169- สามคนในคืนฝนตก

ตั้งแต่ช่วงบ่ายฝนตกพรำไม่หยุด จนถึงตอนเย็นก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง แถมยังมีแนวโน้มว่าจะตกหนักขึ้นอีกด้วย เชดหวังว่าฝนจะหยุดก่อนที่จะเริ่มปฏิบัติการในคืนนี้ แต่จนกระทั่ง ดร.ชไนเดอร์และมิสลูอิสมาถึงฝนก็ยังคงตกพรำๆ อยู่

น้ำฝนไหลรวมกันเป็นม่านน้ำ หยดลงจากชายคาหน้าบ้านของเชดเหมือนเม็ดไข่มุกที่ร่วงหล่น แสงตะเกียงแก๊สสีเหลืองอุ่นในลานหน้าบ้านถูกน้ำฝนทำให้พร่ามัว ในแสงสลัวนั้น หมอที่สวมรองเท้าบูทกันฝนมาถึงบ้านเลขที่ 6 จัตุรัสเซนต์เทเรซา เป็นคนแรก ตามมาด้วยมิสลูอิสที่นั่งรถม้ามา

“สายัณห์สวัสดิ์ เชด”

เมื่อเธอเรียกชื่อเชด หมอรู้สึกประหลาดใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ชายวัยกลางคนไม่สนใจเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างคนหนุ่มสาว

คืนนี้มีเป้าหมายสองประการ คือมิสเตอร์พอนตันจากโรงงานสกรูสำหรับเครื่องจักรไอน้ำทางตะวันออกของเมือง และมิสเตอร์โรสเวลต์ นักบัญชีของบ้านพักคนชราสาธารณะสตาร์กราสในเมืองโทเบสก์ ทั้งสามคนรวมตัวกันในห้องหนังสือของเชด วางแผนเส้นทางปฏิบัติการโดยดูจากแผนที่เมือง

สุดท้ายตัดสินใจไปหานักบัญชีโรสเวลต์ก่อน

Sponsored Ads

จากการสืบสวนของดร.ชไนเดอร์ในวันนี้ นักบัญชีคนนี้จะพักอยู่ในบ้านพักคนชราในวันทำงาน และจะกลับบ้านในวันอาทิตย์ และบ้านพักคนชราสตาร์กราสก็อยู่ใกล้จัตุรัสเซนต์เทเรซามากกว่า

ดร.ชไนเดอร์เป็นคนออกเงิน ทั้งสามคนจึงนั่งรถม้าไปยังบ้านพักคนชรา ฝนในฤดูร้อนทำให้เย็นสบายเป็นพิเศษ เมืองเงียบสงบในเสียงฝน ไฟแก๊สในเขตบนและแสงเทียนในเขตล่างเป็นส่วนหนึ่งของยุคสมัยนี้

บ้านพักคนชราสตาร์กราสเป็นบ้านพักคนชราสาธารณะ แน่นอนว่าต้องใช้เงินทองในการเข้าอยู่ ทั้งสามคนลงจากรถม้าที่หัวมุมถนน เชดและมิสลูอิสกางร่มเฝ้าระวังอยู่สองข้างถนน ดร.ชไนเดอร์เข้าไปในบ้านพักคนชราเพียงลำพัง

ในคืนฝนตกเช่นนี้จะไม่มีคนเดินผ่านไปมา บรรยากาศรอบข้างดูเหมือนถูกห่อหุ้มด้วยอากาศชื้นและความมืดมิด ขณะที่เชดยืนอยู่ที่หัวมุมถนนและมองไปรอบๆ เขาคิดว่า ถ้าการแอบมองเข้าไปในบ้านของเด็กหญิงโซฟีเมื่อคืนวันเสาร์ที่แล้วในตรอกนั้นเหมือนกับเรื่องราวสยองขวัญ ตอนนี้ฉากนี้ก็คงเหมือนกับนิยายสายลับหรือเรื่องราวของนักสืบ

ดร.ชไนเดอร์ที่มีดวงตาสีฟ้าใช้เวลาเพียงสิบห้านาทีก็ออกมาจากบ้านพักคนชรา กอดเสื้อโค้ท ดูเหมือนว่าการปฏิบัติการเป็นไปอย่างราบรื่น

