แม้ว่าในมือของเชดจะมีที่อยู่ของสถาบันอยู่บนคริสตัลสีขาว แต่เขายังไม่ทันได้มองมากนัก ตัวอักษรทั้งหมดบนหน้ากระดาษก็หายไป และตัวเลขขนาดใหญ่ “3” ก็ปรากฏขึ้น
Sponsored Ads
คนสี่คนที่อยู่ข้างกำแพงกลั้นหายใจ แต่ทุกคนก็ตื่นเต้นมาก
“เชด เตรียมพร้อม!”
ดร.ชไนเดอร์เตือนเสียงดัง
ตัวเลข “2” ปรากฏขึ้น
เชดรีบควักกุญแจบ้านของตัวเองออกมา แล้วโยนมันไปที่ข้างกำแพงพร้อมกับหน้ากระดาษและสิ่งของที่ยุ่งเหยิงในกระเป๋า
ตัวเลข “1” ปรากฏขึ้น
“ถ้าฉันกลับมาช้า อย่าลืมช่วยให้อาหารแมวด้วย”
เขาตะโกนเสียงดัง จากนั้นคริสตัลสีขาวในมือของเขาก็ระเบิดออกมาเป็นแสงสีขาวที่น่าทึ่ง ภายในห้องที่ปิดประตูและหน้าต่าง ในแสงนั้นเกิดลมพายุขึ้นทันที หมอและคนอื่นๆ ทั้งสี่คนปิดตาโดยไม่รู้ตัว หลังจากไม่กี่วินาที แสงและลมพายุก็หายไป เชดที่ยืนอยู่เดิมก็หายไปเช่นกัน
หน้ากระดาษที่ถูกลมพัดลอยอยู่ในอากาศเหมือนหิมะ และสิ่งที่หายไปพร้อมกับเชดคือหนึ่งในห้าของโต๊ะน้ำชาที่อยู่ข้างหน้าเขาและครึ่งหนึ่งของโซฟาที่อยู่ข้างหลังเขา ทั้งสองส่วนเหมือนถูกตัดอย่างแม่นยำ พื้นถูกผิวตัดเรียบมาก
Sponsored Ads
“โอ้~”
หมอถอนหายใจ มองไปรอบๆ ห้องที่เหมือนถูกพายุโจมตี พูดพึมพำเบาๆ
“การเคลื่อนไหวนี้…น้อยกว่าที่ฉันคิดไว้มาก”
<< มีอากำลังวิ่ง…>>
เหมือนถูกบีบให้เป็นลูกกลมๆ แล้วกลิ้งอย่างรวดเร็วในท่อแคบ จากนั้นเหมือนถูกยัดเข้าไปในปากกระบอกปืน แล้วถูกแรงมหาศาลผลักไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ภาพลวงตาที่แปลกประหลาดปรากฏขึ้นต่อหน้า ภาพหลอนที่แปลกทำให้เชดแยกไม่ออกว่าอะไรจริงอะไรเท็จ เขาเห็นปลาหมึกยักษ์สีดำเต้นรำในท้องฟ้าสีเหลืองอ่อน ดวงอาทิตย์ตกในภาพสุดท้ายของโลก มือยักษ์สีดำตกลงมาจากท้องฟ้าทำลายโลกแห่งวัตถุ มิสลูอิสและมิสบาสก์กอดและจูบกัน ฯลฯ
‘มิสลูอิสไม่รู้จักมิสบาสก์ ฉันคิดอะไรอยู่?’
