มิสบาสก์มาถึงเกือบสองทุ่ม ขณะที่เธอเดินขึ้นบันไดตามเชดไป เขาสังเกตเห็นว่าเส้นผมของเธอยังเปียกอยู่ เมื่อได้นั่งลง เธอจึงบ่นให้เชดและมิสอานาตฟัง
Sponsored Ads
“ช่วงบ่ายวันนี้ หน่วยของพวกเราถูกมอบหมายงานกะทันหัน ต้องไปยังท่อระบายน้ำทางเหนือของเมือง เพื่อตามจับพวกค้าที่ขายของต้องห้าม พวกเธอรู้ไหมว่า กลิ่นในท่อระบายน้ำใต้ดินของโทเบสก์เป็นยังไง?”
เธอทำหน้าบอกไม่ถูก ก่อนจะพูดต่อ
“พวกเธออย่ารู้เลยจะดีที่สุด หลังจากภารกิจจบ ฉันกลับบ้านไปอาบน้ำอยู่ตั้งชั่วโมง กว่าจะรู้สึกว่ากลิ่นมันจางลง”
“ตอนนี้ไม่มีกลิ่นอะไรแปลก ๆ เลยนะ”
มิสอานาตกล่าวขึ้น ขณะที่เชดเดินไปในครัวเพื่อหยิบขนมปังให้มิสบาสก์
“นั่นเป็นเพราะฉันใช้ ‘น้ำหอม’ และมันเป็นน้ำหอมที่แพงมากด้วย”
เธอพยายามใช้มือแสดงขนาดของขวดน้ำหอม
“เป็นของนำเข้าจากคาร์สันริค ขวดเล็ก ๆ แค่ขวดเดียว ราคา 3 ปอนด์เต็ม ๆ เป็นของขวัญวันเกิดที่ฉันซื้อให้ตัวเองเมื่อปีที่แล้ว แต่ใช้ไปแล้ว ก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันสมราคาเท่าไหร่หรอก”
เธอรับขนมปังจากเชดพร้อมกล่าวขอบคุณเบา ๆ
จากนั้นก็นำขนมปังไปแกว่งตรงหน้ามีอา ที่กำลังหมอบอยู่บนพนักพิงโซฟา แต่แมวส้มกลับไม่แม้แต่จะชายตามอง เพราะอาหารแมวที่มันกินนั้น แพงกว่าขนมปังราคาถูกของเชดมากนัก
“แล้วจับพวกมันได้ไหม?”
เชดถามขณะนั่งลง
Sponsored Ads
“จับได้” มิสบาสก์ตอบ
“ตอนนั้นพวกเราทุกคนต่างก็หัวเสียกันหมด ตอนเข้าจับกุมก็เลย ‘เผลอ’ ออกแรงหนักมือไปหน่อย… เอ่อ… พวกเธอทำเป็นไม่ได้ยินละกัน”
เธอโบกมืออย่างเก้อเขิน ขณะที่เชดหลุดขำ
“พวกมันขายของต้องห้ามอะไร?”
มิสอานาตถามต่อ
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน หัวหน้าหน่วยไม่ยอมบอก เขาทำหน้าเคร่งขรึมแล้วบอกว่าเป็น ‘ความลับ’
แต่ตอนจับกุม เราค้นตัวพวกมันและพบผงเกลือสีแดงในขวดเล็ก ๆ นั่นอาจเป็นสินค้าที่พวกมันเตรียมจะขายก็ได้”
“ถ้าพวกเธอเจออะไรแบบนั้นในเร็ว ๆ นี้ ให้รีบแจ้งฉัน ฉันจะได้รางวัล แล้วจะแบ่งให้พวกเธอบ้าง”
ขณะที่มิสบาสก์กินขนมปัง เชดกับมิสอานาตก็ตรวจสอบความพร้อมสำหรับภารกิจพรุ่งนี้
เชด ได้เรียนรู้เวทย์สำคัญ [การกระโดดของลาเลก] ซื้อ [เทียนบอร์โดซ์] จากเฒ่าจอห์น ด้วยราคา 43 ปอนด์ ยืม [สร้อยคอทองคำของแม่มดโบราณ] ซึ่งเป็น เศษซากระดับปราชญ์ (ระดับ 2)
มิสอานาต ฟื้นตัวจากอาการอ่อนแอหลังจากทำนายอนาคตเมื่อวันอาทิตย์ ยืม [เข็มทิศนำทาง] จากสมาคม ได้รับ [แว่นขยายข้างเดียว] ซึ่งเป็น เศษซากระดับผู้พิทักษ์ ที่สามารถมองทะลุภาพลวงตา ได้ [ระเบิดไอน้ำ] มาจากตลาดมืด แม้จะไร้ผลกับนักเวทวงแหวนระดับสูง แต่กับ ‘ชายตาเงิน’ ที่บาดเจ็บ อาจใช้ได้ผล
“ว่าแต่ เพื่อนของคุณคนไหนถึงสามารถให้ยืมของระดับปราชญ์ได้?”
