เมื่อได้ยินคำขอของพ่อครัวอ้วน เชดก็ขมวดคิ้วและมองไปที่ชายผู้ที่ถูกเรียกว่า “มิสเตอร์นีท” ซึ่งเป็นคนเก็บเงิน และคนหลังก็ส่ายหัว
“นี่เป็นเรื่องระหว่างคุณ สโมสรจะไม่ห้ามให้เขาจากไป แต่คุณต้องโน้มน้าวแจ็คอ้วนเอง”
“ฉันไม่มีเงินเลย”
เชดหยิบกระเป๋าด้านข้างของเสื้อโค้ทของเขาออกมา และในนั้นไม่มีอะไรเลยนอกจากพวงกุญแจและสมุดบันทึก เพราะเงินของเขาอยู่ในกระเป๋าด้านใน
“ไม่รู้สิ ไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะสามารถเป็นหนี้ได้มากมายขนาดนี้”
แฟรงคลินจูเนียร์ยืนขึ้นแล้วก้มศีรษะอยู่ข้างๆ เชดโดยไม่พูดอะไรสักคำ แม้ว่าเขาจะดูเป็นคนงี่เง่าเล็กน้อย แต่เขาก็รู้ว่ามีเพียงคนๆ นี้ที่ดูไม่แก่กว่าเขาเท่านั้นที่เขาจะออกไปได้ในตอนนี้
“ไม่มีเงิน?”
Sponsored Ads
พ่อครัวอ้วนก้มลงด้วยความโกรธและหยิบไพ่โรดส์สี่ใบที่กระจัดกระจายบนพื้น และแสดงไพ่ให้เชดดู ซึ่งได้แก่ [อาทิตย์ 1], [อาทิตย์ 8], [ดารา 13] และ [ราชา]
ราชาและราชินีเป็นไพ่ที่เป็นอิสระจากกันนอกเหนือจากไพ่ทั้ง 4 ใบ พวกมันค่อนข้างคล้ายกับคิงส์และควีนในโลกเก่าของเชด แต่พวกมันมีบทบาทที่น่าสนใจมากในไพ่โรดส์ที่คล้ายกับ “21 แต้ม”
“จั่วไพ่หนึ่งในสี่ใบ ถ้าได้ราชาก็เอาไป ถ้าไม่ได้ราชา ไอ้เด็กนี้ก็ถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมด ส่วนคุณก็ทิ้งเสื้อโค้ทไว้”
พ่อครัวอ้วนพูดเสียงอู้อี้ แล้วเริ่มสับไพ่ในมือของเขา จากนั้นมือที่มีรอยฟันเปื้อนเลือดค่อยๆ คลี่ไพ่ทั้งสี่ใบออกเป็นรูปพัด
“อย่าหาว่าฉันเป็นคนเลว ไอ้นี่มันกัดฉัน” พ่อครัวอ้วนพูดด้วยความโกรธและส่งสัญญาณให้เชดหยิบไพ่อย่างรวดเร็ว
เชดกระพริบตาและเอื้อมมือไปหยุดแฟรงคลินจูเนียร์ที่กำลังจะจั่วไพ่
“ถ้าคุณโชคดีพอ ฉันก็ไม่จำเป็นต้องแลกตัวคุณที่นี่”
ใขณะที่เชดพูด วงแหวนแห่งชีวิตในจิตวิญญาณของเขาก็ค่อยๆ หมุนอย่างช้า ๆ พลังวิญญาณเปิดใช้งานองค์ประกอบต่างๆ และองค์ประกอบต่างๆ ก็ส่งผลกระทบต่อความเป็นจริง มีร่องรอยสีแดงที่มองไม่เห็นในตาขวา และเสียงสะท้อนของเลือดทำให้คราบเลือดสะท้อนในดวงตาของเขา
โลกในสายตาของเชดเปลี่ยนไป และทุกอย่างมีรัศมีที่ยอดเยี่ยม แม้ว่าแฟรงคลินจูเนียร์จะพ่นเลือดเล็กน้อยบนไพ่ และเลือดทั้งหมดก็ถูกฉีดไปที่ด้านหน้า แต่ด้วยคาถา “เสียงสะท้อนแห่งเลือด” มันสามารถทำให้เชดเห็นร่องรอยสีแดงจางๆ ในอากาศ ดูหมอกเลือดสีแดงที่แตกต่างกัน เงารอบไพ่สี่ใบในมือของพ่อครัวอ้วน เขาเพิ่งเห็นว่า [ราชา] มีปริมาณเลือดที่ฉีดเข้าไปมากที่สุด ดังนั้นเขาจึงรู้แทบจะในทันทีว่าไพ่ที่เขาต้องหยิบคือไพ่ใบที่สองทางซ้าย
Sponsored Ads
“ฉันรังแกคนอื่นเหรอ? มันไม่ถูกต้องที่ฉันเพิ่งกลายเป็นนักเวทวงแหวน”
