51- ยุคที่ห้า ปี 1068

เชดเดินเข้าประตูหมอกขาวก็ไม่รู้สึกผิดปกติอะไร และเดินไปข้างหน้าแบบปกติ ใต้ฝ่าเท้าของเขายังคงมีพื้นราบเรียบ และทุกสิ่งรอบตัวเขาถูกปกคลุมด้วยหมอกสีขาว ราวกับว่าเขาได้มาถึงโลกแห่งความฝันอันลวงตา

และในหมอกที่คลุมเครือและแปลกประหลาดนี้ ดังที่ศาสตราจารย์การ์เซียกล่าวไว้ว่า เสียงกระซิบที่ข้างหูเขาเหมือนไม่เคยมีมาก่อนและพูดหลายๆ อย่างพร้อมๆ กัน

[ผู้ข้ามโลก คุณได้ก้าวเข้าสู่ “ทางเดินแห่งกาลเวลา”]

[สาส์นจากเทพเจ้าโบราณ “บิดาแห่งต้นไม้อนันตกาล”]

[ยุคที่ห้า ปี 1068 ฤดูใบไม้ร่วง ทวีปทางใต้ เมืองโฮป]

[เหตุการณ์: เทพเจ้าโบราณ “เทพเจ้าแห่งความไร้เดียงสา”⁽¹⁾ ร่วงหล่น]

[ระยะเวลาคือ 10 นาที]

นอกจากคำนามที่เหมาะสม “ทางเดินแห่งกาลเวลา” และ “เทพเจ้าโบราณ” ที่ปรากฏขึ้นอย่างกระทันหันแล้ว ข้อมูลจนถึงตอนนี้เหมือนกับที่ศาสตราจารย์การ์เซียกล่าวไว้

Sponsored Ads

[คุณได้รับข้อมูลเพิ่มเติม]

[ร่างของบิดาแห่งต้นไม้อนันตกาลกำลังเฝ้าดูคุณอยู่]

[เทพเจ้าแห่งกาลเวลาโบราณให้การทดสอบแก่คุณ]

[ก่อนการล่มสลายของ “เทพเจ้าแห่งความไร้เดียงสา” ของเทพเจ้าโบราณ จงเป็นสักขีพยานในความปรารถนาสุดท้ายของเขา]

[บิดาแห่งต้นไม้อนันตกาลจะมอบรางวัลแก่คุณ: เวทมนต์ – ใบมีดแห่งกาลเวลาที่สับสน⁽²⁾, รูนจิตวิญญาณปาฏิหาริย์ – เสียงสะท้อน]

เมื่อเสียงหยุดลง เชดเบิกตากว้าง ยืนอยู่ในหมอกสีขาวและพูดด้วยความประหลาดใจ

“เทพเจ้าโบราณ? ทางเดินแห่งกาลเวลา? นี่คืออะไร?”

[จิตวิญญาณของคุณอ่อนไหวมาก ดังนั้นฉันจึงได้รับข้อมูลมากกว่า ‘ตัวฉันอีกคน’ ของนักเวทวงแหวนทั่วไป และฉันไม่เข้าใจความหมาย]

“แล้วภารกิจล่ะ”

[ เทพเจ้าแห่งกาลเวลาให้บททดสอบแก่คุณ… ]

“อย่าพูดซ้ำสิ่งที่ฉันได้ยินมา ฉันรู้ว่าคุณไม่ใช่คนพูดซ้ำ ฉันหมายความว่าอย่างไร ฉันเคยเจอกรณีหายากอย่างที่ศาสตราจารย์การ์เซียกล่าวถึงใช่ไหม? อีกอย่างนี่…เทพเจ้าโบราณทำไม “ร่างท่านถึงจ้องมอง” มาที่ฉัน? เป็นไปได้ไหมว่าพระองค์ดำรงอยู่เสมอมาและไม่ได้ร่วงหล่น? “

