250-ความกังวลอันรุนแรง

“เชด—โอ้ ฉันกำลังจะถามอยู่พอดีว่านายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ฉันเห็นข่าวในหนังสือพิมพ์แล้วนะ ยินดีด้วย! ตำแหน่งอัศวินนี่มันสุดยอดจริง ๆ ตอนแรกฉันยังนึกว่าเป็นแค่เหรียญตราธรรมดาเสียอีก”

Sponsored Ads

คุณหมอพูดพลางยืนอยู่ริมหน้าต่างทางเดินข้างเชด มองออกไปยังสวนด้านนอกอย่างสบายใจ สีหน้าของเขาดูสงสัยกับท่าทีของเชดเล็กน้อย เขายกมือจัดแขนเสื้อสูทสีดำที่ถูกจับจนยับเล็กน้อย จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยเสียงดังฟังชัด:

“ส่วนที่หมอสงสัยว่าฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ยังจำตระกูลเคานต์อับราซได้ไหม? หนึ่งในคนไข้สำคัญที่สุดของฉันตอนนี้เลย”

เชดขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

“คนที่เป็นโรคกินไม่หยุดนั่นน่ะเหรอ?”

คุณหมอพยักหน้าด้วยท่าทางภูมิใจ

“ใช่แล้ว ทั้งภรรยาและลูกสาวของเคานต์อาการดีขึ้นมาก หลังจากได้รับคำปรึกษาทางจิตใจจากฉัน ประกอบกับการรักษาของหมอส่วนตัวของพวกเขา ครอบครัวเคานต์เข้าร่วมงานเลี้ยงคืนนี้ ก็เลยเชิญฉันมาด้วย ถือเป็นการขอบคุณอย่างหนึ่ง”

“ฉันเพิ่งเคยได้ยินว่ามีคนใช้บัตรเชิญงานเลี้ยงแทนคำขอบคุณด้วยนะ…นี่มันงานเลี้ยงการกุศลเชิญแขกมาบริจาคเงินนะ เขาให้บัตรเชิญแบบนี้ตอบแทนนายเหรอ?”

เชดถามด้วยความสงสัย คุณหมอหัวเราะแห้ง ๆ พยายามจะอธิบาย แต่เมื่อเห็นสีหน้าของเชดเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เขาก็หยุดคิดจะโกหก ยกมือเกาแก้มแล้วลดเสียงลง:

“ฉันรู้อยู่แล้วว่านายคงจับได้…แต่ฉันก็ไม่อยากให้นายต้องเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เพราะเรื่องนี้มันอันตรายเกินไป ฉันมาอยู่ที่นี่เพราะอะไรได้นอกจากเรื่องนั้นล่ะ? ไม่ได้ถูกเชิญมาหรอก ฉันแค่ฉวยโอกาสตอนรักษาภรรยาเคานต์จนดีขึ้น แล้วขอบัตรเชิญมาหนึ่งใบ จุดประสงค์จริง ๆ คือ…ประติมากรรมหินปูน”

“หินปูน? หืม? หินปูนเหรอ?”

เชดหรี่ตาลงทันที ราวกับคิดอะไรออกได้มากขึ้น เขาหันกลับไปมองทางเดินด้านหลัง แล้วโน้มตัวเข้าหาหมอมากกว่าเดิม:

“อย่าบอกนะ…หนึ่งในห้าชิ้นนั่น?”

“ใช่ หนึ่งในนั้นนั่นแหละ”

เมื่อสัปดาห์ก่อน คุณหมอได้ทำการฝันซ้ำแล้วซ้ำอีกจนในที่สุดก็สามารถระบุจุดซ่อนสุดท้ายของ [ศิลาอาถรรพ์ประดิษฐ์] ได้ ของเหลว [สิ่งตกค้าง] อันล้ำค่านั้น ถูกใส่ไว้ในแก้วสีแดงอย่างพิเศษ กลบเกลื่อนด้วยการสร้างเป็นลูกตาของรูปปั้นหินปูน และถูกซ่อนไว้ในรูปปั้นห้าชิ้น

“หนึ่งในห้าชิ้นนั้นอยู่ที่นี่เหรอ?”

