155- ฉันขอให้คุณชนะ

ดยุคชราพูดเช่นนี้ และหลังจากทดสอบแล้วว่าความแข็งแกร่งของมือของนักสืบไม่ได้ด้อยไปกว่าเขา เขาก็ปล่อยมือด้วยความพึงพอใจ

“ฉันได้ยินเกี่ยวกับเกมเมื่อวันอาทิตย์ที่แล้วที่คฤหาสน์เลควิวและมันน่าตื่นเต้นมาก น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้อยู่ที่นั่น แต่เพียงแค่ฟังคำอธิบายของพวกเขา ฉันก็รู้ว่าในที่สุด โทเบสก์ก็มีผู้เล่นโรดส์ที่ดีอีกคนแล้ว “

แม้ว่าเขาจะแก่แล้ว แต่เขาก็พูดได้อย่างกระฉับกระเฉง เชดสามารถสัมผัสได้ถึงอารมณ์ทางทหารของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน ซึ่งชัดเจนยิ่งกว่าอารมณ์ของกัปตันเลดส์

“เอาล่ะ ดีมาก! การเล่นโรดส์มันจะสนุกที่ได้เล่นกับคนหนุ่มสาวเช่นคุณ “

รอยยิ้มจริงใจบนใบหน้าของดยุคไม่สามารถเสแสร้งได้ มันเหมือนกับที่เชดสามารถบอกความแตกต่างระหว่างรอยยิ้มจอมปลอมและรอยยิ้มจากใจเมื่อเขาอ่านนิยายอัศวินในชั้นเรียนและได้เห็นสิ่งมหัศจรรย์ ซึ่งทั้งสองสามารถแยกแยะได้อย่างรวดเร็ว เชดเข้าใจคร่าวๆแล้วว่าอีกฝ่ายเป็นคนแบบไหน นี่คือคนรักโรดส์ที่คลั่งไคล้อีกคน

มีสิ่งบันเทิงไม่มากนัก ร้านเสริมสวย ปาร์ตี้ค็อกเทล และงานสังสรรค์จะจัดขึ้นหลังจบเกม ตอนนี้ผู้เล่นเกมทั้งสองฝ่ายปรากฏขึ้นแล้ว มาเริ่มกันโดยตรงเลย

Sponsored Ads

คนส่วนใหญ่มาที่นี่เพื่อซื้อไพ่โรดส์ น่าจะมีคนน้อยมากที่รู้ว่าความสำคัญของเกมอยู่ที่การถ่ายโอนกำลังพลในกองทัพเรือ บรรยากาศจึงคึกคักมาก

ดยุคชรานั่งอยู่บนเก้าอี้ทางด้านซ้ายของโต๊ะยาว และคนรับใช้ก็ดึงที่นั่งให้เขา เชดนั่งอยู่บนเก้าอี้ทางขวามือ สาวใช้ผมดำเป็นคนดึงเก้าอี้ให้เขา

แขกที่มาชมเกมก็รวมตัวกันแต่ไม่ได้อยู่รอบโต๊ะเหมือนนักพนันที่หยาบคาย แต่จะอยู่เป็นกลุ่มสองหรือสามคนโดยยืนห่างจากโต๊ะเล็กน้อยแต่ยังคงมองเห็นตำแหน่งของไพ่ได้ชัดเจน

ห้องเงียบลง รองประธานมาร์คจากสมาคมผู้พยากรณ์เดินไปที่โต๊ะแล้วกระแอม เขาเป็นเจ้าบ้านที่สมบูรณ์แบบสำหรับเกมที่ดยุคทั้งสองจัดขึ้น

“ฉันจะไม่พูดอะไรมากอีกต่อไป ผู้เข้าร่วมเกมนี้ นั่นดยุคลูคัส——”

รองประธานมาร์คพยักหน้าให้ดยุคชรา จากนั้นก็พยักหน้าให้เชด

“และนักสืบแฮมิลตันซึ่งอยู่ที่นี่ในนามของมิสคารินา”

เชดก็พยักหน้าเล็กน้อยให้มิสเตอร์มาร์ค

มิสคารินาไม่ได้วางแผนที่จะปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน แต่ตามคำบอกเล่าของสาวใช้ผมสีดำที่อยู่ข้างหลังเขา มิสคาริน่าอยู่ในชั้นนี้รอผลการแข่งขัน

‘นี่ถือเป็นโรคกลัวสังคมหรือเปล่า? ไม่ อาจพูดได้ว่าเธอ ‘เกลียดผู้ชาย’ ถึงขั้นนี้เลยเหรอ? “