เขากำลังคิดอย่างเหม่อลอยตรวจสอบศีลธรรมและค่านิยมของตนเอง
จากนั้นเหยียดนิ้วออกแล้ววางลงบนไพ่ด้านขวาสุด แต่สายตาของเขาไม่ได้มองไปที่หลังไพ่แต่จับจ้องไปที่หน้าของพ่อครัวอ้วน พ่อครัวอ้วนยืดหน้าอ้วนเชิดเข้าใส่และพยายามอย่างมากที่จะไม่แสดงออก ทางด้านมิสเตอร์นีทและแฟรงคลินจูเนียร์ต่างก็ถูกดึงดูดโดยฉากนี้
“อันนี้ไม่ใช่”
เชดพูดเบา ๆ วางนิ้วของเขาที่สองจากขวา จ้องหน้าพ่อครัวสองสามวินาที
“อันนี้ก็ไม่ใช่”
เชดส่ายหัว เขาเปลี่ยนเป็นอันที่ถูกต้อง หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เขาก็ค่อยๆ ดึงมันออกมาด้วยความประหลาดใจที่พ่อครัวอ้วนไม่สามารถระงับได้
“อันนี้”
ไพ่ค่อย ๆ พลิกกลับและมันคือ [ราชา]
“นี่ควรถือเป็นการรังแกคนธรรมดา” เชดยังคิดอยู่ในใจ
Sponsored Ads
“บ้าจริง ฉันไม่รู้ว่านายเป็นนักพนันมากประสบการณ์”
พ่อครัวอ้วนประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็โยนไพ่อีกสามใบในมือลงกับพื้นด้วยความโกรธ
“เอาไอ้เด็กเวรนี่ออกไป คราวหน้าถ้าเขาไม่จ่ายคืน ระวังอย่าให้ตกถึงมือฉัน”
มีรอยยิ้มโล่งใจบนใบหน้าซีดของลูกชายของนักบัญชี ในขณะที่เชดพยักหน้า เขาไม่ได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับพฤติกรรมของคนอื่น ๆ แต่รู้เพียงว่าคาถาเสียงสะท้อนของเลือดจะช่วยได้มากในอาชีพนักสืบ ใบเสร็จถูกมอบให้เชด และเพื่อป้องกันไม่ให้เชดและแฟรงคลินจูเนียร์ที่น่าสงสารวิ่งเล่นไปมาในสโมสร ชายคนนั้นต้องการส่งทั้งสองออกไปนอกสโมสร แต่ขณะที่ทั้งสามคนเดินมาถึงบันไดชั้นสองและกำลังจะลงไปชั้นล่าง ก็ถูกใครบางคนหยุดไว้
เป็นผู้หญิงในวัยสามสิบแต่งตัวเป็นสาวใช้ เธอดูธรรมดา แต่เธอก็มีมารยาทที่ดี เธอเดินลงบันไดมาจากชั้นสาม
“คุณผู้หญิงต้องการพบคุณ” เธอมองมาที่เชดและพยักหน้าให้เขาเล็กน้อย
“มีใครอยู่ข้างหลังฉันไหม” เชดคิดที่จะมองไปข้างหลังเขาทันที แต่ไม่มีใครอยู่ข้างหลังเขา
“ฉัน?”
“ใช่คะ ได้โปรดมากับฉัน เพื่อนของคุณสามารถรอคุณที่ชั้นหนึ่งเป็นการชั่วคราว ”
ผู้หญิงคนนั้นพูดต่อ แต่เชดไม่เข้าใจ ดังนั้นเขาจึงมองไปที่ชายที่นำทาง และคนหลังก็ยักไหล่
“คืนนี้มีแขกเพียงคนเดียวบนชั้นสาม ถ้าเป็นสุภาพสตรีท่านนั้น คุณขึ้นไปดีกว่า เธอเป็นสุภาพสตรีที่มีเกียรติมาก ส่วนเขา ฉันจะช่วยดูเขาเอง คอยดูแลและระวังไม่ให้เขาเข้าใกล้โต๊ะเล่นเกม” ขณะที่เขาพูด เขาก็ตบไหล่แฟรงคลินจูเนียร์สองครั้งจนเกือบจะล้มลง แต่แฟรงคลินจูเนียร์ก็ไม่กล้าคัดค้านการจากไปของเชด
“ฉันขอทราบได้ไหม คุณผู้หญิงคนนี้คือใคร”
เชดถามอย่างลังเล โดยสงสัยว่าจะเป็นคนเช่นเจ้าของสโมสร หรือแม้แต่มาดามลา โซยา ซึ่งเป็น ผู้หญิงของมิสเตอร์ลอว์เรนซ์ที่ได้ค้นพบเขาแล้ว