“ใช่แล้ว เพื่อระดมทุนให้มหาวิทยาลัย ไม่ใช่แค่ตระกูลโมแปซองที่บริจาคนะ ของประมูลคืนนี้มีเพียงหนึ่งในสามที่มาจากพวกเขา สองในสามที่เหลือเป็นของที่บริจาคมาจากคนอื่น ๆ หนึ่งในรูปปั้นนั้นก็ถูกนำมาบริจาคด้วย เป็นงานฝีมือคุณภาพสูง ตกแต่งด้วยอัญมณีและโลหะมีค่า ราคาเริ่มต้นอยู่ที่ 60 ปอนด์”

Sponsored Ads

หมออธิบายด้วยเสียงแผ่วเบา พร้อมเตือนอย่างจริงจังว่า

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย ฉันถึงไม่อยากบอกตอนแรก”

“แต่…งานเลี้ยงคืนนี้มัน…”

เชดหยุดไว้ก่อนที่จะเผลอพูดเรื่องพิธีอัญเชิญเทพออกไป มิสคารินาได้ย้ำหลายครั้งแล้วว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในคฤหาสน์หลังนี้ ห้ามพูดคำว่า “อัญเชิญเทพ” โดยเด็ดขาด เพราะไม่รู้ว่ารอบข้างจะมีใครแอบฟังอยู่บ้าง

“ถึงจะดี แต่ตอนนี้ฉันมีเรื่องด่วนให้นายช่วยจัดการให้หน่อย”

เชดตั้งสติ พยายามควบคุมเสียงให้เบาและเร่งความเร็วในการพูด

“ยังจำลูกค้าที่นายเคยแนะนำให้ฉันรู้จักได้ไหม? เรื่องมันมีปัญหานิดหน่อย ฉันต้องใช้ผลวิเคราะห์จิตของเขา เขาเริ่มพูดจาเพี้ยน ๆ เหมือนบอกว่าเห็นเงือกในท่อระบายน้ำ ฉันกะว่าจะไปหานายพรุ่งนี้อยู่แล้ว ไม่คิดว่าจะเจอที่นี่พอดี ถ้าไม่ลำบากมาก หมอ…ช่วยกลับไปเอาแฟ้มประวัติเขาให้ฉันทีได้ไหม? ไม่ต้องรีบก็ได้”

เขาย้ำคำว่า “ไม่ต้องรีบ” อย่างชัดเจน

“ค่อย ๆ ไปเอาก็ได้เลย”

ระหว่างพูดก็ส่งสัญญาณด้วยการกระพริบตาถี่ ๆ และเอียงศีรษะ หมอชไนเดอร์อาจจะโชคร้ายก็ได้ ที่ดันเข้ามาเจอเรื่องนี้พอดี แต่เชดจะไม่ยอมให้เขาติดร่างแห

หมอฟังแล้วก็ชะงักไปชั่วครู่

“หา? อ้อ…แฟ้มประวัตินั่นเอง”

เขาลืมตากว้าง แล้วแกล้งทำท่าทางเข้าใจขึ้นมาทันที

“ฉันก็ว่าแล้วว่ารายนั้นต้องมีปัญหาอยู่บ้างแน่ ๆ…ไม่เป็นไร ฉันจะไปเอาให้เดี๋ยวนี้เลย…เอาแบบนี้ไหม นายไปกับฉันที่คลินิกเลยดีกว่า จะได้อธิบายรายละเอียดของคนไข้ให้ฟังด้วย”

หมอและเชดสบตากันอย่างจริงจัง ดวงตาสีฟ้าของคุณหมอไหววูบไปมา เขารู้แล้วว่าที่นี่มี “อันตราย” และเขาอยากจะชวนเชดออกไปด้วยกัน

แต่เชดส่ายหน้า

“ฉันยังมีธุระที่นี่ เดี๋ยวจะตามไปหาที่คลินิกก็แล้วกัน เรื่องของฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว กำลังรอรถม้าอยู่”

“รอรถม้า… นายแน่ใจนะว่าจะไม่ไปกับฉัน?”

