49- อดีตของเชด

เชดไม่มีความลับมากมาย ตัวตนของผู้ข้ามโลกและเสียงในหัวของเขาเป็นครั้งคราวนั้นผิดปกติ และความสามารถในการเข้าใจข้อความใดๆ ที่เขาพบ จนถึงตอนนี้ไม่ใช่ปัญหาใหญ่เกินไป

“ใช่ มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่”

เขามั่นใจตัวเองเช่นนั้น

“เป็นเรื่องดีถ้าคุณเข้าใจ วิทยาลัยได้พิจารณาปัญหาของกลุ่มของบิล ชไนเดอร์มาหลายปีแล้ว และเคยคิดที่จะแยกกลุ่ม แต่โชคดีที่คุณอยู่ที่นี่ จริงๆ แล้ว แม้ว่าคุณจะเปรียบเทียบนักเวทวงแหวนทางไกลทั้งหมดที่เข้ามาในเซนต์บาร์เรนส์ในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา ตัวตนและภูมิหลังของคุณก็น่าเชื่อถือที่สุด อดีตของคุณนั้นเรียบง่ายมาก และคุณไม่เคยมีความเกี่ยวข้องกับสิ่งลึกลับและพลังอื่นๆ เลย “

ศาสตราจารย์ซานเชซพูดด้วยรอยยิ้ม เนื่องจากคำถามนี้ถูกกล่าวถึง เชดจึงถือโอกาสถาม

“ศาสตราจารย์ เนื่องจากคุณได้สืบหาอดีตของฉัน ทางวิทยาลัยรู้หรือไม่ว่า ฉันกลายเป็นคนเร่ร่อนได้อย่างไร ขอโทษ ฉันแทบจะไม่มีความทรงจำนั้นอีกแล้ว ”

เมื่อพิจารณาจากรอยแผลตามร่างกายและสมรรถภาพทางร่างกายแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าของเดิมจะเป็นคนเร่ร่อนตั้งแต่ยังเด็ก เมื่อเขาถามคำถาม หูของเขาขยับมีอาตัวน้อยดูเหมือนจะเลิกข่วนประตูโดยสิ้นเชิงและเขาก็ไม่ได้ยินเสียงนั้นเป็นเวลานาน

Sponsored Ads

ศาสตราจารย์ซานเชซไอและกระแอมในลำคอ

“เรื่องอดีตของคุณ ปัญหาทางสมองมีตั้งแต่คุณยังเด็ก ส่วนชีวิตพเนจรของคุณน่าจะเริ่มตอนคุณอายุ 16 ปี คุณแฮมิลตัน บ้านเกิดของคุณคือเมืองอันร่มรื่นในคาร์ลตันเคาน์ตีทางตอนใต้ของอาณาจักรเดอลาริออน ในปีนั้น ภาคใต้ทั้งหมดประสบความอดอยากครั้งใหญ่ และสมาชิกในครอบครัวของคุณเสียชีวิตระหว่างทางที่จะหลบหนี คุณมาที่เมืองโทเบสค์เพียงลำพัง… ขออภัย หากคุณสงสัยเกี่ยวกับปัญหานี้ สามารถส่งรายงานให้คุณได้ในภายหลัง “

ศาสตราจารย์ซานเชซแสดงสีหน้าเสียใจ เชดเม้มปากและส่ายหัวแต่ไม่พูดอะไร

ความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับอดีตของเจ้าของเดิมถูกจำกัดไว้เพียงความกังวลเกี่ยวกับความลับหรือความกังวลที่สำคัญของอีกฝ่าย ตัวอย่างเช่น เขาเป็นลูกนอกสมรสของราชวงศ์หรือลูกหลานของขุนนางผู้ยิ่งใหญ่ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าแผนการที่พบได้เฉพาะในนิยายอัศวินนั้นเป็นไปไม่ได้จริงๆที่จะเกิดขึ้นกับเขา เจ้าของเดิมไม่ได้ทิ้งมนุษยสัมพันธ์ใด ๆ แต่เป็นการดีสำหรับผู้ข้ามโลกที่ไม่ได้รับมรดกความทรงจำใด ๆ

“ศาสตราจารย์ ถ้าอย่างนั้น ให้ฉันถามคำถามอีกข้อหนึ่ง ตอนนี้คุณได้สอบสวนคดีของฉันแล้ว แล้วเกี่ยวกับนักสืบสแปร์โรว์ แฮมิลตัน ทางวิทยาลัยรู้อะไรเกี่ยวกับเขาบ้างไหม? “

