72- ปืนลูกโม่โบราณ

“ใช่ เป็นผู้ชายจริงๆ”

ขณะที่พูด นักบวชออกุสตุสก็แสดงท่าทางกระอักกระอ่วนเช่นกัน

“นักเวทวงแหวนหกวงแหวน ชื่อเดิมของเขาคือ แจ็ค ดีน เพศชาย ตามข่าวกรอง แหวนที่สามารถแปลงเพศได้นั้นมาจาก [โรงเรียนวิญญาณโลหิต] ที่คุณพูดถึง พวกเขามีความเก่งกาจในด้านศาสตร์แห่งเลือดเนื้อและมีเศษซากมากมาย ให้ตายเถอะ คนบ้าพวกนั้นไปโลกใหม่หมดแล้ว และพวกเขายังไม่ลืมที่จะสร้างปัญหาให้กับพวกเรา “

ศาสตราจารย์ของวิทยาลัยเซนต์บาร์เรนส์ เคยกล่าวไว้ว่าองค์กรโบราณ [โรงเรียนวิญญาณโลหิต] ถูกตามล่าโดยโบสถ์ออร์โธดอกซ์ทั้งห้า

“ทางศาสนจักรทราบข่าวมานานแล้วว่าเขาแอบเข้าไปในเมืองโทเบสก์ และก่อนหน้านี้สงสัยว่าเขาจะซ่อนตัวอยู่ในสโมสรลาร์ค นั่นคือที่คุณกล่าวถึง เป็นเพียงว่าฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะสามารถเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาของเขาได้อย่างสมบูรณ์ ดังนั้นคริสตจักรจึงไม่สามารถหาเขาเจอได้ ส่วนเขาและมิสเตอร์ลอว์เรนซ์นั้นไม่ชัดเจนว่าถูกบิดเบือนเนื่องจากอิทธิพลของแหวน [เศษซาก] หรือไม่ หรือเหตุผลอื่นๆ “

“เศษซากยังสามารถบิดเบือน…โน้มน้าว?”

เชดถาม และนักบวชชราแสดงสีหน้าเสียใจ

Sponsored Ads

[mycred_sell_this]

“เศษซากอาจบิดเบือนลักษณะและความคิดของมนุษย์ ขึ้นอยู่กับการทำงานของเศษซาดเอง ตัวอย่างเช่น หากเศษซากทำให้เกิด เอาอุจจาระมาทำอาหาร ก็เป็นไปได้… ลืมมันไปเถอะ ฉันไม่สามารถแม้แต่จะพูดเพื่อตัวเอง “

เขาและเชดปรับสีหน้าเข้าหากัน จากนั้นบาทหลวงก็เตือนนักสืบ

“เนื่องจากมาดามลา โซยาและทีมของคริสตจักรออร์โธดอกซ์ปรากฏตัวขึ้น คืนนี้อาจเป็นเวลาที่ศาสนจักรจะดำเนินการจับกุม คุณไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันอันตรายมาก “

“แต่หมอคงไม่รู้ว่าทีมนักเวทวงแหวนของโบสถ์ปรากฏตัวแล้ว เราควรบอกเขาไหม”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ทางเดินในสวนที่หันหน้าเข้าหารูปปั้นนั้นมีเสียงการพูดคุยกันและเสียงหัวเราะของเด็กสาว นักบวชชราและนักสืบหนุ่มรีบเดินไปทางด้านหลังรูปปั้นทันที

“เป็นไปได้ว่าบิลไม่รู้”

นักบวชออกัสตัสครุ่นคิด จากนั้นมองไปที่เชด

“ฉันเห็นลูอิสเมื่อกี้ ฉันคิดว่าเธอเหมือนฉันได้รับเชิญโดยบังเอิญ สันนิษฐานว่าน่าจะช่วยหมอ เนื่องจากมาดามลา โซยาเข้ามาในคฤหาสน์ของเลควิวแล้ว เธอควรอยู่ห่างๆ และไปที่ลานด้านหน้า ตามหาลูอิสและบอกเธอถึงสถานการณ์ปัจจุบัน ฉันจะไปที่คฤหาสน์เพื่อหาหมอ เนื่องจากมองไม่เห็นเขาในสวน เขาควรจะเข้าไปข้างในแล้วและพร้อมที่จะทำอะไรบางอย่าง “

“ได้ ไม่มีปัญหา”

เชดพยักหน้าอย่างจริงจัง บาทหลวงออกัสตัสถามอีกครั้ง

“คุณมี [เศษซาก] และวัสดุการร่ายเวทย์ไหม?”