“ฉันเข้าไปในความฝันของเขาและเห็นสิ่งที่เลือดปรอททำให้เขาเก็บรักษาไว้ หนึ่งคือเสื้อคลุมสีดำ และอีกหนึ่งคือกล่องคุกกี้สีสันสดใสที่ห้ามเปิดเด็ดขาด อันแรกไม่สามารถสัมผัสแสงแดดได้ ส่วนอันหลังฉันจำได้ นั่นคือเศษซากระดับกวี [กล่องคุกกี้กินคน] ที่สามารถกลืนกินคนเป็นและเปลี่ยนเป็นคุกกี้ สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่ฉันกำลังหา”

เขาพูดด้วยเสียงต่ำในสายฝน และโบกมือให้ทั้งสองคน

Sponsored Ads

“ฉันได้ข้อมูลอื่นในความฝัน นักบัญชีโรสเวลต์เป็นคนช่วย [เลือดปรอท] ขายของที่ขโมยมา เขาไม่รู้เรื่องอื่นๆ ที่เกี่ยวกับพวกเขา ที่นี่ไม่มีเบาะแสเพิ่มเติมแล้ว ไปกันเถอะ เป้าหมายต่อไป”

ความสามารถในการเข้าสู่ความฝันของดร.ชไนเดอร์นั้นสะดวกมากในการจัดการกับคนธรรมดา

มิสเตอร์พอนตัน ที่มีโรงงานสกรูเครื่องจักรไอน้ำทางตะวันออกของเมือง ในเมืองโทเบสก์นี้ ไม่ถือว่าเป็นคนรวยที่มีอิทธิพล เขามีบ้านหลังใหญ่ในเขตตะวันออกของโทเบสก์ พื้นที่ของบ้านใหญ่กว่าบ้านของเชดประมาณสองเท่า นี่เป็นเขตที่อยู่อาศัยเฉพาะ ผู้ที่สามารถอาศัยอยู่ที่นี่ได้อย่างน้อยก็ข้ามเส้นฐานของ “ชนชั้นกลาง” มาแล้ว

เชดและมิสลูอิสยังคงเฝ้าระวังอยู่ข้างนอก ดร.ชไนเดอร์ปีนข้ามรั้วของสวนอย่างคล่องแคล่ว เดินตามทางเดินกรวดไปยังทิศทางของห้องนอน ครั้งนี้เขากลับมาเร็วกว่าเดิม เชดที่มีความสามารถในการรับรู้เวลา รู้แน่ชัดว่าเขาใช้เวลาเพียงสองนาทีสิบแปดวินาทีเท่านั้น

ไม่เพียงแต่เชดที่รู้สึกประหลาดใจ แม้แต่มิสลูอิสก็ยังตกใจกับความรวดเร็วในการปฏิบัติการของหมอ ทั้งสามคนถือร่มฟังเสียงฝน ขณะที่รวมตัวกันที่หน้าประตูบ้านของมิสเตอร์พอนตัน มิสลูอิสกล่าวแสดงความยินดีว่า

“หมอ คุณมีความสามารถพิเศษที่เก่งขึ้นเรื่อยๆ ครึ่งชั่วโมงก่อนยังต้องใช้เวลาสิบนาที ตอนนี้แค่สามนาทีก็สามารถได้ข้อมูลจากความฝันแล้ว”

“เก่งขึ้นเรื่อยๆ อะไรกัน? เกิดเรื่องใหญ่แล้ว…”

ฟ้าผ่าผ่านท้องฟ้า แสงสีขาวสว่างวาบส่องให้เห็นผมที่เปียกของมิสลูอิส และใบหน้าของดร.ชไนเดอร์ที่เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

จากนั้นเสียงฟ้าร้องก็ดังขึ้นจากที่ไกลๆ เสียงนั้นเหมือนจะสั่นสะเทือนทั้งโลก

Sponsored Ads

เชดที่อยู่ในสายฝนมองไปที่ถนนมืดๆ ด้วยหางตา มือที่ถือร่มรู้สึกถึงการกระแทกของหยดฝนที่หนาแน่นบนพื้นผิวร่ม แสงไฟจากถนนในคืนฝนตกดูมืดมัวลง แสงสว่างนั้นหดตัวอยู่ในพื้นที่เล็กๆ ใต้โคมไฟถนน แม้แต่แมลงที่บินวนรอบโคมไฟก็ไม่เห็น เชดไม่ชอบอากาศแบบนี้ เขาอิจฉาแมวที่สามารถนอนพักผ่อนบนขอบหน้าต่างในบ้านที่อบอุ่นและแห้ง

หมอไม่สนใจความจริงว่าฝนยังตกอยู่ เขาชี้ไปที่บ้านหลังใหญ่ในสายฝน เชดกลับมาสติและมองตามไปพร้อมกับมิสลูอิส