Sponsored Ads

เชดจ้องมองลึกเข้าไปในหมอกสีขาวด้วยตาเบิกกว้าง แต่ไม่เห็นร่องรอยใดๆ ดูเหมือนว่าโลกใบนี้ที่เรียกว่า “ทางเดินแห่งกาลเวลา” จะมีแต่หมอกและความว่างเปล่าไม่รู้จบ เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เชดรู้สึกขนลุกขึ้นอย่างอธิบายไม่ได้ โลกนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิดแน่นอน

[เหล่าเทพเจ้าโบราณมอบงานให้คุณ ทำมันให้สำเร็จ และรับรางวัลจากเหล่าเทพเจ้าโบราณ อย่างน้อยก็ดูไม่เลว เหลือเวลาอีก 9 นาที 23 วินาที]

‘ช่วยอธิบายให้ชัดเจนกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือ’

[ฉันก็อยากจะบอกคุณเหมือนกัน แต่ฉันไม่สามารถให้คำตอบได้]

เชดยกขาของเขาและเดินไปข้างหน้า เพียงก้าวเดียว หมอกสีขาวรอบตัวเขาก็หายไป ศาสตราจารย์การ์เซียกล่าวไว้อย่างชัดเจนว่าเป็นเรื่องปกติที่นักวิจัยที่เดินทางข้ามกาลเวลาจะถูกหมอกสีขาวล้อมรอบ

สิ่งที่ร้ายแรงกว่านั้นคือ เชดพบว่าตัวเองยืนอยู่บนถนนของเมืองในยุคกลางที่ดูเหมือนจะล้าหลัง ถนนเต็มไปด้วยสิ่งปฏิกูล กรวดและโคลน อากาศมีกลิ่นของเสียจากสัตว์และอาหารที่เน่าเปื่อย บ้านที่อยู่ถัดไปเก่าและทรุดโทรม ท้องฟ้ามืดครึ้มผิดปกติ ปกคลุมไปด้วยเมฆดำทะมึนที่ดูเหมือนว่าฝนกำลังจะตก

ชาวเมืองที่ซูบผอมในเสื้อผ้าขี้ริ้วมอมแมมสีเข้มไม่แม้แต่จะสนใจที่จะหันศีรษะไปมองชายหนุ่มที่แต่งตัวดี ถ้าหากว่าคุณไม่ริเริ่มที่จะติดต่อ คุณจะไม่เกี่ยวข้องกับเวลาที่ผ่านมา

บุคคลในอดีตกาล และบุคคลผู้สังเกตกาลจากอนาคต.

“นี่มันอีกแล้ว…”

[เงยหน้าขึ้น.]

เชดมองขึ้นไป มีป้ายสีสันสดใสขนาดใหญ่ของ “ร้านของเล่นเมืองโฮป’ อยู่ข้างหน้าคุณ ราวกับว่านี่เป็นสีเพียงจุดเดียวในภาพถ่ายขาวดำที่ทรุดโทรมใบนี้ เชดเข้าใจจุดประสงค์ของเขาในใจ ก่อนที่ชาวเมืองจะล้อมเขา เขาเอื้อมมือเปิดประตูเพื่อเข้าไปในร้าน ชาวเมืองถูกทอดทิ้งโดดเดี่ยว ราวกับว่ามีโลกสองใบทั้งภายในและภายนอกประตู

เสียงกริ่งที่ประตูดังขึ้น กลิ่นหอมหวานของขนมอบอวลไปทั่วร้าน ของเล่นไม้ โลหะ และเซรามิกหลากสีสันเกือบเต็มทั้งชั้นวาง ชายหนุ่มที่หลับใหลอยู่หลังเคาน์เตอร์เงยหน้าขึ้น