“มี”

เชดตบกระเป๋าของเขา

Sponsored Ads

“นั่นดี แต่ไม่ใช่ทางเลือกสุดท้าย อย่าใช้พลังของนักเวทวงแหวนต่อหน้าคนธรรมดาทั่วไป นักสืบแฮมิลตัน ระวังตัวด้วย “

“บาทหลวงออกัสตัส คุณต้องให้ความสำคัญกับเรื่องความปลอดภัยด้วย ถ้าพูดถึงเรื่องนี้ โชคของฉันดูเหมือนจะดีมากในค่ำคืนนี้”

เชดอยากได้แรงบันดาลใจจากชายชรา แต่เห็นได้ชัดว่าบาทหลวงออกัสตัสไม่เข้าใจว่าโชคของเชดนั้นดีเพียงใด

“ของขวัญแห่งโชคชะตามีราคา นักสืบ นักเวทวงแหวนไม่สามารถพึ่งพาโชคได้”

ทั้งสองจึงแยกทางกัน เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าเรื่องนี้คืบหน้าไปถึงไหนแล้ว พวกเขาทั้งหมดต่างรีบร้อน

หลังจากที่เชดเดินออกจากเขาวงกตในสวน เขาก็หันกลับไปจนสุดทางเดินและเดินตามเงาของคฤหาสน์ไปที่ลานหน้าคฤหาสน์ ก่อนที่เขาจะมีเวลามองไปรอบๆ ทันใดนั้น เขาก็ถูกชายขี้เมาร่างกำยำข้างๆ เขาคว้าตัวไว้

“ฉันเห็นคุณแล้ว! บอกพวกเขาว่าฉันเป็นคนหลบหนีหรือไม่? “

ชายวัยกลางคนที่มีกล้ามเนื้อกำยำเพราะแอลกอฮอล์บังคับให้เชดไปที่โต๊ะยาว ภายใต้แสงไฟเชดเห็นว่าคนที่เมาคือกัปตันเลดส์ ครั้งล่าสุดที่เราพบกันที่สโมสรดาวกางเขนใต้นำโชค เขาถูกคนรอบข้างหัวเราะเยาะในข้อหา “พยายามฆ่าตัวตายด้วยการยิงปืน 8 นัดที่ศีรษะเพื่อแสดงความภักดีต่อกษัตริย์”

ครั้งนี้สถานการณ์ดูคล้ายกัน กัปตันขี้เมาจำเชดได้ และมีแนวโน้มว่าเขาเพิ่งถูกคนลากเขาเข้าไปในฝูงชนด้วยความงุนงง

Sponsored Ads

“เลดส์ สถานการณ์ของนายไร้สาระมากพอแล้ว นายยังต้องการที่จะเสียหน้าในงานเลี้ยงอีกเหรอ? “

เพื่อนของกัปตันเลดส์ ชายผมสีน้ำตาลวัยสามสิบที่กำลังถือแก้วไวน์กล่าว เขามีรูปร่างสูง สวมชุดทางการสีดำ ขณะที่พูดเขายิ้มให้เชดอย่างขอโทษ คนอื่นๆ ต้องการช่วยให้ผู้สัญจรที่ผ่านไปมาหนีจากกัปตันเลดส์ แต่กัปตันขี้เมาผลักออกไปทั้งหมด เขาเสียสติไปเล็กน้อยแล้ว และวิธีที่เขาพูดด้วยลิ้นที่ใหญ่โตของเขาทำให้ยากต่อการแยกแยะคำที่เขาพ่นออกมา

“ฉันไม่ใช่คนขี้ขลาด ฉันไม่อยากถูกจับตัวไป ฉันเลยยิงหัวตัวเอง! ปืนนั่น ปืนนั้นเป็นของเก่าที่ฉันซื้อมาเมื่อนานมาแล้ว มันแค่พกไว้เป็นเครื่องประดับ และฉันไม่ได้ตั้งใจจะใช้มัน “

“แต่นายจัดการเพื่อเปิดใช้งานปืนพกโบราณนั้น?”