หมอถามด้วยน้ำเสียงลังเล

“ไม่ต้องห่วง ฉันเองก็กำลังจะไปแล้ว”

เชดตอบ หมออ้าปากเหมือนจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็พยักหน้า

“งั้น…ก็ได้ ฉันจะกลับไปจัดเตรียมเอกสารที่นายขอไว้ เชด…”

“ว่าไง?”

“ถ้านายต้องการความช่วยเหลือเมื่อไหร่ บอกมาได้เลยนะ”

“ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างเรียบร้อยดี ฉันแค่มาช่วยคนเข้าร่วมประมูลเท่านั้นเอง”

คุณหมอเม้มริมฝีปากแน่น ไม่พูดอะไรอีก แล้วโบกมือให้เชดก่อนจะเดินไปตามทางเดิน มุ่งหน้าสู่โถงทางเข้าชั้นล่างด้วยตัวคนเดียว แม้โชคของคุณหมออาจจะไม่ดีนัก แต่ อย่างน้อยที่สุด ในครั้งนี้เขาก็รอดพ้นจากหายนะ ที่กำลังจะเกิดขึ้นในคฤหาสน์หลังนี้

Sponsored Ads

โบสถ์ไม่ส่งบาทหลวงออกัสตัสมาที่นี่ มิสอานาตรอเชดอยู่ที่อีกฟากหนึ่งของเมือง ส่วนคุณหมอ—ตอนนี้ออกจากที่นี่แล้ว และในช่วงเช้า เชดก็เพิ่งไปขอคืน “ใบไม้แห่งนิรันดร์” จากมิสลูอิส และยืนยันว่าเธอจะอยู่บ้านตลอดคืน

ดังนั้น สมาชิกทั้งห้าคนที่เคยโชคร้ายในงานเลี้ยงโลหิตครั้งแรก จะไม่มีใครเข้ามาเกี่ยวข้องกับพิธีโลหิตครั้งที่สองนี้อีกแล้ว

ฝั่งสาวใช้ที่จัดการเรื่องของสตีฟ อีเวนท์นั้น ใช้เวลานานกว่าที่เชดคาดไว้ เขานัดรวมตัวกับมิสอานาตและมิสบาสก์ไว้ตอนสองทุ่มครึ่ง แต่กว่าจะได้รับสัญญาณว่า “สามารถออกจากคฤหาสน์ได้” ก็ปาเข้าไปสองทุ่มสิบแล้ว

เชดจึงขึ้นรถม้าพร้อมกับสาวใช้ ออกจากคฤหาสน์ไปด้วยกัน จนกระทั่งไม่เห็นตัวคฤหาสน์ท่ามกลางความมืดจากหน้าต่างรถม้า เขาถึงได้โล่งใจจริง ๆ

ฝนหยุดตกแล้ว แต่กลิ่นความชื้นยังคงอบอวล รวมกับไอหมอกที่เริ่มลอยคลุ้ง ทำให้อากาศของเมืองคืนนี้มีกลิ่นแปลก ๆ จนไม่น่าพิสมัย

เชดฝากปากกาหมึกซึม, หนังสือเก่า และเหรียญทองที่เหลือไว้กับสาวใช้ มิสทีฟา เซอร์เวต ขณะเดียวกัน เธอก็คืน “เศษซาก” เสื้อคลุม และแหวนทับทิมแดงให้กับเขา พร้อมรอยยิ้ม…และแหวนวงหนึ่งในมือ

“แผนสำเร็จลุล่วง แม้จะล่าช้าไปหน่อย แต่ร่องรอยทั้งหมดถูกลบเรียบร้อยแล้ว”

แหวนเปลี่ยนร่างนอนนิ่งอยู่บนฝ่ามือของสาวใช้ แหวนวงนี้ คือ “เศษซากชิ้นแรก” ที่เชดเคยพบเจอในโลกนี้ และบัดนี้…มันก็กลับมาปรากฏตรงหน้าเขาอีกครั้ง

“เรื่องของมิสคารินาจบแล้ว ต่อไปก็ถึงเรื่องของฉันเองบ้าง”

