144- เทพเจ้าโบราณ [ช่องว่างแห่งบรรพกาล]

‘ไม่ต้องเตือนฉันหรอก ตาฉันสบายดี…ฉันไม่ได้คาดหวังว่ามันต้องใช้รูนที่เกี่ยวข้องกับอวกาศในการเปิดมัน ด้วยเหตุนี้โบสถ์จึงไม่ทราบ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณเตือนให้ฉันนึกถึงการรวมตัวกันขององค์ประกอบใกล้เคียง ฉันคงไม่สามารถหาสถานที่นี้ได้’

เมื่อคาดเดาในใจ เชดก็ก้มศีรษะลงเพื่อตรวจสอบทางเดินตรงหน้าอีกครั้ง แต่รอยเท้าเปื้อนเลือดกลับไม่ขยายเข้าไป

‘นักเวทวงแหวนเก้าวงแหวนสองคนเมื่อร้อยปีที่แล้ว อย่างน้อยหนึ่งคนรู้จักสถานที่นี้และพยายามใช้เลือดเพื่อเปิดทาง นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมคราบเลือดบนผนังจึงดูเหมือนถูกทาไว้ แต่สุดท้ายเขาก็เดินเข้าไปไม่ได้เพราะวิธีการเปิดไม่เกี่ยวอะไรกับคราบเลือด พวกเขาต่อสู้เพื่อความลับนี้หรือไม่? แต่ทำไมพวกเขาถึงตายด้วยกัน? พวกคุณบ้าจริงๆเหรอ? ‘

[คุณได้สัมผัสกับ ‘ปาฏิหาริย์’]

‘คุณแน่ใจนะว่ามีเพียงปาฏิหาริย์รออยู่ข้างหน้า ไม่มีองค์ประกอบการดูหมิ่นที่เกี่ยวข้องกับเทพเจ้าผู้ชั่วร้าย? หรือองค์ประกอบกระซิบที่เกี่ยวข้องกับเศษซาก? ‘

เชดถาม เสียงผู้หญิงกระซิบข้างหูมีประโยชน์มากจริงๆ

[อย่างน้อยก็ยังไม่มี]

Sponsored Ads

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ก้มลงหยิบตะเกียงน้ำมันขึ้นมาแล้วอุ้มแมวเข้าไปในทางเดินที่ปรากฏอยู่บนผนังห้องใต้ดิน และหลังจากผ่านผนังที่ซ่อนอยู่ไปแล้ว ผนังก็กลับมาแข็งแรงอีกครั้ง

ทางเดินไม่ยาวและอีกด้านก็มีพื้นที่ว่าง

ตะเกียงน้ำมันส่องสว่างสถานที่แห่งนี้ มันเป็นพื้นที่ทรงกลมมาตรฐาน ความสูงจะสูงกว่าห้องใต้ดินด้านนอกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น มีกลิ่นฉุนแปลกๆ ในอากาศ ไม่ใช่ความผุของห้องใต้ดินที่ว่างเปล่ามาเป็นเวลานาน ของจิปาถะและหนังสือกองอยู่ติดกับผนังโค้ง ตรงกลางพื้นที่มีรูปปั้นหินสีขาว

ฐานเป็นแท่นทรงกลม บนแท่นมีรูปปั้นชายสองเศียรตั้งตระหง่านอยู่ ซึ่งทั้งสองหัวไม่มีใบหน้า เขาถือหนังสือในมือซ้ายและชี้ไปข้างหน้าด้วยมือขวา ทิศทางที่นิ้วชี้คือทิศทางของเชดและมีอา

รูปปั้นชายสองเศียรสวมชุดคลุมยาวถึงพื้น เท้าเปล่า และเนื่องจากรูปแบบของประติมากรรม จึงแสดงอิริยาบถศักดิ์สิทธิ์ผิดปกติ

ภายใต้แสงสลัวของตะเกียงน้ำมันก๊าด กาลเวลาดูเหมือนจะไม่ทิ้งร่องรอยบนรูปปั้นเลย หลังจากที่เชดจ้องมองรูปปั้น มันก็เปล่งแสงสีขาวศักดิ์สิทธิ์อันนุ่มนวลออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ มันค่อยๆ สว่างกว่าแสงตะเกียงน้ำมัน มันส่องสว่างทุกสิ่งที่นี่

ด้วยความประหลาดใจ เชดจึงก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว ไม่ใช่เพราะแสงสว่าง แต่เพราะเขาเคยเห็นรูปปั้นสองหัวนี้แล้ว

ที่ห้องโถงชั้น 1 สมาคมผู้พยากรณ์ ท่ามกลางภาพวาดสีน้ำมันของไพ่โรดส์ผู้ก่อตั้งทั้ง 13 ภาพ  มีรูปเหมือนรูปปั้นนี้อยู่ด้วย แต่ใบหน้าของไพ่ไม่ใช่รูปปั้น แต่เป็นภาพลักษณ์ที่แท้จริงของผู้ชาย โดยหันหลังออกไปด้านนอกของไพ่ ถือหนังสือด้วยมือข้างหนึ่งและอีกมือชี้ไปที่ “ด้านใน” ของไพ่ พื้นหลังของไพ่คือฟองอากาศที่แปลกประหลาดในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอันไม่มีที่สิ้นสุด

Sponsored Ads

‘ฉันจำชื่อของไพ่ใบนั้นได้ – นิรมิตช่องว่าง… นี่คือรูปปั้นของเทพเจ้าโบราณเหรอ? มันอยู่ใต้บ้านฉันจริงๆเหรอ?’

