039- เงามืดแห่งจักรวาล (เริ่มต้นใต้หมู่ดาว)

สายโทรศัพท์ดังขึ้นในจังหวะที่ผมกำลังจะปิดไฟในร้าน คืนที่เงียบสงบและไร้เรื่องวุ่นวายกำลังรอผมอยู่ แต่ความสงบก็พังลงในไม่กี่วินาที

Sponsored Ads

“นาวิน?” เสียงกระวนกระวายดังแทรกเข้ามาผ่านลำโพง

“เกียรติ” ผมถอนหายใจ รู้สึกเสียใจที่กดรับสายแล้ว “เกิดอะไรขึ้น?”

เสียงจากปลายสาย เจ้าของบาร์ Starry Night Craft Bar ผู้ยังหนุ่มแน่นแทบจะสะดุดคำพูดของตัวเอง “มันเกี่ยวกับโปรเจ็กเตอร์แสงดาวที่ผมซื้อมาใช้สำหรับงานฮาโลวีนครับ มัน…เอ่อ…ทำอะไรแปลก ๆ”

“แปลก ๆ?” ผมถามเสียงเรียบ “หมายถึงแปลกในเชิงเทคนิค หรือแปลกในเชิงหลอน?”

“ทั้งสองอย่างมั้งครับ?” เสียงของเขาสูงขึ้นด้วยความตื่นตระหนก “ลูกค้าเริ่มตกใจ พวกเขาบอกว่าสามารถสัมผัสดวงดาวได้ด้วย! แล้วมีคนหนึ่งเริ่มพึมพำภาษาประหลาด ไม่ใช่ภาษาไทย ไม่ใช่ภาษาอะไรที่ผมเคยได้ยิน!”

ผมบีบสันจมูกด้วยความเหนื่อยใจ “เกียรติ มันเลยเวลาทำงานแล้ว คุณรู้ใช่ไหมว่ามันหมายถึงอะไร?”

เสียงหัวเราะแห้ง ๆ ดังกลับมา “ค่าโอที?”

“คุณเริ่มเข้าใจละ”

Sponsored Ads

———————

บาร์ Starry Night

บาร์เงียบกริบเมื่อผมไปถึง แสงไฟอบอุ่นที่เคยชวนให้รู้สึกสบายกลับกลายเป็นชวนขนลุกในความเงียบงัน เกียรติที่ดูเหมือนจะไม่ได้หลับมาทั้งสัปดาห์ ยืนเกาะเคาน์เตอร์อยู่เหมือนกำลังรออะไรระเบิด

“มันอยู่ข้างบน” เขาพูด พร้อมชี้ไปที่โปรเจ็กเตอร์ทันสมัยที่ติดอยู่บนเพดาน

ผมวางกระเป๋าลง ความตึงเครียดในอากาศทำให้รู้สึกเหมือนผิวหนังเริ่มชา “มันเริ่มมีปัญหาเมื่อไหร่?”

เกียรติลูบหลังคออย่างประหม่า “เมื่อคืนครับ ตอนแรกมันก็ดีนะ สวยมากด้วย แต่แล้วดาวก็เริ่มเคลื่อนที่ เหมือน…เหมือนมันมีชีวิต”

“มีชีวิต” ผมทวนคำขณะถกแขนเสื้อขึ้น “แน่นอน ฟังดู…เป็นไปได้มาก”

ด้วยการกดสวิตช์ โปรเจ็กเตอร์ก็เริ่มทำงาน เสียงฮัมเบา ๆ ดังขึ้นเมื่อดวงดาวเริ่มเบ่งบานบนผนังและเพดานของบาร์—ดวงดาวที่สวยงามและชัดเจนเกินกว่าที่อุปกรณ์มือสองจะทำได้

ชั่วขณะหนึ่ง ผมรู้สึกทึ่ง “เออ ก็—”

ดวงดาวเริ่มเคลื่อนไหว ลวดลายของมันบิดตัว กลุ่มดาวต่าง ๆ สลายตัวกลายเป็นเส้นและรูปร่างหยัก ๆ สัญลักษณ์

ผมหยุดนิ่ง ลมหายใจสะดุดขณะที่สัญลักษณ์เต้นเป็นจังหวะเบาๆ และในห้องก็เริ่มเย็นลง

Sponsored Ads

———————

ธนาปรากฏตัว

ประตูเปิดออกเสียงดัง พร้อมกับธนาที่เดินเข้ามาอย่างสบายใจ ถือเบียร์คราฟต์ในมือราวกับวันนี้เป็นวันอังคารธรรมดา ๆ

“ว้าว งานปราบผี VIP มีเบียร์หลอนให้ส่วนลดด้วยไหม?”

