108- แสงแห่งจันทราเงิน

“เรื่องนี้มีพื้นฐานมาจากเทพนิยาย “สาวไม้ขีดไฟ” ศาสตร์เวทที่ฉันสร้างขึ้น วัตถุอัญเชิญในการร่ายก็คือเรื่องราวที่ฉันคัดลอกมาเอง นี่คือความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน ในฐานะนักเวทวงแหวนระดับต่ำ “

ในขณะที่เชดรู้สึกประหลาดใจ มิสลูอิสก็อธิบายเกี่ยวกับศาสตร์เวทของเธอ

และร่างที่อัญเชิญมาด้วยศาสตร์เวท ในเวลานี้ไม้ขีดไฟถูกจุดแล้ว จากนั้นเธอก็เหยียดแขนสั้นออกแล้วยกขึ้นไปในอากาศ ภายใต้แสงสลัวของไม้ขีดไฟนี้ “โคลนแมว” สีดำที่ถูกส่องสว่างก็กรีดร้องจริงๆ

“เพื่อจัดการกับสัตว์ประหลาดครึ่งสมจริงครึ่งภาพลวงตา เราต้องใช้วิธีการในลักษณะเดียวกัน”

มิสลูอิสกล่าวอย่างภาคภูมิใจเล็กน้อย ร่างของสาวไม้ขีดไฟปรากฏขึ้นในสายตาที่ประหลาดใจของเชด เธอชูไม้ขีดไฟขึ้นสูงอย่างต่อเนื่อง ดวงตาหลายร้อยดวงในโคลนแมวดำเต็มไปด้วยเลือดและน้ำตาในเวลาเดียวกัน จากนั้นอุณหภูมิในห้องก็ลดลงอย่างรวดเร็วอีกครั้ง ในเวลาเดียวกัน เนื่องจากม่านถูกปิดอยู่ การมองเห็นที่สลัวจึงมืดลง และแสงจากไม้ขีดไฟก็ถูกระงับ

Sponsored Ads

[mycred_sell_this]

“นักสืบ ใช้เวทย์มนตร์แสง ศาสตร์เวทของฉันสามารถจัดการกับมันได้ ดังนั้นมันจึงต้องการดับไม้ขีดไฟ ตอนนี้คุณใช้แสง เพื่อที่จะป้องกันให้ไม่สามารถระงับแสงสองแหล่งจากนักเวทวงแหวนได้ในเวลาเดียวกัน! สิ่งนี้ดูอ่อนแอกว่าที่ฉันคิด “

“ไม่มีปัญหา”

เชดขจัดความสงสัยในใจของเขาไปชั่วคราว จากนั้นยกมือขวาขึ้นสูง แสงสีเงินค่อยๆ ปรากฏบนปลายนิ้วของเขา และเขาก็ตะโกน

“แสงแห่งจันทราเงิน”

การหมุนของวงแหวนแห่งชีวิตในจิตวิญญาณผลักดันจิตวิญญาณให้ส่งผลต่อความเป็นจริงในรูปแบบของศาสตร์เวท และแสงสีเงินที่ปลายนิ้วก็ระเบิดออกมาในทันที สถานการณ์การมองเห็นในอาคารที่ลดลงได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้นอย่างแน่นอน แต่แสงสีเงินบนปลายนิ้วของเขาไม่หยุด แต่กลับระเบิดออกเหมือนดวงอาทิตย์แทน

[พลังของมันนั้นมีอยู่ในตัว,,,คุณลืมไปแล้วหรือว่าตอนนี้คุณอยู่ในสถานะ “แสงสายัณห์ของเทพเจ้า”? ]

ศาสตร์เวทไม่ได้ทำอันตรายต่อผู้ใช้ ดังนั้นดวงตาของเชดจึงไม่ได้รับอันตราย แต่แสงสีเงินเจิดจ้าดุจดวงอาทิตย์ก็ท่วมห้องทั้งหมด เชดเห็นเปลวไฟในมือของสาวไม้ขีดไฟและแสงจันทร์ ห่อหุ้มฝันร้ายสีดำเอาไว้ เขาได้ยินเสียงกรีดร้องดังมาจากเหนือศีรษะ เหมือนกับแมวหลายพันตัวระบายความเกลียดชังก่อนจะตาย แต่แล้วเขาก็รู้สึกว่ามีคนดึงแขนเสื้อของเขา

แสงสีเงินศักดิ์สิทธิ์ดูเหมือนจะระเหยไปทั่วทั้งห้อง เมื่อแสงจันทร์สีเงินดับสนิท โคลนแมวที่อยู่เหนือศีรษะก็หายไป ห้องนอนดูเหมือนจะเปลี่ยนจากตรอกเย็นๆ มาเป็นห้องโถงโบสถ์อันอบอุ่น เต็มไปด้วยอากาศอบอุ่นและศักดิ์สิทธิ์อยู่ทุกที่

Sponsored Ads

เชดมองไปที่คนที่ดึงแขนเสื้อของเขา และได้ยินมิสลูอิสบ่นขณะที่เธอหลับตา

“โอ้ตาของฉัน! นักสืบ คุณเรียกสิ่งนี้ว่าคาถาแสงจริงๆ เหรอ?”