หัวที่สับสนเพราะได้รับข้อมูลมากเกินไปในครั้งเดียว รู้สึกเหมือนจะระเบิด แต่ไม่นานก็รู้สึกว่ามีพื้นดินอยู่ใต้เท้า เชดรู้สึกว่าร่างกายสั่นเล็กน้อย แล้วภาพตรงหน้าก็หยุดนิ่ง การกระโดดข้ามพื้นที่สิ้นสุดลง
Sponsored Ads
เขาหลับตาหายใจเข้าลึกๆ กดความรู้สึกอยากอาเจียนที่เกิดจากความเวียนหัวลงไป พร้อมกันนั้น ลมหายใจที่ไหลเข้าสู่โพรงจมูกก็สร้างกลิ่นใหม่ อากาศแห้งและเย็นเล็กน้อย มีกลิ่นกระดาษและหมึกที่เป็นเอกลักษณ์
เชดชอบกลิ่นนี้มาก
เมื่อเขาลืมตา สิ่งที่เห็นตรงหน้าคือห้องสมุดขนาดใหญ่ พื้นที่อยู่ใต้เท้าเป็นพื้นไม้จริง เขายืนอยู่ในพื้นที่ว่างตรงกลางระหว่างชั้นหนังสือที่วางเรียงกันอย่างไม่เป็นระเบียบ แต่กลับมีความรู้สึกเป็นระเบียบแปลกๆ
ชั้นหนังสือที่ใกล้เชดที่สุดมีป้ายทองเหลืองที่เขียนว่า “ประวัติศาสตร์ (ปีที่ 1~100 ของยุคที่ห้า)” หนังสือถูกยัดเต็มชั้นหนังสือ ตัวอักษรของแต่ละยุคสมัยถูกเขียนบนสันหนังสือเพื่อบอกข้อมูลของหนังสือ ในยุคที่ความรู้คือความมั่งคั่ง ห้องสมุดที่เห็นเพียงส่วนหนึ่งนี้ก็เพียงพอที่จะซื้อทั้งเมืองโทเบสก์ได้
เมื่อเงยหน้ามองเพดานที่โค้งสูงตรงกลางและต่ำรอบๆ เหมือนมีความสูงเท่ากับสี่ชั้น เชดยืนอยู่ตรงจุดที่สูงที่สุดใต้เพดาน ตรงนี้น่าจะเป็นศูนย์กลางของห้องสมุด และเสียงเดินที่มาจากทุกทิศทางแสดงว่าที่นี่กำลังถูกใช้งาน บางทีอาจมีนักเวทวงแหวนของวิทยาลัยเซนต์บาร์เรนส์ยืนอยู่หลังชั้นหนังสือที่ห่างออกไปเพียงหนึ่งหรือสองชั้น
อุณหภูมิในห้องสมุดเย็นกว่าเมืองโทเบสก์ที่กำลังอยู่ในช่วงกลางฤดูร้อน เขาสูดลมหายใจลึกอีกครั้ง ปล่อยให้อากาศเย็นไหลเข้าสู่ปอด ทำให้จิตใจกลับมาเป็นปกติอย่างสมบูรณ์
Sponsored Ads
พื้นที่ว่างระหว่างชั้นหนังสือที่เขาอยู่มีลักษณะเป็นวงกลม ไม่ไกลจากเชด มีชายวัยกลางคนสามคนสวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินที่มีตราสัญลักษณ์ของวิทยาลัยเซนต์บาร์เรนส์บนหน้าอก กำลังวุ่นวายกับการม้วนหนังแกะขนาดใหญ่สีน้ำตาลที่วางอยู่บนขาตั้งสามขา
เชดเหลือบมองอย่างรวดเร็วและเห็นแผนที่ที่วาดด้วยหมึกซีดจางบนม้วนหนัง อย่างไรก็ตาม เส้นชายฝั่งที่เขาเห็นดูเหมือนจะไม่เหมือนกับที่ใดที่เขารู้จัก แม้แต่รูปร่างของชายฝั่งทวีปใหม่ก็ไม่ใช่…
“มิสเตอร์แฮมิลตัน โปรดตามฉันมา มิสดานิสเต้กำลังรอคุณอยู่”
ชายสองคนสวมถุงมือหนังสีน้ำตาลยังคงต่อสู้กับแผนที่ที่พยายามคลี่ออก ส่วนผู้หญิงเป็นผู้พูดกับเชดด้วยภาษาเดลาริออนอย่างคล่องแคล่ว เธอรูปร่างสูงโปร่ง ดูอายุราวสี่สิบปี แต่หางตาของเธอเชิดขึ้นเล็กน้อย ทำให้ดูดุ
เชดพยักหน้าพลางมองไปรอบๆ พยายามจดจำทุกอย่างที่เห็นไว้ในความทรงจำ เสียงของผู้หญิงข้างหูบอกเขาว่าพื้นที่นี้แทบจะเต็มไปด้วยร่องรอยขององค์ประกอบทั้งสี่ ที่นี่คือวิทยาลัยเซนต์บาร์เรนส์ สถาบันเวทมนตร์ลึกลับที่ซ่อนอยู่ในดินแดนเหนือสุด มันมีอยู่จริง
จากนั้นเขาก็เดินตามผู้หญิงไปตามทางเดินแคบๆ ระหว่างชั้นหนังสือ ไม่รู้ว่ากำลังมุ่งหน้าไปข้างในหรือข้างนอก เมื่อเห็นว่าเชดมองแผนที่ขนาดใหญ่เป็นครั้งสุดท้าย หญิงสาวจึงอธิบายให้เขาฟัง
“[แผนที่โลกเก่าที่ชำรุด] ถือเป็นหนึ่งในเศษซากระดับเทวทูตที่ค่อนข้างปลอดภัยที่สุดที่สถาบันเก็บรักษาไว้ วิธีการเก็บรักษามันง่าย และคุณสมบัติด้านลบก็ไม่ซับซ้อนนัก ตราบใดที่คุณไม่คลี่มันออกนานเกิน 30 วินาที ก็จะไม่มีปัญหา”
“แล้วถ้าเกิน 30 วินาทีล่ะ?”
