52- เทพเจ้าแห่งบาป

“โอ้?”

เนื่องจากปัญหานี้เทพเจ้าโบราณจึงมองชายในอนาคตด้วยความประหลาดใจ

“คุณยังรู้เรื่องนี้อยู่หรือเปล่า ฉันคิดว่าในอนาคตชื่อนี้จะหายไป เทพเจ้าโบราณคือเทพเจ้าสิบสามองค์แรกและเป็นเทพเจ้าที่เกิดมาพร้อมกับโลก พวกเขาเป็นตัวแทนของการกำเนิดของโลกและอำนาจของโลก แต่เหล่าทวยเทพโบราณได้ร่วงหล่นลงแล้ว ไม่จำเป็นต้องสงสัยในเรื่องนี้ แต่พลังของพวกเขานั้นทรงพลังอย่างยิ่งแม้ว่าพวกเขาจะร่วงหล่นแล้ว พลังยังคงอยู่ สันนิษฐานว่าคุณปรากฏตัวที่นี่เพราะพลังของเทพเจ้าแห่งกาลเวลาโบราณ และพวกเราผู้เฒ่าผู้แก่…”

ในภาษาที่เทวทูตใช้ต่อหน้าเขา นอกจากความหมายของ “เทพเจ้าโบราณ” ในภาษาเดลาริออนที่ใช้กันทั่วไปแล้ว ผู้ช้ามโลกอย่างเขายังตีความความหมายเป็น “เทพเจ้าแห่งบาป” อีกด้วย

“เกิดอะไรขึ้นในอดีต โลกใบนี้ ในที่สุด…”

จิตใจที่สับสนของเขาแทบจะไม่สามารถคิดได้

“ออกไป! อดีตเป็นภาระวิญญาณของมนุษย์เหมือนกัน เรื่องราวเหล่านั้นผ่านไปนานแล้ว ขี้เถ้าต่อขี้เถ้า ฝุ่นต่อฝุ่น หายไปหมด… ไม่ใช่เรื่องดีที่มนุษย์จะมองมาที่เรา ออกไป! คนในอนาคต “

Sponsored Ads

“แต่!”

“มันเพื่อประโยชน์ของคุณเอง ซึ่งฉันเป็นเทพเจ้าแห่งความไร้เดียงสาและเป็นผู้พิทักษ์เด็ก เด็กจากอนาคต เนื่องจากคุณสามารถปรากฏตัวที่นี่ได้ก่อนที่ฉันจะจากไปโดยสมบูรณ์ แสดงว่าเราต้องถูกผูกมัดกันด้วยโชคชะตา เนื่องจากคุณยังลังเลที่จะจากไป อยากจะฟังเรื่องราวไหม? “

“เด็กจากอนาคต?”

เชดไม่เข้าใจชัดเจนเกี่ยวกับชื่อนี้

‘เป็นเพราะเวลาวิญญาณของฉันในโลกนี้สั้นเกินไป ฉันจึงคิดว่าฉันยังเด็กอยู่หรือเปล่า?’

แต่อย่างน้อยเขาก็เข้าใจความหมายของ “เรื่องราว” สำหรับนักเวทวงแหวน ดังนั้นเขาจึงร่าเริงและพยักหน้าปล่อยให้ตัวเองฟังข้อมูลทั้งหมดที่ตามมา

เทพเจ้าโบราณที่เห็นได้ชัดว่ายังเด็กมาก แต่มีอารมณ์สูงวัยที่อธิบายไม่ได้ถอนหายใจเบา ๆ

“เรื่องของฉันมันน่าเบื่อจริงๆ ฉันเกิดมาจากภาพลวงตาที่ไม่มีสิ้นสุดของเด็กๆ ด้วยความคิดอันบริสุทธิ์ของพวกเขา ครั้งหนึ่ง ฉันใช้พลังของตัวเองเพื่อสร้างไฟแห่งนิรันดร์และน้ำพุที่ไม่มีวันหมดสำหรับเจ้าหญิงแม่มดที่งดงามที่สุด แต่เธอขอความอมตะ แต่ฉันทำไม่ได้ เพราะนี่ไม่ใช่ความปรารถนาที่เด็กควรจะมี ฉันจึงจากเธอไป “

[คุณได้ฟังเรื่องราวของเทพเจ้าโบราณ ” เทพเจ้าแห่งตวามไร้เดียงสา” คุณได้เรียนรู้หนึ่งในปาฏิหาริย์ของเทพเจ้าโบราณ ” เทพเจ้าแห่งตวามไร้เดียงสา”]

[คุณได้รับคาถา อมตะจอมปลอม⁽¹⁾ คุณมีความสามารถในการทำให้คนบาดเจ็บสาหัสไม่สามารถตายได้ภายในครึ่งชั่วโมง]