“ธนา” ผมคำราม “นายมาทำอะไรที่นี่?”

“สนับสนุนเพื่อนที่ต้องการความช่วยเหลือ” เขาพูดอย่างร่าเริง เอนตัวพิงเคาน์เตอร์ “และการช่วยนี่ก็คือการสร้างเสียงหัวเราะให้สถานการณ์”

ก่อนที่ผมจะตอบ เสียงกระซิบเบา ๆ ก็ดังขึ้น—นุ่มนวล แต่ชัดเจน

รอยยิ้มของธนาเริ่มจางลง “เอ่อ…นั่นเพลงแร็พภาษาเขมรเหรอ?”

“ไม่ใช่เพลงแร็พ” ผมตอบด้วยเสียงเคร่งขรึม ตาจ้องมองดาวที่หมุนวนอยู่ด้านบน

“มันอาจจะเป็นได้นะ” ธนาเถียง พลางชี้ไปที่เพดาน “แบบรีมิกซ์จักรวาลอะไรสักอย่าง?”

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลา!”

Sponsored Ads

———————

เสียงกระซิบ

ดวงดาวหมุนวนเร็วขึ้น รูปทรงของพวกมันละลายและก่อตัวใหม่ราวกับการเต้นระบำที่ชวนให้เวียนหัว อากาศรอบตัวเย็นยะเยือกจนซึมลึกถึงกระดูก

คำหนึ่งดังสะท้อนก้องไปทั่วห้อง เสียงต่ำและลากยาว

[มา…]

เสียงฮัมจากโปรเจ็กเตอร์ดังขึ้น เกือบจะเป็นเสียงคำราม และสัญลักษณ์บนผนังเต้นระริกเป็นจังหวะที่ดูมีชีวิตเกินกว่าที่ควรจะเป็น

เกียรติถอยหลังไปชนเคาน์เตอร์ สีหน้าซีดเผือดเหมือนกับแสงดาวที่ฉายออกมาอยู่รอบตัว “มันพูดว่าอะไร?”

“ไม่มีอะไรดีแน่” ผมพึมพำ ขณะเอื้อมมือไปคว้ากระเป๋า

ผมดึงปลั๊กโปรเจ็กเตอร์ออก เสียงฮัมหยุดทันที ความเงียบเข้าปกคลุมห้อง และอุณหภูมิก็ค่อย ๆ กลับมาเป็นปกติ

เกียรติถอนหายใจออกมาอย่างสั่นคลอน “แล้ว…คุณซ่อมมันได้ไหม?”

ผมโยนโปรเจ็กเตอร์ลงในกระเป๋า “จะลองดู แต่ไม่ว่าคุณจ่ายไปเท่าไหร่กับเจ้านี่ คุณถูกหลอกแน่ ๆ”

“รับทราบ” เกียรติพยักหน้า สีหน้าราวกับอยากปิดบาร์ถาวร

ธนายกแก้วเบียร์ขึ้น ราวกับฉลองอะไรบางอย่าง “ยินดีต้อนรับโอทีหลอน ๆ!”

Sponsored Ads

———————

ความลึกลับที่ยังรออยู่

ขณะที่ผมเดินออกไป ผมเหลือบมองไปยังผนังด้านหลังเคาน์เตอร์ รอยสัญลักษณ์บาง ๆ ยังปรากฏอยู่ เหมือนราวกับภาพติดตาจากแฟลชกล้อง

และแล้วคำพูดนั้นก็กลับมาอีกครั้ง คราวนี้เบากว่าเดิม ราวกับกำลังวิงวอน

[มา]

ความหนาวเย็นแล่นไปตามสันหลัง ผมรู้ว่าบางสิ่งที่อยู่เบื้องหลังนี้จะไม่ยอมสงบง่าย ๆ

ผมกัดฟันแน่น ขยับกระเป๋าให้กระชับตัว และก้าวเข้าสู่ค่ำคืนที่อบอุ่นของกรุงเทพฯ ท้องฟ้าเหนือหัวดูสว่างเกินปกติเล็กน้อย คล้ายกับว่าดวงดาวกำลังจับจ้องผมอย่างเงียบงัน

เรื่องนี้ยังไม่จบแน่นอน