104- ศาสตราจารย์แมนนิ่ง

ตอนนี้เป็นวันที่สามแล้วหลังจากเหตุการณ์คฤหาสน์เลควิว มิสลูอิสฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว เมื่อเดินไปตามถนนกับเชด ไม่มีร่องรอยของความจริงที่ว่าเมื่อสามวันก่อน [อมตะจอมปลอม] ได้ขยายชีวิตของเธอออกไป

น่าจะเป็นผู้หญิงสวยชอบแมวน่ารัก มิสลูอิสสนใจมีอสมากและคิดว่าเธอเป็นสัตว์เลี้ยงบุญธรรมของเชด แต่แม้ว่าเชดจะอธิบายว่า นี่คือการรับเลี้ยงในบ้านของเขาเอง สาวผมบลอนด์ยังอยากกอดแมวสีส้มตัวเล็กอยู่ แต่มีอาปฎิเสธที่จะออกจากอกเชด

“นักสืบ คุณเลี้ยงแมวเก่งมาก”

“ถ้าอย่างนั้น ฉันขอเอาแมวไปด้วยได้ไหม? หรือฉันควรส่งมีอากลับไปก่อนไหม? “

เชดถามอีกครั้ง จริงๆ แล้วเขาสนุกกับการ “มองเห็นโลก” พร้อมนักเวทวงแหวนระดับสูง

“ไม่จำเป็น ทริปนี้ปลอดภัย คุณสามารถคิดว่านี่เป็นการเรียนรู้บทเรียนก็ได้ คุณนักสืบ ไม่ช้าก็เร็วคุณจะค้นพบ [เศษซาก] เพียงลำพัง “

Sponsored Ads

[mycred_sell_this]

มิสลูอิสพูดอย่างสบายๆ จากนั้นนำทางเชดไปที่สี่แยกถัดไป แล้วเลี้ยวไปทางด้านขวาเข้าสู่ถนนวิทยาลัยไทโอ เช่นเดียวกับที่เชดเดาไว้ การเดินทางของมิสลูอิสคือการเก็บเศษซาก สาเหตุของเหตุการณ์คือเมื่อสองเดือนก่อน นักเขียนชราที่อาศัยอยู่ตามลำพังและคุ้นเคยกับมิสลูอิสถึงแก่กรรม เมื่อคนที่รู้จักชายชราช่วยเขาจัดข้าวของ มิสลูอิสค้นพบจากบันทึกประจำวันของเขาว่านักเขียนนี้มีปากกาวิเศษ

“มันสามารถเขียนเอกสารหรือรายงานโดยอัตโนมัติได้หรือไม่?”

เชดเดาว่าบ้านครึ่งหนึ่งบนถนนสายนี้เป็นบ้านหินสีเทาที่มีรูปแบบคล้ายกันมาก และทั้งหมดดูเหมือนมีสามชั้น การก้าวเข้าสู่สถานที่แห่งนี้ก็เหมือนกับการกลับคืนสู่อารยธรรมยุคกลางจากยุคไอน้ำ อย่างไรก็ตาม ท่อไอน้ำที่ยึดติดกับกำแพงหิน เสื้อผ้าของคนเดินถนนที่เดินบนถนน และเสียงตะโกนที่แพร่หลายเป็นเครื่องเตือนตลอดเวลาว่านี่คือยุคแห่งไอน้ำ

ถนนวิทยาลัยไทโอควรเป็นย่านเก่าแก่ของโทเบสก์

“คุณนักสืบ เรื่องดีๆ แบบนี้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้น [เศษซาก] ไม่ใช่สิ่งที่คุณสามารถใช้แบบไม่เป็นทางการได้ “

มิสลูอิสพูดพร้อมกับเดินไปข้างหน้าเคียงข้างกับเชด เชดสังเกตเห็นว่าวันนี้ มิสลูอิสไม่ค่อยได้สัมผัสติ่งหูของเธอบ่อยๆ

“ฉันเอาไดอารี่ออกไปเป็นการส่วนตัวและพบว่าถ้าปากกาใช้เลือดของผู้เขียนเป็นหมึก ใช้ตัวอักษรบรรยายภาพบนกระดาษ แล้วภาพที่ปรากฎสามารถเข้าสู่ความฝันของนักเขียนได้ จากนั้น…”

เธอมองไปที่เชด และเชดกระพริบตา

Sponsored Ads

“ทำไมไม่พูดต่อล่ะ?”