เชดคิดกับตัวเอง แต่ทันใดนั้นเขาก็กังวลว่านักเวทวงแหวนระดับสูงสามารถอ่านใจได้แม้จะผ่านกำแพงหลายชั้น ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าคิดเกี่ยวกับมันอีก

Sponsored Ads

“เกมนี้จะมีการนำกฎที่ดีที่สุดในสามเกมมาใช้ ในแต่ละเกม ฝ่ายแรกที่ชนะสามครั้งจะชนะเกม หากทั้งสองฝ่ายยังคงถือไพ่ จากนั้นฝ่ายที่แสดงสำรับของตัวเองออกมาก่อน จะแพ้ในเกมนี้”

เชดสังเกตเห็นผู้หญิงร่างอวบที่ยืนมองดูเขาอยู่ไม่ไกลจากเขา เขาเหลือบมองผู้หญิงคนนั้นด้วยหางตาและพบว่าเธอน่าจะอายุเกินสี่สิบปีแล้ว

“ก่อนที่เกมจะเริ่ม เราขอเชิญสุภาพบุรุษสามคนก่อน เพื่อตรวจสอบสำรับของดยุคและนักสืบพร้อมกันเพื่อยืนยันขั้นสุดท้าย “

นี่คือกฎของการแข่งขันอย่างไม่เป็นทางการเพื่อป้องกันไม่ให้ติดสินบนสมาคมผู้พยากรณ์ได้ แน่นอนว่ามีเพียงเกมไพ่ประเภทนี้ที่เล่นโดยขุนนางเท่านั้นที่จะทำให้เกิดปัญหาดังกล่าว เวลากล่าวสุนทรพจน์ของรองประธานมาร์ค นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะตรวจสอบสำเร็จครึ่งนึงแล้ว

ผู้ที่ได้รับเชิญให้ตรวจดูสำรับคือบารอนสกาเวน ผู้ที่มีหนวดสวยงาม บารอนฮัลล์ที่สวมชุดที่ดูเหมือนรองเท้าบู๊ตเกือกม้า และวิสเคานต์ฟอร์ดซึ่งมีผมหงอกซึ่งดูอายุเกือบ 60 ปี ทั้งสามคนสวมชุดสูททางการสีดำที่คล้ายคลึงกัน

ทั้งสามคนหยิบสำรับของดยุคลูคัสขึ้นมา ตรวจสอบมันแล้วพยักหน้า และอุทานออกมาเป็นครั้งคราว สิ่งนี้ทำให้คู่ต่อสู้ของเชดภูมิใจเป็นพิเศษ พวกเขาใช้เวลาสองสามนาทีในการตรวจสอบ แต่จริงๆ แล้ว มันเป็นเพียงพิธีการเท่านั้น หลังจากทักทายนักสืบแล้ว เขาก็หยิบไพ่ขึ้นมาจากมือซ้าย

ส่วนหลักของสำรับของเชดคือตอนที่ได้จากการอุ้มมีอาขึ้นมา มันเป็นสำรับไพ่ที่หยิบขึ้นมาจากหลังคาของร้านรับฝากสัตว์เลี้ยง แม้ว่าจะเก่ากว่าเล็กน้อย แต่ก็เป็นสำรับรุ่นเก่าที่ดูเหมือนว่าจะมีการเล่นบ่อยกว่า

Sponsored Ads

เชดประกบไพ่ห้าใบโดยมีกฎพิเศษอยู่ตรงกลาง และสุภาพบุรุษที่พลิกสำรับ ไม่นานเขาก็เห็นใบแรก [เทพนิยายโบราณ – สาวไม้ขีดไฟ]

เชดได้ยินบารอนฮัลล์พึมพำชื่อ “บารอนลาเวนเดอร์” เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นคนรู้จักกัน ตามมาด้วยใบที่สอง [เครื่องจักรไอน้ำดั้งเดิม – มาร์ค 9] และไพ่ใบที่สาม [แผ่นดินใหญ่ทางตะวันออกของโลกเก่า – ทะเลสาบที] ทั้งสามคนยิ้มขณะมองดู ซึ่งเป็นไพ่ที่หายากเช่นกัน และเมื่อพวกเขาเห็น [เมืองทางเหนือ · ท่าเรือน้ำเย็น] พวกเขาอดไม่ได้ที่จะแลกเปลี่ยนคำพูดบางอย่างกัน ไพ่ใบนี้ดูจะดังมาก ไม่รู้ว่าศาสตราจารย์แมนนิ่งไปเอามาจากไหน