เขากล่าวพลางโบกมือ สีหน้าจริงจัง แต่เขาไม่ได้เอื้อมมือไปแตะแหวนแม้แต่น้อย

ขณะที่เสียงฝีเท้าม้าดังต่อเนื่องในความมืด สาวใช้ผมดำถามอย่างสงสัย

“คุณแฮมิลตัน—คุณไม่อยากขอยืมแหวนวงนี้ไว้หน่อยหรือคะ? คุณก็น่าจะรู้ดีถึงพลังของมัน มันก็เหมือนมีชีวิตสำรองเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งเลยนะคะ”

“ฝากส่งให้มิสคารินาเลย ฉันไม่แตะต้องมันหรอก”

เชดส่ายหน้า แหวนเปลี่ยนร่างแม้จะทรงพลัง แต่มันก็บิดเบือนสติ เขายังมี “หยดแห่งความศักดิ์สิทธิ์” คอยปกป้อง เวลาเดียวกันนั้น ถ้าเขาจะใช้พลังอะไร…เขาขอเลือกใช้เหยดแห่งความศักดิ์สิทธิ์จะดีกว่า คืนนี้ เขาจะไม่มีวันหนี เพราะเขาจะต้องเอา “กล่องของขวัญของเทพเจ้า” ในกล่องของขวัญคืนนั้นให้ได้

“งั้นฉันขออวยพรล่วงหน้า ขอให้คุณปฏิบัติภารกิจคืนนี้ได้สำเร็จนะคะ”

สาวใช้ยิ้มเศร้าเล็กน้อย จากนั้นก็บรรจงเก็บแหวนลงในกล่องเหล็ก และเก็บกล่องใบนั้นลงในกระเป๋าของกระโปรงยาวซับซ้อนอย่างระมัดระวัง เธอไขว่ห้างนั่งเรียบร้อย มือประสานไว้บนตัก

แล้วกระซิบเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงจริงใจ

“แม้คุณหญิงจะไม่สามารถช่วยคุณรับมือกับชายตาเงินได้โดยตรง… แต่ถ้าคุณต้องการให้ช่วยเก็บกวาดอะไรทีหลัง คุณสามารถแจ้งคุณหญิงได้ทุกเมื่อค่ะ”

เชดหันไปมองเธอด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดว่าสาวใช้จะพูดเรื่องนี้ขึ้นมาก่อนเอง สาวใช้ผมดำเผยสีหน้าสงบอ่อนโยน:

“คุณคู่ควรกับความช่วยเหลือของคุณหญิงค่ะ”

เชดยิ้มบาง ๆ

Sponsored Ads

“ทุกอย่างเตรียมไว้พร้อมแล้ว ฉันคิดว่าคงไม่มีอะไรผิดพลาด แต่ถ้าจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือ ฉันจะพูดแน่นอน…แค่หวังว่า คราวหน้า มิสคารินาจะไม่ส่งฉันเข้าไปในสถานการณ์อันตรายแบบนี้อีกแล้ว”

มือของเขาล้วงเข้าไปในกระเป๋า ลูบคลำกับ “กุญแจแห่งกาลเวลา” ที่ยังไม่เคยถูกใช้

“แม้แต่แผนฉุกเฉินในกรณีเลวร้ายที่สุด ฉันก็เตรียมไว้มากกว่าหนึ่งแบบ คืนนี้…สิ่งที่ผมกังวลไม่ใช่เรื่องนั้น”

สายตาของเชดมองออกไปยังนอกหน้าต่าง

“สิ่งที่ฉันกังวลคือ…พิธีอัญเชิญเทพ”

เราต้องเชื่อมั่นในโบสถ์ฝ่ายเทพเจ้าผู้ชอบธรรมค่ะ”

คำพูดนี้…เมื่อออกจากปากของคนจาก “สภาแม่มด” แล้ว ก็ดูตลกดีไม่น้อย

“เมื่อครู่ฉันเจอนักเวทวงแหวนสิบสามวงแหวน มิสเตอร์ฮอก เรนเดลล์ ดาบแสงสุริยา เขาอยู่ที่ชั้นล่างของคฤหาสน์ ดูเหมือนวิหารเองก็คงกลัวจะมีเรื่องผิดพลาด…แต่ฉันก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ ราวกับมีบางอย่างไม่ถูกต้อง…ไม่ใช่เพราะเรื่องที่ฉันจะไปจัดการนะ”

