241-เทศกาลระบำจันทรา

หลังจากทำข้อตกลงกับวิญญาณทั้งสองแล้ว เชดก็กลับไปยืนรอบริเวณสนามหญ้าหน้าทางเข้าห้องเก็บศพใต้ดินอีกครั้ง การรอครั้งนี้ใช้เวลานานเกินครึ่งชั่วโมง เพราะยังมีพิธีอำลาที่เรียบง่ายในห้องเก็บศพใต้ดิน แขกที่มาร่วมงานทุกคนต่างเข้าใจความรู้สึกของคุณนายวัตสันที่สูญเสียสามี

Sponsored Ads

ขณะที่เชดยืนอยู่ใต้ต้นไม้ ในที่สุดก็มีคนเข้ามาทักทายเขา นั่นคือหุ้นส่วนทางธุรกิจของคุณนายวัตสัน ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของโรงงานจัดการถ่านหินทางตอนใต้ของเมือง

เขารู้จักตัวตนของเชด จึงถือโอกาสถามไถ่ว่าเชดจะช่วยจัดการเอกสารอนุญาตที่ยุ่งยากได้หรือไม่

“เพื่อให้อากาศในเมืองสะอาดขึ้น ช่วงนี้ทางการเมืองโทเบสก์กำหนดเวลาการเปิดโรงงานที่ปล่อยควันเสีย มิสเตอร์แฮมิลตัน คุณรู้ไหมว่านี่จะทำให้ฉันเสียเงินไปเท่าไหร่?”

พ่อค้าร่างอ้วนในวัยกลางคนพูดพร้อมกระแอมกระไอ ดูเหมือนว่าเขาจะมีปัญหาเกี่ยวกับปอดจริง ๆ

“ฉันบอกคุณเลยว่า ไม่มีหลักฐานพิสูจน์ว่า หมอกในเมืองจะเป็นอันตรายต่อร่างกาย หรือทำให้คนล้มป่วย ฉันกลับคิดว่าสิ่งที่เรียกว่า ‘กลิ่นอายอุตสาหกรรม’ จะช่วยทำให้เด็กๆ แข็งแรงขึ้น มิสเตอร์แฮมิลตัน ฉันไม่ขอให้คุณช่วยฟรี ๆ หรอก”

เขาพูดจบก็กระแอมไออีกครั้ง เสียงไอดังจนหน้าแดงก่ำเหมือนปอดของเขากำลังลำบาก

แม้ว่าเชดจะขัดสนเงินทอง แต่เขาไม่คิดจะรับเงินที่ได้มาอย่างไม่ชอบธรรมเช่นนี้ และที่สำคัญ เขาไม่มีเส้นสายกับทางการเมือง เชดจึงปฏิเสธคำขอของพ่อค้าด้วยถ้อยคำที่สุภาพ

พ่อค้าร่างอ้วนที่เข้าใจผิดว่าเชดปฏิเสธเพราะค่าตอบแทนไม่เพียงพอ จึงเดินจากไปพร้อมบ่นพึมพำถึง “ความโลภและความไร้ยางอายของพวกขุนนาง”

Sponsored Ads

‘ช่างมีคนทุกประเภทจริง ๆ’

เชดคิดในใจ เขาเข้าใจโลกที่แสนวุ่นวายและความไม่รู้ของยุคนี้ได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

ระหว่างรอ ท้องฟ้าที่มืดครึ้มก็เริ่มมีฝนตกลงมา ทำให้แขกที่อยู่บนสนามหญ้าต้องรีบกลับเข้าไปในโบสถ์ ขณะที่คนรับใช้ของคุณนายวัตสันกางร่มรออยู่บริเวณทางเข้า

เมื่อฝนตกหนักขึ้นเรื่อย ๆ บาทหลวง คนดูแลสุสาน และญาติของมิสเตอร์วัตสันกลับมายังโบสถ์ คุณนายวัตสันเพียงกล่าวขอบคุณอย่างสั้น ๆ และประกาศจบพิธีศพ