เชดคิดอย่างแปลกใจ ยังมีเสียงกระซิบเตือนถึงองค์ประกอบ [ปาฏิหาริย์] ในหูของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่ล่าถอย เขาวางมีอาตัวน้อยและตะเกียงน้ำมันก๊าดไว้ข้างผนัง และบอกแมวอย่าเดินไปมา มีอายังรู้สึกอึดอัดโดยสัญชาตญาณในพื้นที่นี้ ดังนั้นมันจึงได้แต่เฝ้าดูด้วยความกังวลขณะที่เชดเดินเข้าใกล้รูปปั้น

เชดไม่รู้สึกอะไรเลยเมื่อยืนอยู่บนขอบ ไม่มีความรู้สึกไม่สบายใจเหมือนเมื่อตอนที่เขาได้สัมผัสกับส่วนที่เหลือของเทพเจ้าโบราณ [ดยุคแวมไพร์ ราเอล] เมื่อไม่นานมานี้

แต่ยิ่งเชดเข้าใกล้เขาก็ยิ่งรู้สึกหัวขยายมากขึ้น และได้ยินเสียงกระซิบที่ซ้อนทับกันนับไม่ถ้วนดังก้องอยู่ในหัวของเขา ในเวลาเดียวกัน ผิวจะรู้สึกได้ถึงความรู้สึกฉีกขาด ราวกับว่ามีมีดทื่อๆ ขีดผิวหนังเบาๆ

ในท้ายที่สุดเชดก็รู้สึกเหมือนกับตอนที่เขาได้เห็นเทวทูตอีกครั้ง โชคดีที่สถานะ “แสงสายัณห์ของเทพเจ้า” ก็เพียงพอที่จะชดเชยความรู้สึกไม่สบายนี้ได้ เป็นแค่เพียงรูปปั้นเทพเจ้าโบราณ เขารู้สึกกดดันเหมือนกับเทวทูตในอดีตจริงๆ

‘เทพเจ้าโบราณยุคดั้งเดิมนั้นแตกต่างจากเทพเจ้าในยุคหลังมาก’

เขาคิด

มีจารึกไว้ชัดเจนบนฐานใต้รูปปั้นหินสีขาว เชดผู้ซึ่งเคยประสบกับเหตุการณ์ [กล่องแห่งความมืด] ไม่ควรตีความมันตั้งแต่แรก แต่การมองเห็นเพียงแค่ผิวเผิน เขาอดไม่ได้ที่จะเข้าใจประโยคนี้ มันอยู่นอกเหนือการควบคุมของเขา และรูปปั้นของเทพเจ้าโบราณก็ตอบสนองกับพลังของเชด มือของเขาสัมผัสฐานที่อบอุ่นโดยไม่ตั้งใจ และแสงสีขาวศักดิ์สิทธิ์ก็ส่องบนใบหน้าของเขา เชดอ่านจารึกเหล่านั้นอย่างควบคุมไม่ได้

Sponsored Ads

“ช่องว่างแห่งบรรพกาล⁽¹⁾จะคุ้มครองคุณในช่องว่างอันไม่มีที่สิ้นสุด”

หลังจากท่องคำจารึกจบ สภาพมหัศจรรย์ก็หายไป เชดก็ถอยหลังไปสองก้าวอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ความตื่นตระหนกของเขาก็ลดลง เชดขมวดคิ้วและมองไปที่รูปปั้นตรงหน้าเขา

“ประโยคนี้ฟังดูคุ้นๆ นะ”

ขณะที่เขาพึมพำกับตัวเอง เขาก็นึกถึงคำที่จารึกไว้บน [กุญแจแห่งกาลเวลา] “ต้นไม้โลกคุ้มครองคุณตลอดเวลา” และคาถาที่ใช้กุญแจแห่งกาลเวลาคือ “ขอให้ต้นไม้โลกคุ้มครองข้าตลอดเวลา”

“อาจจะเป็นอย่างนั้นเหรอ?”