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของผู้หญิงคนนั้นในหัว เขาก็ตระหนักได้ทันทีว่าเขาไม่ได้คิดไปในทิศทางนี้เลย

“ไม่ ไม่ต้องอธิบายแล้ว ฉันเข้าใจ แต่ทำไมถึงมีเศษซากเช่นนี้ล่ะ?”

หลังจากผ่านถนนวิทยาลัยไทโอแล้ว ทั้งสองก็เดินต่อไปทางทิศตะวันออก หลังจากผ่านวิทยาลัยเครื่องกลไทโอแล้ว พวกเขาก็เลี้ยวเข้าซอยหางแมวซึ่งเป็นที่ตั้งของจุดหมายปลายทาง

“นี่ไม่ใช่เศษซากที่แปลกประหลาดที่สุด ฉันเคยเห็นที่แปลกกว่านี้ และเศษซากชิ้นนี้ไม่อ่อนแอ ฉันหาข้อมูลจากห้องสมุดวิทยาลัย [ปากกาพาฝัน] ตามการจำแนกควรจะเป็นระดับบรรณารักษ์ (ระดับ 4) ปากกานี้จะปรากฏในความฝันโดยล่อลวงผู้ใช้ให้ใช้อย่างถูกวิธี คนธรรมดาหลังจากได้รับอิทธิพล ภายใต้สิ่งนี้ฉันถือว่าเป็นความอยากรู้อยากเห็นตามปกติและพยายามเขียนคำด้วยเลือดของคุณเอง สิ่งนี้นำไปสู่โศกนาฏกรรม ฉันสงสัยว่ามันเกี่ยวข้องกับการตายของเจ้าของเดิม “

เชดพยักหน้า คิดถึงความเป็นไปได้ที่จะใช้ปากกานี้กับนักเวทวงแหวน จากนั้นเขาก็รู้ว่าอย่างน้อยปากกานี้ก็ไร้ประโยชน์สำหรับเขา ปากกาพาฝันดูดซับเลือดของผู้ใช้ ไม่ใช่เลือดของศัตรูดังนั้นจึงไม่ก่อให้เกิดเงื่อนไขในการดูดซับพลังของเหล่าเทพเจ้า

มิสลูอิสยังคงพูดต่อ

“หลังจากที่นักเขียนคนเก่าเสียชีวิต ปากกาหายไปอย่างอธิบายไม่ได้ และฉันก็ติดตามมันมาเป็นเวลาสองเดือน พบว่าก่อนที่ผู้เขียนจะเสียชีวิต เขาได้ขายขายปากกาให้กับศาสตราจารย์ชราชื่อ ทิริส แมนนิ่ง ซึ่งอาศัยอยู่ใกล้ ๆ ศาสตราจารย์แมนนิ่งเป็นนักสะสม และฉันแค่อยากจะไปเยี่ยมเขาวันนี้ “

ศาสตราจารย์แมนนิ่งอาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์เลขที่ 17 ซอยหางแมว ขณะกำลังค้นหาตามบ้านเลขที่ ก็มีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ขายดอกไม้ในตรอกเดินมาหาพวกเขา

อาจเข้าใจผิดความสัมพันธ์ระหว่างเชดและมิสลูอิส เด็กขายดอกไม้ตัวน้อยจึงริเริ่มขายสินค้าของเธอ หลังจากที่เชดปฏิเสธอย่างสุภาพ ดอกไม้ในตะกร้าดอกไม้ก็เกือบถูกแมวที่เชดอุ้มอยู่กัด

Sponsored Ads

เชดเห็นว่าเสื้อผ้าของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ถูกปะ และรองเท้าที่เท้าของเธอดูไม่เหมาะสมอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่าเขาจะไม่ได้ซื้อดอกไม้ แต่เชดก็ยังมอบเงินสามเพนนีให้เธอเพื่อชดเชยการที่มีอาทำให้ตกใจกลัว

“ไม่คิดว่าคุณจะมีจิตใจดีขนาดนี้”

หลังจากที่คนขายดอกไม้ตัวน้อยจากไป มิสลูอิสก็พูดติดตลก เธอรู้ดีว่าฐานะทางการเงินของเชดไม่ค่อยดีนักเช่นกัน