Sponsored Ads

เขาแต่งตัวดีและสวมหมวกตัวตลกสีแดงที่มีจุดสีขาวบนหัวของเขา แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับเครื่องแต่งกายของชาวเมืองที่ดําทะมึนราวกับซากศพตามท้องถนน หากไม่ใช่เพราะมองเห็นภายนอกจากหน้าต่างร้านขายของเล่น เขาคงสงสัยว่าที่นี่ยังคงเป็น “เมืองโฮป” หรือไม่

“ยินดีต้อนรับสู่ร้านของเล่นเมืองโฮป ขออนุญาต……”

ชายหนุ่มสวมหมวกตัวตลกหยุดพูดในทันที เขาและเชดซึ่งยืนอยู่ที่ประตูและไม่กล้าขยับตัวมองหน้ากันและกัน ผู้สังเกตกาลจากอนาคตซึ่งในตอนนี้ก็มีความรู้สึกเหมือนว่าหัวใจกำลังจะหยุดเต้น แรงกดดันมหาศาลมาจากชายที่อยู่หลังเคาน์เตอร์ ซึ่งดูเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับเหวลึก เชดต้องเผชิญกับความรู้สึกของการร่วงหล่นสู่ท้องฟ้าอันไร้ขอบเขต อดไม่ได้ที่จะถอยหลังหนึ่งก้าวแล้วพิงประตู

ทันใดนั้นเลือดก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาของเชด จากนั้นเขาก็รู้ว่าดวงตาของเขานั้นมีเลือดออก เมื่อยื่นมือไปแตะหู แตะจมูกและที่มุมปากก็มีเลือดออก อวัยวะภายในของเขาเจ็บปวดอย่างรุนแรง ศีรษะของเขาบวม และแม้แต่จิตวิญญาณของเขาก็ค่อยๆ รั่วไหล แม้ว่าพื้นที่ที่ตรงหน้าของเขาจะถูกครอบครองโดยสิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนคนปกติ แต่บุคคลที่ดำรงอยู่ต่อหน้าเขานั้นไม่ใช่คนธรรมดา ของเล่นในร้านมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันตาเห็น มีเสียงหัวเราะแหลมๆ เหมือนของเสียงเด็กๆ ดังเข้าในหูของเขา

“เทพเจ้า…”

เกี่ยวกับความรู้ของเทพเจ้า เชดอ่านหนังสือเป็นเรื่องแรกหลังจากที่เขาได้รับมันมา

เทพเจ้าคือการดำรงอยู่ในมิติสูง หากคุณไม่ต้องการบิดเบือนกฎของโลกวัตถุหลังจากปรากฏตัว คุณต้องมีวัตถุที่พึ่งพาในโลกของวัตถุเพื่อที่จะลงมา สิ่งนี้เรียกว่าเทวทูตของเทพเจ้า และคนที่อยู่หลังเคาน์เตอร์ก็คือร่างเทวทูตของเทพเจ้าโบราณ [เทพเจ้าแห่งความไร้เดียงสา] อย่างไม่ต้องสงสัย หากไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายไม่ได้มีเจตนาร้าย และความแข็งแกร่งของเขาอยู่ในระดับต่ำสุด ความเสียหายของเชดจะต้องมากกว่านี้แน่นอน

Sponsored Ads

เชดเกาะประตูที่ข้างหลังและแทบจะยืนไม่อยู่ ภาพหลอนและเสียงหลอนเข้าครอบงำประสาทสัมผัสของเขา แต่จิตวิญญาณของเขามีสมาธิเป็นพิเศษในขณะนี้ ตอนนี้เขาได้ยินเสียงร้องเพลงจริง ๆ เป็นเพลงที่ประกอบด้วยเสียงเด็ก ๆ ที่ล่อลวงจิตวิญญาณของเขาอยู่ตลอดเวลา

เสียงกระซิบทำให้ฉันนึกถึงการปรากฏตัวขององค์ประกอบ “ปาฏิหาริย์” แต่ไม่มีคำว่า “ดูหมิ่น” แสดงว่าเทพเจ้าองค์นี้เป็นเทพเจ้าที่ดี

