86- ตื่น

เมื่อเชดตื่นขึ้นจากการหลับไหลอันยาวนาน เขาพบเพดานที่ไม่คุ้นเคยอยู่ตรงหน้าเขา เพดานไม่ใช่สีขาว มีภาพจิตรกรรมฝาผนังทางศาสนาที่วาดด้วยสีสดใสและเคร่งขรึม

เขามองดูภาพนักบุญนั่งอยู่ริมแม่น้ำและกำลังเทศนาแก่ผู้ศรัทธา แต่ก่อนที่เขาจะได้ทันเปล่งเสียงอุทานอย่าง “เพดานแปลกๆ” เสียงหนึ่งก็ดังมาจากด้านข้าง

“คุณตื่นแล้วเหรอ?”

“บาทหลวงออกัสตัส?”

เมื่อมองย้อนกลับไป นักบวชกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้เหล็กข้างเตียงและถือหนังสือพิมพ์ สวมชุดขาว ด้านหลังไม่ไกลนักมีกำแพงซึ่งมีท่อแก๊สสีทองเหลืองและท่อไอน้ำหุ้มอยู่ติดอยู่ ท่อแก๊สเชื่อมต่อกับตะเกียงแก๊สที่เรืองแสงอย่างอบอุ่นบนผนัง

ลักษณะของตะเกียงแก๊สนั้นเคร่งศาสนามากและเป็นรูปชายเปลือยที่ยกแขนขึ้นสูง โดยแสงสว่างส่องออกมาจากอ้อมแขนของเขา

Sponsored Ads

เมื่อแสงสว่างส่องเข้ามา เชดก็เห็นว่าหนังสือพิมพ์ในมือของบาทหลวงคือ ข่าวค่ำเมืองโทเบสก์ หนังสือพิมพ์ที่เปิดอยู่สองหน้าหันมาทางเชด ด้านซ้ายเป็นรายงานการเสด็จเยือนคาร์สันริโกของเจ้าหญิงเรเซีย หน้าแรกทางด้านขวารายงานเหตุการณ์ลักพาตัวเด็กที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งในเมืองนี้ หน้าถัดไปรายงานแผ่นดินไหวทางตอนใต้ของเมืองโทเบสก์ ความเสียหายที่เกิดจากแผ่นดินไหวยังมีไม่มากนัก

“เมื่อเร็ว ๆ นี้เกิดแผ่นดินไหวที่โทเบสก์หรือ?”

เชดที่เพิ่งตื่นขึ้นมาแล้วคิดว่าปัจจุบันคือวันจันทร์ และหนังสือพิมพ์ฉบับนี้จะออกเฉพาะช่วงเย็นเท่านั้น…

“ในที่สุดก็ตื่นแล้วเหรอ? คุณเกือบนอนทั้งวัน และนี่คืนวันจันทร์เกือบสองทุ่มแล้ว ตอนนี้คุณรู้สึกอย่างไร? “

นักบวชชราวิพากษ์วิจารณ์อย่างติดตลก

“คืนวันจันทร์ อุ๊ย! มีอาตัวน้อย!”

เชดผงะไปครู่หนึ่ง และกระโดดขึ้นจากเตียงแทบจะในทันทีในวินาทีถัดมา เขาไม่คิดว่าคืนวันอาทิตย์จะไม่สามารถกลับบ้านได้ ตอนนี้แมวส้มผู้น่าสงสารที่บ้านหิวมาได้หนึ่งวันแล้ว เขาเกรงว่ามันจะตาย

“ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน? โบสถ์? บาทหลวง ฉันจะกลับบ้าน! มีอาตัวน้อย…”

“ไม่ต้องกังวล คุณอยู่ที่โบสถ์แห่งแสงอรุณ ที่นี่ปลอดภัย ดูสิ แมวของคุณก็อยู่ที่นี่ด้วย “

นักบวชพูดพร้อมกับโบกมือให้เชดมองไปที่หมอน

Sponsored Ads

แน่นอนว่ามีแมวสีส้มตัวน้อยนอนอยู่ที่นั่น ดูเหมือนว่าจะมีอารมณ์ฉุนเฉียวที่ถูกปลุกให้ตื่นจากการสนทนาระหว่างนักสืบกับนักบวช แต่เมื่อเห็นว่าเชดตื่นขึ้นมา มันก็มีความสุขมากที่ได้ถูใบหน้าอันอ่อนนุ่มของมันเข้ากับหลังมือของเขา อุณหภูมิร่างกายของแมวสูงกว่าอุณหภูมิของมนุษย์เล็กน้อย และเชดรู้สึกถึงความอบอุ่นและความนุ่มนวลของมีอาตัวน้อยที่เพิ่งตื่นขึ้นมา