มิสบาสก์และมิสอานาตต่างก็ประหลาดใจ เมื่อเห็นกล่องเครื่องประดับที่เชดวางบนโต๊ะน้ำชา แม้ว่า เศษซากระดับปราชญ์ (2) จะต่างจาก ระดับผู้พิทักษ์ (3) เพียงระดับเดียว แต่ก็เป็นสิ่งของที่ล้ำค่าเกินกว่าจะให้ยืมง่าย ๆ
Sponsored Ads
“เศษซากระดับนี้ แม้แต่นักเวทวงแหวนระดับสูง ๆ ยังต้องการ แต่คุณกลับสามารถยืมมันมาได้? ฉันก็อยากมีเพื่อนแบบนี้บ้าง”
“แน่นอนว่าไม่ได้ยืมมาฟรี ๆ”
เชดกล่าวก่อนอธิบายว่า ทำไมเขาต้องไป เข้าร่วมงานเลี้ยงการกุศลก่อนการบุกโจมตีวันพรุ่งนี้
มิสอานาตและมิสบาสก์ไม่ได้คัดค้าน กลับกัน พวกเธอหวังว่าเชดจะอยู่ที่งานเลี้ยงไปตลอด เพราะถ้าต้องเลือกระหว่างให้เชดบุกเข้าไปในซากโบราณกับพวกเธอ การอยู่ในงานเลี้ยงที่มี คริสตจักรของเทพเจ้าผู้ชอบธรรม คอยดูแลความปลอดภัย ย่อมดีกว่า พวกเธอกำลังกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเชด แต่เขากลับตั้งใจแน่วแน่ว่า “ของขวัญจากเทพเจ้าแห่งยุคที่ห้า” คือสิ่งที่เขาต้องได้มาให้จงได้!
มิสอานาตหยิบสมุดบันทึกของเธอออกมา
“ช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ฉันไปสืบเรื่องซากโบราณเพิ่มเติม และพบข้อมูลใหม่ ในเมื่อคุณมีธุระอื่นพรุ่งนี้ ตอนนี้เราต้องปรับแผนกันใหม่ ไหนดูสิ แผนเดิมที่วางไว้…”
“อ้อ แล้วพวกเราต้องเช็กเวลาของนาฬิกาพกให้ตรงกันด้วย เชด คุณทำหน้าที่จัดการเรื่องนี้ เฮ้อ~ มีเรื่องให้ต้องทำมากมาย คืนนี้เราคงต้องวุ่นกันทั้งคืน”
มิสอานาตส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ ขณะที่เชดมองออกไปนอกหน้าต่าง คืนนี้ฝนยังตกหนักอยู่
เขาลังเลครู่หนึ่ง ก่อนจะเสนอว่า
“คืนนี้ พวกคุณพักที่นี่เลยเป็นไง? บ้านฉันกว้างพออยู่แล้ว ดูสภาพอากาศข้างนอกสิ ไม่น่าจะจำเป็นต้องกลับไปตอนดึก ๆ หรอก…”
พูดจบ ก็รีบย้ำอีกครั้ง
“ฉันไม่ได้หมายความถึงเรื่องอื่นนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก”
มิสอานาตโบกมือพร้อมหัวเราะ
“คุณระดับวงแหวนต่ำสุดในกลุ่มเรา ถ้าจะมีใครคิดทำเรื่องไม่ดี คุณคงไม่มีโอกาสเป็นคนทำหรอก”
“ใช่เลย”
มิสบาสก์หัวเราะเห็นด้วย
“ฉันก็ว่าเป็นความคิดที่ดีนะ แต่พวกเราต้องกลับไปเอาเสื้อผ้าสำรองก่อน แบบนี้พรุ่งนี้ก่อนออกปฏิบัติการ พวกเราจะได้อยู่ด้วยกันตลอด”
Sponsored Ads
แต่ปัญหาคือ บ้านหลังนี้มีเตียงแค่สองเตียง เชดมีเตียงใหญ่ในห้องรอง ซึ่งสามารถเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่ แล้วให้สองสาวนอนด้วยกันได้ ส่วนเขาเอง… ก็คงต้องไปนอนที่ เตียงเล็กของมิสเตอร์สแปร์โรว์
