180- กำแพงแห่งศรัทธา

“กำแพงแห่งศรัทธา?”

บิชอบ บังเอิญเปิดเผยข้อมูลที่ทำให้ผู้ข้ามโลกประหลาดใจและสงสัย เพียงแต่ไม่รู้ว่านี่เป็นคำสอนทางศาสนาหรือว่ามีสิ่งนี้อยู่จริงๆ

Sponsored Ads

เชดยื่นมือเพื่อคืนเหรียญที่ระลึกให้กับบิชอปโอเว่น แต่บิชอปโบกมือไม่รับ

“อันนี้ให้คุณเป็นที่ระลึกก็แล้วกัน ยังไงก็ใช้เพื่อการประชาสัมพันธ์เทศกาลสวดมนต์ศักดิ์สิทธิ์อยู่แล้ว มิสเตอร์แฮมิลตัน คุณสามารถมาที่โบสถ์แห่งแสงอรุณได้บ่อยๆ เรามีการเทศนาที่เป็นทางการทุกสัปดาห์ หรือจะเข้าห้องสารภาพบาปเพื่อระบายความทุกข์ก็ได้”

เขายังไม่ละทิ้งความคิดที่จะชักชวนเชดให้เข้าศาสนา

เชดตอบรับ และเก็บเหรียญเล็กๆ ไว้ในกระเป๋าเสื้อเชิ้ตที่หน้าอก เพื่อป้องกันไม่ให้หล่นเข้าไปในกระเป๋าเสื้อโค้ท

บิชอปโอเว่นยังมีธุระอื่นต้องทำ หลังจากเขาออกไปแล้ว บาทหลวงออกัสตัสก็พาเชดออกจากจัตุรัสแห่งแสงอรุณเพื่อไปรับยาวิเศษ “ราคาแห่งการเติบโต”

บาทหลวงมีจุดที่เช่าไว้สำหรับเตรียมยาวิเศษนอกโบสถ์แห่งแสงอรุณ เพราะการเตรียมยาวิเศษในโบสถ์นั้นเสี่ยงเกินไป

“บาทหลวง โลกของเรามีกำแพงแห่งศรัทธาจริงๆ หรือ?”

เชดถามเบาๆ ระหว่างทาง คำตอบของบาทหลวงออกัสตัสนั้นคลุมเครือ

“ไม่มีใครกลับมาได้หลังจากตายไปแล้ว ดังนั้นฉันไม่สามารถให้คำตอบที่แน่ชัดได้ แต่จากตำราและเอกสารโบราณ ดูเหมือนว่าตั้งแต่ยุคที่สามเป็นต้นมา มีการกล่าวถึง ‘กำแพงแห่งศรัทธา’ อย่างชัดเจนมาก มันอาจจะมีอยู่จริง… นักสืบ ฉันจำได้ว่าคุณดูเหมือนจะยังไม่ได้เลือกศรัทธาของตัวเองหลังจากตื่นจากความมืดบอด นี่ไม่ดีเลย…”

เขาชะลอฝีเท้าลงและมองเชด ยิ้มและพูดเหมือนบิชอปโอเว่น

“สนใจที่จะรู้จักศรัทธาของชายแห่งแสงอรุณไหม?”

ถ้าเป็นเพียงผู้ศรัทธาตื้นๆ ก็ไม่มีภาระหน้าที่เฉพาะที่ต้องรับผิดชอบ แม้แต่การสวดมนต์ที่โบสถ์ทุกสัปดาห์ก็ไม่จำเป็น แต่ในทางกลับกัน ถ้าเจอเรื่องหลอนๆ อย่าหวังว่าโบสถ์จะช่วยขับไล่ผีฟรีๆ ความช่วยเหลืออื่นๆ จากโบสถ์ก็ไม่ใช่เรื่องฟรีเช่นกัน

Sponsored Ads

เชดเดินตามนักบวชไป คิดเกี่ยวกับเรื่องศรัทธา

จริงๆ แล้วเขาไม่แน่ใจว่าตัวเองจะสามารถบรรลุสิบสองเส้นทางแห่งสวรรค์อันศักดิ์สิทธิ์ได้ก่อนที่เขาจะตายหรือไม่ ดังนั้นเพื่อป้องกันไม่ให้ถูกปิดล้อมหลังความตาย และเพื่อไม่ให้รู้สึกอึดอัดเมื่อถูกถามเรื่องศรัทธาในกิจกรรมสังคมประจำวัน การเลือกเทพเจ้าเป็นผู้ศรัทธาตื้นๆ ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องแย่

