Whispering Verse

โองการกระซิบ ส่วนแรก บทที่ 1 – 84 อารัมภบท เป็นเรื่องราวของ เซี่ยเต๋อ หรือ ‘เชด ซูเลน แฮมิลตัน’ ผู้ข้ามโลก นักเวทวงแหวนหนึ่งวงแหวน ผู้ครอบครองตัวฉันอีกคนที่แสนลึกลับ …

พระจันทร์สีเหลือง สีแดง และสีเงินลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืน ไม่มีเมฆบนท้องฟ้าคฤหาสน์เลควิวและกาแลคซีสว่างไสวอยู่ต่ำลงมา ทำให้ผู้คนคิดว่าพวกเขาสามารถสัมผัสแสงระยิบระยับของดวงดาวได้ด้วยมือของพวกเขาเอง …

หลังจากที่เชดมึนงงไปครู่หนึ่งก็เหมือนตื่นขึ้นจากความฝันอันยิ่งใหญ่ เขานั่งบนที่นั่งหลักของห้องจัดเลี้ยงและลุกขึ้นในห้องจัดเลี้ยงที่มืดสลัวซึ่งกลับคืนสู่สภาพปกติ …

“ไอ้บ้า! เทพเจ้าผู้ชั่วร้าย! งานฉลองโลหิต…”
ถ้าเชดไม่เคยเผชิญหน้ากับเทวทูตมาก่อน เขาคงไม่มีทางรอดชีวิตจากช่วงเวลาที่ร่างนั้นปรากฏขึ้น ตาพร่ามัว …

มือขวาของเชดดึงประกายแสงที่สว่างไสวในอากาศ และใบมีดที่แหลมคมของพระจันทร์สีเงินก็ตัดผ่านม่านหมอกโลหิต ตัดไปที่ผู้หญิงจูบแหวน แต่มันไม่ได้ทำอะไรนอกจาก …

“นี่ไม่ดี”
หลังจากร่ายคาถาให้กับนักบวชแล้ว เชดก็หยิบหนังสือเล่มเล็กออกมาอีกครั้งด้วยความยากลำบาก มีราคาที่ต้องจ่ายสำหรับการใช้งาน ดังนั้นเชดจึงไม่กล้า …

“แล้วต้องทำอะไรตอนนี้?”
เชดซึ่งเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันอย่างถ่องแท้และปรับความคิดของเขาแล้วถาม และดูเหมือนว่าสถานการณ์ตอนนี้จะไม่อันตรายไปกว่าตอนที่มีคนเอาปืนจ่อหัวเขาในตอนนี้ …

ขณะที่มิสอานาตเดินผ่านสวน เธอตระหนักว่าไม่มีเสียงที่มีชีวิตชีวาในคฤหาสน์ ไม่มีแม้แต่เสียงแมลงร้องในคืนฤดูร้อน ใกล้กับคฤหาสน์เพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่จะเห็นแขกที่เข้าร่วมในงานเลี้ยงกลางแจ้งล้มลงบนพื้นและผล็อยหลับไป แต่ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตในขณะนี้ …

สายลมยามเย็นที่พัดผ่านใต้โครงตาข่ายทำให้เชดผู้ซึ่งรอดพ้นจากความตายสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ แม้จะเป็นนักเวทวงแหวน แต่หัวของเขาระเบิดเหมือนแตงโม …

บทเชิดหุ่นนี้ไม่ได้บังคับ และเชดจะไม่ได้รับอนุญาตให้ทำบางสิ่งที่ไม่สามารถควบคุมได้ แต่สิ่งที่เขียนไว้นั้นจะเกิดขึ้นแน่นอนและเปลี่ยนแปลงไม่ได้ …