เชดถาม ฟังเสียงรองเท้าของตัวเองดังเบาๆ บนพื้นไม้ แต่เมื่อเข้าสู่ทางเดินระหว่างชั้นหนังสือ พื้นไม้ก็เปลี่ยนเป็นกระเบื้องหิน ดูเหมือนว่าพื้นภายในห้องสมุดจะไม่ได้ทำจากวัสดุชนิดเดียวกันทั้งหมด
Sponsored Ads
“หากเกิน 30 วินาที แผนที่จะส่งวัตถุโดยรอบไปยังจุดใดก็ได้ในโลกวัตถุแบบสุ่ม มิสเตอร์แฮมิลตัน อาจฟังดูไม่ร้ายแรง แต่เมื่อเกิน 30 วินาที ขอบเขตจะขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ตามเวลาที่ผ่านไป และผลก็จะคงอยู่ตลอด เมื่อรวมกับคุณสมบัติที่แผนที่ไม่ได้รับผลกระทบจากเวทมนตร์หรือคาถาใดๆ คุณรู้ไหมว่านั่นหมายความว่าอย่างไร?”
หญิงสาวคนนั้นถาม โดยพาเชดเลี้ยวขวาที่มุม ในทางเดินระหว่างชั้นหนังสือนั้นมีเด็กชายคนหนึ่งยืนอยู่ ดูอ่อนกว่ามิสบาสก์ เขามองเชดอย่างอยากรู้อยากเห็น
“หากเกิน 30 วินาที ไม่มีใครสามารถเข้าใกล้แผนที่ได้ เพราะถ้าเข้าใกล้ก็จะถูกส่งตัวไป และไม่สามารถใช้พลังเหนือธรรมชาติเพื่อม้วนแผนที่ได้ ดังนั้นขอบเขตผลกระทบของแผนที่จะขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ”
เชดตอบ โดยที่สายตายังกวาดมองชั้นหนังสือรอบๆ หนังสือส่วนใหญ่ที่เห็นเป็นภาษาเดลาริออนหรือภาษาคาร์สันริโก้ ซึ่งตัวอักษรของสองภาษานี้ค่อนข้างคล้ายกัน
บางครั้งเมื่อเห็นหนังสือที่มีตัวอักษรแปลกๆ เชดจะพยายามอ่านหลังจากแน่ใจว่าเนื้อหาของหนังสือรอบๆ ปลอดภัย เช่น “หนังสือสีชมพู” ที่เพิ่งผ่านมาบนชั้นหนังสือ ซึ่งเป็นเล่มเดียวที่มีสีชมพูในชั้นหนังสือทั้งชั้น
“เศษซากชิ้นนี้ถูกเก็บรักษาโดยโรงเรียนการจัดการห้องสมุด ครั้งสุดท้ายที่มีการใช้งานคือเมื่อกว่าสามสิบปีที่แล้ว ครั้งนี้เป็นเพราะมิสดานิสเต้ร้องขอจึงได้นำออกมา มีการกล่าวว่าแผนที่นี้เป็นผลผลิตก่อนยุคที่สาม และในช่วงปลายยุคที่สี่ได้เกิดเหตุการณ์สูญเสียการควบคุมอย่างรุนแรง ซึ่งส่งผลกระทบโดยตรงต่อภูมิประเทศของโลกวัตถุ ทำให้ทวีปหลักในเอกสารยุคที่สี่แยกออกเป็นทวีปตะวันออก ตะวันตก ใต้ และเหนือในยุคที่ห้า รวมถึงส่วนที่อยู่ตรงกลาง… เราถึงแล้ว”
หญิงสาวหยุดเดินอย่างกะทันหันที่ปลายชั้นหนังสือด้านหน้า พร้อมทั้งส่งสัญญาณให้เชดเดินต่อไป
Sponsored Ads