[ฉันนนึกว่าคุณจะมีปมกับเตียงนั้นเสียอีก]
‘คืนนี้ มีนักเวทวงแหวนตั้งสามคนอยู่ที่นี่ ถ้าจะมีใครซวย ก็คงเป็น ‘มิสเตอร์สแปร์โรว์’ ไม่ใช่ฉัน’
สองสาวลุกขึ้นเตรียมตัวกลับไปเอาของใช้ที่บ้าน แต่ก่อนที่พวกเธอจะออกไป เชดก็นึกอะไรขึ้นได้
“อ้อ ว่าแต่ ฉันขอถามพวกคุณหน่อยสิ น้ำหนักเท่าไหร่?”
ตอนที่เชดเสนอให้พวกเธอค้างที่นี่ พวกเธอไม่ระวังตัวเลย แต่คำถามนี้ ทำให้สองสาวที่มีผมสีน้ำตาลเหมือนกันเริ่มระแวงขึ้นมาทันที
“คำถามนี้ไม่สุภาพเลยนะ เชด”
มิสบาสก์จ้องเขาอย่างไม่พอใจ
“ไม่ ๆ ฉันแค่หมายถึงเรื่อง ‘เทียน’ ที่ฉันเพิ่งได้มา เป็นเทียนชั้นดีทีเดียว”
Sponsored Ads
คืนนั้น พวกเขาพูดคุยกันจนถึงตีหนึ่ง ก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน เทียนพิเศษของเชดสามารถทำให้ ทั้งสามคนล่องหนพร้อมกันได้ ขณะที่ทุกคนก็มี เศษซากดี ๆ เตรียมไว้ ทำให้พวกเขาสามารถ ปรับแผนการให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น นอกจากนี้ มิสบาสก์ยังคืน ‘กระดาษคัดลอกของแม่มด’ ให้เชด ซึ่งก่อนหน้านี้เธอใช้มัน คัดลอกเวทย์ของนักเวทวงแหวนระดับสิบสาม ‘ดาบแสงสุริยา’ ตามคุณสมบัติของเศษซากนี้ เชดจึงต้อง ‘เผากระดาษคัดลอก’ แล้วละลายขี้เถ้าในน้ำ จากนั้น คนให้เข้ากัน แล้วกลั้นหายใจดื่มมันจนหมด หลังจากดื่มหมด เสียงในหัวก็ให้คำแนะนำเล็กน้อย
เชดเอียงคอคิด แล้วลองยื่นนิ้วชี้ออกไป ทันใดนั้น แสงจันทร์สีเงินเรียวยาวคล้าย ‘ใบมีดสั้น’ ก็พุ่งออกจากปลายนิ้ว เขาทดลองใช้งานเล็กน้อย ปรากฏว่า ความสามารถในการตัดเฉือนอยู่ในระดับดีเยี่ยม แม้จะ ไม่ใช้สร้อยคอทองคำของแม่มดโบราณช่วยเพิ่มพลัง เวทย์นี้ก็ยังสามารถ ทะลวงเกราะได้ดีกว่า ‘เฉือนจันทราเงิน’
“ดูเหมือนว่า นี่จะเป็นเวทย์ระยะประชิดสินะ สามารถใช้ร่วมกับ ‘ใบมีดสับสนแห่งกาลเวลา’ ได้ด้วย”
แต่นี่เป็นเพียงรูปแบบเริ่มต้นของเวทย์เท่านั้น กระดาษคัดลอกของแม่มด ยังคงอยู่ในกระบวนการ ‘ย่อยพลัง’ การ ‘ย่อย’ นี้ ไม่ใช่การย่อยทางกายภาพ แต่เป็นการให้ ‘จิตวิญญาณ’ ของเชด ซึมซับพลังของเวทย์นั้น มิสบาสก์เคยศึกษาข้อมูลของ ‘กระดาษคัดลอกของแม่มด’ มาก่อน จากบันทึกที่เธอพบ หากเวทย์ที่ได้รับมาแข็งแกร่งตั้งแต่ต้น นั่นหมายความว่า สุดท้ายเชดอาจได้รับเวทย์ระดับใกล้เคียงกับ ‘ดาบแสงสุริยา’ ก็เป็นได้!
