167- เริ่มต้นทำงาน

หลังจากปิดประตูแล้ว มิสบาส์กก็โบกมือให้เชดเพื่อหาที่นั่ง แต่เชดเพียงแค่มองไปที่สัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์ของเทพเจ้าแห่งอาทิตย์และโลก [ชายชราผู้ถือตะเกียง] ที่แขวนอยู่บนผนัง จากนั้นหยิบสมุดบันทึกของเขาออกมาและเปิดหน้าที่มีข้อความเขียนอยู่

ในหน้านั้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับการแลกเปลี่ยน [ซากยังคง] กับ [กระดาษคัดลอกของแม่มด]

“ทำไมคุณถึงระมัดระวังนักล่ะ ที่นี่ปลอดภัยและจะไม่มีใครแอบฟัง”

มิสบาสก์พูดอย่างสบายๆ

เชดรีบเปิดไปยังหน้าถัดไป ซึ่งยังคงเป็นข้อความที่เขาเตรียมไว้ล่วงหน้า

“กังวลเรื่องความสามารถในการแอบฟังอดีต”

เช่นเดียวกับศาสตร์เวทที่เขาครอบครอง

“โอ้ คุณนักสืบ นี่คือฐานของเรา ไม่จำเป็นต้องกังวลมากนัก”

มิสบาสก์โบกมือ แล้วเห็นนักสืบเปิดหน้าอื่นซึ่งมีข้อความว่า

“ยังคงต้องระมัดระวัง”

Sponsored Ads

“โอ้? คุณคาดการณ์ล่วงหน้าว่าฉันจะพูดอะไรได้หรือ?”

คราวนี้เชดไม่ได้เปลี่ยนหน้า แต่พยักหน้าโดยตรง มิสบาสก์จึงคว้าสมุดบันทึกของนักสืบและปิดมันด้วยเสียงดัง “ป๊าบ~” แล้วส่งคืนให้เชด

“พูดคุยกันดีๆ ที่นี่ปลอดภัยจริงๆ”

“อะแฮ่มๆ งั้นก็ได้”

เชดคิดว่าถ้าไม่พูดอะไรอีกฝ่ายอาจจะโกรธ เขามองไปรอบๆ แล้วถามว่า

“คุณเห็นด้วยกับการแลกเปลี่ยนแบบนี้ไหม?”

“แน่นอนว่าฉันยอมรับว่ามีของดีเช่นนี้ คุณนักสืบ คุณน่าเชื่อถือมากจริงๆ… ถ้าพูดถึงเรื่องนี้ คุณช่วยแนะนำสถานที่ทำธุรกรรมประเภทนี้ให้ฉันหน่อยได้ไหม ฉันจะไม่รายงานให้กับโบสถ์ คุณสามารถวางใจได้”

มิสบาสก์ถาม แต่ถึงแม้ว่าเธอจะน่าเชื่อถือ เชดก็ไม่สามารถแนะนำโรงรับจำนำเฒ่าจอห์นได้ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า

“น่าเสียดาย ฉันเพิ่งถามไป แต่เจ้าของร้านบอกว่าไม่ทำธุรกิจกับโบสถ์เทพเจ้า แต่ถ้าคุณต้องการ ฉันสามารถบอกสถานที่ที่สามารถแลกเปลี่ยนความรู้ที่ละเอียดอ่อนได้ นั่นคือห้องสมุด”

ห้องสมุดอีกาดำไม่มีความเกี่ยวข้องเฉพาะกับกลุ่มของเชด ดังนั้นเชดจึงแนะนำมิสบาสก์ไปที่นั่นได้โดยไม่ต้องกังวลมาก

Sponsored Ads

“ขอบคุณมาก ฉันเพิ่งย้ายมาที่นี่สามสี่เดือนแล้ว แต่ยังไม่พบทางเข้าเลย”

เมื่อเห็นเชดเขียนที่อยู่ลงบนกระดาษ มิสบาสก์ก็มองดูเวลาบนนาฬิกาตรงมุมห้องนั่งเล่น และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