ครั้งสุดท้ายที่ “แสงแห่งจันทราเงิน” ของพระจันทร์สีเงินถูกนำมาใช้เพื่อปราบปรามความมืดเมื่อเศษซากนั้นควบคุมไม่ได้

แต่โชคดีที่เป็นช่วงฤดูร้อนที่อากาศดี และผ้าม่านในห้องนอนก็ปิดสนิท ไม่เช่นนั้นแสงสีเงินที่เพิ่งจะปะทุจะดึงดูดความสนใจของคนเดินถนนได้อย่างแน่นอน

แต่สถานการณ์ของมิสลูอิสที่เกือบจะอยู่ข้างเชดกลับไม่ค่อยดีนัก เธอได้รับแสงจ้าในระยะใกล้ครู่หนึ่ง และเธอสูญเสียการมองเห็นชั่วคราว

แต่เธอไม่ยอมให้เชดดูแลเธอก่อน แต่ถามอย่างกังวลใจ

“ฝันร้ายยังอยู่หรือเปล่า?”

“ฉันคิดว่ามันหายไปแล้ว”

เชดมองไปรอบๆ ห้องและรู้สึกว่าห้องนี้ให้ความรู้สึกศักดิ์สิทธิ์ราวกับอยู่ในโบสถ์ แต่เมื่อแสงจันทร์หายไป ความรู้สึกนี้ก็อ่อนลงเช่นกัน แต่เห็นได้ชัดว่าฝันร้ายที่เกิดจากเศษซากที่ไม่สามารถควบคุมได้หายไปแล้ว

“สาวไม้ขีดไฟของคุณกับเวทมนตร์แห่งแสงของฉัน ดูเหมือนจะทำให้มันจะกระจายออกไป โอ้ มิสลูอิส คุณสบายดีไหม? ต้องการความช่วยเหลือในการรักษาหรือไม่? ฉันขอโทษจริงๆ ฉัน…”

Sponsored Ads

เชดไม่ได้สนใจศาสตราจารย์แมนนิ่งที่อยู่ที่พื้นในตอนนี้ เขายื่นมือออกไปช่วยนักเขียนสาวผมบลอนด์นั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะ แม้ว่าเธอจะเป็นนักเวทวงแหวนสี่วงแหวน แต่เธอก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ตามปกติโดยไม่ต้องพึ่งดวงตาของเธอ

“หมอบอกว่านี่คือคาถาแสงเหรอ? โอ้ ไม่ นี่เรียกว่า [การไล่ผี] ได้อย่างแน่นอน ฉันควรจะคิดได้แล้วว่าแสงนี้สามารถปราบปรามเศษซากที่ไม่สามารถควบคุมได้ ดังนั้นไม่ว่าคุณจะคิดอย่างไร มันก็ไม่ใช่คาถาแสงแบบปกติ “

“เราจะพูดถึงศาสตร์เวทในภายหลัง มิสลูอิส คุณเห็นนิ้วของฉันแล้วหรือยัง?”

คงจะไม่เป็นไรถ้านักเขียนตาบอดเพียงชั่วคราวเท่านั้น แต่คงจะลำบากถ้าการมองเห็นของเธอได้รับความเสียหายอย่างถาวรจากสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น เชดโบกสองนิ้วต่อหน้าคุณหลุยซา แต่เธอไม่ตอบสนอง

“ให้ฉันดูแลคุณก่อน”

“แต่ [ของขวัญจันทราเงินของซินเดีย] ของคุณ ใช้เฉพาะตอนกลางคืนไม่ใช่เหรอ? “

“ฉันได้เรียนรู้ศาสตร์เวทใหม่แล้ว กรุณารอสักครู่”

เขาหยิบขวดเล็กที่ถือติดตัวออกมาจากกระเป๋าเสื้อ หลังจากเขย่าไปสักพัก หยดน้ำก็ควบแน่นบนผนังขวดทันที จากนั้นเขาก็ใช้ศาสตร์เวท [อาหารอิ่มอร่อย] เพื่อจัดการกับหยดน้ำเหล่านี้ และสุดท้ายให้มิสลูอิสเงยหน้าขึ้นและลืมตา

“ถ้าฉันไม่รู้จักคุณดี ฉันคงสงสัยว่าคุณคงอยากถือโอกาสทำสิ่งเลวร้าย”