“น่าสนใจ คนในอนาคต”

ชายหนุ่มที่อยู่หลังเคาน์เตอร์พูดเบาๆ และนี่ไม่ใช่ภาษาเดลาริออนแน่นอน แต่เชดสามารถเข้าใจได้

‘ศาสตราจารย์การ์เซียบอกว่าต้องการเป็นพยานเท่านั้นไม่ใช่หรือ? ฉันจะเผชิญหน้ากับเทพโบราณโดยตรงได้อย่างไร? ’

เชดเอนหลังพิงประตูด้วยความเจ็บปวด และเสียงกระซิบของผู้หญิงที่ข้างหูของเขาดูเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาไม่สามารถแยกแยะได้ อย่างไรก็ตาม เสียงกระซิบของผู้หญิงดูเหมือนจะมีพลังบางอย่าง ซึ่งอย่างน้อยก็ช่วยให้เขาไม่เป็นลมในทันที

“เธออยากทำอะไรล่ะ?”

เทพเจ้าโบราณถามเบา ๆ แม้ว่าเขาจะดูเหมือนชายหนุ่ม แต่ก็ทำให้เชดรู้สึกว่าอีกฝ่ายแก่อย่างอธิบายไม่ได้ เมื่อเห็นท่าทางเจ็บปวดของเชด เทพเจ้าก็ชี้นิ้วไปที่เชด ไม่มีเอฟเฟกต์แสงและเงา แต่ความเจ็บปวดทางกายภาพและประสาทสัมผัสหายไป เชดที่ตื่นขึ้นมาเหมือนฝัน รู้สึกว่าร่างกายของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ มีเพียงความเจ็บปวดเล็กน้อยเท่านั้นที่จำได้ในสมองของเขา

“ฉันต้องการ… เป็นสักขีพยานในความปรารถนาสุดท้ายของท่าน ขอบคุณสำหรับการรักษาของท่าน”

เชดพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แม้ว่าความเจ็บปวดจะไม่คงอยู่แล้วก็ตาม แต่แรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวที่รับรู้ได้ยังคงทำให้ร่างกายรู้สึกอึดอัดโดยสัญชาตญาณ เหล่าทวยเทพในโลกนี้มีอยู่จริงในมิติสูง ไม่ใช่มนุษย์ผู้ทรงพลัง มนุษย์ไม่สามารถมองดูเทพเจ้าได้โดยตรง

เทวทูตส่ายหัว

“ฉันแค่ปกป้องคุณจากแก่นแท้ของเทพเจ้า และการปกป้องนี้จะอยู่ได้ไม่นาน สำหรับความปรารถนาของฉัน? ไม่ เจ้ายังอ่อนแอเกินไป อย่างน้อยเจ้าก็ต้องการแสงสายัณห์ของเทพเจ้าถึงจะทำเรื่องแบบนี้ได้ กลับไปเถอะ อย่างน้อยตอนนี้คุณก็ไม่ควรอยู่ที่นี่ “

“แสงสายัณห์ของเทพเจ้าคืออะไร?”

“ฉันบอกไม่ได้ นี่เป็นความลับของเทพเจ้า ความรู้มีน้ำหนักและคุณไม่สามารถแบกรับได้ “

เสียงของเทวทูตอ่อนโยนมาก

“งั้นท่านช่วยตอบคำถามฉันอย่างน้อยหนึ่งข้อได้ไหม แค่คำถามเดียว “

เชดยื่นนิ้วออกมา นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก เขาไม่สามารถปล่อยมันไปได้ แม้ว่าตอนนี้เขาจะรู้สึกหัวบวมเพราะขาดอ็อกซิเจน แต่เขายังคงตื่นอยู่และรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร

“อะไรคือ…เทพเจ้าโบราณ?”

(1) [Innocent Creator] เทพเจ้าแห่งความไร้เดียงสา (2) [Blade of Disordered Time] ใบมีดแห่งกาลเวลาที่สับสน