052-วันสบาย ๆ ของผู้บังคับบัญชาหลิน (เรื่องราวของวิญญาณ)

พื้นที่กักกันเคลื่อนที่ของหน่วยม่านในวันนี้เป็นการจัดการแบบเฉพาะกิจ ที่ดีที่สุดคือเป็นเพียงมุมหนึ่งในโรงซ่อมบำรุงของสนามบินซึ่งถูกกั้นออกมา เต็มไปด้วยอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ส่งเสียงหึ่ง ๆ และเจ้าหน้าที่สนามบินที่ดูวิตกแอบชำเลืองมองเข้ามา unicycle ที่หลุดการควบคุมลอยอยู่ในตาข่ายพลังงานที่ระยิบระยับ ไฟที่กระพริบอยู่บนตัวมันส่องเป็นลวดลายแปลก ๆ บนผนังรอบ ๆ

Sponsored Ads

หลินยืนกอดอก ดวงตาคมกริบจ้องมองเครื่องจักรที่ถูกกักขังไว้ขณะทีมงานกำลังทำงานอย่างแข็งขัน “ว่าไง” เธอพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เราได้ข้อมูลอะไรมาบ้าง?”

———————

พลังงานที่มีเจตนา

มาลัย เจ้าหน้าที่ที่สุขุมที่สุดของทีม เงยหน้าจากเครื่องสแกน “ผู้บัญชาการ ลายเซ็นพลังงาน… ซับซ้อนค่ะ มันไม่ใช่แค่พลังงานตกค้าง แต่มันมีเจตนา”

“เจตนา?” หลินเลิกคิ้ว

“มันไม่ได้แสดงออกมาแบบสุ่มค่ะ” มาลัยอธิบาย “พลังงานของวิญญาณกำลังทำอะไรบางอย่างที่มีแบบแผน เหมือนกับว่ามันพยายามจะทำอะไรให้เสร็จสิ้น”

สมชาย ที่ยืนอยู่ขอบตาข่ายพลังงาน ดูไม่มั่นใจเท่าไหร่ “แล้วมันพยายามจะทำอะไรล่ะครับ? ขับชนกำแพงทุกจุดในสนามบินให้ครบ?”

Sponsored Ads

———————

คนทำงานที่ไม่สงบ

ทีมใช้เครื่องมือเรโซแนนซ์ที่ล้ำสมัยเพื่อตรวจสอบการสั่นพ้องของเสียงเล่นเสียงที่ผิดเพี้ยนจาก unicycle คำพูดเหล่านั้นฟังดูเลือนลางและขาดเป็นชิ้น ๆ แต่มีวลีหนึ่งที่ปรากฏซ้ำไปซ้ำมา

[ฉันสายแล้ว]

“สายอะไร?” หลินพึมพำ ดวงตาหรี่ลงด้วยความสงสัย “unicycle ที่หลุดการควบคุมคิดว่ามันสายสำหรับอะไร?”

สมชายเลื่อนดูข้อมูลในแท็บเล็ต “ผมดึงบันทึกการบำรุงรักษาของสนามบินมาแล้วครับ unicycle รุ่นนี้เคยถูกใช้โดยทีมคนงานกะกลางคืนสำหรับลาดตระเวนและขนส่งของ มีคนหนึ่งชื่อเอกชาติ เสียชีวิตเมื่อปีที่แล้ว—หัวใจวายเฉียบพลันระหว่างปฏิบัติหน้าที่”

“พลังงานของเอกชาติตรงกับลายเซ็นของ unicycle หรือเปล่า?” หลินถาม

มาลัยพยักหน้า “ตรงค่ะ วิญญาณคือเอกชาติ”

ริมฝีปากของหลินเม้มเป็นเส้นตรง “งั้นแปลว่าเอกชาติไม่รู้ว่าตัวเองตายไปแล้ว เขายังพยายามทำงานในกะของเขาให้เสร็จอยู่”

Sponsored Ads

———————

อารมณ์ขันไม่ถูกเวลา

กิต สมาชิกใหม่ของทีม เดินเข้ามาใกล้ตาข่ายพลังงานด้วยท่าทางกระวนกระวาย ในมือเขาถือถ้วยเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยน้ำมนต์ “เอ่อ… ให้ผมลองยื่นให้มันหน่อยไหมครับ? เผื่อมันจะใจเย็นลง?”

หลินหันมามองเขาด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยจนแทบทำให้เขาชะงัก “กิต คุณคิดว่าวิญญาณใน unicycle ดื่มน้ำมนต์เหรอ?”

