แม้จะรีบวิ่งลงไปชั้นล่างทันที แต่เชดก็ยังคงช้าไปหนึ่งก้าว
เมื่อเขามาถึงชั้นล่าง เขาเห็นมิสบาสก์ถูกคนสวมถุงมือขาวลากเข้าไปในระเบียงด้านข้างด้วยสีหน้าไม่เต็มใจ
Sponsored Ads
แม้ว่าสุภาพสตรีจะสวมถุงมือในงานเลี้ยง แต่โดยทั่วไปมักเป็นถุงมือลูกไม้ที่มีลวดลายและงานฝีมือซับซ้อน ส่วนถุงมือขาวธรรมดามักเป็นของผู้ชาย
“มิสบาสก์กำลังมีปัญหาหรือ?”
เชดขมวดคิ้วและรีบตามไปทันที แน่นอนว่าก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในระเบียงนั้น เขาได้สอบถามพนักงานเสิร์ฟในห้องจัดเลี้ยงก่อนว่าด้านนั้นใช้ทำอะไร
“คุณครับ ทางนั้นไปห้องครัว และมีห้องพักสำหรับพ่อครัวด้วย”
พ่อครัวที่ทำอาหารและเตรียมของว่างและเครื่องดื่มสำหรับงานเลี้ยงระดับนี้ก็สมควรได้รับห้องพักโดยเฉพาะ
เชดพยักหน้าและเดินเข้าไปในระเบียง แม้ว่าโดยทั่วไปแขกจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปใน “พื้นที่สำหรับพนักงาน” แบบนี้ แต่เชดก็ไม่ใช่แขกทั่วไป
งานเลี้ยงกำลังดำเนินไปครึ่งทาง ห้องครัวยังคงยุ่ง และนี่ไม่ใช่ระเบียงที่รถเข็นอาหารผ่าน ดังนั้นจึงไม่มีใครอยู่ในระเบียง มีเพียงเสียงผู้ชายและผู้หญิงที่กำลังพูดคุยเกี่ยวกับอาหารในวันนี้ดังแว่วมาจากมุมสุดระเบียง
Sponsored Ads
เนื่องจากตำแหน่งและการจัดวาง ระเบียงตรงหน้ามีห้องอยู่เพียงด้านเดียว อีกด้านเป็นผนังที่แขวนภาพวาด และเนื่องจากไม่มีเสียงวุ่นวายดังมาจากมุม แสดงว่าคนที่ลากมิสบาสก์มาที่นี่ไม่ได้พาเธอออกไปจากระเบียงนี้
‘มีห้องทั้งหมดห้าห้อง…คุณหามิสบาสก์เจอไหม?’
[ความรู้สึกของฉันใช้ได้ผลเฉพาะในระยะใกล้เท่านั้น ไม่ แม้ว่าคุณจะแนบหูกับประตูก็ไม่ได้ผล เว้นแต่ว่าอีกฝ่ายจะแนบตัวกับประตูด้วย]
แม้ว่าตอนนี้จะไม่ได้ยินเสียงต่อสู้ หรือร่องรอยชัดเจนของการใช้เวทมนตร์ แต่เชดก็ยังกังวลเกี่ยวกับหญิงสาวที่ดูไม่ค่อยเป็นผู้ใหญ่คนนั้น
เขาลังเลอยู่หน้าประตูครู่หนึ่ง กำลังจะเคาะประตูเพื่อลองดู เมื่อเสียงผู้หญิงในหูให้คำแนะนำ
[มีร่องรอยขององค์ประกอบเสียงกระซิบหลังประตูบานที่สาม เกือบจะอยู่ติดประตูเลย]
‘คุณไม่ได้บอกหรอกเหรอว่า ฉันต้องเห็นเศษซากก่อน คุณถึงจะสัมผัสได้ถึงองค์ประกอบเสียงกระซิบได้?’
