Flash Fiction

ฤดูหนาว แมวตัวหนึ่งเดินเข้ามาในสวนหลังบ้านของเราในระหว่างพายุฝนฟ้าคะนอง แมวจ้องมองเราผ่านหน้าต่างห้องครัวขณะที่เรากำลังกินสเต็กเนื้อและ …

ผู้ชายที่มาหาฉันไม่ใช่จอห์นธรรมดา พวกเขาเดินเข้ามาในห้องที่ไม่มีหน้าต่างของฉัน ดวงตาเปียกชุ่มด้วยน้ำตา ถือรูปถ่ายหรือของที่ระลึกอื่นๆ …

“คุณไม่รู้จักฉัน” เธอบอก
ฉันคิดว่า ฉันไม่รู้จักเธอ และแน่นอน ฉันไม่เคยมีความรู้สึกที่เด็กๆ …

“ฉันเห็นความตายของคุณ” ผู้พยากรณ์พูดขณะจับมือของผู้หญิงคนนั้นและอ่านลายฝ่ามือของเธอเธอมักจะบอกล่วงหน้าถึงความตาย และเธอก็พูดถูกเสมอ– เสมอ!…

แอนนี่ก้าวออกไปที่ทางเดิน ล้อรถเข็นมีเสียงดังเอี๊ยดอาด และเมื่อชายห้องหมายเลขสิบสามเบียดผ่านเธอเข้าไปในลิฟต์ เธอถอนหายใจขณะที่ประตูลิฟต์ปิดลง …

ฉันเดินไปตามป่าหมอกแต่เช้าตรู่ ความชุ่มชื้นที่ทำให้เกิดไข่มุกบนใยแมงมุมที่ทอดยาวไปทั่วพงไม้พุ่มและหยดลงไปบนพื้น คุณไม่รู้ว่าฉันออกจากกระท่อมแล้ว …

ฉันนึกภาพไม่ออกเลยว่าจะดื่มกาแฟยามเช้าโดยปราศจากเสียงสวดมนต์ของลุยเจีย พวกเขากลายเป็นเรื่องปกติและเป็นกิจวัตรสำหรับฉันเหมือนข่าวเช้า …

พื้นดินสั่นสะเทือนอยู่ใต้เด็กสองคน พวกเขาถูกกระแทกไปมาท่ามกลางอากาศหนาวเย็นที่เต็มไปด้วยหิมะ เด็กๆ ที่หวาดกลัวก็ล้มลงและล้มลงอีกครั้ง กลิ้งไปมาตามภูมิประเทศที่ปั่นป่วน …

ฉันเหนื่อย อ่อนล้า กับสัปดาห์ที่วุ่นวายในการทำงาน คำมั่นสัญญาในครอบครัว และงานบ้าน …

คำพูดของคุณแพรวพราวอยู่ในแสงไฟหน้าที่กำลังจะมาถึง ป๊อป ป๊อป ป๊อป เหมือนลูกโป่งแตก กระจกหน้ารถระเบิดออก เศษกระจกกระจายเต็มพื้นที่ว่าง …