำใบไม้ที่ร่วงหล่นจากต้นไม้ใหญ่มาวางไว้ที่ตาของเธอ ก็จะสามารถเห็นเรื่องราวที่ต้นไม้ใหญ่ต้องการให้เธอรู้ นิทานเรื่องนี้แพร่หลายไปไกล ต้นกำเนิดย้อนไปถึงยุคที่สี่หรือแม้แต่อดีตที่ไกลกว่านั้น ดังนั้น ในวัฒนธรรมของเรา การนำใบไม้มาวางไว้หน้าตามักหมายถึงการเข้าใจความรู้ที่ต้นไม้มอบให้
ในวิชาลึกลับก็มีความหมายที่สอดคล้องกัน ฉันคิดว่านอกจากคุณแล้ว นักเวทวงแหวนทุกคนควรรู้เมื่อได้รับใบไม้”
มิสลูอิสพูด เชดเข้าใจทันที ดังนั้นเมื่อวานที่เขาแปะใบไม้ไว้ที่หน้าผาก และก่อนนอนก็เอาไปวางไว้ใต้หมอนถึงไม่ได้ผลอะไร
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะลองดูตอนนี้”
“ตรงนี้ก็ได้ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเทพเจ้าโบราณจะให้ของขวัญอะไรกับคุณ ก่อนหน้านี้ฉันยังไม่เคยได้ยินคำเรียกชื่อเทพเจ้าโบราณด้วยซ้ำ”
มิสลูอิสยกถ้วยชาของตัวเองขึ้น ส่วนเชดก็เรียกวงแหวนชีวิตออกมาก่อน จากนั้นก็สุ่มเลือกใบไม้หนึ่งใบจากสองใบ เพราะบนใบไม้ก็ไม่ได้เขียนไว้ว่าตรงกับความรู้แบบไหน
Sponsored Ads
เขาหลับตาซ้าย แล้วเอาใบไม้มาวางไว้ที่ตาขวา กระแสลมเย็นๆ ก็พุ่งเข้าสมองผ่านทางตาทันที แต่ความรู้สึกนี้ไม่เลวเลย อาจจะบอกว่าสนุกด้วยซ้ำ
หลังจากนั้นกระแสเย็นก็ยังคงอยู่อีกหลายสิบวินาทีจึงหายไป และในสมองของเชดก็ปรากฏความรู้ที่เป็นตัวแทนของเวทมนตร์แปลกประหลาด
เขาเอาใบไม้ออกจากหน้าตา หายใจเข้าลึกๆ ลิ้มรสความรู้ที่เพิ่มขึ้นมา ส่วนมิสลูอิสก็เอาใบไม้ที่ใช้แล้วจากมือของเชดมา เอามาวางไว้หน้าตาตัวเองลองดู พบว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น จึงเอามาดมที่จมูก
“น่าสนใจ ฉันนึกว่าใช้แล้วใบไม้นี้ก็จะถูกทำลาย น่าสนใจจริงๆ ใบไม้นี้ยังใช้ได้อยู่ ฉันรู้สึกถึงพลังชีวิตมหาศาล นี่คือ… น่าสนใจ ใบไม้นี้มาจากเทพเจ้าโบราณ ลอยออกมาจากทางเดินแห่งกาลเวลาที่เธอพูดถึง ดังนั้นในทางทฤษฎีแล้ว ใบไม้นี้ไม่ได้เป็นของยุคนี้ แต่มาจากยุคที่ห้า”
นักเขียนสาวผมบลอนด์ก้มศีรษะลงสำรวจลายเส้นบนใบไม้ เธอคงได้ข้อสรุปที่สำคัญมาก
“ใช่”
เชดเห็นด้วยกับความคิดนี้
“ดังนั้น ตอนนี้มันเป็นสิ่งของตกทอดแล้ว เมื่อฉันคิดว่ามันคืออะไร องค์ประกอบเสียงกระซิบก็ปรากฏขึ้นในหูของฉันอย่างเป็นธรรมชาติ”
เธอส่งใบไม้ให้เชด และเสียงในหูของเชดก็เตือนเขาว่าเขาได้สัมผัสกับเสียงกระซิบในเวลาที่เหมาะสม ส่วนเหตุผลที่ไม่มีการเตือนก่อนที่จะส่งใบไม้ออกไป อาจเป็นเพราะพลังของเทพโบราณที่ยังคงอยู่ในใบไม้ยังคงระงับองค์ประกอบของตัวใบไม้อยู่
Sponsored Ads
“เศษซากระดับกวี [ใบไม้แห่งนิรันดร์] หากพกติดตัวเป็นเวลานาน จะช่วยชะลอความเสื่อมของร่างกายผู้ครอบครองได้อย่างมาก หากได้รับมาตอนอายุยี่สิบกว่า เมื่ออายุห้าสิบปี รูปลักษณ์ภายนอกก็จะไม่เปลี่ยนแปลงมากนัก แต่เป็นเพียงภายนอกเท่านั้น อายุจริงยังคงเพิ่มขึ้น
หากอมไว้ในปาก แม้แต่คนที่บาดเจ็บสาหัสก็จะอยู่รอดเป็นเวลานาน แต่มันก็ไม่ดีเท่ากับ [อมตะจอมปลอม] ของคุณไม่ได้