ดังนั้นเชดก็มีความคิดที่กล้าหาญ

เขาจึงเคลื่อนตัวออกไปจากรูปปั้นทันที จากนั้นเขาก็อุ้มแมวที่ตื่นตกใจขึ้นมาจากข้างผนัง แล้วเขาก็ออกจากที่นี่โดยถือตะเกียงน้ำมัน หลังจากผ่านผนังที่ซ่อนอยู่ ผนังจะกลับสู่สภาพเดิมโดยอัตโนมัติ

เชดออกจากชั้นแรก และกลับไปที่ห้องหมายเลข 1 บนชั้นสอง ทิ้งแมวไว้ที่นี่ เขาหยิบอาวุธและเศษซากออกมา เชดสูดหายใจเข้าลึกๆ ที่ด้านบนของบันไดและกลับมาที่ชั้นใต้ดินอีกครั้ง

ทันทีที่เชดผ่านผนังที่ซ่อนอยู่และจ้องมองไปที่รูปปั้น รูปปั้นสองหัวก็สว่างขึ้นอีกครั้ง เชดพิงผนังแล้วท่องคาถา แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดังนั้นเขาจึงเข้าไปใกล้รูปปั้นสองเศียรของเทพเจ้าโบราณด้วยความประหม่าเล็กน้อย เขาวางมือบนฐานแล้วกล่าวเบาๆ

“ขอให้ช่องว่างแห่งบรรพกาลคุ้มครองข้าในช่องว่างอันไม่มีที่สิ้นสุด”

หลังจากรอไม่ถึงวินาที หมอกสีขาวรอบๆ ก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว และห่อหุ้มเชดไว้

Sponsored Ads

เมื่อยืนอยู่ท่ามกลางหมอกหนาที่ดูคุ้นเคยเล็กน้อย เชดยังได้ยินเสียงกระซิบดังออกมาจากหูของเขาตามที่คาดไว้

[ผู้ข้ามโลก คุณได้เข้าสู่ ‘ช่องว่างวงกต’ แล้ว]

[สาส์นจากเทพเจ้าโบราณ “ช่องว่างแห่งบรรพกาล”]

[ป้ายบอกทางช่องว่างที่มีอยู่: 1]

“เป็นไปตามคาด!”

เส้นทางที่พร่ามัวปรากฏขึ้นในหมอกสีขาวขุ่น และเชดมองเห็นป้ายบอกทางไม้เปลือยตั้งไว้บนเส้นทาง ไม้หักและคดเคี้ยวราวกับว่าพวกมันได้สัมผัสกับลมและแสงแดดในป่ามานับร้อยปี ป้ายบอกทางมีลักษณะธรรมดา นอกจากทิศทางที่ลูกศรชี้แล้ว ยังมีตัวอักษรหลายตัวสลักอยู่บนแท่งไม้ที่รองรับป้ายลูกศรอีกด้วย

นี่เป็นงานเขียนโบราณ และความหมายของคำที่ประกอบด้วยตัวอักษรหลายตัวคือ “1” เขารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยและมองไปที่เส้นทางข้างหน้าซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนัก

“สิ่งนี้สามารถเคลื่อนย้ายได้หรือไม่? กุญแจแห่งกาลเวลาของเทพเจ้าโบราณสามารถเข้าสู่กาลเวลาที่ผ่านมาได้ รูปปั้นเทพเจ้าแห่งช่องว่างโบราณสามารถเคลื่อนย้ายไปในช่องว่างได้หรือไม่? “

เชดไม่กล้าก้าวเข้าไปในหมอกสีขาวรอบตัวเขาง่ายๆ แต่เขาสามารถเดินเข้าไปในเส้นทางที่คลุมเครือได้ หลังจากคิดได้แล้วเขาก็เดินเข้าไปและเอื้อมมือไปแตะป้ายไม้ที่อยู่สุดเส้นทาง

Sponsored Ads

เสียงของผู้หญิงกระซิบข้างหูของเขา

[ช่องว่างแห่งบรรพกาลจะนำทางคุณ]

หมอกสีขาวพัดผ่านเส้นทาง นอกจากนี้เขายังม้วนพันเชดที่แตะป้ายถนนไว้อย่างสมบูรณ์อีกด้วย เขารู้สึกวิงเวียนศีรษะและเมื่ออาการวิงเวียนศีรษะสิ้นสุดลงเขาก็พบว่าตัวเองอยู่ในพื้นที่ทรงกลมที่มีรูปปั้นหินสองเศียรสีขาว

สีหน้าตื่นเต้นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาทันที

‘นี่คือรูปปั้นใหม่เหรอ? ฉันถูกเคลื่อนย้ายจริงๆเหรอ? ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน เวลาคูลดาวน์ของรูปปั้นคือเท่าไร? ‘

เขาถามในใจ แต่เขากับได้ยินเสียงหัวเราะของผู้หญิงคนหนึ่ง

เมื่อกี้เขาคิดถึงความเป็นไปได้ เขาจึงมองไปที่ผนังทันที ตะเกียงน้ำมันที่เขาวางเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว กองขยะยังอยู่ที่นี่ ทั้งหมดอยู่ในตำแหน่งเดิม

“ดังนั้น นี่คือ… จัตุรัสเซนต์เทเรซาถึงจัตุรัสเซนต์เทเรซา? สถานที่สำคัญเชิงพื้นที่ที่มีอยู่ นี่คือที่นี่จริงๆ เหรอ? “

เขาไม่รู้ว่าควรจะแสดงออกอย่างไร

(1) Primary Crack ช่องว่างแห่งบรรพกาล