070.5-เสียงที่ไม่ยอมจากไป: บทสุดท้ายของเจ้าหญิง — หรือจุดเริ่มต้นของคนธรรมดา

โดย หม่อมหลวงหมูกรอบ ณ เสียงแหลม
(เผยแพร่ใน เสียงสยามรายเดือน ฉบับกุมภาพันธ์ 2544)

 “แม้กระทั่งตอนนี้ เขายังอยู่ตรงนี้ ในภาพทรงจำสีจาง ๆ”

เสียงร้องของ “นารา สิริภักดิ์” หรือที่ทั้งประเทศรู้จักกันในชื่อ นีน่า ไม่เคยฟังดูชัดเท่านี้ 

ไม่ใช่เพราะระดับ decibel สูงขึ้น 

แต่เพราะครั้งแรกในรอบหลายปี เสียงเธอไม่อยู่ภายใต้เงาของความเงียบอีกต่อไป

Sponsored Ads

—

🏰 บทเพลงในเงาของวังแก้ว

“ความทรงจำสีจาง” คือซิงเกิ้ลสุดท้ายภายใต้สัญญา 7 ปี กับ ศักดินาเรคคอร์ด  
ค่ายที่มอบเวทีพร้อมหอคอย และสัญญาว่าเธอจะได้ร้อง

แต่ไม่มีใครสัญญาว่า “เธอจะได้พูด”

ตลอดสามปีที่ผ่านมา ฉันเขียนถึงนีน่าหลายครั้ง  บางครั้งชื่นชมเสียงของเธอว่า ใสสะอาดราวกับน้ำค้างบนกระจกฝ้า บางครั้งตำหนิเพลงของค่ายว่า แต่งอย่างกลัวความรู้สึกจริง

แต่ครั้งนี้ ฉันต้องขอถอนคำ… เพราะครั้งนี้ เธอไม่ได้ร้อง ตามสั่ง เธอร้อง ตามที่รู้สึก

Sponsored Ads

—-

✒️ ธนากร: ผู้เขียนความเงียบลงในเพลง

แม้ชื่อของผู้แต่งจะถูกพิมพ์ด้วยฟอนต์เล็กจนต้องใช้แว่นขยายใต้แสงเทียน 

แต่ฉันจำเสียงของคนคนนี้ได้ ธนากร สิริพงษ์ชัย  เด็กหนุ่มที่เคยเขียน “คนไม่มีสิทธิ์” ให้วง Ton & The Temporarys จนทั้งร้านเหล้าร้องตามได้ก่อนคลื่นวิทยุจะกล้าปล่อย

ธนากรไม่ใช่คนเขียนเพลงรัก เขาคือคนเก็บเศษซากของความรัก แล้วเอามาเย็บใหม่ 

ไม่ใช่เพื่อให้คืนกลับ แต่เพื่อให้มันอยู่ได้  ใน “ส่วนลึก” ที่ไม่มีใครกล้าลงไปด้วยตัวเปล่า

Sponsored Ads

—

 🖼️ ความทรงจำที่ไม่จาง

มีคำกล่าวว่า “ถ้ารักไม่เคยสมบูรณ์ มันก็ไม่มีวันจางหาย” 

เพลงนี้เข้าใจประโยคนั้นดี เพราะมันไม่ได้เรียกร้องอะไร ไม่หวังจะได้กลับไป

มันแค่…ยอมรับ

และการยอมรับนี้ คือสิ่งที่น่ากลัวที่สุดสำหรับค่ายเพลงอย่างศักดินา เพราะมันไม่สามารถวางขายเป็น “ธีมเพลงรักเดือนแห่งความรัก” ได้ 

มันไม่สามารถใส่ดอกกุหลาบในเอ็มวีได้  มันไม่สามารถรีมิกซ์เป็นแดนซ์ในคลับได้

แต่คนฟังกลับ…เข้าใจมันหมดใจ

Sponsored Ads

—

🕯️ เพลงลับในแสงสลัว

ถ้าคุณเคยรักใครซักคน แล้วเสียเขาไปไม่ใช่เพราะเลิกกัน แต่เพราะชีวิตเปลี่ยนทางเดินกันโดยไม่รู้ตัว

คุณจะเข้าใจเพลงนี้

ถ้าคุณเคยเห็นแววตาใครซักคน แล้วรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ไกลเกินกว่าคำพูดจะตามทัน

คุณจะร้องเพลงนี้เบา ๆ ตอนขับรถคนเดียวในคืนฝนตก

และถ้าคุณคือ “นีน่า”

คุณจะรู้ว่าเพลงนี้ ไม่ใช่แค่การอำลาเวที 

แต่มันคือการ เริ่มต้นพูดในแบบที่ไม่ต้องขออนุญาตอีกต่อไป

—

บทสรุป

“ความทรงจำสีจาง” ไม่ใช่เพลงรัก มันคือเพลงยอมรับว่าความรักนั้นเกิดขึ้นแล้ว และแม้มันจะไม่อยู่ตรงหน้า แต่มันก็ไม่เคยจากไปไหนเลย

หม่อมหลวงหมูกรอบ ณ เสียงแหลม 
(ผู้ยังจำเสียงแรกของนีน่าได้ — และหวังจะได้ยินเสียงสุดท้ายที่เป็นของเธอจริง ๆ)

—

หมายเหตุประเทศไทย เวอร์ชัน RB51:

– วงการเพลง RB51 มีระบบสัญญา 7 ปีแบบเดียวกับฝั่งไอดอลรัฐแปซิฟิก แต่ใช้กับนักร้องสายดราม่าในศักดินาเรคคอร์ดเช่นกัน

– คอลัมนิสต์ในนิตยสาร “เสียงสยามรายเดือน” มักใช้ภาษากึ่งวรรณกรรมในการวิจารณ์เพลงและศิลปิน โดยเฉพาะช่วงเปลี่ยนสหัสวรรษ

Sponsored Ads