โทรศัพท์ฉันดังขึ้น
แปลกดี เพราะปกติถ้ามีใครโทรมา ก็มักจะมีแค่ข่าวร้าย เบอร์ผิด หรือไม่ก็คนถามว่าฉันยังติดหนี้เขาอยู่ไหม
Sponsored Ads
เบอร์ไม่รู้จัก
ลาเต้เงยหน้าขึ้นมองเหมือนจะบอกว่า โทรมาอีกละ? รีบรับไปจะได้จบ ๆ
ฉันกดรับ
“เพลงนั้น… คุณแต่งใช่ไหม?”
เสียงของเธอ ไม่มีคำทักทาย ไม่มีเกริ่น ยิงตรงเข้าประเด็น
คราวนี้ฉันไม่แม้แต่จะแกล้งตีมึน
“ใช่,” ฉันตอบ “ฉันแต่งเอง”
เงียบไปครู่หนึ่ง
“ขอชีตกับเมโลดี้ ฉันจะลองร้องมันดู”
แล้วเธอก็กดวาง
ไม่มีอีโมจิ ไม่มีลังเล แค่… ติ๊ด
ฉันจ้องหน้าจอสักพัก ลาเต้หาว ยืดตัวยาว เสียงดัง และเต็มไปด้วยความไม่ใยดี
ฉันเปิดอีเมล
สร้างฉบับร่างใหม่
หัวข้อ: เจ้ากระต่ายน้อย – Melody + Chord
แนบไฟล์:
- TOTB_dv1_final.mp3
- TOTB_sheet_v1.pdf
พิมพ์เพิ่มหนึ่งบรรทัด:
“ถ้า Cmaj7 มันหวานไป ลองเปลี่ยนคอร์ดดูนะ ยังไงซะ… เพลงนี้ก็คงเป็นของเธอแล้วแหละ”
ฉันหยุดนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วกดส่ง
ลาเต้มองลูกศรหมุนบนหน้าจอเหมือนมันติดค้างปลาทูน่าไว้กับเขา
“เสร็จละ” ฉันพูดเบา ๆ
เขากระพริบตาช้า ๆ แล้วค่อย ๆ ใช้เท้าตบดินสอร่วงลงพื้น ฉันตีความว่า เก่งดี แต่อย่าหวังเสียงปรบมือ
Sponsored Ads
———————
ไม่ต้องหวาน แค่ให้ตรง
ฉันไม่ได้เปิดอีเมลทันที แค่อ่านชื่อหัวข้อสองรอบ แล้วลุกขึ้น แล้วนั่งกลับลงมา แล้วก็หลอกตัวเองว่าแค่จะเช็กฟอร์แมตไฟล์
ชื่อไฟล์เรียบร้อยดี ตรงไปตรงมา
TOTB_dv1_final.mp3
TOTB_sheet_v1.pdf
ไม่มีชื่อไฟล์พวก “final_FINAL2_latest” อะไรพวกนั้น ให้คะแนนความเป็นมืออาชีพไป
ฉันเปิดเดโมฟังหนึ่งรอบ ไม่ได้ร้องตาม ไม่ได้ฮัม
แค่ฟัง
ฉันเกลียดที่ตัวเองจำมันได้ขนาดนั้น ไม่ใช่แค่ทำนอง แต่ความรู้สึกมันด้วย
ไอ้จังหวะยกตัวตอนท้ายแต่ละท่อนฮุกนั่นแหละ เหมือนความหวังที่แกล้งทำเป็นไม่ตั้งใจ
ฉันเปิดชีต
Cmaj7
แน่นอนว่าเขาจะเลือกคอร์ดนี้ คอร์ดสวยแต่เปราะบาง รู้สึกเหมือนกำลังซ่อนอะไรไว้เสมอ
ฉันพลิกหน้ากระดาษ แล้วเจอบันทึกตัวเล็ก ๆ
“ถ้า Cmaj7 มันหวานไป ลองเปลี่ยนดูนะ ยังไงซะ เพลงนี้ก็คงเป็นของเธอแล้วแหละ”
ฉันกลอกตา จากนั้นก็วงคอร์ดนั้นไว้ด้วยปากกา
“ไม่ต้องหวาน” ฉันพึมพำ “แค่ให้ตรงก็พอ”
ฉันเสียบไมค์ ไม่ใช่เพื่ออัดจริง แค่ลองเฉย ๆ
ฉันร้องท่อนแรกเหมือนกำลังจูนสายที่ไม่ถูกใช้มาหลายปี
🎶 “กาลครั้งหนึ่งในดินแดนแสนไกล มีอาณาจักรของกระต่ายที่อุดมสมบูรณ์
ไร้ซึ่งอันตราย มีกำแพงรายล้อมสูงใหญ่ และเจ้ากระต่ายตัวน้อยตัวหนึ่งมองขึ้นไป มันตั้งคำถามและได้แต่สงสัย ว่าข้างนอกนั้นมันมีอะไร ทำไมถึงไม่มีใครกล้าข้ามไป” 🎶
เสียงฉันไม่แตก แต่บางอย่างในห้องมันเปลี่ยนไป
หรือไม่ก็แค่ฉันเอง
ฉันหยุด ไม่ร้องท่อนฮุก
ปิด PDF ถอดไมค์ออก
แต่ท่อนนั้นยังอยู่ในหัว
🎶 “Ooh, กำแพงนั้นสูงเกินพรรณนา Ooh, เจ้าอย่าคิดท้าทายดวงชะตา” 🎶
ฉันยังไม่พร้อมจะยอมรับ
แต่ฉันรู้เรื่องหนึ่งแน่ ๆ เขาไม่ได้แต่งเพลงนี้เพื่อทำให้ฉันประทับใจ เขาแต่งเหมือนกับว่าฉันเคยร้องมันไว้ในหัวเขาแล้ว
