114- นักเขียนเทพนิยาย

ทันทีที่เทพเจ้าโบราณพูดจบ เฉพาะในขอบเขตการมองเห็นของเชดเท่านั้น เกือบจะถึงช่วงเวลาหนึ่งแล้ว เขาเห็นแสงสีทองโอบล้อมเด็กชายไชลด์

“พร? นี่คือ…”

[ใช่ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเรื่องราวนี้จึงสามารถแพร่กระจายไปยังยุคสมัยของคุณได้ และด้วยเหตุนี้มันจึงมีพลัง]

จากนั้นเทวทูตก็มองดูเชดอีกครั้ง

“แล้วคุณเข้าใจอะไรล่ะ?”

จากนั้นเชดก็ตระหนักได้ว่าเทวทูตก็มองว่าเขาเป็น “เด็ก” เช่นกัน คำถามเมื่อกี้นี้ถูกถามกับคนสี่คน

“ฉันเหรอ? ใช่ ฉันเข้าใจ…”

การชื่นชมเรื่องราวและความเข้าใจในการอ่านแบบนี้เป็นสิ่งที่เชดคุ้นเคยเป็นอย่างดี เขามีหลายเรื่องจะพูด แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องที่ซับซ้อนของผู้ใหญ่เลย นี่คือเรื่องราวของเด็กๆ ที่มีเทพเจ้าโบราณอยู่เบื้องหน้าพวกเขา [เทพเจ้าแห่งความไร้เดียงสา]

เชดจึงให้คำตอบที่โดนใจเขามากที่สุดนี่คือความคิดที่แท้จริงของเขาหลังจากได้ยินเรื่องราวนี้จากทั้งสองโลก

Sponsored Ads