หลังพิธี แขกทยอยกลับบ้าน เหลือเพียงคุณนายวัตสันและคนดูแลสุสานที่ยืนพูดคุยกัน เกี่ยวกับการดูแลห้องเก็บศพ เนื่องจากคุณนายวัตสันวางแผนจะพักผ่อนในห้องเดียวกันหลังจากเธอเสียชีวิต

ส่วนจอห์น วัตสัน น้องชายของผู้ตาย ได้เข้ามาพูดคุยกับเชด ซึ่งจริง ๆ แล้ว แม้จอห์นจะไม่มาหา เชดก็คิดจะไปหาเขาอยู่ดี เพราะเขาต้องการเหตุผลสำหรับการสนทนากับคุณนายวัตสันในภายหลัง

จอห์น วัตสันเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับสถานะของเชดอย่างมาก เขารู้ดีว่าเชดได้รับความไว้วางใจจากมิสคารินา เขากล่าวขอบคุณเชดที่มาร่วมงาน และบ่นเล็กน้อยเกี่ยวกับปัญหาในครอบครัว

“ก่อนงานศพครั้งนี้ เราไม่ได้ติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นมานานกว่า 10 ปี พ่อและแม่ของเรามักคิดว่า เธอเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่ชายเสียชีวิต แม้แต่น้องชายของเธอที่ป่วยจนเสียชีวิตไปแล้ว พวกเราก็ยังไม่ให้อภัยเธอ”

Sponsored Ads

ในมุมมองของเชด ไม่ว่าจะเป็นชายที่นอกใจ หรือหญิงที่ฆ่าสามีตอนเมา ทั้งสองฝ่ายต่างก็มีความผิด

‘นี่อาจเป็นการสร้างสมดุลรูปแบบหนึ่ง ฉันแค่เฝ้าดู ไม่จำเป็นต้องตัดสินอะไร’

ความคิดนี้ผุดขึ้นในหัวของเขา

หลังจากสนทนากับจอห์น เชดก็แลกนามบัตรกับเขา และพบว่าจอห์นมีตำแหน่งในกรมสรรพากรของเมืองโทเบสก์ แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับสืบทอดยศขุนนางก็ตาม

ในขณะที่เชดรอรับค่าตอบแทน ฝนที่ตกหนักขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้เขากังวลว่าจะเดินทางกลับอย่างไร เขายังคิดถึงหน้าต่างบ้านที่อาจจะไม่ได้ปิดสนิท และแมวที่อาจกลัวเสียงฝน

ฤดูร้อนเป็นฤดูฝนของโทเบสก์ ฝนที่ตกอย่างกะทันหันเช่นนี้จึงเป็นเรื่องปกติ กลิ่นดินชื้นผสมกับกลิ่นฝนลอยเข้ามาในโบสถ์ พร้อมกับสายลมที่พัดความร้อนของฤดูร้อนออกไป

เมื่อการสนทนาของคุณนายวัตสันจบลง เธอจึงเดินมานั่งที่ม้านั่งยาวแถวหน้า และเริ่มพูดคุยกับเชด

“ขอโทษจริงๆ ที่ทำให้คุณต้องรอนาน”

คุณนายวัตสันพูดพร้อมยิ้มขอโทษ น้ำเสียงของเธอยังคงเชื่องช้า ใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยยิ่งดูยับย่นมากขึ้นเมื่อเธอยิ้ม

เธอส่งสัญญาณให้คนรับใช้ที่อยู่ข้างๆ ยื่นค่าตอบแทนให้เชด เชดกล่าวขอบคุณพร้อมรับเงิน 20 ปอนด์เข้ากระเป๋าอย่างเรียบร้อย ขณะที่มืออีกข้างถือไพ่โรดส์กฎพิเศษใบหนึ่งพลิกเล่นไปมา