เขามองไปที่ศาสตราจารย์ซานเชซอย่างมีความหวัง และศาสตราจารย์ก็พยักหน้า

“ทางวิทยาลัยได้สอบสวนเรื่องเกี่ยวกับเขาด้วย ซึ่งจริงๆ แล้วมันไม่ง่ายเลย แต่อย่ากังวลไป ความลับของสแปร์โรว์ แฮมิลตัน ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับนักเวทวงแหวนและความลึกลับ … สิ่งต่าง ๆ เกี่ยวกับเขา ฉันจะไม่บอกคุณโดยตรง แต่ให้คุณค้นหาด้วยตัวคุณเอง นี่เป็นขั้นตอนสำคัญสำหรับการผสานรวมของคุณที่นี่ และฉันคิดว่าคุณจะเข้าใจ “

Sponsored Ads

“มันไม่เกี่ยวอะไรกับสิ่งพิเศษเลยเหรอ?”

เชดย้ำ

“สาบานด้วยเกียรติของฉัน ความลับของสแปร์โรว์ แฮมิลตันเกี่ยวข้องกับคนธรรมดาเท่านั้น โอเคไหม”

ศาสตราจารย์พูดติดตลกด้วยรอยยิ้ม และเชดก็พูดทันทีว่าไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้

“ยังไงก็ตาม เนื่องจากเราเพิ่งกล่าวถึงปัญหาของรายงานและเพื่ออำนวยความสะดวกในการตรวจสอบของแพทย์ อะแฮ่ม ฉันหมายถึงการเฝ้าติดตามหมอ ทางสถาบันจะให้เศษซากระดับกวี [ต้นฉบับของกวีโคเฮน] แก่คุณ แต่หน้านี้สามารถใช้ได้เมื่อจำเป็นเท่านั้น โดยปกติแล้วคุณยังคงใช้หน้าของบิล ชไนเดอร์ เพื่อติดต่อกับทางวิทยาลัย “

ศาสตราจารย์ซานเชซกล่าวอีกครั้ง

“แล้วฉันจะเอากระดาษมาได้ยังไง ถ้าผ่านช่องทางหมอความลับก็จะถูกเปิดเผย”

“มันถูกส่งไปแล้ว และมันน่าจะถึงมือคุณพรุ่งนี้เช้า”

“ส่ง? ทางไปรษณีย์? จากเหนือไกลถึงที่นี่? แล้วเรื่องความปลอดภัยหรือว่าสูญหายล่ะ…”

เชดไม่เคยคิดว่าวิทยาลัยจะใช้วิธีการที่เรียบง่ายและหยาบกระด้างเช่นนี้

“แน่นอนว่าไม่ได้มาจากวิทยาลัย นั่นต้องใช้เวลามาก และไม่ปลอดภัย วิทยาลัยเซนต์บาร์เรนส์ มีอุตสาหกรรมมากมายในทวีปที่เก่าแก่ และยังทำหน้าที่เป็นสถานีถ่ายโอนสำหรับการฝึกงานนอกมหาวิทยาลัยสำหรับนักศึกษาอย่างเป็นทางการ และทำเงินให้วิทยาลัย… ตอนนี้เรากำลังพูดถึงการทำเงิน ฉันคิดว่าเราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับค่าตอบแทนของคุณสำหรับการดูแลแพทย์ “

Sponsored Ads

ตอนนี้หัวข้อเปลี่ยนไป แต่เชดไม่คิดว่าจำเป็นต้องจ่าย เขาถือว่าหมอเป็นเพื่อนและผู้ชี้แนะและยินดีที่จะติดต่อวิทยาลัยเพื่อจัดการกับมันเมื่ออีกฝ่ายเสียการควบคุม จริงๆ แล้วนี่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับทั้งสามฝ่าย แต่เนื่องจากวิทยาลัยต้องการมอบให้ เขาไม่มีเหตุผลที่จะไม่รับ ดังนั้นจึงไม่มีการปฏิเสธหน้าไหว้หลังหลอก

“เพราะงานไม่ต้องใช้แรงงานมาก ค่าตอบแทนเลยไม่สูงนัก แต่โรงเรียนด้านประวัติศาสตร์ให้ความสำคัญกับคุณมาก หลังจากปรึกษาหารือกันกับคณบดีสำนักวิชาดาราศาสตร์บ่ายวันนี้ มีการทำนายให้คุณแล้วและการทำนายจะเกี่ยวกับชะตากรรมของคุณในอีกไม่กี่วันข้างหน้า หลังจากนักเวทวงแหวนเข้ารับตำแหน่งแล้ว มักจะหลงไปกับการเรียนหนักๆ อยู่เสมอ การทำนายสามารถชี้ทางได้อย่างมีประสิทธิภาพ “