“เมืองใหญ่นั้นดีและคุณสามารถหาเศษซากได้ทุกประเภท คุณนักสืบ คุณช่วยฉันอีกแล้ว แต่ฉันก็ไม่มีโอกาสที่จะตอบแทนคุณ หากคุณมีปัญหาเมื่อเร็ว ๆ นี้ คุณสามารถมาหาฉันได้ตลอดเวลา แต่อย่ามา ในวันมะรืนนี้ก็คือวันพุธ ทีมของเราต้องไปสถานีรถไฟโทเบสก์เพื่อต้อนรับแขกสำคัญจากแดนไกล”

“มิสเตอร์ฮอก เรนเดลล์  นักเวทวงแหวนสิบสามวง ‘ดาบแสงสุริยา’ ใช่ไหม?”

เชดถามแบบสบายๆ ขณะเขียนข้อความ ข่าวนี้เขาได้ยินเมื่อบ่ายวันเสาร์

“คุณรู้แม้กระทั่งเรื่องนี้? โบสถ์ของเราถูกแทรกซึมขนาดนี้เลยเหรอ?”

แต่มิสบาสก์ไม่ได้ถามเชดว่าเขารู้ข่าวการมาของนักเวทวงแหวนสิบสามวงแหวนได้อย่างไร

“กลับมาเข้าเรื่องกันดีกว่า นักสืบ ในเมื่อเป็น [กระดาษคัดลอกของแม่มด] คุณสนใจที่จะคัดลอก ‘สุริยาสาดแสง’ ของฉันไหม? นี่เป็นความสามารถที่นักเวทวงแหวนขั้นสูงเท่านั้นที่ใช้ได้ แม้ว่าคุณจะไม่ได้เรียนรู้ [สุริยาสาดแสง] โดยตรง แต่ก็จะได้รับเวทมนตร์ที่แข็งแกร่งอื่นๆ แน่นอน”

หญิงสาวผมสีน้ำตาลกล่าวด้วยความภาคภูมิใจเล็กน้อย

“ตอนนี้ฉันยังไม่ได้คิดว่าจะใช้สิ่งนี้อย่างไร”

เชดปฏิเสธอย่างสุภาพ ไม่ใช่ว่า [สุริยาสาดแสง] ไม่แข็งแกร่ง แต่เพราะเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับศาสตราจารย์การ์เซีย วันเสาร์นี้ ศาสตราจารย์จะนำข่าวเกี่ยวกับ [หนังสือแห่งสวรรค์] มาให้ และจะขอให้ศาสตราจารย์สาธิตเวทมนตร์พื้นที่ขั้นสูงบางอย่าง ซึ่งศาสตราจารย์จะไม่ปฏิเสธแน่นอน

Sponsored Ads

แม้ว่า [เศษซาก] จะไม่สามารถนำเข้าไปในประตูหมอกขาวที่เปิดด้วยกุญแจเวลาได้ แต่เขาก็ยังอยากลองดูว่าจะสามารถคัดลอกพลังของเทพเจ้าได้หรือไม่

เสียงในหัวของเขาหัวเราะ

‘ฉันรู้ว่านั่นเป็นไปไม่ได้ แต่คนเราต้องมีความฝัน’

จากบริษัทรักษาความปลอดภัยศิลาดำกลับไปที่ร้านจำนำของเฒ่าจอห์น หลังจากใช้ [เศษซาก] ซึ่งเป็นเศษซากระดับผู้พิทักษ์ (ระดับ 3) แลกกับ [กระดาษคัดลอกของแม่มด] สองหน้าแล้ว เขาก็กลับไปที่บริษัทรักษาความปลอดภัยศิลาดำอีกครั้ง และมอบกระดาษหนึ่งหน้าให้กับมิสบาสก์

