WhatANovel.com

รถไฟออกจากเชียงใหม่มาได้ครึ่งชั่วโมงแล้ว ตอนนี้เรากำลังไต่ระดับขึ้นไป ไม่ใช่แค่ระดับความสูง แต่ระดับความทรงจำด้วย …

เสียงตามสายที่สถานีรถไฟกรุงเทพฯ อภิวัฒน์ไม่ได้ส่งเสียงแบบตะโกนเหมือนแต่ก่อน ตอนนี้มันแค่ “ฮัม” เบา ๆ ทุกอย่างในที่นี่… ดูจะ “ฮัม” ไปหมด …

การจองตั๋วรถไฟในประเทศไทย เวอร์ชั่น RB51 เป็นเหมือนล็อตเตอรี่แบบพิเศษ แต่ตัวเลขถูกล็อกไว้แล้ว และรางวัลของคุณคือการได้นั่งข้างคนที่กิน …

ฉันไปถึงก่อนเวลาสิบห้านาที ร้านก๋วยเตี๋ยวไม่ได้หรูหราอะไร จะว่าโทรมก็ไม่เชิง มันเป็นแค่ร้านแบบที่ดูเหมือนจะมีลูกพี่ลูกน้องของใครสักคนเป็น …

ต้นเดือนเมษายน 2544 อากาศร้อนแบบที่ทำให้สีตรงระเบียงลอก แล้วนกก็พากันเงียบตั้งแต่สิบโมงเช้า แม้แต่หมาเองก็เลิกเห่าแล้วเหมือนกัน …

โทรศัพท์ฉันดังขึ้นแปลกดี เพราะปกติถ้ามีใครโทรมา ก็มักจะมีแค่ข่าวร้าย เบอร์ผิด หรือไม่ก็คนถามว่าฉันยังติดหนี้เขาอยู่ไหม …

คืนนี้อินเทอร์เน็ตดูช้ากว่าปกติ หรืออาจเป็นเพราะฉันมีความคิดมากเกินกว่าจะลอดผ่านโมเด็ม 56k ได้ทันฉันล็อกอินเข้าเว็บบอร์ดเดิม ชื่อผู้ใช้งาน…

พัดลมส่งเสียงเหมือนกำลังจะตายเหมือนทุกครั้ง เหมือนกับว่ามันไม่อยากทำงาน แต่ก็ไม่อยากหยุดเช่นกัน ฉันกลับมาอยู่ที่ห้องแล้ว เก้าอี้ตัวเดิม …

เสียงกระดิ่งเหนือประตูดังแผ่ว ๆ เหมือนมันมีมารยาทของตัวเอง Café Sae (세) เป็นร้านที่ดูเหมือนจะเดินช้ากว่าโลกอยู่สิบวินาทีเสมอ ไม่ใช่เงียบ …

โทรศัพท์ดังตอน 9:14 น. แค่นั้นก็รู้สึกเหมือนโดนดูถูกแล้วฉันยังไม่ได้นอนจริงจังหรอก แค่ลอยอยู่ระหว่างฝันกับไฟล์ที่โหลดค้างอยู่ครึ่งหลับครึ่ง..