“พวกเขาล้วนเป็นคนจน แม้ว่าฉันจะช่วยเหลือทุกคนไม่ได้ แต่ฉันยินดีช่วยเหลือคนตรงหน้าโดยไม่กระทบต่อตัวเอง มีอา เงินสามเพนนีถูกเอาไปจากมื้อเย็นของคุณ อย่ากินแบบสุ่ม⁽¹⁾ “

เชดแตะหัวแมวขณะที่เขาพูด และแมวสีส้มก็ดิ้นอย่างไม่พอใจ

มิสลูอิสยิ้มอ่อน

“คุณเป็นคนดีจริงๆ ถ้าเด็กหญิงผู้น่าสงสารในเทพนิยายมาพบคุณ คงไม่มีโศกนาฏกรรมมากมายขนาดนี้”

Sponsored Ads

เลขที่ 17 ซอยหางแมว เป็นอาคารอพาร์ตเมนต์ 3 ชั้น มีห้องใต้หลังคา ผนังด้านนอกสีเหลืองเข้มทอดยาวไปตามถนน และผนังถูกปกคลุมไปด้วยตะไคร่น้ำ เมื่อพิจารณาจากการสอบสวนเบื้องต้นของมิสลูอิส อาคารทั้งหลังเป็นของศาสตราจารย์แมนนิ่ง เนื่องจากมิสลูอิสได้นัดหมายไว้ล่วงหน้าหลังจากเคาะประตูแล้ว สาวใช้อวบอ้วนที่เปิดประตูก็ยืนยันตัวตนของผู้มาเยี่ยมและเชิญทั้งสองคนเข้าไป ครั้งนี้มิสลูอิสเป็นผู้ซื้อ และเชดเป็นผู้ติดตามที่ได้รับการว่าจ้างจากมิสลูอิสให้ปกป้องผู้หญิงอ่อนแอที่ถือเงินสดจำนวนมาก

เลขที่ 17 ซอยหางแมว แบ่งเป็นฝั่งซ้ายและขวา ด้านหนึ่งถูกเช่า และศาสตราจารย์แมนนิ่งอาศัยอยู่ในอาคารด้านขวา ภายใต้การนำทางของสาวใช้อวบอ้วน พวกเขาเดินไปตามบันไดแคบๆ เล็กน้อยเพื่อไปยังชั้น 2 ศาสตราจารย์สร้างความตื่นตาแก่ทั้งสองคนด้วยห้องที่เต็มไปด้วยหนังสือบนชั้น 2

ผนังห้องหนังสือเต็มไปด้วยภาพถ่ายของศาสตราจารย์แมนนิ่งจากสถานที่ต่างๆ ในโลกเก่า ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นศาสตราจารย์ด้านโบราณคดี และเขาได้ไปเยี่ยมชมสถานที่ต่างๆ ในโลกเก่าเมื่อตอนที่เขายังเด็ก แม้แต่หนังสือที่กองอยู่ในห้องอ่านหนังสือก็ส่วนใหญ่เป็นหนังสือประวัติศาสตร์ หนังสือเฉพาะทางในยุคนี้ยังมีราคาแพงมาก และศาสตราจารย์น่าจะรวยมาก

ศาสตราจารย์แมนนิ่งเป็นชายชราตัวสูง ผอม ศีรษะโล้น สวมแว่นตาทรงกลม อาจเป็นเพราะเขาสอนมาเป็นเวลานาน เมื่อเขาทักทายมิสลูอิสและเชด น้ำเสียงของเขาฟังดูเหมือนกำลังบรรยายอยู่ แต่ศาสตราจารย์ชราก็ใจดีและพวกเขายังได้รับการต้อนรับด้วยชาดำที่ดีมาก

เขาเลี้ยงแมวอยู่ที่บ้านด้วย ดังนั้นเขาจึงไม่โทษนักสืบที่พาแมวไปที่บ้านของเขา แค่แมวดำดูเหมือนโตเต็มวัย มันสนใจมีอามาก และซ่อนร่างของมันไว้หลังโต๊ะแล้วโผล่หัวออกมาเพื่อดูแมวสีส้มที่ถูกเชดอุ้มไว้ แต่ดูเหมือนมีอาจะไม่เห็นและไม่อยากเล่นกับมัน

[/mycred_sell_this]

(1)อย่ากินแบบสุ่ม หมายถึงคุณสามารถกินของอะไรก็ได้ แต่คุณไม่สามารถพูดเรื่องไร้สาระได้ ประมาณภัยพิบัติมาจากปาก ถ้าพูดไม่ระมัดระวังจะเกิดปัญหาได้ง่าย