ความปรารถนาสองในสามข้อนั้นยากมาก แต่ความปรารถนาที่เหลือนั้นมันก็เข้ากับการคาดเดาของเชดเกี่ยวกับ “สาวไม้ขีดไฟ” ในวันนี้ ในความเป็นจริงเมื่อนึกถึงชื่อของเทพเจ้าองค์นี้ที่ร่วงหล่นในปี 1068 ยุคที่ห้า มันยากที่จะไม่นึกถึงเทพนิยาย
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เชดก็มองไปที่เจ้าของร้านขายของเล่น ชายหนุ่มสวมหมวกตัวตลกกำลังมองมาที่เขา
“มีเวลาไม่มากนักในวันนี้ เพื่อเติมเต็มความปรารถนา ให้ฉันลองเล่าเรื่องเทพนิยาย ความปรารถนาที่จะเติบโตและแข็งแกร่ง จะมาอีกครั้งในครั้งต่อไป”
“แน่นอน จากนี้ไปจนกว่าคุณจะจากไป พวกเขาสามารถเข้าใจภาษาที่คุณใช้ได้ชั่วคราว “
เทวทูตเดินออกมาจากด้านหลังเคาน์เตอร์ ตบมือ และเก้าอี้สูงห้าตัวก็ปรากฏขึ้นในพื้นที่โล่งหน้าเคาน์เตอร์ ชายทั้งสองจึงนั่งลง และเด็กทั้งสามปีนขึ้นไปบนเก้าอี้อย่างมีความสุขและนั่งอย่างเชื่อฟังโดยเอามือวางไว้บนเข่า
ด้วยรูปลักษณ์ที่เรียบร้อยนี้ทำให้เชดนึกถึงหุ่นเชิดที่ถูกจัดการด้วยเหตุผลบางอย่าง แม้ว่าเทพเจ้าจะไม่มีเจตนาร้ายต่อมนุษย์ แต่มนุษย์ก็ยังไม่สามารถติดต่อกับเทพเจ้าได้เป็นเวลานาน
Sponsored Ads
[mycred_sell_this]
ทุกคนมองเชดด้วยสายตาคาดหวัง เชดกระแอมในลำคอหลังจากสะสางความคิด เขารู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร
“โอ้ เด็กๆ ฉันจะเล่าเรื่องเก่าๆ ให้คุณฟังตอนนี้ ไม่สามารถยืนยันได้ว่าเรื่องราวนี้เกิดขึ้นในยุคใดโดยเฉพาะ แต่มันเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน “
เด็กทั้งสามคนมองเชดด้วยดวงตาที่สดใส แม้แต่เด็กผู้หญิงที่ดูเป็นผู้ใหญ่ที่สุดก็ยังถูกดึงดูดด้วยคำพูดที่เปิดเรื่องเช่นนี้
“มันเป็นฤดูหนาวที่หนาวเย็น และเกล็ดหิมะก็เหมือนกับมีด มันเหมือนขนห่านที่ตกลงมาจากท้องฟ้า และมันเป็นถนนที่มีแสงสลัว … “
เทวทูตโบกมือข้างหลังเขา และแสงสว่างในร้านขายของเล่นก็หรี่ลงทันที ความมืดล้อมรอบคนทั้งห้าที่นั่งอยู่ด้วยกัน และเกล็ดหิมะตกลงมาจากท้องฟ้า ภายใต้แสงจันทร์ที่สลัว บริเวณโดยรอบกลายเป็นถนนที่ทรุดโทรมและหนาวเย็น
เชดเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย มีเพียงพระจันทร์สีเงินอยู่เหนือหัวของเขา และไม่มีร่องรอยของพระจันทร์สีเหลืองหรือพระจันทร์สีแดงเลย
เชดครุ่นคิดอยู่ในใจ แต่เรื่องราวก็ไม่ได้หยุดลง นอกจากนี้ เมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมโดยรอบ เขาสงสัยว่าคำกล่าวของ [เทพเจ้าแห่งความไร้เดียงสา] ว่า “ไม่มีอำนาจ” นั้นเป็นเรื่องจริงหรือเท็จ แต่ชายหนุ่มก็ยิ้มให้เขาและขอให้เชดเล่าต่อ
