079-คืนสุดท้าย
ห้องครัวมีกลิ่นควันไม้ หอมเจียว และอะไรบางอย่างที่ถูกแช่น้ำส้มสายชูนานเกินไปฉันพิงกรอบประตู แม่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง เธอล้างขวดอยู่ ช้าและ …
นิยายแปล แบ่งปัน สนุกขำขัน ได้ที่นี่ WhatANovel.com
ห้องครัวมีกลิ่นควันไม้ หอมเจียว และอะไรบางอย่างที่ถูกแช่น้ำส้มสายชูนานเกินไปฉันพิงกรอบประตู แม่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง เธอล้างขวดอยู่ ช้าและ …
ฉันยืมรถกระบะของพ่อ คันเดิมที่เครื่องเล่นเทปจะทำงานเฉพาะเวลาฝนตก ลาเต้รออยู่แล้วที่หน้าประตูในกระเป๋าแมวของเขา เหมือนจองคิวหมอไว้เอง …
เสียงโมเด็มดังก้องไปทั่วห้องเหมือนยุงที่มีโทรโข่ง ลาเต้ซึ่งกำลังหลับตาพริ้มข้างปลั๊กไฟสะดุ้งเฮือก หันมามองเหมือนเพิ่งรู้ว่าโดนหักหลัง ก่อน…
บางวัน… ก็ไม่ได้เริ่ม มันแค่ “ต่อเนื่อง” ไปเฉย ๆไม่มีนาฬิกาปลุก ไม่มีเสียงไก่ขัน ไม่มีหมาเห่า มีแค่เสียงแม่พับผ้าตรงปลายบันได กับกลิ่นข้าว…
ฉันฝัน ฝันในสภาพร่างที่ไร้สติ ดิ่งลึกลงไปใต้ผืนน้ำเย็นยะเยือก หนักแน่น จนแทบหายใจไม่ออก ที่นั่น บางสิ่งเคลื่อนไหว มันเลื้อยอย่างเงียบงัน …
ฉันร้องเพลงให้เมืองนี้ไอ้เมืองบ้านี่แหละ ฉันยืนอยู่บนดาดฟ้าของตึกที่ไม่ได้อาศัยอยู่ แผ่แขนออก กดท้องแน่น แล้วแผดเสียงอ้อแอ้ไร้ความหมายใส่ …
เสียงมาก่อนแสง มันไม่ใช่ไก่ขัน ไม่ใช่ฝีเท้า ไม่ใช่กลิ่นกาแฟ มันคือซอล่องน่านที่แทรกผ่านคลื่นวิทยุชุมชน เพลงผีที่ไม่แคร์ว่าใครจะตื่นหรือไม่…
เย็นย่ำที่เวียงป่าเป้า พับตัวเข้ามาไม่เหมือนกรุงเทพฯ ในเมืองหลวง กลางคืนพุ่งชนเหมือนรถสิบล้อ แต่ที่นี่ มันเข้ามาเหมือนแมว ไม่ได้รับเชิญ …
โดย มะลิ วาณิชกุล(เผยแพร่ใน มติศิลป์รายวัน ฉบับกุมภาพันธ์ 2544)—“เนิ่นนานที่ฉันยังแปลกใจ เหตุใดเจ้าหญิงต้องรอเจ้าชาย” …
ฉันตื่นก่อนนก ซึ่งอาจเป็นสัญญาณของความเป็นผู้ใหญ่ หรือเพราะเมื่อคืนกินน้ำพริกเยอะไป บ้านยังไม่ตื่น ไม่มีเสียงทีวี ไม่มีเสียงรองเท้าแตะ …