หลังจากผ่านชั้นหนังสือไป ก็มาถึงพื้นที่โล่งอีกแห่งหนึ่งท่ามกลางกลุ่มชั้นหนังสือ เชดรู้สึกทันทีว่าห้องสมุดแห่งนี้เหมือนเขาวงกตมากกว่า ซึ่งซ่อนความรู้อันล้ำค่านับพันปีเอาไว้
หญิงสาวหมุนตัวจากไปทางด้านหลัง เชดก้าวไปข้างหน้าสองก้าว เห็นโต๊ะกาแฟและโซฟายาวสี่ตัวตั้งอยู่ล้อมรอบในพื้นที่โล่ง โต๊ะกาแฟทำจากกระจก บนนั้นมีหนังสือวางกระจัดกระจายอยู่ ส่วนโซฟายาวทั้งหมดเป็นโซฟาผ้าสีเข้ม
สุภาพสตรีผมแดงที่สวมแว่นตาขนาดเล็กนั่งรออยู่บนโซฟา ใบหน้าอ่อนโยน รูปโฉมงดงาม ในมือถือหนังสือเล่มหนึ่งซึ่งมองไม่เห็นชื่อเพราะอยู่ไกลเกินไป
ต่างจากสีผมแดงอันเป็นเอกลักษณ์ของราชวงศ์คาเวนดิช สีผมของเธอไม่ได้สดใสแต่กลับดูหม่นหมอง
ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอิทธิพลของพลังนักเวทวงแหวนระดับสูงหรือผลของเศษซาก [ใบไม้แห่งนิรันดร์] แต่อายุของเธอดูไม่ถึงสามสิบปี อย่างไรก็ตาม ตามข้อมูลที่เชดสืบมา อายุของเธอไม่น่าจะต่ำกว่า…
“ทิวาสวัสดิ์ มิสเตอร์แฮมิลตัน จากสายตาของคุณ ฉันเห็นว่าคุณกำลังคิดอะไรบางอย่างที่ไม่สุภาพ”
ภาษาเดลาริออนของเธอคล่องแคล่วเช่นกัน น้ำเสียงมีรสชาติของการหยอกล้อเล็กน้อย
“ทิวาสวัสดิ์”
เพียงแค่ก้าวเข้าไปไม่กี่ก้าวโดยยังไม่ทันได้นั่งลง เสียงของหญิงสาวข้างหูก็เตือนเชดถึงความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายแล้ว
เขาก้มศีรษะเล็กน้อยเพื่อแสดงความเคารพ
“มิสดานิสเต้”
Sponsored Ads
บรรณารักษ์ห้องสมุดวิทยาลัยเซนต์บาร์เรนส์ “แม่มดพระจันทร์แดง” ดานิสเต้ เป็นนักเวทวงแหวนสิบสามวงแหวนคนแรกที่เชดได้พบในโลกนี้ หญิงสาวที่ยิ้มอ่อนโยนตรงหน้านี้คือหนึ่งในผู้แข็งแกร่งที่สุดในหมู่มนุษย์ธรรมดาของโลกนี้
สุภาพสตรีตรงหน้าไม่ได้มีบุคลิกที่แหลมคมมากนัก ตรงกันข้าม ภาพของเธอที่นั่งอุ้มหนังสืออยู่บนโซฟากลับดูคล้ายคนธรรมดาที่ไม่ได้สัมผัสกับศาสตร์ลึกลับ แต่ยิ่งเป็นเช่นนั้นก็ยิ่งผิดปกติ บุคลิกของนักเวทวงแหวนจะเปลี่ยนแปลงอย่างผิดธรรมดาหลังจากครอบครององค์ประกอบทางวิญญาณทั้งสี่แล้ว สุภาพสตรีตรงหน้านี้ควรจะนับว่าเป็นผู้ที่ควบคุมพลังทั้งหมดของตนเองได้อย่างสมบูรณ์แบบ