Sponsored Ads
“เด็กหญิงเท้าเปล่าและสวมเพียงรองเท้าแตะ ที่เท้าของเธอมีช้ำสีม่วงจากความหนาวเย็น และมีรอยปะมากมายบนเสื้อผ้าของเธอจนไม่สามารถนับได้ เธอพันผมสีทองของเธอด้วยผ้าพันคอเก่าๆ หดตัวลงและเดินไปตามถนนโดยถือตะกร้าใบเล็กๆ ”
เด็กทั้งสามมองไปรอบๆ และเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินช้าๆ ท่ามกลางหิมะ พวกเขาอุทาน “โอ้~” พร้อมกัน เชดหยุดชั่วคราว เขาลังเลและพูดต่อ
“เธอเหนื่อยมาก หิวมาก และหนาวมาก แต่เธอต้องขายไม้ขีดไฟในตะกร้า เมื่อถึงเวลานั้นพ่อของเธอจึงอนุญาตให้เธอกลับบ้าน เด็กสาวหยุดอยู่หน้าหน้าต่างที่สว่างไสวและมองไปยังห้องโถงอันวิจิตรงดงามภายในหน้าต่างบานนั้น ตอนนี้… เป็นเทศกาลแล้ว ภายในหน้าต่างเป็นร้านอาหารที่มีชีวิตชีวา ใต้ต้นไม้ประดับ มีไก่ย่างหอมกรุ่นวางอยู่บนโต๊ะ “
ทันใดนั้นถนนที่ทรุดโทรมรอบๆ เด็กสาวก็สว่างขึ้น และหน้าต่างก็แสดงให้เธอเห็นถึงชีวิตของคนรวย มือของเด็กสาวเปลี่ยนเป็นสีม่วงจากความหนาวเย็น เธอถือตะกร้าและหยุดอยู่หน้าหน้าต่างและมองเข้าไปในหน้าต่างด้วยดวงตาที่สดใส มีความประหลาดใจบนใบหน้าของเด็กๆ แต่เชดนั้นไม่มีความสุขเล็กน้อย
“เธอหนาวมากจนต้องซุกตัวพิงกำแพง หิมะตกหนักขึ้นเรื่อย ๆ เด็กผู้หญิงหยิบกล่องไม้ขีดออกจากตะกร้าหยิบออกมาหนึ่งก้านแล้วจุดไว้ต่อหน้าเธอ พยายามทำให้ตัวเองอบอุ่น ในเปลวไฟ เธอเห็นเตาผิงอันอบอุ่น แต่เธอเพิ่งยืดเท้าออกไป ไม้ขีดดับลง และในมือของเธอมีเพียงก้านไม้ขีดที่ถูกไฟไหม้เท่านั้น “
เด็กสาวจุดไม้ขีดไฟริมถนน มองไปที่ไฟ แล้วไฟก็ดับลง คราวนี้เทวทูตไม่ได้แสดงภาพลวงตาที่เชดที่บรรยายไว้ สิ่งที่พวกเขาเห็นเป็นเพียงความจริงอันเหน็บหนาว “เธอจุดไม้ขีดอีกก้านหนึ่ง และห่านย่างตัวหนึ่งก็กระโดดออกมาจากจานแล้วเดินไปหาเธอโดยมีมีดและส้อมติดอยู่ในหลังของมัน แต่ไม้ขีดไฟก็ดับอีกครั้ง และมีเพียงกองหิมะน้ำแข็งอยู่ตรงหน้าเธอ “
Sponsored Ads
เด็กๆ ตั้งใจฟังเรื่องราวของเชด มีเพียงเด็กผู้ชายที่ถามถึง “เรื่องราว” เท่านั้นที่มองมาที่เขา ส่วนเด็กหญิงและเด็กชายที่มีอายุมากกว่า จ้องมองภาพนิมิตที่สร้างขึ้นโดยเทวทูต
“เธอจึงจุดไม้ขีดเป็นก้านที่สาม และคราวนี้เธอนั่งอยู่ใต้ต้นไม้สวยงามพร้อมกล่องของขวัญวางอยู่ใต้ต้นไม้”
เทวทูตเลิกคิ้วขึ้นทันที แต่ไม่ได้พูดอะไร
“เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เอื้อมมือไปที่กล่องสีแดงที่อยู่ใกล้เธอที่สุด แต่ไม้ขีดไฟก็ดับลงอีกครั้ง เธอจึงจุดไม้ขีดไฟเป็นก้านที่สี่ คราวนี้คุณยายผู้เป็นที่รักของเธอปรากฏตัวท่ามกลางแสงไฟ คุณยายผู้อ่อนโยนและเปี่ยมด้วยความรัก เธอไม่อยากให้ยายของเธอจากไป เธอจึงรีบจุดไม้ขีดไฟทั้งหมดของเธอ”