แต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงมาหาเขา การตัดผ่านกันระหว่างอดีตนักสืบกับสถานที่แห่งนี้คือเมื่อครั้งล่าสุดเป็นที่เขามาเพื่อนำผู้คนออกไป นอกจากนี้เชดไม่มีความสัมพันธ์ทางสังคมอื่นใดที่อาจเป็นได้หรือที่เกี่ยวข้องกับสโมสรแห่งนี้
เขากำลังคิดถึงแมวที่จะเลี้ยงไว้ที่บ้าน และอยากจะกลับบ้านให้เร็วที่สุดเพื่อป้องกันไม่ให้แมวตัวใหม่ถ่ายอุจจาระบนเตียงหรือโต๊ะทำงานของเขา
Sponsored Ads
“คุณผู้หญิงคนนี้เป็นขุนนางที่มีบรรดาศักดิ์ และเป็นแขกผู้มีเกียรติที่สุดของเราในคืนนี้ เพื่อชื่อเสียงของเธอ คุณไม่สามารถรู้ตัวตนของคุณผู้หญิงคนนี้ได้ในตอนนี้”
ผู้หญิงที่แต่งตัวเป็นสาวใช้พูดด้วยภาษากลางมาตรฐานของเดลาริออน และเชดพยักหน้าเล็กน้อยโดยรู้ว่าเขาไม่สามารถปฏิเสธได้
“แล้วทำไมคุณถึงตามหาฉัน ขอโทษนะ ดูเหมือนฉันจะไม่รู้จักใครที่มีสถานะโดดเด่นขนาดนั้น”
“โปรดตามฉันมา”
ผู้หญิงที่นำทางหันหลังและเดินขึ้นไปชั้นบน เชดลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วตามไป เมื่อเทียบกับชั้นสองที่ค่อนข้างเงียบแล้ว ชั้นสามยิ่งเงียบสนิท เมื่อพิจารณาจากการตกแต่ง หากเขาไม่ได้มาจากชั้นล่าง เขายังเชื่อว่านี่คือชั้นหนึ่งของพิพิธภัณฑ์ศิลปะ
เชดเดินตามสาวใช้ไปพลางมองดูภาพวาดสีน้ำมันที่ผนังทั้งสองด้านขณะเดินไปตามพรมในทางเดินและหยุดอยู่หน้าประตูบานคู่สีทอง สาวใช้ช่วยดันประตูด้านซ้ายให้กว้างพอที่เชดจะเข้าไปได้
“คุณผู้หญิงรอคุณอยู่ด้านในคะ”
เชดพยักหน้าอีกครั้งและรอสักครู่ เขาไม่รอให้เสียงของผู้หญิงในหัวของเขากระตุ้นให้ “องค์ประกอบ” ปรากฏขึ้น จากนั้นจึงเข้าไปในห้อง สาวใช้ปิดประตูจากด้านนอก และเชดหันหลังให้ประตู มองไปที่ห้องรับแขกที่ว่างเปล่า รูปแบบห้องที่นี่คล้ายกับห้องรับแขกและห้องให้คำปรึกษาของแพทย์ ชั้นหนังสือกินพื้นที่เต็มผนัง และพื้นห้องปูด้วยพรมทั้งหมด ชุดโต๊ะทำงาน โต๊ะกาแฟ โซฟา และตู้เสื้อผ้าเป็นผลิตภัณฑ์ไม้สีน้ำตาลทั้งหมด ซึ่งดูเป็นสไตล์สำนักงานธุรกิจมาก เพียงแค่กล่องลูกบาศก์ทองเหลืองบนโต๊ะกาแฟก็เตะตา มันดูเหมือนกล่องกลไกเกียร์ที่ต้องหมุนเฟืองใหญ่และเล็กทั้งหกด้านตามคำสั่งการจัดเรียงเฉพาะเพื่อเปิด
ท่อไอน้ำและท่อแก๊สบนผนังเข้ากันได้ดีกับสีของสีบนผนัง บนผนังรอบ ๆ มีตะเกียงแก๊สรูปเทวดาเป่าแตร 2 ดวง แสงสีเหลืองอบอุ่นไม่มีอะไรดีไปกว่าคริสตัล โคมไฟระย้าที่ห้อยลงมาจากด้านบนสว่างไสว หน้าต่างสามบานที่ผนังหันหน้าเข้าหาประตูถูกปิดทับด้วยผ้าม่านปักลายหนาสีน้ำตาลแดง แต่เชดไม่ได้คำนึงถึงความเป็นไปได้ที่จะมีผู้คนซ่อนอยู่หลังม่าน มันเงียบมาก และเขาก็รู้สึกขนลุกในใจของเขา ราวกับว่ามีคนสอดแนมเขาอยู่แต่ไม่ใช่จากในห้องนี้แน่นอน