การไปกลับนี้ทำให้เวลาล่วงเลยไปจนถึงเที่ยงวัน ดังนั้นเขาจึงกลับไปที่จัตุรัสเซนต์เทเรซาก่อนและเตรียมออกไปทานอาหารเย็นกับแมวที่บ้าน

เมื่อเชดเปิดประตูเข้าบ้าน แมวที่ควรจะวิ่งมาด้วยความดีใจ กลับหยุดอยู่ครึ่งทางบนบันได มันจ้องมองเชดด้วยดวงตาสีอำพันอย่างสงสัย

เชดคิดว่าตัวเองอาจมีอะไรผิดปกติ แต่ภายหลังเขาก็นึกขึ้นได้ว่าเขาเพิ่งกอดแมวตัวอื่นมา

“อืม… คุณก็ได้กลิ่นนี้ด้วยเหรอ?”

เขาจึงถอดเสื้อคลุมออกและวางไว้บนตู้รองเท้า มีอาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงวิ่งมาด้วยความดีใจ

บางทีแมวตัวนี้อาจจะฉลาดกว่าที่เชดคิด

เมื่อได้กุญแจแห่งกาลเวลาใหม่จากเฒ่าจอห์น แน่นอนว่าเชดต้องลองใช้ดู แม้ว่ากุญแจของยุคที่ห้า ปี 1068 จะสามารถใช้ได้ครั้งสุดท้ายในช่วงเช้ามืดของวันพฤหัสบดีนี้ แต่กุญแจนี้เป็นกุญแจใหม่ เชดไม่แน่ใจว่ากฎการเปิดกุญแจสัปดาห์ละครั้งนั้นใช้ร่วมกันระหว่างกุญแจต่างๆ หรือไม่

Sponsored Ads

การสำรวจเวลาไม่สามารถนำสิ่งของพิเศษใดๆ ไปได้ ดังนั้นเชไม่จำเป็นต้องเตรียมตัวเพิ่มเติมเพื่อเผชิญกับการผจญภัย เขามาถึงหน้าประตูบ้าน ใส่กุญแจเข้าไปในประตูและกล่าวว่า “ขอให้ต้นไม้โลกคุ้มครองข้าตลอดเวลา”

 จากนั้นหมุนกุญแจ—

กุญแจไม่สามารถหมุนได้

“หืม?”

เขาดึงกุญแจไม้ในมือออกมาแล้วลองอีกครั้ง แต่ก็ยังหมุนไม่ได้ ขณะนั้นเอง เสียงของผู้หญิงก็บรรยายออกมาช้าๆ และบอกข้อมูลที่เธอได้รับจากการสัมผัสกุญแจ

[ผู้ข้ามโลก คุณกำลังอยู่ในภารกิจของ ‘บิดาแห่งต้นไม้อนันตกาล’ จนกว่าจะสิ้นสุดภารกิจนี้ คุณไม่สามารถเปิดประตูอื่นได้]

“แล้วหลังจากสิ้นสุดภารกิจในเช้ามืดวันพฤหัสบดีนี้ ฉันจะสามารถเปิดกุญแจได้ทันทีหรือไม่? หรือจะต้องรออีกหนึ่งสัปดาห์?”

เขาถามอีกครั้ง

[ไม่สามารถยืนยันได้]

“งั้นก็ได้”

เชดมองกุญแจในมือด้วยความเสียดาย แล้วจึงล็อกมันไว้ในห้องทำงาน เขาลูบหัวแมวแล้วเตรียมตัวออกไปทานอาหาร

Sponsored Ads

<< มีอากำลังวิ่ง…>>

ในสายตาของประชาชนทั่วไป MI6 เป็นหน่วยข่าวกรองที่ลึกลับที่สุดของเดลาริออน และตามจินตนาการของผู้ข้ามโลก สถานที่ตั้งของหน่วยข่าวกรองนี้มักจะปลอมตัวเป็นหน่วยงานที่คาดไม่ถึง