และหากเคี้ยวกินลงไป ตราบใดที่ยังมีลมหายใจเหลืออยู่ ก็จะสามารถฟื้นฟูได้อย่างสมบูรณ์ แน่นอนว่าการใช้แบบนี้ถือว่าสิ้นเปลืองมาก”
“นี่เป็นเศษซากหรือ? บิดาแห่งต้นไม้อนันตกาลช่างใจดีเหลือเกิน”
เชดอุทานพลางถือใบไม้ไว้อย่างประหลาดใจ ขณะที่แมวเฝ้าดูอย่างกระตือรือร้น
“[ใบไม้แห่งนิรันดร์] เป็นเศษซากที่มีชื่อเสียงมาก มีผลชัดเจนและมีผลข้างเคียงต่ำมาก คุณสมบัติด้านลบเพียงอย่างเดียวคือ หากอมไว้ในปากเป็นเวลานาน มีโอกาสที่ผู้ใช้จะงอกรากและแตกกิ่งก้าน ตามความหมายตรงตัวของคำว่างอกรากและแตกกิ่งก้าน วิธีการเก็บรักษาก็ง่ายมาก เพียงแค่ให้มันสัมผัสกับน้ำอย่างน้อยเดือนละครั้งก็พอ เพื่อรักษาความมีชีวิตของใบไม้”
Sponsored Ads
มิสลูอิสอธิบาย แม้เชดจะยังรู้สึกประหลาดใจ แต่เมื่อคิดดูดีๆ ก็ไม่ได้น่าประหลาดใจมากนัก ศาสตราจารย์การ์เซียเคยกล่าวไว้ว่า เทพเจ้าโบราณ [ขณะที่แมวเฝ้าดูอย่างกระตือรือร้น] คือต้นไม้แห่งโลก และใบไม้ที่ต้นไม้แห่งโลกมอบให้ แม้จะไม่ใช่ใบไม้ของต้นไม้แห่งโลกเอง ก็ไม่ใช่สิ่งธรรมดาอย่างแน่นอน
“[ใบไม้แห่งนิรันดร์] เช่นเดียวกับ [กุญแจแห่งกาลเวลา] เป็นเศษซากที่ไม่มีเพียงชิ้นเดียว แม้จะไม่มีพลังในการต่อสู้ และมีระดับอันตรายต่ำ ผลกระทบไม่ใหญ่โตนัก แต่ราคาของเศษซากชนิดนี้อาจเทียบเท่ากับเศษซากระดับปราชญ์เลยทีเดียว ฉันจำได้ว่าเคยได้ยินศาสตราจารย์พูดว่า นักเวทวงแหวนสิบสามวงแหวนแห่งเซนต์บาร์เรนส์ มิสดานิสเต้ ‘แม่มดพระจันทร์แดง’ ก็มีใบหนึ่งอยู่กับตัว ฉันไม่เคยได้ยินที่มาของใบไม้ชนิดนี้มาก่อน ไม่คิดว่าจะเกี่ยวข้องกับเทพเจ้าโบราณองค์นั้น”
มิสลูอิสกล่าว พลางชำเลืองมองใบไม้ในมือของเชด
เชดพยักหน้า และแนะนำศาสตร์เวทที่เพิ่งรับมาใหม่ให้มิสลูอิสฟัง เขาไม่จำเป็นต้องเรียนรู้ ศาสตร์เวทก็เชี่ยวชาญแล้ว
ศาสตร์เวท – [ใบมีดแห่งกาลเวลาที่สับสน] สอดคล้องกับรูนจิตวิญญาณ [เวลาและช่องว่าง ] จากชื่อของศาสตร์เวท ก็พอจะรู้ว่ามีผลไม่ธรรมดา และความจริงก็เป็นเช่นนั้น
Sponsored Ads
การใช้ศาสตร์เวทต้องการสื่อในการร่ายเวท ซึ่งก็คือใบมีดที่มีคุณสมบัติเหนือธรรมชาติใดๆ รวมถึงวัตถุเล่นแร่แปรธาตุ เศษซาก หรือแม้แต่ใบมีดที่สร้างขึ้นจากศาสตร์เวทหรือการร่ายมนตร์ ผลของมันจะใช้ได้กับสิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาซึ่งสามารถรับรู้เวลาได้เท่านั้น เมื่อใช้โจมตี ภายในสามวินาทีหลังจากการโจมตี เชดสามารถทำให้การโจมตีที่เหมือนกับสามวินาทีก่อนหน้า เกิดขึ้นอีกครั้งในตำแหน่งสัมพัทธ์เดียวกันกับผู้ถูกโจมตี ด้วยวิธีเดียวกัน
กาลเวลาที่สับสน คือเวลาของตัวอาวุธเอง
กล่าวคือ หากเชดถือมีดทานอาหารที่ผ่านการทำพิธีกรรม แทงแอปเปิ้ลอย่างแรง จากนั้นเมื่อถึงเวลาที่เลือกโดยเชด ภายในสามวินาที มีดเดิมก็จะแทงที่ตำแหน่งเดิมอีกครั้ง
สิ่งที่ดีกว่านั้นคือ ศาสตร์เวทนี้ไม่จำเป็นต้องสร้างความเสียหายจริงจึงจะมีผล นั่นหมายความว่า แม้การโจมตีของเชดจะถูกป้องกันไว้ ก็ยังสามารถกระตุ้นศาสตร์เวทนี้ได้ ข้อกำหนดในการร่ายศาสตร์เวทนี้ มีเพียงแค่ทำท่าทางการโจมตีเท่านั้น
Sponsored Ads