เชดคิดพลางเขย่งเท้าเดินอย่างรวดเร็วไปยังประตูบานที่สาม
[ครั้งนี้ต่างออกไป เศษซากชิ้นนี้พิเศษมาก คุณอาจเข้าใจได้ว่ามันกำลังแพร่พลังงานด้วยตัวเอง]
‘เข้าใจแล้ว’
Sponsored Ads
การเคลื่อนไหวทั้งหมดนี้พยายามทำให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ จากนั้นเขย่งเท้าไปที่หน้าประตู ไม่ได้ยินเสียงจากด้านใน ดังนั้นเขาจึงนับในใจสามครั้ง ย่อตัวลงเล็กน้อย ออกแรงที่ขา กลั้นหายใจแล้วพุ่งเข้าชนประตูอย่างแรง
เสียงชนประตูถูกกลบด้วยเสียงอึกทึกจากห้องจัดเลี้ยง เชดพุ่งเข้าไปหลังประตู ไม่รู้สึกว่าประตูชนใคร จึงกลิ้งตัวอย่างคล่องแคล่วเข้าไปในห้อง
แต่เขาไม่ได้เจอการโจมตี กลับได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งหนีไปทางห้องนอนของห้องชุดนี้
“จะหนีเหรอ? นี่ต้องไม่ใช่คนดีแน่ๆ คนดีทำไมต้องหนีด้วยล่ะ?”
[อาจเป็นเพราะคุณไม่เหมือนคนดีก็ได้นะ]
‘อย่ามารบกวนฉัน’
มิสบาสก์คงถูกจับตัวไป และเสียงฝีเท้าไม่ได้สับสนวุ่นวาย แสดงว่าอีกฝ่ายมีแค่คนเดียว ในสถานการณ์แบบนี้ที่อีกฝ่ายหนี ชัดเจนว่าอีกฝ่ายไม่แข็งแกร่ง หรือกังวลว่ามิสบาสก์และผู้บุกรุกจะร่วมมือกันโจมตี
เขาตรวจสอบเข็มกลัดรูปดวงอาทิตย์ที่ใช้ครั้งเดียวในกระเป๋า จากนั้นถือปืนในมือขวา – ปืนปกติ มือซ้ายเรืองแสงแห่งจันทราเงิน
‘ยังคงเป็นแค่นักเวทวงแหวนระดับต่ำเท่านั้น’
เขาคิดแบบนั้นขณะที่วิ่งไล่เข้าไปในห้อง เตะประตูห้องนอนที่ถูกปิดอยู่เปิดออก แล้วก็เห็นผ้าห่มพุ่งมาทางเขาเหมือนกำแพงแข็ง
Sponsored Ads
“นี่มันท่าอะไรกัน?”
เชดกังวลว่าอาจเป็นกับดัก เขาจึงใช้แสงแห่งจันทราเงินในมือฉีกผ้าห่มตรงหน้า ชี้ปากกระบอกปืนไปข้างหน้า คอยระวังพร้อมใช้แสงแห่งจันทราเงินฉีกศัตรูได้ทุกเมื่อ แต่พอก้าวไปข้างหน้าก็พบว่าตัวเองเหยียบผ้าปูที่นอนอยู่ ยังไม่ทันที่เชดจะทำอะไร ผ้าปูที่นอนก็ถูกแรงที่มองไม่เห็นกระชากอย่างรวดเร็ว ทำให้เขาเสียหลักล้มลงกับพื้น
ผ้าปูที่นอนพันรอบตัวเขาอย่างรวดเร็ว แต่เขาใช้แสงในมือตัดมันเบาๆ ผ้าก็กลายเป็นเศษผ้า ควันแผ่กระจายในห้องอย่างรวดเร็ว อีกฝ่ายคงไม่อยากให้เชดเห็นหน้า
‘องค์ประกอบเสียงกระซิบอยู่ทิศไหน?’
[ตรงหน้าคุณ]
ขณะลุกขึ้น เขากลับเห็นเตียงในห้องนอนลอยขึ้นมา ดูเหมือนจะทับเขาให้แบน
‘อย่าให้เขาหนีออกไป’
ยืนยันว่าไม่มีลมในห้อง มองผ่านหมอกหนาเห็นผ้าม่านหนาปิดหน้าต่างอยู่ เชดไม่สนใจเตียงที่กำลังกดทับตัวเอง แต่ยื่นนิ้วออกไป ปล่อยให้แสงแห่งจันทราเงินเบ่งบานที่ปลายนิ้ว
[คุณต้องการ…]
“แสงแห่งจันทราเงิน!”