Sponsored Ads

[ประเพณีพื้นบ้านตอนใต้ของคาร์สันริค-เทศกาลระบำจันทรา] อาทิตย์ 4

เมื่อคุณจั่วไพ่ใบนี้ หากคุณมีไพ่ชุดจันทราอยู่ในมือ และผลรวมแต้มไม่เกิน 7 หากคุณหมดในรอบนี้ แต้มรวมจะถูกปรับเป็น 1

ในบรรดาไพ่โรดส์กฎพิเศษที่เชดเคยเห็นมา (ไม่นับรวม  [ผู้ก่อตั้ง-พระจันทร์สีเงิน]) ไพ่ใบนี้ถือว่ามีความสามารถที่น่าสนใจอย่างมาก ช่วยให้ผู้ถือไพ่กล้าเสี่ยงเดิมพันได้มากขึ้น และในกรณีที่เสียแต้มถึงขั้น “ตาย” ก็ยังลดความเสียหายได้

เชดเคยได้ยินจากบารอนลาเวนเดอร์ว่าไพ่ชุด “ประเพณีพื้นบ้านตอนใต้ของคาร์สันริค” เป็นไพ่ที่ออกแบบเมื่อกว่า 50 ปีก่อน ไพ่พิเศษในชุดนี้มีมูลค่าไม่ต่ำกว่า 70 ปอนด์ต่อใบ

“คุณเป็นคนใจกว้างมาก”

เชดเก็บไพ่ไว้และกล่าวขอบคุณค่าตอบแทนที่เกินกว่าที่เขาคาด

“สามีของฉันเคยชอบไพ่โรดส์มาก นี่เป็นหนึ่งในคอลเลกชันของเขา ตอนที่ซื้อมาเขาใช้เงินไม่มากนัก ฉันคิดว่าดีกว่าปล่อยให้พวกคนที่จะแบ่งมรดกไปเอามันหลังจากที่ฉันตาย มอบให้กับคนหนุ่มอย่างคุณยังจะมีประโยชน์กว่า”

คำพูดของคุณนายวัตสันเต็มไปด้วยความทรงจำในอดีต ขณะนั้นวิญญาณของมิสเตอร์วัตสันและเมสันเริ่มพูดคุยกันเรื่องไพ่โรดส์ เชดแอบใส่ป้าย “นักพนัน” ให้มิสเตอร์วัตสันในใจ

Sponsored Ads

เมื่อเก็บไพ่เรียบร้อยแล้ว เชดพูดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ

“ว่าไปแล้ว เมื่อกี้ผมได้คุยกับคุณจอห์น วัตสัน น้องชายของมิสเตอร์วัตสัน”

“เขาพูดว่าอะไร?”

คุณนายวัตสันถามด้วยความระมัดระวัง เชดมองไปที่คนรับใช้และบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ เธอจึงสั่งให้พวกเขาไปเตรียมร่มและรถม้าสำหรับเดินทางกลับ

แม้ในโบสถ์ยังมีคนอยู่ เช่น คนทำความสะอาดสองคน และบาทหลวงที่ยืนดูฝนอยู่ที่ประตู แต่พวกเขาอยู่ไกลพอที่เชดจะรู้สึกปลอดภัยที่จะพูด

“เขาพูดว่า… ขอโทษนะครับ เรื่องแบบนี้ผมไม่ควรพูด แต่ดูเหมือนว่าตระกูลวัตสันจะคิดว่า การตายของมิสเตอร์วัตสัน…”

เชดส่ายหน้า

“ฉันไม่มีเจตนาอื่น แค่บังเอิญได้ยิน เขาบอกว่าพวกเขาเชื่อว่า คุณกับมิสเตอร์เมสันร่วมกันฆ่าสามีของคุณ”