หลังจากทักทายอย่างเคารพแล้ว เชดก็นั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้ามมิสดานิสเต้ เขาไม่ค่อยเข้าใจว่าอีกฝ่ายเรียกเขามาทำอะไรกันแน่ แต่เมื่อไม่ได้หนีไปตอนได้รับแจ้งเมื่อครู่ ตอนนี้ก็ไม่ควรแสดงอาการผิดปกติใดๆ
“ยินดีต้อนรับสู่วิทยาลัยเซนต์บาร์เรนส์ เชด ซูเลน แฮมิลตัน”
บรรณารักษ์กล่าวเบาๆ แต่ไม่ได้ให้โอกาสเชดพูด
“แสดงวงแหวนแห่งโชคชะตาของคุณให้ฉันดู”
นี่คือคำขอแรกของมิสดานิสเต้หลังจากที่เชดนั่งลง ดังนั้นเขาจึงเรียกวงแหวนแห่งโชคชะตาสีทองเหลืองออกมาจากด้านหลังท่ามกลางเสียงหวีดและเสียงคำราม แต่แม่มดพระจันทร์แดงเพียงแค่มองดูแวบเดียวก็ให้เชดเก็บมันกลับไป
เดิมทีเชดคิดว่าเป็น [สาวไม้ขีดไฟ] ที่ทำให้เกิดความสงสัย แต่ไม่คาดคิดว่าปัญหาจะเปลี่ยนไปทันที
“จริงๆ แล้วฉันอยากรู้มาก คุณแฮมิลตัน ทำไมชื่อกลางของคุณถึงเป็นซูเลน?”
เธอเคลื่อนไหวด้วยชี้นิ้วชี้ข้างขวาที่สวมแหวนมรกต ถ้วยชาและกาน้ำชาบนโต๊ะน้ำชากระโดดขึ้นมาโดยอัตโนมัติและรินน้ำชาให้เชด
จากนั้นเธอก็สะบัดนิ้วอีกครั้ง วงแหวนแห่งชีวิตของนักเวทวงแหวนสิบสามวงก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเชด เขาเห็นสัญลักษณ์หลักของมิสเดนิสเตอร์คือ [พระจันทร์สีแดง]
เขารู้สึกแปลกใจเล็กน้อยในใจ แต่ยังคงตอบอย่าง “ซื่อสัตย์”
“ฉันไม่มีความทรงจำในอดีต เมื่อฉันตื่นขึ้นฉันก็รู้แค่ชื่อของตัวเอง ตอนที่เซ็นเอกสารจัดการศพให้กับนักสืบคนก่อน ฉันจึงคิดคำขึ้นมา ‘ซูเลน’ เป็นคำแรกที่โผล่ขึ้นมาในหัวของฉัน”
นี่ไม่ถือว่าโกหก เพียงแค่ละเว้นรายละเอียดบางส่วน ท้ายที่สุดเสียงของผู้หญิงในหัวพูด มันก็เป็น “คำที่โผล่ขึ้นมาในหัวของฉัน”
แม่มดพระจันทร์แดงพยักหน้าเล็กน้อย ยกมือขวาขึ้นเล็กน้อย เงาของพระจันทร์สีแดง พระจันทร์สีเหลือง และพระจันทร์สีเงิน ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเธอ พระจันทร์ทั้งสามวงอยู่ที่จุดยอดของสามเหลี่ยมด้านเท่า หมุนอยู่ในฝ่ามือของนักเวทวงแหวนสิบสามวง
Sponsored Ads
“เราทุกคนมีความเกี่ยวข้องกับพระจันทร์ แต่คำว่าซูเลนไม่ได้หมายถึงแค่พระจันทร์สีเงินเท่านั้น”
เชดพยักหน้า แต่ไม่ได้พูดอะไร เขาคิดว่าฟังในตอนนี้ก็ดีแล้ว