และเขาคิดไม่ผิด

เมื่อออกไปในช่วงบ่าย ท้องฟ้าดูมืดครึ้มเหมือนจะมีฝนตก ดังนั้นเชดจึงไม่ได้นำไม้เท้าออกไป แต่ถือร่มแทน

เขาตามที่อยู่ที่มิสเตอร์ดั๊ค อันลอส ผู้อำนวยการคนปัจจุบันของ MI6 ให้ไว้ และพบ “ศูนย์จัดการขยะเมือง” ที่ตั้งอยู่ในเขตตะวันตกของโทเบสก์

สำนักงานของศูนย์จัดการเป็นอาคารเล็กๆ สีเทาที่ไม่โดดเด่น ด้านข้างมีร้านขายกล่องยาสูบและร้านรองเท้าบูท

เชดถือร่มและมองดูอาคารเล็กๆ นี้ด้วยความประหลาดใจ ไม่ว่าจะเป็นสายลับในโลกไหนก็มักจะชอบใช้หน่วยงานรัฐบาลแปลกๆ เป็นที่ฉากหน้า

เขาเคาะประตูแล้วเดินเข้าไป ข้างประตูมีเก้าอี้ยาวสองตัวเหมือนที่ยืมมาจากห้องเทศน์ของโบสถ์ ภายในห้องโถงมีเคาน์เตอร์ไม้รับรองสามด้าน และมีประตูเหล็กสีดำสี่บานที่นำไปสู่ห้องและชั้นต่างๆ ของอาคาร

ผู้คนถือเอกสารหรือสมุดบันทึกเดินไปมาระหว่างประตูต่างๆ งานที่นี่ดูหนักมาก

เมื่อไม่มีใครสนใจเขา เชดเดินไปที่เคาน์เตอร์ที่ใกล้ที่สุดและเคาะเบาๆ เสียงไม้ที่ดังขึ้นฟังดูดี

พนักงานต้อนรับหญิงผมสีเหลืองที่ดูเหมือนกำลังเขียนรายงานเงยหน้าขึ้นมองเชด

“คุณมีนัดหรือเปล่า?”

เสียงของเธอเรียบและน่าเบื่อ คงจะเบื่อหน่ายกับงานนี้มานานแล้ว

Sponsored Ads

“มาหามิสเตอร์จอห์นสัน”

เชดตอบ

“ประตูหมายเลขสอง เดินตรงเข้าไป เข้าไปที่ ‘แผนกซ่อมบำรุง’”

เธอกล่าวแล้วกลับไปเขียนรายงานต่อ เชดพยักหน้าและเห็นว่าผู้คนที่นี่ต่างยุ่งกับงานของตน ไม่มีใครสนใจผู้มาเยือน เขาจึงเดินไปที่ประตูหมายเลขสอง

หลังประตูเป็นทางเดินแคบๆ มีกลิ่นขนมปังอบลอยอยู่ในอากาศ

เชดถือร่มเดินตรงไปข้างหน้า หลีกเลี่ยงผู้คนที่เดินผ่านไปมา ขณะเดินเขาก็สังเกตห้องสองข้างทาง แต่ไม่มีประตูใดเปิดอยู่ ผู้คนไม่ว่าจะเข้าออกก็จะปิดประตูทันที

“แผนกซ่อมบำรุง” อยู่เกือบสุดทางเดิน เชดเคาะประตูอย่างสุภาพและได้รับอนุญาตให้เข้าไป

ภายในห้องมีตู้เอกสารเรียงราย ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่หลังโต๊ะตรงข้ามประตูเดิมกำลังอ่านหนังสือพิมพ์ เมื่อเชดเปิดประตู เขาเงยหน้ามองผู้มาเยือนด้วยสายตาสีน้ำตาลที่สำรวจการแต่งกายของเชด

“มิสเตอร์เชด ซูเลน แฮมิลตัน?”