“แมวของคุณเก่งมาก อย่างน้อยก็ตอนที่มันอยู่ใกล้คุณ สัตว์เลี้ยงของนักสืบสแปร์โรว์ แฮมิลตันหรือเปล่า? ฉันคิดว่านักสืบน่าจะเลี้ยงสุนัขที่ดมกลิ่นดีเป็นสัตว์เลี้ยงมากกว่า “

บาทหลวงพับหนังสือพิมพ์และถามอย่างสงสัยเมื่อเขาวางหนัวสือพิมพ์บนโต๊ะข้างเตียง

“ไม่ใช่ มันเป็นสัตว์เลี้ยงของลูกค้า ปรากฎว่าฉันได้นอนไปหนึ่งวัน และฉันก็คิดว่า…”

เชดคิดว่าการใช้พลังของ “เทวะท่วมท้น” จะทำให้เขาหมดสติไปอย่างน้อยสองหรือสามวัน ถ้าแค่วันเดียวก็ถือว่าราคายังรับได้

‘ถ้าพูดถึงเรื่องนั้น การใช้หน้าสุดท้ายของบทเชิดหุ่นนั้นมีค่าใช้จ่ายเท่าไหร่?’

[ความศักดิ์สิทธิ์ยังรักษาความเสียหายที่คุณได้รับเมื่อเผชิญหน้ากับเทพเจ้าผู้ชั่วร้าย ไม่ต้องพูดถึงค่าใช้จ่ายในการใช้เศษซาก? เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ในขณะนั้น ราคาเหมือนจะเป็นการค่อยๆร่วงของเส้นผม]

เธอยังคงกระซิบข้างหูของเขา ซึ่งทำให้เชดมั่นใจมาก เขาลูบแมวด้วยความโล่งใจและงุนงงเล็กน้อย ความทรงจำก่อนอาการโคม่าทะลักกลับมา ฉากในคฤหาสน์เลควิวดูเหมือนจะฉายต่อหน้าต่อตาเขา——

ไพ่โรดส์, ซุ้มองุ่น, ปืนพก, เทพเจ้าผู้ชั่วร้าย, สิบสองเส้นทางศักดิ์สิทธิ์สู่สวรรค์, “โองการกระซิบ” โดย มิสอานาต และ…ตัวเขาเองหน้ากากจันทราเงิน

“หมดแล้วเหรอ?”

เขาลุกขึ้นนั่งด้วยความสดชื่นและเปี่ยมไปด้วยพลัง

Sponsored Ads

“ถ้าคุณหมายถึงเรื่องเมื่อคืน มันจบลงแล้ว อย่างน้อยก็สำหรับเรา”

นักบวชชรากล่าว ดูเหมือนว่าคำพูดเหล่านี้จะถูกคิดมานานแล้ว เพียงรอให้เชดถามคำถาม

“เราเกือบจะถูกค้นพบโดยโบสถ์ออร์โธดอกซ์ แต่ด้วยความช่วยเหลือจากเพื่อนของคุณ ทุกคนหลบหนีออกไปโดยไม่มีเหตุการณ์ใดๆ เกิดขึ้น และไม่มีใครรู้ว่าเราทำอะไร ฉันพาคุณกลับมาที่โบสถ์และบอกว่าคุณเป็นเพื่อนของฉันและฉันดูแลคุณ ลูอิสอยู่ในความดูแลของอานาต แต่อาการของหมอไม่ค่อยดีนัก เขาบังคับใช้พลังแห่งภาษาระเหิด แม้ว่าเขาจะตื่นมาในช่วงบ่าย แต่เขาอาจจะลุกจากเตียงไม่ได้เป็นเวลาสองสามสัปดาห์ ขอพระเจ้าอวยพรเขาด้วย…พูดถึง หลับนานขนาดนี้ได้ยังไง? แค่เพิ่งตื่นมาคุณก็ดูดีแล้ว “

นักบวชพูดพร้อมกับยกถ้วยน้ำชาขึ้นแล้วยื่นให้เชด เชดอยู่ในอาการโคม่าตลอดทั้งวัน แม้ว่าเขาจะดูดีกว่าใครก็ตาม แต่เขาควรดื่มน้ำบ้าง เมื่อพิจารณาจากทัศนคติของนักบวชออกัสตัส เขารู้ว่าปัญหาของหมอควรได้รับการแก้ไข

“แล้วคุณละบาทหลวงเป็นอย่างไรบ้าง?”