ศาสตราจารย์ซานเชซกล่าวก่อนที่จะหยิบกระดาษโน้ตโปร่งแสงออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขา เขาอ่านในมาตรฐานเดลาเรียนเหมือนอ่านคำปราศรัยของรัฐสภา

“ฉันเห็นพระจันทร์สีเงิน และฉันเห็นนักสืบหนุ่มถือไพ่แห่งโรดส์ ฉันเห็นเลือดด้วย และนักสืบหนุ่มควรอยู่ห่างจากสถานที่ที่เต็มไปด้วยเลือด”

ศาสตราจารย์ซานเชซวางบันทึกหลังจากอ่าน

“การทำนายและการพยากรณ์มักไม่มีทิศทางโดยตรง แต่จำเป็นต้องตีความ คุณแฮมิลตัน คุณเข้าใจความหมายของผลการทำนายนี้หรือไม่? “

“ใช่ ฉันเข้าใจ . . . คำเตือนที่ตามมาไม่ชัดเจนนัก คงจะนำทางฉันให้พ้นจากภยันตรายและข้อพิพาท อย่างน้อยประโยคก่อนหน้าฉันก็เข้าใจดี “

เชดระงับหัวใจที่เต้นแรงและพยักหน้า เขาเข้าใจเมื่อได้ยิน “ไพ่โรดส์” ความเป็นไปได้บางอย่าง ความเป็นไปได้ที่เขามองว่าแทบจะเป็นศูนย์นั้นขยายใหญ่ขึ้นอย่างไม่สิ้นสุดภายใต้คำทำนายนี้ เขาสงสัยว่าเป็นผลของการทอยลูกเต๋ายี่สิบด้านระหว่างวันหรือไม่ แต่ถ้าลองคิดดูให้ดี ศาสตราจารย์เพิ่งบังเอิญมาช่วยเรื่องรูปปั้นคืนนี้ซึ่งนั้นก็เป็นโชคดีเหมือนกัน

Sponsored Ads

‘ฉันจะไปที่สมาคมผู้พยากรณ์เพื่อระบุตัวตนหลังจากที่ฉันให้อาหารแมวในเช้าวันพรุ่งนี้’

“เนื่องจากคุณเข้าใจ แต่ฉันก็เตือนคุณเช่นกัน คุณแฮมิลตัน ไพ่โรดส์น่าสนใจ แต่อย่าติดมัน… มันเริ่มมืดแล้ว และการประชุมวันนี้ก็จบลงที่นี่ ฉันจะไปกับคุณโจนส์ก่อน ศาสตราจารย์การ์เซียจะรับผิดชอบหลักสูตรของคุณ ฝันดีคุณแฮมิลตัน “

การประชุมคืนนี้จบลงด้วยบรรยากาศเช่นนั้น

มิสโจนส์วางปากกาและหยุดเขียน ยิ้มให้เชด ดังนั้นเชดจึงลุกขึ้นเพื่ออำลา และมองดูร่างโปร่งแสงของทั้งสองลุกขึ้นจากเก้าอี้ พวกเขาก็ค่อยๆ หายไปในอากาศบนชั้นสองของเลขที่ 6 จัตุรัสเซนต์เทเรซา

ศาสตราจารย์การ์เซียยังคงนั่งอยู่ที่นั่น และโบกมือให้เชดนั่งลงและคุยต่อ ตอนนี้เป็นเวลาที่พวกเขาสองคนอยู่กันตามลำพัง แต่ศาสตราจารย์การ์เซียยังคงดูจริงจังมาก

“เมื่อเรื่องอื่นๆ จบลงแล้ว เรามาเข้าสู่เนื้อหาของหลักสูตรกัน ฉันไม่ได้มาเหยียบทวีปเก่าทางตอนใต้ของทางเหนือสุดขั้วเป็นเวลานาน ฉันไม่ค่อยชินกับการพูดคุยกับนักศึกษาธรรมดาอย่างคุณ โปรดยกโทษให้ฉันด้วย แต่คืนนี้เริ่มมืดแล้ว ฉันไม่คิดว่าเราต้องพูดอะไรมากกว่านี้ คุณแฮมิลตัน คุณจะเริ่มต้นการเดินทางข้ามเวลาในไม่ช้า ได้โปรด…”

“ขอโทษนะ คุณจะไม่ไปกับฉันเหรอ”

เชดได้ยินบางอย่างที่ผิดปกติจากประโยคนั้น

“ใช่ กุญแจช่วยให้เดินทางข้ามเวลาได้คนเดียวเท่านั้น”