“คนข้างในตายหมดแล้ว”

นักเวทวงแหวนผ่านทางไกลโดยทั่วไปจะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับตนเอง แต่เพื่อ [ศิลาอาถรรพ์ประดิษฐ์] กลุ่มทั้งห้าคนเกือบจะเผชิญหน้ากับเทพเจ้าผู้ชั่วร้ายที่คฤหาสน์เลควิว ตอนนี้แม้ว่าคนข้างในจะตายหมด หมอก็จะไม่ยอมแพ้ในการสืบสวน

ในทางกลับกัน การตายของคนธรรมดาที่เกี่ยวข้องกับเลือดปรอท แสดงให้เห็นว่าเขาอาจมีเบาะแสสำคัญ เพื่อป้องกันไม่ให้ถูกโบสถ์ของเทพเจ้าผู้ชอบธรรมกล่าวหาว่า “ทำลายสถานที่เกิดเหตุ” หมอจึงเตรียมรองเท้าคลุม ถุงมือ และหมวกให้ทุกคนก่อนเข้าบ้านที่มีแต่ศพ มิสลูอิสก็ใช้เชือกมัดผมยาวของเธอ พวกเขาไม่สามารถคาดการณ์เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในคืนนี้ได้ แต่ตามที่หมอกล่าว การพกสิ่งเหล่านี้ติดตัวเมื่อออกปฏิบัติการเป็นนิสัยของเขา

เชดยากที่จะจินตนาการว่าดร.ชไนเดอร์เคยทำเรื่องใหญ่โตอะไรบ้าง

Sponsored Ads

บ้านมีสามชั้น หมอเพิ่งปีนเข้าทางหน้าต่าง แต่เมื่อแน่ใจว่าไม่มีคนมีชีวิตอยู่ข้างใน พวกเขาจึงเข้าทางประตูหน้า ไม่ได้ใช้เวทมนตร์หรือคาถาเปิดล็อค นักเขียนหญิงใช้เข็มปักผมจิ้มไม่กี่ครั้ง ล็อคก็เปิดออก

เมื่อเข้าทางประตูหน้า ความชื้นก็ไหลเข้ามาในบ้านทันที ภายในบ้านมืดสนิท ทันใดนั้นฟ้าผ่าก็สว่างวาบอีกครั้ง ในแสงฟ้าแลบ พวกเขาเห็นผู้หญิงที่แต่งตัวเป็นคนรับใช้ล้มอยู่ในห้องโถง เลือดสีดำคล้ำอยู่ใต้ตัวเธอ

“ตายมาแล้วอย่างน้อยสองชั่วโมง”

หมอจิตวิทยาตรวจสอบศพ เชดและมิสลูอิสซ่อนร่มไว้ในเงาข้างประตูและเดินเข้าบ้าน ปิดประตูเพื่อกันเสียงฝนและป้องกันไม่ให้คนที่ผ่านไปมาสังเกตเห็น ทักษะการชันสูตรศพของหมอจิตวิทยาก็ไม่เลว เขาตรวจสอบบาดแผลร้ายแรงด้วยแสงสว่างในมือ คาถาแสงสว่างเป็นคาถาทั่วไป

“อาวุธคล้ายมีดสั้น แทงเข้าหัวใจโดยตรง ตายทันที ฝีมือเก่งมาก”

“อาจเป็นไปได้ไหมว่าเศษซากคล้ายมีดสั้นที่เขาเก็บรักษาไว้เกิดการควบคุมไม่ได้?”

เนื่องจากเหตุการณ์ “เกล็ดปลา” เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เชดจึงคิดถึงความเป็นไปได้นี้ มิสลูอิสก็ดูเหมือนจะคิดเช่นเดียวกัน

“ไม่สามารถตัดความเป็นไปได้นี้ออกไปได้…”

หมอมองไปรอบๆ ความมืด แล้วถามว่า

“ตัวฉันอีกคนของพวกคุณ รู้สึกถึงองค์ประกอบเสียงกระซิบไหม?”