“ผม…เอ่อ…ก็แค่คิดว่า—” กิตพูดตะกุกตะกัก ใบหูเริ่มแดง

“ถอยไป” หลินสั่ง พร้อมโบกมือไล่เขา “ก่อนที่คุณจะลองยื่นขนมให้มันด้วย”

Sponsored Ads

———————

พยายามสื่อสาร

หลินหยิบอุปกรณ์ที่ดูเหมือนไมโครโฟนที่ประดับด้วยขดลวดเรืองแสงและสลักอักขระบางอย่าง เครื่องขยายเสียงเรโซแนนซ์ (Resonance Amplifier) เป็นหนึ่งในเครื่องมือทดลองของหน่วยม่าน ออกแบบมาเพื่อแปลงพลังงานวิญญาณที่กระจัดกระจายให้กลายเป็นคำพูดที่เข้าใจได้

“ลองคุยกับเขาดูหน่อย” เธอพึมพำก่อนเปิดใช้งานอุปกรณ์

ไฟบน unicycle กระพริบไม่เป็นจังหวะ ขณะที่เครื่องขยายเสียงปล่อยเสียงหึ่งต่ำ ๆ ออกมา คำพูดเบา ๆ เริ่มกรองผ่านเสียงรบกวน

[สาย… ส่งของ… ต้อง… เสร็จ…]

“เอกชาติ” หลินพูดด้วยน้ำเสียงสงบแต่ทรงพลัง “คุณไม่ต้องทำให้เสร็จแล้ว ทุกอย่างมันจบแล้ว กะของคุณสิ้นสุดไปนานแล้ว”

unicycle สั่นสะเทือน ล้อหมุนอยู่กับที่

[ไม่… ยังไม่เสร็จ… ต้องเสร็จ…]

เสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ แสดงความยืนกรานมากขึ้น

มาลัยหันไปมองหลิน “เขาติดอยู่ในวงจรเดิมค่ะ เขาจะไปไหนไม่ได้จนกว่าเขาจะรู้สึกว่าทำงานที่เขาคิดว่ายังไม่เสร็จสำเร็จแล้ว”

“เขาส่งอะไรอยู่?” หลินถาม

สมชายตรวจสอบแท็บเล็ต “ตามบันทึก… เป็นพัสดุไปยังอาคารผู้โดยสารหลักครับ”

หลินถอนหายใจ “แน่นอน… จุดที่คนพลุกพล่านที่สุดในสนามบินเลยสินะ”

Sponsored Ads

———————

ยกระดับสถานการณ์

ขณะที่หลินกำลังเตรียมสั่งการ unicycle ก็เพิ่มพลังงานขึ้นอย่างกะทันหัน ตาข่ายพลังงานเริ่มเกิดประกายไฟรุนแรง และเครื่องจักรปล่อยเสียงกรีดร้องแสบแก้วหูออกมา

 [ต้องเสร็จ!]

มันคำราม ก่อนที่จะแหกตาข่ายพลังออกมาพร้อมแสงสว่างวาบ

“กักมันไว้!” หลินสั่งเสียงเข้ม

มาลัยและสมชายรีบเร่งตั้งอุปกรณ์กักกันอีกตัว แต่ unicycle พุ่งผ่านพวกเขาไปด้วยความเร็วเหนือธรรมชาติ มุ่งหน้าไปยังทางออก หลินมองเห็นแสงไฟกระพริบที่ตัวมันแวบหนึ่งก่อนจะหายไปตรงมุมทางเดิน

“ผู้บัญชาการ” สมชายตะโกน น้ำเสียงตึงเครียด “มันกำลังมุ่งหน้าไปยังอาคารผู้โดยสารหลักครับ”

กรามของหลินบีบแน่น ก่อนจะเริ่มวิ่งตาม “เตรียมอุปกรณ์ เราจะไม่ยอมให้เอกชาติเอาธุระที่ยังไม่เสร็จไปลงกับผู้โดยสารเด็ดขาด”

ทีมรีบตาม unicycle ที่หลุดการควบคุมไป เสียงร้องที่ผิดเพี้ยนของมันสะท้อนก้องไปทั่วทางเดินที่ไร้ผู้คนในสนามบิน ขณะที่หลินวิ่งไป เธอก็อดคิดไม่ได้ว่า “รายงานที่ต้องเคลียร์เอาไว้ทีหลังอีกแล้วสิ”

Sponsored Ads