คุณนายวัตสันที่นั่งอยู่นิ่งเฉย ไม่มีสีหน้าแสดงอารมณ์ใด ๆ

“หลายปีที่ผ่านมา พวกเขาคิดแบบนี้เสมอ อาจต้องรอจนฉันตายไปก่อน ความเกลียดชังนี้ถึงจะจางหายไป”

เชดเหลือบมองวิญญาณทั้งสองที่ตั้งใจฟังอยู่

“มิสเตอร์จอห์นเล่าว่า หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น ตระกูลวัตสันไม่เพียงแต่กดดันตำรวจในริดวิชฟิลด์ แต่ยังจ้างนักสืบส่วนตัวเพื่อสืบสวนเรื่องนี้”

“แต่พวกเขาก็ไม่ได้อะไรเลยใช่ไหม?”

“ใช่ แต่…”

เชดแสร้งมองไปรอบ ๆ ก่อนจะกดเสียงให้ต่ำลง

“แต่ฉันได้ยินมาว่าเขากำลังคิดจะจ้างนักสืบอีกครั้ง เพื่อสืบเรื่องที่ซ่อนอยู่หลังผนังห้องใต้ดิน เขาเชื่อว่ามีหลักฐานสำคัญบางอย่างซ่อนอยู่ที่นั่น”

“มิสเตอร์แฮมิลตัน เขาต้องการจ้างคุณเหรอ?”

เธอถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สุภาพ

Sponsored Ads

เชดพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง

“เขาไม่ได้พูดตรง ๆ แค่แสดงความสนใจ เขาคิดว่าฉันน่าจะได้รับความไว้วางใจจากคุณมากกว่านักสืบคนอื่น แต่ฉันจะไม่รับงานแบบนั้นหรอกครับ คุณคือลูกค้าของฉัน ฉันไม่คิดทำอะไรที่ขัดกับผลประโยชน์ของคุณ ดังนั้น…”

เชดกดเสียงให้ต่ำลงกว่าเดิม

“ถ้ามีหลักฐานจริง ๆ ขอให้คุณเก็บมันไว้ให้มิดชิด”

“มิสเตอร์แฮมิลตัน ฉันนึกว่าคุณจะถามตรง ๆ ว่าหลักฐานนั้นมีจริงหรือไม่”

เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่สูงขึ้นเล็กน้อย

เชดส่ายหน้า

“ฉันไม่ได้รับงานจากเขาแล้วมาโกหกคุณว่าฉันไม่ได้รับ จากนั้นหลอกขอหลักฐานจากคุณ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉัน และมันผ่านมาสามสิบปีแล้ว คุณเองก็อายุเกือบเจ็ดสิบแล้ว ต่อให้มีความจริงแล้วมันจะเปลี่ยนอะไรได้ล่ะ?”

นี่คือความจริง เชดต้องการเพียงแค่สนองความอยากรู้ของเขาเท่านั้น และไม่เคยคิดที่จะส่งใครเข้าคุก เหตุการณ์ดังกล่าวผ่านมา 30 ปีแล้ว และมีผู้เกี่ยวข้อง 2 ใน 3 รายเสียชีวิต นอกจากนี้ การที่ผู้เสียชีวิตนอกใจภรรยาถือเป็นเรื่องผิด หากเชดเคยประสบเหตุการณ์นี้เมื่อสามสิบปีที่แล้ว เขาคงรายงานสิ่งที่เรียกว่าความจริงไปแล้ว แต่ตอนนี้มันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย

“ใช่แล้ว ความจริงจะเปลี่ยนอะไรได้?”

คุณนายวัตสันพูดก่อนถอนหายใจยาว

เชดยืนรออย่างอดทน จนกระทั่งเธอพูดขึ้นอีกครั้ง

“เมื่อกี้ฉันไปดูหลุมศพของน้องชายด้วย เผลอแป๊บเดียวก็ผ่านมาหลายปีจริง ๆ”

วิญญาณของเมสันมองดูพี่สาวด้วยสายตาเศร้าหมอง