และไม่รู้ทำไม… แค่นั้น มันก็ยากจะมองข้ามกว่าคำชมไหน ๆ ที่เคยได้
Sponsored Ads
———————
เสียงที่ส่งกลับมา
ไม่มีหัวข้ออีเมล
แค่ชื่ออีเมลแปลก ๆ ที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ฉันรู้ว่าเป็นใคร
มีไฟล์แนบหนึ่งไฟล์:
TOTB_rough1.wav
ไม่มีข้อความ ไม่มีคอมเมนต์ ไม่มีอีโมจิ ไม่มีคำว่า “ลองฟังดูนะ” แบบที่ฉันเคยเขียนไป
มีแค่ไฟล์นั้น
ฉันกดเล่น
มีเสียงห้องเบา ๆ ตอนต้น เสียงฮัมจาง ๆ เสียงไมค์กระแทกเบา ๆ
แล้วก็
🎶 “กาลครั้งหนึ่งในดินแดนแสนไกล มีอาณาจักรของกระต่ายที่อุดมสมบูรณ์
ไร้ซึ่งอันตราย มีกำแพงรายล้อมสูงใหญ่ และเจ้ากระต่ายตัวน้อยตัวหนึ่งมองขึ้นไป มันตั้งคำถามและได้แต่สงสัย ว่าข้างนอกนั้นมันมีอะไร ทำไมถึงไม่มีใครกล้าข้ามไป” 🎶
เสียงของเธอไม่ได้ถูกขัดเกลา ไม่มีรีเวิร์บ ไม่มีเสียงซ้อน มีแค่แทร็กเดียว แต่มันแน่น ไม่สมบูรณ์แบบ แต่มีชีวิตชีวา แล้วท่อนก่อนท่อนฮุกก็มาถึง
🎶 “Ooh, กำแพงนั้นสูงเกินพรรณนา Ooh, เจ้าอย่าคิดท้าทายดวงชะตา” 🎶
เธอไม่ได้พยายามทำให้เสียงหวาน เธอร้องเหมือนคนที่กำลังปีนขึ้นไป และไม่คิดจะหยุด ไม่มีท่อนบริดจ์ ไม่มีท่อนสอง วนอีกครั้ง ไฟล์ตัดจบทันทีหลังจาก
🎶 “They call me dreamer สักวันจะไปให้ถึงฝัน Dreamer” 🎶
แล้วก็เงียบ
ฉันเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ไม่ขยับ ลาเต้เงยหน้าจากขอบหน้าต่าง หูสั่นเหมือนเขาก็ได้ยินเหมือนกัน
ฉันไม่พูดอะไร เพราะไม่มีอะไรต้องพูดอีกแล้ว เธอพูดไปหมดแล้ว ด้วยคำของฉัน ในเสียงของเธอ ซึ่งแปลว่า คำเหล่านั้น… ไม่ใช่ของฉันอีกต่อไปแล้ว
Sponsored Ads
———————
Transfer Slip
แบบฟอร์มเป็นแบบมาตรฐาน
ใบโอนเงิน #0414-PJM
การจ่ายสำหรับ: เดโมเมโลดี้ + เนื้อเพลง – เจ้ากระต่ายน้อย
จำนวนเงิน: ฿15,000
ผู้รับเงิน: ธนากร สิริพงศ์ชัย
วิธีชำระ: โอนผ่านบัญชีธนาคาร
สถานะ: ดำเนินการแล้ว
เขาตรวจสอบเลขบัญชีอีกครั้ง ไม่ใช่เพราะไม่ไว้ใจระบบ แต่เพราะระบบนี้ไม่เคยถูกออกแบบมาเพื่อให้รางวัลกับคนเงียบ
เขาคลิก ส่ง
หน้าจอกะพริบหนึ่งครั้ง แล้วอัปเดตเป็น: สำเร็จ ไม่มีพลุ ไม่มีแบนเนอร์ มีแค่การยืนยันที่เรียบง่าย เหมือนกับตัวเพลงนั้นเอง
ประตูด้านหลังเขาเปิดออก เขาไม่หันไป
“เธอร้องเรียบร้อยแล้วเหรอ?” เขาถาม
ไม่มีคำตอบ มีแค่เสียงฝีเท้า
ไอรีมายืนข้างโต๊ะ กอดอก ไม่มีเมคอัพ ไม่มีแจ็กเก็ต มีแค่ตัวตนแบบที่ไม่ต้องให้ใครบอกว่าเธอคือใคร
“เธอไม่ได้ร้องมากเกินไป” เขาคิด เธอไม่ได้ไล่เสียงสูง ไม่ได้พึ่งอารมณ์ดราม่า เธอแค่… พูดคำเหล่านั้นออกมา
แบบเดียวกับที่เพลงถูกเขียนไว้
“เธอจะเอาเพลงนี้ใช่ไหม?” เขาถาม ทั้งที่รู้อยู่แล้ว
“เปล่า” เธอตอบ “เพลงมันเลือกฉันก่อน”
เขายิ้มออกมาเล็กน้อย เขาสั่งพิมพ์ใบยืนยัน พับเก็บ และใส่ลงในแฟ้มที่มีป้ายชื่อว่า:
2021Q1 – ศิลปิน: ไอรี – โปรเจกต์: เจ้ากระต่ายน้อย
จากนั้นเขาก็เอนตัวพิงพนักเก้าอี้ เขาไม่ได้โทรหา “กรณ์” ไม่จำเป็นต้องโทร เพราะบางคน ไม่จำเป็นต้องรับสาย ในเมื่อเขาเขียนเพลงนั้นมา เพื่อให้คนอื่นพูดแทนเขาอยู่แล้ว
Sponsored Ads