นักเขียนผมบลอนด์พูดติดตลก จากนั้นเงยหน้าขึ้นและรู้สึกว่ามีหยดน้ำหล่นเข้าตา เธอหลับตาโดยไม่รู้ตัว ปล่อยให้ของเหลวอุ่น ๆ ซึมไปที่เปลือกตาจากนั้นก็ลืมตาขึ้น เธอพบว่าการมองเห็นของเธอหายดีแล้วจริงๆ และแม้แต่สายตาสั้นเล็กน้อยที่เกิดจากการเขียนหนังสือจนดึกดื่นก็ดูเหมือนจะหายไปด้วย

เชดต้องการจะหยดต่อไป แต่มิสลูอิสยกมือขึ้นเพื่อหยุดเขา

Sponsored Ads

“ไม่จำเป็น ดวงตาของฉันหายดีแล้ว”

หลังจากพูดแล้วเธอก็ลุกขึ้นยืนและกระพริบตาสีเขียวไปที่เชดในระยะใกล้ ๆ สีสันในดวงตาของเธอแสดงถึงความสดชื่นของดวงตา ใบหน้าของเชดเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อจู่ๆ มิสลูอิสเดินเข้ามาหาอย่างกะทันหัน และเขาก็ถอยหลังหนึ่งก้าว จากนั้นก้มศีรษะลงและเก็บขวดเล็กๆ ที่เปล่งแสงสีเงินออกไป

“ฉันไม่ได้คาดหวังว่าศาสตร์เวทที่เพิ่งเรียนรู้จะมีประสิทธิภาพขนาดนี้”

เมื่อเห็นเชดเป็นแบบนี้ นักเขียนหญิงก็ยิ้ม แต่แทนที่จะล้อเล่น เธอกลับถามเขา

“ด้วยวิธีนี้ คุณยังมีความสามารถในการรักษาในระหว่างวันซึ่งเป็นสิ่งที่ดีจริงๆ แต่อย่าเพิ่งเก็บมันไปก่อน ศาสตราจารย์แมนนิ่งยังรอให้คุณช่วยเขาอยู่ “

การสูญเสียการควบคุมเศษซาก [ปากกาพาฝัน] หลังจากแก้ได้ด้วย “แสงแห่งจันทราเงิน” ของเชด และ “สาวไม้ขีดไฟ” ของมิสลูอิส ภายในอาคารกลับมาเป็นปกติอย่างสมบูรณ์ ศาสตราจารย์แมนนิ่งซึ่งถูกขดตัวอยู่บนพรม อย่างไรก็ตาม ร่างกายของเขาเหี่ยวแห้งราวกับบอลลูนที่กำลังรั่ว และเขานอนอยู่ตรงนั้น ดูเหมือนว่าร่างของเขาจะมีอายุเพิ่มสิบปีในคราเดียว และเขากำลังจะตาย

เมื่อฝันร้ายของเขาปรากฏขึ้นมาทำให้เกิดความฝัน มันกินพลังชีวิตของเขามากเกินไป แม้ว่าศาสตราจารย์แมนนิ่งจะไม่เหมือนกับเพื่อนที่ตายไปแล้วของมิสลูอิส ซึ่งใช้ปากกาพาฝันหลายครั้งและตกหลุมรักมันมาก แต่การสูญเสียการควบคุมของเศษซากนั้นน่ากลัวกว่าการใช้เศษซากมาก

โชคดีที่ศาสตราจารย์ยังหายใจอยู่ หลังจากที่ยืนยันว่ามิสลูอิสสบายดีจริงๆ เชดใช้ [อมตะจอมปลอม] กับศาสตราจารย์ในครั้งแรก จากนั้นเชดก็ดึงปากกาที่เสียบอยู่ในข้อมือของเขาออกมาออกมา และใช้ [อาหารอิ่มอร่อย] อีกครั้ง

ในการรักษาอาการบาดเจ็บ ศาสตร์เวทที่พัฒนาโดย [ตะกละ] นั้นมีประสิทธิภาพมาก แต่การเหี่ยวแห้งทางกายภาพนั้นไม่ถือว่าเป็นการบาดเจ็บ ดังนั้นเชดจึงมีความคิดที่จะลองดู หลังจากปล่อยให้แผลที่ข้อมือหายดีแล้ว และช่วยศาสตราจารย์ที่หมดสติลุกขึ้นนั่งเพื่อป้องกันไม่ให้เขาสำลัก จากนั้นเชดก็ค่อยๆ ป้อนน้ำที่มีแสงสีเงินให้เขา

ร่างกายที่เหี่ยวแห้งของศาสตราจารย์นั้นดีขึ้นจริงๆ และ [อาหารอิ่มอร่อย] มีประโยชน์มากกว่าที่เชดคิดไว้

[/mycred_sell_this]