Stories
3
Chapters
290
Words
1.6 M
Comments
0
Reading
5 days, 13 hours5 d, 13 h
-

by S.J. Raventide — ฉันไปถึงก่อนเวลาสิบห้านาที ร้านก๋วยเตี๋ยวไม่ได้หรูหราอะไร จะว่าโทรมก็ไม่เชิง มันเป็นแค่ร้านแบบที่ดูเหมือนจะมีลูกพี่ลูกน้องของใครสักคนเป็นเจ้าของ เก้าอี้พลาสติก แสงไฟนีออน…
-
843.6 K Words • Ongoing
-

by S.J. Raventide — การจองตั๋วรถไฟในประเทศไทย เวอร์ชั่น RB51 เป็นเหมือนล็อตเตอรี่แบบพิเศษ แต่ตัวเลขถูกล็อกไว้แล้ว และรางวัลของคุณคือการได้นั่งข้างคนที่กินปลาหมึกย่างตอนเจ็ดโมงเช้า Sprinter Express…
-
843.6 K Words • Ongoing
-

by S.J. Raventide — เสียงตามสายที่สถานีรถไฟกรุงเทพฯ อภิวัฒน์ไม่ได้ส่งเสียงแบบตะโกนเหมือนแต่ก่อน ตอนนี้มันแค่ “ฮัม” เบา ๆ ทุกอย่างในที่นี่… ดูจะ “ฮัม”…
-
843.6 K Words • Ongoing
-

by S.J. Raventide — รถไฟออกจากเชียงใหม่มาได้ครึ่งชั่วโมงแล้ว ตอนนี้เรากำลังไต่ระดับขึ้นไป ไม่ใช่แค่ระดับความสูง แต่ระดับความทรงจำด้วย แนวสันเขาเริ่มชัดเจนขึ้น ต้นสนค่อย ๆ ถูกแทนที่ด้วยหน้าผา…
-
843.6 K Words • Ongoing
-

by S.J. Raventide — บางอย่างในตัวฉันจำเส้นทางบ้านนี้ได้ ทั้งที่อาจไม่เคยก้าวผ่านมันจริง ๆ แต่เมื่อเท้าแตะพื้นหญ้า และกลิ่นใบมะขามตีกลับเข้าจมูก ฉันก็เริ่มเชื่อว่าความทรงจำบางอย่าง…
-
843.6 K Words • Ongoing
-

by S.J. Raventide — เช้าในสวนไม่ใช่สิ่งที่สร้างมาเพื่อคนเมืองที่มีบาปติดหลังและหมอนรองกระดูกเสื่อม ฟูกบางไป แสงแรงไป แม้แต่จักจั่นยังเงียบ เหมือนมันก็อายแทนฉัน…
-
843.6 K Words • Ongoing
-

by S.J. Raventide — วีซีดีกระตุกอีกครั้ง ตอนที่ดวงตาของซากุระเริ่มมีน้ำตาคลอเบ้า ฉันเอื้อมไปเคาะเครื่องเล่นเบา ๆ เหมือนปลุกเพื่อนที่หลับในรถเมล์จนเลยป้าย หน้าจอสั่นนิดหน่อย ก่อนจะกลับมาอยู่ตัว…
-
843.6 K Words • Ongoing
-

by S.J. Raventide — โทรศัพท์ดังตอน 9:14 น. แค่นั้นก็รู้สึกเหมือนโดนดูถูกแล้ว ฉันยังไม่ได้นอนจริงจังหรอก แค่ลอยอยู่ระหว่างฝันกับไฟล์ที่โหลดค้างอยู่ ครึ่งหลับครึ่งตื่น และยังไม่แน่ใจเลยด้วยซ้ำ ว่าฉัน…
-
843.6 K Words • Ongoing
-

by S.J. Raventide — เสียงกระดิ่งเหนือประตูดังแผ่ว ๆ เหมือนมันมีมารยาทของตัวเอง Café Sae (세) เป็นร้านที่ดูเหมือนจะเดินช้ากว่าโลกอยู่สิบวินาทีเสมอ ไม่ใช่เงียบ... แค่ตั้งใจ เหมือนร้านที่ไม่ได้พยายามจะดูเก๋…
-
843.6 K Words • Ongoing
-

by S.J. Raventide — พัดลมส่งเสียงเหมือนกำลังจะตายเหมือนทุกครั้ง เหมือนกับว่ามันไม่อยากทำงาน แต่ก็ไม่อยากหยุดเช่นกัน ฉันกลับมาอยู่ที่ห้องแล้ว เก้าอี้ตัวเดิม หน้ากระดาษเปล่าเหมือนเดิม…
-
843.6 K Words • Ongoing