เด็กๆ เห็นเด็กสาวจุดไม้ขีดไฟ แต่คราวนี้ ส่วนของ “ภาพลวงตา” ที่เชดอธิบายก็ปรากฏขึ้นเช่นกัน แต่นั่นไม่ใช่คุณยายที่รักอย่างที่เชดบรรยาย สิ่งที่ปรากฏบนถนนในคืนที่หิมะตกคือร่างสูงสวมเสื้อคลุมสีดำและถือเคียว เมื่อพิจารณาจากวัฒนธรรมประเพณีของโลกนี้ สิ่งนี้แสดงถึงความตาย
คำพูดของเชดช้าลง และเขาก็มองไปที่เทพเจ้าโบราณ [เทพเจ้าแห่งความไร้เดียงสา] อย่างสงสัย ซึ่ง คนหลังส่ายหัวของเขา
เวลากำลังจะหมดลง ดังนั้นเชดจึงสรุปเรื่องราว
“ท่ามกลางแสงจากไม้ขีดไฟ คุณยายอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน และพวกเขาก็บินจากไปด้วยความยินดี บินสูงขึ้นไปเรื่อยๆ บินไปยังสถานที่ที่ไม่มีความหนาวเย็น ความหิวโหย หรือความเจ็บปวด “
ร่างในชุดคลุมสีดำเอื้อมมือออกไปจับมือของเด็กสาว เชดมองดูฉากนี้และลดโทนเสียงของเขาลงโดยไม่รู้ตัว
“เช้าวันรุ่งขึ้น พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว และส่องแสงลงบนร่างเล็กๆ ของเธอ “
เงาลอยออกมาจากร่างของเด็กสาว จับมือของชายในชุดคลุมสีดำ และภาพลวงตาของถนนหายไปพร้อมกัน
Sponsored Ads
ร้านขายของเล่นที่อบอุ่นและสดใสกลับมาหาทั้งห้าคนอีกครั้ง และเด็กๆ ก็ยังคงจมอยู่กับเรื่องราวนี้ เชดมองไปที่เทพเจ้าโบราณที่ปรบมือ
“เป็นเรื่องราวที่ดีแม้ตอนจบจะไม่ค่อยมีความสุขนัก แต่สำหรับเด็ก เรื่องราวแบบนี้ดีที่สุด “
เด็กชายที่ถามเชดถึงเรื่องราวก็มองมาที่เขาเช่นกัน เขากอดตุ๊กตาหมี และพูดอย่างขี้อาย
“ท่านครับ นี่เป็นเรื่องราวที่ดีจริงๆ เรื่องนี้มีชื่อมั้ยครับ? “
“สาวไม้ขีดไฟ”
หลังจากพูดชื่อของเทพนิยาย เชดลังเลอยู่ครู่หนึ่งและถามคำถาม
“แล้วคุณชื่ออะไร?”
“ท่านครับ ผมชื่อปาร์คเกอร์ ไชลด์”
เชดพยักหน้าและจำชื่อเอาไว้ เทวทูตกลับมาด้านหลังเคาน์เตอร์แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม
“เด็กๆ คุณเข้าใจอะไรจากเรื่องนี้บ้าง?”
“พลัง! คุณต้องมีพลังที่จะควบคุมโชคชะตาของคุณเอง!”
เด็กหญิงนั่งบนเก้าอี้สูงแล้วพูดด้วยเสียงดัง
“โตขึ้น! ไม่มีอะไรที่เด็กทำไม่ได้!”
เด็กชายถือมีดของเล่นพูด
“เรื่องราวครับ เรื่องราวไม่จำเป็นต้องมีความหมาย เรื่องราวไม่จำเป็นต้องพร่ำสอน เพียงแต่ต้องหยั่งรากลึกในหัวใจของผู้คน “
เด็กชายคนเล็กมองดูเทวทูตซึ่งยิ้มแล้วส่ายหัว
“ใช่ เธอถูก ลูกของฉัน คุณจะกลายเป็นนักเขียนเทพนิยายที่ยอดเยี่ยมอย่างแน่นอน นี่คือพรของฉันที่มีต่อคุณ “
[/mycred_sell_this]