“ทุกคนเป็นมนุษย์ และความเป็นอมตะจอมปลอมเป็นเพียงคำปลอบใจที่ไร้สาระ”

เทพเจ้าโบราณถอนหายใจแล้วผลักดันไปข้างหน้า และผู้ข้ามโลกในร้านขายของเล่นที่ตกตะลึงก็บินถอยหลังโดยอัตโนมัติเหมือนเป็นหุ่นกระบอก

Sponsored Ads

“แล้วเจอกันใหม่ คนในอนาคต ขอพลังแห่งเวลาและการสร้างสรรค์อวยพรแก่คุณ “

เชดทะลุประตูร้านและผ่านหมอกหนาสีขาวที่อยู่ข้างหลังเขา จากนั้นมันก็ตกลงมาอย่างแรงบนพื้นห้องนั่งเล่นของห้องที่ 1 บนชั้นสองของ เลขที่ 6 จัตุรัสเซนต์เทเรซา

[ผู้ข้ามโลก คุณกลับมายังเวลาปัจจุบันแล้ว]

[สาส์นจากเทพเจ้าโบราณ “บิดาแห่งต้นไม้อนันตกาล”]

[ภารกิจไม่เสร็จสิ้น]

[กุญแจแห่งกาลเวลา ยุคที่ห้า ปี 1068 – เทพเจ้าแห่งความไร้เดียงสา เสียหาย 1/3]

[การเปิดครั้งต่อไปต้องรอหนึ่งสัปดาห์]

‘คุณไม่ได้พูดว่าเป็นของใช้แล้วทิ้งเหรอ’

แม้ว่าเชดจะหน้าซีด แต่เขาก็สอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงทันทีและแตะที่กุญแจที่ร้าว

“การเดินทางเป็นอย่างไรบ้าง คุณแฮมิลตัน”

เสียงอยากรู้อยากเห็นของศาสตราจารย์การ์เซียดังมาจากข้างหลังเขา เขาไม่เห็นหน้าของเชดดังนั้นเขาจึงเดาไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้

หัวใจของเชดเต้นแรง และภายในไม่กี่วินาที เขาก็เสร็จสิ้นความคิดทั้งหมดของเขา และหันกลับมาอย่างช้า ๆ โดยไม่ได้ซ่อนใบหน้าซีดของเขา

Sponsored Ads

“ในปี 1068 ของยุคที่ห้า เหตุการณ์คือการร่วงหล่นของเทพเจ้าโบราณ”

แม้ว่าเชดจะออกจากร้านขายของเล่นมาแล้ว แรงกดดันอันยิ่งใหญ่จากเทพเจ้าก็หายไป แต่ความเสียหายที่ได้รับจากเทพเจ้าในตอนนั้นยังคงมีผลกระทบอยู่

แต่สีหน้าของศาสตราจารย์การ์เซียดูน่าเกลียดกว่าเเชดในตอนนี้มาก ถ้าไม่ใช่เพราะเขาอยู่ในสถานะพิธีฉายในขณะนี้ เขาแทบจะกระโดดลงไป

“อะไรนะ? ทำไมล่ะ? เทพเจ้าโบราณร่วงหล่นลงแล้ว!”

เขาอ้าปากค้างด้วยความตกใจ แต่มองไปที่เชดด้วยความกังวลทันที ด้วยภาษาเดราริออนที่ไม่ชำนาญและพูดเร็วมากจนเชดเกือบจะไม่เข้าใจ

“ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ในปี 1068 มาก่อน คุณแฮมิลตัน คุณสบายดีไหม หากเป็นกรณีนี้กุญแจนี้ไม่ใช่ระดับกวี! มันทะลุระดับเทวทูตแน่นอน! “

ศาสตราจารย์ต้องการช่วยเชดแต่ไม่สามารถทำได้ เขากำหมัดแน่นแล้วถามอย่างกระวนกระวายแทน

“คุณแฮมิลตัน คุณต้องการให้ทางวิทยาลัยส่งทีมแพทย์มาให้คุณหรือไม่?”

