Whispering Verse

เพราะเซี่ยเต๋อกำลังนอนอยู่ในที่แปลกๆ เขาตื่นเช้ามากในเช้าวันรุ่งขึ้น เขาแตะนาฬิกาพกข้างเตียงและเห็นว่าเป็นเวลา 6:30 น. ดังนั้นเขาจึงต้องการลงไปชั้นล่าง …

ตรอกที่เลี้ยวเข้าไปนั้นเป็นทางผ่านระหว่างบ้านสองหลัง และพื้นที่ก็แคบมาก ดังนั้นจึงไม่มีสิ่งอื่นใดขวางอยู่ในตรอกเลยนอกจากขยะและความสกปรก หัวใจของเซี่ยเต๋อเต้นแรง เขารู้ว่าการตัดสินใจครั้งนี้มีความเสี่ยง แต่เสียงในหัวของเขาบอกว่ามันถูกต้อง อยากเป็นคนพิเศษต้องยอมรับความเสี่ยง …

“เอาล่ะ ในเมื่อทิศทางและเวลามาประจบกันแล้ว ไปกันให้ทัน ถ้าไปไม่ทันก็ตรงไปที่โบสถ์ พูดง่ายๆ คือวันแรกของโลกใหม่จะหิวไม่ได้ … ฉันคิดแบบนี้ไม่ได้ มิฉะนั้นฉันรู้สึกน่าสมเพชเล็กน้อย” …

“ถ้าธุรกิจนี้ไปได้สวย บางทีฉันอาจจะลองอยู่ที่นี่ในฐานะนักสืบก็ได้ รอจนกว่าชีวิตจะมั่นคงก่อน และพยายามหาความหวังที่จะกลับบ้าน”
เซี่ยเต๋อเฝ้าดูทางเข้าสโมสร และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเมื่อคนนอกนึกถึงบ้านเกิดของเขาที่อยู่ไกลออกไป …

“นี่คงไม่ใช่ลางร้ายของฉันใช่ไหม?” เซี่ยเต๋อคาดเดาในใจเกี่ยวกับการเผชิญหน้ากับ ดร.ชไนเดอร์ในตอนนี้ แต่โชคดีที่เสียงท้องของเขาคำรามขึ้นทำให้เขา…

เมื่อเซี่ยเต๋อออกจากบ้านมาที่ถนน เขาก็เข้าสู่โลกจริงๆ เมื่อเทียบกับความเร่งรีบและวุ่นวายของเมือง เซี่ยเต๋อที่เดินก้าวเข้าไปนั้นดูไม่โดดเด่นเป็นเหมือนหยดน้ำที่ไหลลงสู่ทะเล
เซี่ยเต๋อไม่พูดอะไร เพียงเดินมุ่งหน้าไปสู่จุดหมายปลายทางที่ …

แน่นอนว่าเซี่ยเต๋อไม่ได้หนีไปไหน ภารกิจสามเดือนที่คุณแฮมิลตันทิ้งไว้ ไม่ว่าคุณจะคิดอย่างไร คุณก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ และเชดซึ่งมีส่วนเกี่ยวข้องกับภารกิจนี้ เนื่องจากเขาไม่ได้ออกไปก่อนเสียชีวิต …

“ตอนนี้ฉันมีเป้าหมายระยะสั้นแล้ว แผนปัจจุบันคือการตรวจสอบห้องโดยละเอียด ค้นหาสกุลเงิน ค้นหาแผนที่เมือง และค้นหาหนังสือ เรียนรู้เกี่ยวกับโลกผ่านสื่อที่เป็นลายลักษณ์อักษร …

หลังจากอธิบายงานศพของเขาแล้ว นักสืบบนเตียงก็หลับตาลง เซี่ยเต๋อเม้มริมฝีปากและรอสักครู่ จากนั้นจึงปล่อยมือออกและทดสอบลมหายใจและชีพจรของเขา …

‘คำพูดสุดท้ายและข้อเรียกร้องแบบนี้ คุณสามารถบอกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติทันทีที่ได้ยิน’เซี่ยเต๋อซึ่งมือถูกตรึงไว้อยู่ข้างเตียง สีหน้าของเขา …