“ฉันต้องคิดดูก่อน”

เขาให้คำตอบ ยังไงก็ไม่รีบ เมื่อจำเป็นเชดก็จะไปโบสถ์เพื่อซื้อเครื่องประดับที่มีสัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์และวางไว้ที่บ้าน จากนั้นจึงประกาศด้วยวาจาว่าเขาเป็นผู้ศรัทธาในเทพเจ้าผู้ชอบธรรม

บาทหลวงออกัสตัสเช่าห้องใต้ดินที่อพาร์ตเมนต์ใกล้โบสถ์แห่งแสงอรุณ ที่เจ้าของเป็นเพื่อนเก่าที่เชื่อถือได้ของเขา บาทหลวงเก็บหนังสือ ของใช้ และวัตถุอัญเชิญสำหรับการร่ายเวทมนตร์และเตรียมยาวิเศษไว้ในห้องใต้ดินนี้

ถนนเส้นนั้นชื่อถนนเกรท อยู่ติดกับจัตุรัสแห่งแสงอรุณ เดินจากประตูโบสถ์ไปยังห้องใต้ดินของอพาร์ตเมนต์ใช้เวลาเพียงประมาณสิบกว่านาที

ห้องใต้ดินที่นี่กว้างกว่าห้องใต้ดินที่บ้านของเชดมาก เพดานก็สูงกว่า เพราะตำแหน่งของอพาร์ตเมนต์ชั้นหนึ่งจริงๆ แล้วสูงกว่าระดับถนนเล็กน้อย ดังนั้นห้องใต้ดินจึงมีหน้าต่างเล็กๆ ที่ผนังด้านบน ให้แสงแดดจากภายนอกส่องเข้ามาได้บ้าง

แน่นอนว่าในวันที่ฝนตกต้องปิดหน้าต่าง

ที่นี่สามารถใช้เป็น “สตูดิโอ” ได้เลย บาทหลวงไม่เพียงแต่จัดวางขวดและอุปกรณ์สำหรับปรุงยาวิเศษเท่านั้น แต่ยังมีเตียงและตู้เสื้อผ้าอีกด้วย

Sponsored Ads

ยาวิเศษ “ราคาแห่งการเติบโต” และวัตถุดิบ ถูกบรรจุในถุงกระดาษและมอบให้กับเชด วัตถุดิบทั้งหมดถูกใส่ในขวด ขวดบรรจุของเหลวสีน้ำตาล และมีสิ่งแปลกปลอมลอยอยู่ในของเหลว ขวดถูกห่อด้วยหนังสือพิมพ์

ไม่ใช่เพื่อป้องกันแสงแดด แต่เพื่อป้องกันกลิ่นไม่ให้เล็ดลอดออกมา

“ฉันจะไม่ทำยาวิเศษนี้อีกแล้ว กลิ่นมันทนไม่ไหว แม้แต่ตอนที่ฉันยังหนุ่มและไปเป็นบาทหลวงในหมู่บ้านชนบท ฉันก็ไม่เคยได้กลิ่นแบบนี้”

เมื่อเชดนำวัตถุดิบมาให้กับบาทหลวง บาทหลวงก็ทำหน้าเหมือนหมดหนทาง

นอกจากเรื่องเหล่านี้ เชดยังวาดรูปสัญลักษณ์ที่พบที่ก้นขวดในพื้นที่ซ่อนในห้องใต้ดินลงในสมุดบันทึกของเขา หวังว่านักบวชจะช่วยระบุได้

สัญลักษณ์หลักคือสามเหลี่ยมด้านเท่า สามมุมของสามเหลี่ยมเชื่อมต่อกับวงกลมเล็ก ๆ แต่ละมุม ภายในสามเหลี่ยมมีคนที่มีปีก

“น่าสนใจ น่าจะเป็นสัญลักษณ์โบราณบางอย่าง ฉันไม่รู้จัก”

บาทหลวงออกัสตัสส่ายหัว

Sponsored Ads

“คุณก็ไม่รู้จักหรือ?”