“ไม่ต้อง”

ความกังวลและความวิตกกังวลของศาสตราจารย์การ์เซียเป็นเรื่องจริง ความตกใจของเชดก็เป็นเรื่องจริงเช่นกัน แต่สิ่งที่เขาแสดงคือใบหน้าที่เหนื่อยล้า เขาเดินกลับไปที่เก้าอี้แล้วนั่งลง ค่อยๆ เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ศาสตราจารย์ฟัง

“ฉันมาที่ถนน เห็นร้านค้า แล้วก็… จำไม่ได้”

เชดยังคงรู้สึกปวดหัว แต่เขายังคงอธิบายลักษณะทั่วไปของเมืองโฮปโดยละเอียด และอ้างว่าเขาเดินไปตามถนนเป็นเวลาสิบนาทีก่อนที่จะเห็นร้านในหมอกสีขาวในที่สุด จากนั้นกลับมาที่นี่และได้คาถาใหม่ และดูเหมือนว่าการสืบสวนนี้จะเห็นเฉพาะร้านนั้นเท่านั้น

Sponsored Ads

“ดีนะที่ไม่เข้าไป”

เชดอธิบายสิ่งที่เขาเห็นและได้ยินในสิบนาที ศาสตราจารย์การ์เซียเต็มไปด้วยความกลัว เขาเห็นหยดเหงื่อที่แก้มใสของศาสตราจารย์

“เป็นเรื่องดีที่คุณไม่เข้าไป มันเป็นเรื่องดีที่คุณไม่เข้าไป! ให้ตายเถอะ ฉันต้องการสืบหาว่าใครคือนักศึกษาที่ถือกุญแจดอกนี้ ณ จุดเวลา 1068 ของยุคที่ห้า และกุญแจนี้อยู่มาจนถึงปี 1860! เขาบอกว่า ณ เวลานั้นปลอดภัยอย่างสมบูรณ์และไม่มีอะไรเกิดขึ้น! “

ตอนนี้เป็นปี 1853 ในยุคที่หก และเชดกังวลมากเกี่ยวกับนักศึกษาเซนต์บาร์เรนส์ที่ไม่รู้จัก

“คุณไม่จำเป็นต้องเขียนรายงานการสอบสวนของเหตุการณ์นี้ ฉันจะเขียนให้คุณ สำหรับการเดินทางข้ามเวลาของคุณในครั้งนี้ ฉันจะบอกวิทยาลัยอย่างแน่นอน และวิทยาลัยจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง! ให้ตายเถอะ มีมอดในโรงเรียนด้านประวัติศาสตร์! ใครกันที่บอกว่ายุคที่ห้า ปี 1068 ปลอดภัย… คุณแฮมิลตัน คุณไม่เป็นไรจริงๆ เหรอ? “

เมื่อศาสตราจารย์โกรธ เขาถึงกับพูดสองสามคำในภาษาคาร์สันริค แต่โชคดีที่เชดเข้าใจพวกมันทั้งหมด

“ฉันอยากนอนและรู้สึกอ่อนเพลีย ไม่มีสมาธิ โอ้..ศาสตราจารย์ ฉันเหนื่อยมาก “

เชดนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิมของเขา แต่ในความเป็นจริง เพราะเขาฟื้นตัวได้เร็ว [เทพเจ้าแห่งความไร้เดียงสา] ได้อวยพรที่เหมาะสมให้แก่เขา

“โอเค คุณพักผ่อนก่อน รอพรุ่งนี้รับหน้ากระดาษบทกวีทางไปรษณีย์ หากคุณรู้สึกไม่สบายในทางใดทางหนึ่ง กรุณาติดต่อวิทยาลัยทันที ให้ตายเถอะ ฉันต้องทวนเกรดคนที่เขียนรายงานการสอบสวนยุคที่ห้า ปี 1068 ให้ซ้ำชั้นจนถึงปี 1870! “

ให้ลงเรียนอีก 10 ปี

“ขอโทษครับ ศาสตราจารย์การ์เซีย ฉันเหนื่อยจริงๆ”

เชดพูดไม่สุภาพมากนัก และศาสตราจารย์หูแหลมก็เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร

“คุณไม่ต้องกังวล ตราบใดที่คุณกลับมายังปัจจุบัน อาการบาดเจ็บทั้งหมดที่คุณได้รับในอดีตจะหายไป ดังนั้นความเจ็บปวดที่คุณได้รับจึงเป็นเพียงความเจ็บปวดที่คุณคิดว่าเป็น แค่คุณได้เห็นที่ประทับของเทพเจ้าจริง ๆ แล้ว…คุณแฮมิลตัน ไปพักผ่อนและอย่าลืมติดต่อฉันหากคุณมีคำถามใดๆ ระวังตัวและใส่ใจกับสุขภาพของคุณด้วย โอ้ พ่อหนุ่มผู้น่าสงสาร ที่ต้องเจอเรื่องแบบนี้~”

ศาสตราจารย์มองไปที่เชดอย่างเป็นกังวล แต่ก็ยังลุกขึ้นและจากไป แม้ว่าศาสตราจารย์การ์เซียจะดูเข้มงวด แต่เขาก็เป็นห่วงนักศึกษาจริงๆ

(1)[False immortality] อมตะจอมปลอม