เชดและมิสลูอิสทำท่าทางเงี่ยหูฟัง

“ไม่”

ทั้งสองกล่าวตอบ

Sponsored Ads

แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าอะไร แม้เศษซากที่ควบคุมไม่ได้ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกถึงองค์ประกอบเสียงกระซิบจากระยะไกลถึงแปดร้อยไมล์ ครั้งที่แล้วที่เผชิญหน้ากับมนุษย์เงือก เชดและมิสลูอิสก็ต้องเห็นเจ้าสิ่งนั้นก่อนถึงจะได้รับการเตือน

ดร.ชไนเดอร์หลีกทางให้ เชดและมิสลูอิสตรวจสอบศพ แต่พวกเขาก็ไม่พบอะไร เชดมีแสงสีเงินอ่อนๆ ที่ปลายนิ้ว ในแสงนั้น เขามองดูดวงตาของศพที่ตายไม่หลับ

เขาคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ กระพริบตา แม้ว่าความชื้นจากน้ำฝนที่ไหลเข้ามาจะทำให้กลิ่นคาวเลือดจางลง แต่เขาก็ยังสามารถเห็นรอยเลือดจางๆ ในอากาศที่ยืดไปยังภายในบ้าน มีดที่ใช้เป็นอาวุธไม่น่าจะไม่มีรอยเลือดติดอยู่

จากนั้นเขาลองใช้คาถา [เสียงสะท้อนจากอดีต] แต่ก็ได้ยินเพียงเสียงชีวิตประจำวันทั่วไป สถานที่ที่ผู้คนอาศัยอยู่ไม่ใช่สถานที่ที่คาถานี้จะมีประสิทธิภาพ

“คุณเห็นรอยเลือดหรือ?”

หญิงสาวผมบลอนด์ที่เคยร่วมงานกับเชดครั้งหนึ่งถามเบาๆ

เชดพยักหน้า ขณะที่มิสลูอิสอธิบายให้หมอฟัง เขาหันไปมองประตู และเพิ่มเสียงให้พอที่จะกลบเสียงฝนข้างนอก

“ไม่มีรอยเลือดที่ประตู รอยเลือดขยายไปยังภายในบ้าน นั่นหมายความว่า ฆาตกรที่อาจมีอยู่ได้ก่อเหตุที่นี่แล้วเดินเข้าไปข้างใน และไม่ได้กลับมา”

เขาวิเคราะห์เบาๆ

“ไม่เสียทีที่เป็นนักสืบ!”

ดร.ชไนเดอร์กดเสียงต่ำ ตบไหล่เชด

“ดีมาก งั้นเดินตามรอยเลือดไป เราได้ทำลายสถานที่เกิดเหตุแล้ว ถ้าไม่พบ [ศิลาอาถรรพ์ประดิษฐ์] ก็เขียนเบาะแสที่พบไว้ที่นี่ โบสถ์จะได้รู้ว่าเรานักเวทวงแหวนผ่านทางไกลไม่ใช่พวกก่อเรื่อง”

การทำเช่นนี้จริงๆ แล้วก็ถือว่าเป็นการก่อเรื่องอยู่ดี

Sponsored Ads

เชดเดินนำ หมอเดินข้างๆ เชด มิสลูอิสเดินตามหลัง ในแสงจันทร์สีเงินที่ปลายนิ้วของเชดและเสียงฝนที่ดังขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาเดินลึกเข้าไปในบ้าน

ศพที่สองพบในห้องอาหาร เด็กชายอายุสิบห้าปีนอนคว่ำอยู่บนโต๊ะอาหาร ตรวจสอบอย่างละเอียดพบว่า ครั้งนี้ถูกอาวุธคมตัดคอโดยตรง

“รอยเลือดรอบๆ ไม่มีความสับสน แสดงว่ามีดถูกนำมาที่นี่ ฆ่าทันทีแล้วออกไป ดังนั้นเส้นทางการเคลื่อนที่ของมีดจึงไม่ก่อให้เกิดความสับสนในบริเวณนี้”

เชดกล่าว ขณะที่หันไปสำรวจห้องอาหาร นอกจากบริเวณรอบๆ ศพแล้ว ที่อื่นไม่มีรอยเลือดที่ชัดเจนในวันนี้ ฆาตกรไม่ได้หยุดที่นี่

“เทคนิคการฆ่านั้นซับซ้อนมาก”

มิสลูอิสประเมิน ขณะที่หมอตรวจสอบดวงตาของศพ เธอมองไปรอบๆ ห้องครัวในแสงสลัว

“ดูสิ ที่นี่มีชุดเครื่องเงินสองชุด นี่มันรวยจริงๆ ไม่ ไม่ใช่เครื่องเงินธรรมดา นี่คือ…”

เมื่อเปิดตู้เก็บจาน สาวผมบลอนด์ขมวดคิ้ว

“ของโบราณจากราชวงศ์นอร์ลอฟ? เจ้าของโรงงานคนนี้ยังมีสิ่งนี้อีกหรือ?”