คนที่มีแก้วไวน์ถาม

“แน่นอน กระสุนบังเอิญเป็นรุ่นเดียวกับที่อยู่ในมือฉัน”

กัปตันขี้เมาตอบกลับ และภายใต้แสงสลัวของเชิงเทียน เชดสังเกตเห็นว่าด้านหน้าของเขาเปียกโชก

“ตั้งแต่ลั่นกระสุนออกไป นายจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร? “

“ฉันจะไปรู้ได้อย่างไร! พระเจ้านี่เล่นตลกกับฉันหรือ? จ่อหัวแล้วยิง แปดนัด! แปดนัด! กระสุนโดนคนข้าง ๆ จริง ๆ ! ฉันพลาด! ฉันพลาดจริงๆ! โอ้พระเจ้า คุณไม่อยากมองฉันแล้วเหรอ? “

ในที่สุดกัปตันก็ปล่อยเชดและร้องไห้ขณะที่เอนตัวอยู่บนโต๊ะ เชดต้องการจากไป แต่ทันใดนั้นก็เห็นกัปตันเอามือจับหน้าอกของเขาจริงๆ จากนั้นเขาก็หยิบปืนลูกโม่สีดำออกมา ดูเหมือนของเก่าแม้ว่าจะได้รับการดูแลอย่างดี แต่พลังของเวลาจะไม่ถูกลบล้างด้วยความพยายามของคนธรรมดา

Sponsored Ads

[คุณได้สัมผัสกับ ‘เสียงกระซิบ’]

‘หือ? นี่เป็น [เศษซาก] จริงเหรอ?’

เชดคิดด้วยความประหลาดใจ

“โอ้ นายนำสิ่งนี้ไปงานเลี้ยงได้ยังไง!”

เพื่อนๆ ของกัปตันเลดส์รีบไป เพราะกังวลว่ากัปตันที่โบกปืนโบราณโดยไม่เลือกหน้าจะรบกวนแขกคนอื่น ๆ แต่พวกเขาไม่กังวลเกี่ยวกับนิ้วชี้ในโกร่งปืน ไม่ควรมีกระสุนในปืนลูกโม่

“เอามันเก็บไป!”

ผู้คนเกลี้ยกล่อม แต่กัปตันสะดุดและคว้าคนข้างๆ จากนั้นเขาก็คว้าเชดซึ่งไม่มีเวลาออกไป

“ดูก่อนนาย นี่คือสิ่งที่ ไม่ใช่ฉัน! ฉันยิงมันอย่างแท้จริง! ฉันจ่อไปที่หัวของฉันและไม่สามารถฆ่าตัวตายได้ ศัตรูคว้าปืนจ่อมาที่ฉัน แต่เขายอมจำนนต่อ…”

กัปตันขี้เมากระชากแขนเสื้อด้านขวาของชุดทางการของเชดอย่างแรงพร้อมกับเสียงแควก

เชดยังคงดื่มด่ำอยู่กับเรื่องราวมหัศจรรย์ของกัปตันเลดส์ แต่ตอนนี้เขาไม่ได้ตอบสนองมาระยะหนึ่งแล้ว เขาเอาแต่คิดว่าชุดนี้แพงแค่ไหนในหัวของเขา ในที่สุดเพื่อนของกัปตันเลดส์ก็ทนไม่ได้อีกต่อไป และพวกเขาทำงานร่วมกันเพื่อควบคุมกัปตันที่เมาสุราและยึดปืนลูกโม่โบราณของเขา

“ฉันขอโทษจริงๆ ครับท่าน”

หนึ่งในนั้นขอโทษเชดและดึงลูกโม่ออกมาเพื่อยืนยันว่าไม่มีกระสุนอยู่ในนั้นจริงๆ จากนั้นเขาก็วางของโบราณในมือของเขาและส่งให้เชด

“เลดส์เมามาก เอาปืนนี่ไป เอาไปเป็นค่าเสื้อผ้า อย่าด่วน ที่จะปฏิเสธครับท่าน ในความเห็นของเรา ให้เก็บปืนนี้ให้ห่างจากเลดส์ บางทีเขาอาจจะออกมาโดยเร็วที่สุด เราไม่ได้หัวเราะเยาะเขาตอนนี้ เขาเมาแล้วพูดถึงมันเอง …เรื่องแบบนี้ใครจะอธิบายได้ชัดเจน? “

[/mycred_sell_this]