ในชั่วขณะต่อมา ราวกับว่าดวงอาทิตย์สีเงินระเบิดขึ้นในห้อง แสงสว่างวาบจนทำให้เชดผู้ใช้ศาสตร์เวทเองยังรู้สึกไม่สบายตาอย่างรุนแรง
Sponsored Ads
เตียงไม้ที่ลอยมาถูกแสงแห่งจันทราเงินผ่าออกเป็นสองท่อน เชดเตะไม้ที่แยกออกจากกัน รักษาความสว่างของแสงไว้ในห้อง มองเห็นเงาสองร่างกำลังพยายามหนีออกทางหน้าต่าง
‘ทำไมเป็นผู้หญิงทั้งสองคน? อืม? มิสบาสก์หนีอะไร?’
เชดวิ่งเข้าไปพร้อมถือปืนทั้งสองมือ ในขณะที่แสงที่ปลายนิ้วยังไม่จางหาย ก็จ่อปืนไว้ที่หลังของผู้หญิงทั้งสองคนทั้งซ้ายและขวา
“อย่าขยับ ใครขยับยิงคนนั้น!”
แสงจันทร์ที่ปลายนิ้วดับสนิท ห้องดูเหมือนถูกอบไอน้ำจนแห้งผิดปกติ ทุกสิ่งในห้องยังคงมีรัศมีของแสงจันทร์ ภาพที่ศักดิ์สิทธิ์มากจนอาจกล่าวได้ว่านี่คือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีใครรู้จัก
ร่างของมิสบาสก์ทางซ้ายสลายไปเหมือนฟองสบู่ พร้อมกับเสียงฟ้าร้องดังสนั่นจากด้านหลัง
ข้อมือของเชดเจ็บ มือขวาทิ้งปืนโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เชดไม่หยิบมันขึ้นมา แต่มองดูนางสาวอาณัติในชุดราตรีทางขวาด้วยความประหลาดใจ
“คุณเหรอ?”
มิสอานาตได้ยินเสียงคุ้นหู วางมีดทองคำในมือลง หันมามองเชดด้วยดวงตาสีม่วงอย่างประหลาดใจ
“คุณนี่เอง!”
ด้านหลังเชด มิสบาสก์ที่กำลังจะใช้ปืนแสงอาทิตย์แทงทะลุหัวเขาก็หยุดชะงัก แม้ดวงตาของเธอจะบาดเจ็บ แต่หูยังใช้งานได้ดี เธอถามด้วยความประหลาดใจเช่นกัน
“เป็นคุณหรือ?”
ทั้งสามคนยืนตะลึงอยู่ตรงนั้น บรรยากาศดูอึดอัดไปชั่วขณะ
Sponsored Ads
เชดผู้มีดวงตาปกติและมิสอานาตมองหน้ากัน เชดรู้สึกประหลาดใจที่ดวงตาของมิสอานาตไม่ได้รับบาดเจ็บ
การพบกันในสถานการณ์เช่นนี้ไม่ได้อยู่ในแผน แต่ตอนนี้ก็ชัดเจนว่าไม่สามารถจากไปได้ นักสืบหนุ่มและหมอดูต่างอยากถามอีกฝ่ายด้วยสายตาว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น
“มิสบาสก์รู้จักมิสอานาตด้วยหรือ?”
ก่อนที่มิสบาสก์จะทันรู้ตัวว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เชดรีบถามขึ้นมาก่อน น้ำเสียงราวกับว่าเขาถูกหลอก
“ทำไมไม่เคยบอกฉันมาก่อน?”
มิสอานาตมองเขาอย่างประหลาดใจ ไม่คิดว่าเชดจะถามแบบนี้
ส่วนมิสบาสก์ก็พูดติดอ่าง
“ใช่ค่ะ รู้จัก… เดี๋ยวก่อน…”
เธอก็รู้สึกตัว
“ไม่ถูกนะ ทำไมฉันต้องถูกคุณซักถาม? คุณนักสืบ คุณก็รู้จักมิสอานาตด้วยหรือ? พูดถึงเรื่องนี้ นั่นหมายความว่า…”
แม้ว่าดวงตาของมิสบาสก์จะได้รับบาดเจ็บชั่วคราว แต่สมองของเธอไม่ได้บาดเจ็บ
“เดี๋ยวก่อน พวกคุณสองคนรู้จักกันได้ยังไง? ไม่ถูกต้อง มีบางอย่างไม่ถูกต้อง! คุณนักสืบ คุณพูดมาสิ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
Sponsored Ads