“คุณแฮมิลตัน เมื่อคุณเรียนถึงชั้นสูงขึ้นและมีความเข้าใจในอักษรโบราณมากขึ้น คุณจะเข้าใจว่าคำที่มีการออกเสียงแบบนี้ปรากฏในอารยธรรมส่วนใหญ่และหมายถึงพระจันทร์สีเงิน มีทฤษฎีหนึ่งกล่าวว่า ในยุคโบราณที่สุด ท้องฟ้ามีพระจันทร์เพียงหนึ่งดวง ซึ่งคือพระจันทร์สีเงิน พระจันทร์สีเงินเป็นพระจันทร์แรกเริ่ม”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เชดนึกถึงครั้งที่สองที่พบกับ [เทพเจ้าแห่งความไร้เดียงสา] ซึ่งใน “ภาพลวงตา” ที่สร้างขึ้นเพื่อให้เข้ากับเรื่องราวของเขา ท้องฟ้ามีเพียงพระจันทร์สีเงินเพียงหนึ่งดวง
ความคิดว่าพระจันทร์สีเงินเป็นพระจันทร์แรกเริ่ม อาจไม่ใช่แค่การคาดเดา
การสนทนาเกี่ยวกับพระจันทร์ทำให้เชดรู้สึกคุ้นเคยกับมิสดานิสเต้เล็กน้อย แต่แล้วเธอก็เปลี่ยนหัวข้ออย่างกะทันหัน
“เราจะพูดถึงพระจันทร์อีกที นี่คือเหตุผลที่ฉันมาหาคุณ ตอนนี้เรามาพูดถึงคำอธิบายการระเหิดชองรูนจิตวิญญาณทั้งสี่ของคุณ สำหรับนักเรียนที่มีพรสวรรค์ เราสนับสนุนให้ดู หนังสือแห่งสวรรค์ ล่วงหน้าเสมอ สำหรับเรื่องที่คุณเชื่อถือได้หรือไม่ ฉันคิดว่าไม่จำเป็นต้องพิจารณาอีกต่อไปแล้ว ท้ายที่สุดไม่มีใครที่เชื่อถือได้อย่างสมบูรณ์”
เธอขยับหนังสือในมือ มองเชดด้วยสายตา และน้ำเสียงของเธอยังคงนุ่มนวลเหมือนการสนทนากับเพื่อนในเวลาน้ำชายามบ่าย
“ดังนั้นสิ่งที่ต้องพิจารณาในตอนนี้คือ คุณแฮมิลตัน คุณต้องการใช้รูนหลักใดในการสร้างคำระเหิดของรูนจิตวิญญาณทั้งสี่?”
“อะไรก็ได้”
เชดตอบ เขาได้สอบถามหมอมาล่วงหน้าแล้วว่าการเลือกรูนหลักใดจะไม่ส่งผลต่อเขา
“แล้วคุณต้องการใช้รูนจิตวิญญาณที่คุณมีอยู่ในปัจจุบันหรือท้าทายตัวเอง โดยที่ยังไม่พอใจกับรูนจิตวิญญาณในปัจจุบัน? ในความเป็นจริงการสร้างคำระเหิด การที่มีความหมายสอดคล้องกันนั้นแน่นอนมันดีมาก แต่รูนจิตวิญญาณที่ใกล้เคียงก็สามารถเข้าร่วมได้ แต่ฉันคิดว่ารูนจิตวิญญาณแห่งการรู้แจ้งของคุณอาจจะไม่ได้นะ มันยาวเกินไป”
เธอถามอีกครั้ง
“[ตะกละ] และ [เสียงสะท้อน] ก็ได้ ฉันแค่อยากจะยกระดับเป็นวงแหวนที่สองโดยเร็วที่สุด”
การเลือกรูนจิตวิญญาณแต่ละวงจะไม่ส่งผลต่ออนาคต ความยากในการได้รูนจิตวิญญาณอื่นๆ ในการระเหิดจะมีผล
“เช่นนี้ ตัวเลือกของคุณก็ชัดเจนแล้ว”
หนังสือปกแข็งสีดำในมือของมิสดานิสเต้พลิกไปโดยอัตโนมัติ ส่งเสียงกรอบแกรบ