“ใช่ครับ”

“มิสเตอร์อันลอส บอกฉันเกี่ยวกับคุณ มารับบัตรประจำตัวใช่ไหม? กรุณารอสักครู่”

เขากล่าวแล้วเดินไปที่ตู้เอกสารด้านใน โดยไม่ให้เชดมีโอกาสดูหนังสือพิมพ์บนโต๊ะอย่างละเอียด เขากลับมาพร้อมกับกล่องกระดาษเล็กๆ วางกล่องกระดาษบนโต๊ะ

“ฉันคือจิลส์ จอห์นสัน ต่อไปนี้ผมจะเป็นผู้ดูแลเรื่องของคุณทั้งหมด นี่คือบัตรประจำตัว”

จอห์นสันพูดเร็วมาก ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนที่มีประสิทธิภาพสูง

ขณะพูด เขายื่นบัตรประจำตัวสีเขียวทหารขนาดเล็กให้เชด เปิดดู ด้านซ้ายเป็นสัญลักษณ์และชื่อของหน่วยข่าวกรองที่หก ด้านล่างมีหมายเลขบัตรและนามสกุล “แฮมิลตัน” ด้านขวาเป็นกฎระเบียบ เช่น ตำรวจต้องให้ความช่วยเหลือเมื่อเห็นบัตรนี้

‘ค่อนข้างเป็นทางการ’

เชดคิดในใจ

Sponsored Ads

“หากบัตรประจำตัวสูญหายต้องเขียนรายงานเพื่อขอใหม่ อย่านำออกมาให้คนอื่นดูโดยไม่จำเป็น ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงถูกคัดเลือก แต่คุณควรรู้เรื่องพื้นฐานเหล่านี้”

เชดไม่รู้กฎระเบียบอะไร เพราะเขาไม่ต้องทำงานจริงๆ ดูเหมือนว่าจอห์นสันจะคิดว่าเขาเป็นสายลับที่ถูกคัดเลือกมาทำงานลับ

จอห์นสันกล่าวแล้วหยิบห่อกระดาษน้ำมันจากกล่อง

“ปืนพก รูเกอร์ ลูกโม่ หกนัด ปืนนี้ใช้งานยาก แต่มิสเตอร์อันลอส สั่งให้มอบปืนนี้ให้คุณ”

เขากล่าวด้วยความสงสัยเล็กน้อยและยื่นปืนที่ห่อด้วยกระดาษน้ำมันให้เชด ชาร์ดแกะออกตรวจสอบ พบว่าปืนพกนี้มีลักษณะคล้ายกับ [ปืนแห่งความกรุณา] ของเขามาก เขาคาดว่ามิสคารินาคงสั่งให้มอบปืนลูกโม่ให้เขาเพื่อซ่อนปืนอีกกระบอกของเขา

“ฉันคิดว่าจะเป็นปืนพกขนาดเล็กแบบยิงนัดเดียวของกลาส”

เชดกล่าวขณะตรวจสอบอาวุธใหม่ ปืนลูกโม่รูเกอร์ในมือเป็นปืนใหม่ โลหะสีดำเย็นมือ ดูเหมือนเพิ่งได้รับการบำรุงรักษา มีกลิ่นน้ำมันแรง ตรวจสอบลูกโม่ ไม่มีลูกกระสุน เขาจึงกดไกลงและลองเหนี่ยวไกไปที่ผนัง และได้ยินเสียงคลิกอย่างน่าพอใจ

แม้จะมีปืนอยู่แล้ว แต่ปืนนั้นไม่สามารถยิงได้ ตอนนี้ได้ปืนจริงมา เชดรู้สึกเหมือนได้เวทมนตร์ใหม่

“ปืนพกขนาดเล็กแบบยิงนัดเดียวของกลาสเป็นปืนที่ใช้ในภารกิจปกติ ถ้าสายลับลับก็ใช้ปืนนั้น มันจะไม่เปิดเผยตัวตนของตัวเองหรือ?”

มิสเตอร์จอห์นสันมองเชด และเชดพยักหน้าแสดงความเข้าใจ