ต่อมา บารอนฮัลล์ถือสำรับไพ่เป็นคนแรกที่ได้เห็น [ผู้ก่อตั้ง-พระจันทร์สีเงิน] เขากระพริบตามองที่ไพ่ในมือ จากนั้นก็ก้มคอและเพ่งมองดูวัตถุในมืออย่างใกล้ชิดยิ่งขึ้น

“เอ่อ~”

มีเสียงแปลก ๆ ในลำคอของเขา และดูเหมือนว่าร่างกายของเขาจะรู้สึกราวกับว่าเขาถูกกระสุนปืนมือของเขาก็สั่นด้วยความถี่ที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ดวงตาเบิกกว้างราวกับว่าพวกมันกำลังจะหลุดออกมา ปากเปิดเล็กน้อยดูเหมือนผู้ป่วยโรคสมองเสื่อม

“มีอะไรผิดปกติ? มีไพ่ล้ำค่าอื่นๆ ในสำรับของนักสืบบ้างไหม?”

สุภาพบุรุษอีกสองคนที่อยู่ข้างๆ ถามเขาด้วยเสียงต่ำ ราวกับจะตำหนิเขาสำหรับผลกระทบที่น่าตกใจ และพวกเรายืนอยู่ทั้งสองฝั่งของบารอนฮัลล์ พวกเขาทั้งคู่จึงเงยหน้าขึ้นมองไพ่

“เอ่อ~”

บารอนสกาเวนก็ส่งเสียงแปลกๆ เช่นกัน เขายื่นมือที่สวมด้วยแหวนอัญมณีออกมาและปิดปากของเขา แต่ตาปูดโปนกลับดูคล้ายกับบารอนฮัลล์จริงๆ

วิสเคานต์ฟอร์ดที่มีอายุมากกว่ามีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่า เขาหันหน้าไปมองรองประธานมาร์คแห่งสมาคมผู้พยากรณ์แล้วถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

“นี่คือของจริงเหรอ?”

“ใช่”

คนหลังพยักหน้าแล้วเกิดความปั่นป่วนในห้อง เพราะผู้คนเห็นวิสเคานต์ฟอร์ดผู้เฒ่าจู่ๆ ก็จับหัวใจของเขาด้วยสีหน้าดุร้าย คนรับใช้ที่ตื่นตระหนกต้องการช่วย แต่ก็ถูกวิสเคานต์ฟอร์ดไล่ด้วยการโบกมือ

Sponsored Ads

“ไม่จำเป็น~”

เขาเค้นเสียงออกจากไรฟันของเขา

“ฉันทนไม่ไหวที่จะไม่สลบไปจนกว่าฉันจะดูเกมนี้จบ”

จากนั้นเขาก็เอามือออกจากหน้าอกทันที และใบหน้าที่แดงก่ำแต่เดิมของเขาก็กลับมาเป็นปกติทีละน้อย

“ฉันต้องดูเกมนี้”

เขาหยิบสำรับของเชดมาจากบารอนฮัลล์ซึ่งยังไม่หายจากอาการช็อค เขาจ้องไปที่ [ผู้ก่อตั้ง-พระจันทร์สีเงิน] สองสามวินาทีก่อนจะคืนสำรับให้กับนักสืบ

สิ่งนี้ทำให้บารอนสกาเวนซึ่งมีปฏิกิริยาโต้ตอบ นั่นทำให้บารอนสกาเวนรู้สึกเสียใจอย่างยิ่งเมื่อพบว่าเขาไม่มีโอกาสสัมผัสไพ่ด้วยมือของเขาเอง

“คุณเห็นอะไร? ไพ่หายาก? ชุดไหน? ทำไมคุณถึงทำตัวตื่นเต้นขนาดนี้? ถ้าฉันไม่ได้รู้จักพวกคุณมานานแล้ว ฉันอาจคิดว่าคุณได้รับการว่าจ้างจากคารินาให้ทำหน้าที่เพื่อรบกวนอารมณ์ของฉันก่อนเกม “

ดยุคลูคัสผู้ชราซึ่งนั่งอยู่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะและถามอย่างสงสัยและเงยหน้าขึ้นมอง แต่สุภาพบุรุษทั้งสามก็ส่ายหัวด้วยความถี่ที่สม่ำเสมอมาก

“ฉันไม่เห็นอะไรเลย ฉันขอให้คุณชนะ”

เสียงของพวกเขาซ้อนทับกัน มันฟังดูตลกไปหน่อย

Sponsored Ads