“ดีมาก ฉันน่าจะบาดเจ็บน้อยที่สุดนอกจากอานาต “

ชายชราพูดด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้เชดรู้สึกโล่งใจอย่างยิ่งและถามต่อ

“เพื่อนของฉันช่วยเราเหรอ? คุณไม่ใช่เพื่อนของฉันเหรอ? บารอนลาเวนเดอร์เหรอ? แต่เขายังมีใบหน้าเช่นนี้อยู่เหรอ? “

“นั่นแหละที่คุณเรียกว่า ‘ผู้หญิงคนนั้น’ เธอพิสูจน์ว่าเราเคยอยู่กับเธอ ไม่ได้อยู่ในสถานที่ที่มีความละเอียดอ่อน คนในโบสถ์ออร์โธดอกซ์ไม่เห็นเราเลย “

บาทหลวงกล่าว ยืนขึ้นและตรวจดูประตูอีกครั้งหลังจากยืนยันว่าปิดแล้ว หมุนตะเกียงไอน้ำเป็นรูปผู้ชายที่เหยียดแขน

“ปรากฏว่าเป็นเธอ”

ในขณะที่ฟัง เชดก็กอดแมวบนตักด้วยมือเดียวเกาคางแมวด้วยนิ้วของเขา แมวเหล่และเอียงคอของมัน

“แต่ก่อนที่เราจะจากไป ผู้หญิงคนนั้นฝากจดหมายถึงคุณ มาดูตอนตื่นกัน.. “

นักบวชหยิบซองจดหมายออกมาจากกระเป๋าเสื้อคลุมของเขา เชดหยิบมันขึ้นมาและดึงกระดาษจดหมายออกมา สิ่งที่ฉันเห็นคือข้อความสั้นๆ ที่เขียนด้วยตัวอักษรตัวสะกด ตัวอักษรลักษณะนี้พบได้ทั่วไปในหมู่ขุนนาง เป็นรูปแบบหนึ่งของภาษาเดราริออนทั่วไป

“โอ้? เธอบอกว่าหลังจากที่ฉันตื่น ให้เขียนจดหมายส่งถึงสโมสรดาวกางเขนใต้นำโชค เพื่อแจ้งให้เธอทราบ เธออยากเจอฉัน มีอะไรที่ฉันต้องทำไหม? “

เชดมองไปที่จดหมายและเลิกคิ้ว

“มันไม่ดีเหรอ? ถ้าไม่มีอะไรช่วยคุณได้นั่นเป็นสิ่งที่ควรระวัง ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ควรจะเป็นคนไม่ดี “

บาทหลวงกล่าวและเสริมต่อ

“ฉันอาศัยอยู่ในเมืองนี้มาหลายปีแล้ว ตามความคิดของฉัน ‘ผู้หญิงคนนั้น’ น่าจะเกี่ยวข้องกับราชวงศ์ การที่สามารถมีพลังเช่นนี้และปกปิดเราในสถานการณ์เมื่อคืนนี้แสดงให้เห็นว่าเธอไม่ใช่ขุนนางธรรมดา แม้ว่าฉันจะไม่เห็นหน้าเธอ แต่เมืองโทเบสก์ทั้งหมด ไม่ อาจมีผู้หญิงได้ไม่เกินห้าคนในอาณาจักรเดลาริออนที่สามารถทำเช่นนี้ได้ ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน มีนักเวทวงแหวนระดับสูงในราชวงศ์ร่วมสมัย ดูเหมือนว่าข้อมูลของเรายังไม่เพียงพอ “

Sponsored Ads

“คุณรู้ไหมว่าเธอเป็นใคร?”

เชดพับจดหมายและวางลงบนโต๊ะข้างเตียงเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกมีอากัด

“แม้ว่าฉันจะไม่รู้ แต่ก็มีความเป็นไปได้เพียงไม่กี่อย่างเท่านั้น ฉันจะไม่เดา หากเธอเต็มใจที่จะเชื่อใจคุณ เธอจะแจ้งให้คุณทราบไม่ช้าก็เร็ว อย่าลืมส่งจดหมายแต่เนิ่นๆ และต้องระวังคนแปลกหน้าด้วย แต่สำหรับผู้ช่วยเหลือที่มีเจตนาดี อย่าระแวงมากเกินไป”

บาทหลวงกำลังถ่ายทอดประสบการณ์ชีวิตของตนเอง และเชดก็พยักหน้าด้วย เขาเข้าใจหลักการเหล่านี้ทั้งหมด

อาจเป็นเพราะเขารู้สึกว่าห้องดูทึมๆ เล็กน้อย หลังจากพูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อที่ละเอียดอ่อนเหล่านี้ นักบวชก็ลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่างและเปิดม่านที่หนาทึบออก เมื่อเปิดหน้าต่าง ลมเย็นยามค่ำคืนก็พัดเข้ามาทันที นักบวชและเชดก็สูดลมหายใจยาวพร้อมกัน

ค่ำคืนฤดูร้อนในเมืองโทเบสก์อากาศเย็นสบาย เข้าสู่เดือนกรกฎาคม และกลางฤดูร้อนกำลังจะมาถึง