“แต่อย่าเพิ่งหมดหวัง แม้ว่าฉันจะไม่รู้จัก แต่ห้องสมุดของโบสถ์อาจมีบันทึกเกี่ยวกับสัญลักษณ์นี้ ฉันสามารถไปตรวจสอบได้ แต่คุณสะดวกที่จะเปิดเผยที่มาของสัญลักษณ์นี้ไหม?”

บาทหลวงถาม เชดส่ายหัวอย่างระมัดระวัง

“ตอนนี้ยังไม่สะดวก แต่ในอนาคตฉันจะบอกคุณ ตอนที่คุณค้นหาข้อมูล โปรดระวัง สัญลักษณ์นี้อาจเกี่ยวข้องกับนักเวทวงแหวน หวังว่านี่จะไม่ทำให้คุณมีปัญหา”

“ไม่เป็นไร เรื่องเล็กน้อย”

บาทหลวงโบกมือ ทั้งสองแยกกันที่ถนนที่พลุกพล่าน

ตอนนี้เวลาเพิ่งจะ 8 โมง เชดถือถุงกระดาษกลับไปที่จัตุรัสเซนต์เทเรซาก่อน นำยาวิเศษและวัตถุดิบที่น่าขยะแขยงนั้นซ่อนไว้หลังผนังซ่อนในห้องใต้ดิน รอจนถึงเที่ยงคืนวันนี้เพื่อพยายามนำมันเข้าสู่ช่วงเวลาที่ผ่านมา

จากนั้น เขาทักทายมีอาที่เดินเล่นในบ้าน แล้วออกจากบ้านอีกครั้ง

ทนายที่คุณนายเลอแมร์มอบหมายให้สืบสวนชื่อ ล็อค ลอว์เรล เมื่อเขาไปเยี่ยมคุณนายเลอแมร์ เขาได้ทิ้งนามบัตรไว้ ดังนั้นเชดจึงสามารถหาตัวเขาได้ง่าย ๆ ตามเบาะแสจากนามบัตร

Sponsored Ads

มิสเตอร์ลอว์เรลไม่ได้ทำงานในสำนักงานทนายที่มีที่ตั้งถาวร เขาเป็นทนายที่มีใบอนุญาตให้คำปรึกษากฎหมายส่วนตัว ลักษณะงานของเขาคล้ายกับสำนักงานนักสืบของเชด แต่เขาน่าจะหาเงินได้มากกว่าเชดแน่นอน

มิสเตอร์ลอว์เรลอาศัยอยู่ในเขตเหนือของโทเบสก์ แม้ว่าเขตเหนือจะถูกมองว่าเป็นเขตล่างของโทเบสก์ แต่ที่พักของทนายก็ไม่ใช่สลัม มันเป็นที่ที่เรียกว่าถนนควีนแมรี่ ทนายเช่าพักในอพาร์ตเมนต์สองชั้นที่ติดถนน

เชดไม่มีคนรู้จักในบริเวณนี้ ดังนั้นเมื่อไปเยี่ยมเขาจึงไม่ต้องปลอมตัว เพียงแค่ระบุหมายเลขบ้านแล้วเคาะประตูอยู่พักหนึ่ง แต่ไม่มีใครมาเปิดประตู

ดังนั้นเขาจึงคิดจะเคาะประตูอพาร์ตเมนต์ข้างเคียงเพื่อสอบถามเพื่อนบ้าน แต่ในขณะนั้นประตูก็เปิดออก

คนที่เปิดประตูเป็นชายเตี้ยอ้วนที่มีกลิ่นเหล้าคลุ้ง สวมกางเกงขาสั้นและเสื้อเชิ้ตลายทาง เขาดูเหมือนเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส ขนแขนของเขาหนากว่าหนวดบนคางกว้างของเขา ตาเขาหรี่ลงเหมือนไม่ชินกับแสงอาทิตย์ยามเช้า พูดจาอู้อี้ฟังไม่ชัดเจน

“คุณกำลังมองหาใคร? โอ้ เห็นแก่เทพเจ้า ช่วยหยุดเคาะประตูแต่เช้าได้ไหม?”

ตอนนี้ยังไม่ถึง 9 โมง จริง ๆ แล้วไม่ถือว่าเช้า แต่การพูดกับคนเมาเป็นเรื่องที่ไม่สามารถอธิบายได้

Sponsored Ads