เขาไม่มีเหตุผลต้องกังวลเรื่อง “ซากสถาน” เพราะเขามีหยดแห่งความศักดิ์สิทธิ์ในมือ และ “ชายตาเงิน” ก็ถือว่าเป็นศพเดินได้แล้วในความคิดเขา

“แต่ฉันกลับรู้สึกว่า คืนนี้…อาจมีเรื่องอื่นเกิดขึ้นอีก”

“สัญชาตญาณสินะคะ? เข้าใจแล้วค่ะ”

สาวใช้พยักหน้าให้เชด ดวงตาสีน้ำตาลจ้องสบตาเขาแวบหนึ่งก่อนพูดเบา ๆ

“เดี๋ยวฉันจะรายงานความรู้สึกของคุณให้คุณหญิงทราบ ถ้าเป็นไปได้ ฉันจะพยายามโน้มน้าวให้เธอจับตาดูสถานการณ์ในคฤหาสน์คืนนี้อย่างใกล้ชิดตลอดเวลา”

“ต้องขอบคุณมากเลยครับ”

เชดกล่าวอย่างเกรงใจ เพราะสิ่งที่พูดออกไปก็แค่ “ความรู้สึก” ไม่มีหลักฐานใด ๆ รองรับ

“ไม่เป็นไรค่ะ นั่นคือหน้าที่ของฉันอยู่แล้ว”

เธอยิ้มบาง ๆ อย่างเขินอาย

ถ้าเชดไม่รู้มาก่อนว่าเธอเป็นนักเวทวงแหวน เขาก็คงไม่มีทางเชื่อว่าผู้หญิงสาวเรียบร้อยและสุภาพเช่นนี้ จะมีพลังเวทอยู่ในตัว

รถม้าไม่ได้จอดส่งเชดถึงหน้าประตูโรงพิมพ์ “น็อค” ซึ่งเป็นทางเข้าซากสถานโดยตรง เพราะแบบนั้นจะดูน่าสงสัยเกินไป จุดนัดพบของเขากับหญิงสาวทั้งสองคือที่ “โรงแรมหงส์ขาว” ซึ่งอยู่ห่างจากโรงพิมพ์ไปหนึ่งถนน

มิสอานาต ได้เช่าห้องพักไว้ล่วงหน้า และใช้เวลาหลายวันในการสืบสวนและดูดวงเกี่ยวกับโรงพิมพ์น็อคและซากสถานรอบ ๆ

เมื่อวานขณะรวมกลุ่มกันที่บ้านของเชดเพื่อแลกเปลี่ยนข่าวกรอง เธอก็ได้อธิบายคร่าว ๆ ถึงวิธีการเข้าสู่โรงพิมพ์และซากสถานแล้ว

และเมื่อเชดเคาะประตูห้องพักด้วย “สามแรง สองเบา” ตามรหัสนัดหมาย เขาก็พบว่า มิสอานาตมีข้อมูลใหม่เพิ่มเติมอีก

“มาเร็ว เชด”

ฝนหยุดแล้ว ท้องฟ้ายามค่ำคืนชื้นหนักด้วยไอน้ำ ภายในห้อง พวกเธอจุดตะเกียงแก๊สแทบทุกดวง แม้กระทั่งพื้นก็ยังมีการจุดเทียนไว้

ทั้งสามคนยืนล้อมอยู่รอบเตียงนอน ผ้าปูเตียงและผ้าห่มถูกพับเก็บไว้ บนพื้นไม้ของเตียงถูกปูด้วยเศษกระดาษที่เขียนโน้ต เอกสาร และหน้ากระดาษจากสมุดบันทึกแน่นขนัด

มิสอานาตหยิบแผ่นหนึ่งขึ้นแล้วยื่นให้เชด บนนั้นมีตราสัญลักษณ์รูปวงกลมวาดด้วยดินสออยู่

Sponsored Ads