“ไอ้บ้า! เทพเจ้าผู้ชั่วร้าย! งานฉลองโลหิต…”
ถ้าเชดไม่เคยเผชิญหน้ากับเทวทูตมาก่อน เขาคงไม่มีทางรอดชีวิตจากช่วงเวลาที่ร่างนั้นปรากฏขึ้น ตาพร่ามัว มีเสียงหึ่งๆ ในหู สับสนเกี่ยวกับกลิ่น สูญเสียการรับรส สูญเสียการทรงตัว สูญเสียการสัมผัส การสูญเสียความทรงจำ อารมณ์แปรปรวน
เชดอยากจะหัวเราะ อยากจะร้องไห้ อยากจะคุกเข่าลงอธิษฐาน แต่ก็อยากจะสาปแช่งบนท้องฟ้าเหมือนกัน เห็นได้ชัดว่าจิตใจเขาสงบผิดปกติ แต่ร่างกายอยู่เหนือการควบคุมโดยสิ้นเชิง เงาของช่วงเวลาก่อนการปรากฏตัวของการดำรงอยู่ในมิติสูง แก่นแท้ที่แสดงออกมา เกือบทำให้ร่างนี้บ้าคลั่ง
นี่ไม่ใช่ภาชนะที่ยืมมาที่ซึ่งจุติมาในสภาพของเทวทูต นี่คือการลงมาโดยตรงของเทพเจ้าที่ชั่วร้าย
“ไม่ ฉันจะเป็นบ้าง่ายขนาดนั้นได้ยังไง! หมอและพวกเขายังคงรอให้ฉันพาพวกเขาไป มิสอานาตยังรอให้ฉันเก็บโทเค็นของเธอ มีอายังรอฉันกลับบ้าน! ”
ผู้ข้ามโลกที่มายังโลกนี้ครั้งหนึ่งเคยหวาดกลัว แต่เขาไม่ได้ขี้ขลาดแต่อย่างใด ความกล้าหาญของมนุษย์คือเพลงสรรเสริญ เขาแทบไม่มีสิ่งใดเลยในโลกนี้ แต่ด้วยเหตุนี้เขาจึงหวงแหนทุกสิ่งที่เขามีมากยิ่งขึ้น
Sponsored Ads
เนื้อหาที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้
กรุณา Login และใช้ ศิลาอาถรรพ์ เพื่อเข้าถึงเนื้อหา