ในที่สุด สิ่งที่เขาจะได้รับจากเวทย์นี้ จะขึ้นอยู่กับประเภทของรูนแห่งจิตวิญญาณที่เขามี และความคิดที่แข็งแกร่งที่สุดในใจของเขา เชดตั้งตารอผลลัพธ์นี้เป็นอย่างยิ่ง
“ภารกิจคืนนี้ ต้องไม่มีปัญหาแน่นอน”
นี่คือความคิดของเชด ขณะที่เขานอนอยู่ในห้องนอนใหญ่บนชั้นสอง เตรียมตัวเข้าสู่ห้วงนิทรา
แมวที่นอนขดอยู่ข้างหมอน เพิ่งจะวิ่งเข้ามาหาเขาเมื่อครู่นี้ ตอนที่เชดไปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำ มิอาจับสังเกตได้ว่าเขากำลังจะเข้านอน จึงรีบกระโดดเข้าไปในห้องนอนของเขา แต่พอเห็นว่าคนที่เข้ามาในห้องเป็น ผู้หญิง ไม่ใช่เชด มันก็กระโจนออกจากห้องทันที และตรงไปที่ห้องข้าง ๆ เพื่อตามหาเจ้านายของมัน ดูเหมือนว่าเจ้ามีอาจะเข้าใจผิดไปว่า มิสบาสก์และมิสอานาตจัดการฆ่าเชดและยึดบ้านหลังนี้ไปเสียแล้ว
แต่โชคดีที่เจ้ามิอาไม่ใช่แมวที่ติดเตียง มันหลับง่ายกว่าเชดเสียอีก ขณะที่เชดนั้น นอนอยู่บนเตียงนานกว่าจะหลับลงได้ เพราะในหัวของเขายังเต็มไปด้วยเรื่องที่ต้องคิด และภายนอก หน้าต่างยังคงมีเสียงฝนโปรยปรายต่อไป…
Sponsored Ads
<<มีอา กำลังวิ่งอย่างร่าเริง…>>
ดูเหมือนกับว่า การลืมตาและหลับตา เกิดขึ้นเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น เสียงฝนยังคงดังอยู่ที่หน้าต่าง หากตั้งใจฟังให้ดี ก็ยังจะได้ยินเสียงลมหายใจของแมว ที่สม่ำเสมอและแผ่วเบา
เชดลืมตาขึ้น มองไปยังเพดาน เวทมนตร์แจ้งให้เขาทราบว่า ตอนนี้คือเช้าวันพฤหัสบดี เวลา 05:00 น. เขานอนหลับไปไม่ถึงสี่ชั่วโมง แต่ตอนนี้กลับไม่มีความรู้สึกง่วงเลย
“ฝนยังตกอยู่งั้นหรือ? หวังว่าจะไม่ส่งผลกระทบต่อแผนคืนนี้”
เขาจ้องมองเพดานที่ดูแปลกตาไปเล็กน้อยอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะค่อย ๆ ย่องออกจากเตียง
แมวที่หลับอยู่แน่นอนว่าตื่นขึ้นมาเล็กน้อย แต่เมื่อมันเห็นว่าไม่มีอันตราย ก็เพียงแค่ยืดตัว ก่อนจะซุกหัวกลับไปที่หมอนต่อ
นี่คือ ห้องนอนของสแปร์โรว์ แฮมิลตัน ตั้งแต่ที่นักสืบเสียชีวิตไป เชดก็มาเก็บกวาดห้องนี้เป็นบางครั้ง และใช้มันเพื่อตรวจหาข้อมูลหรือเอกสารเก่าของเขา แต่ นี่เป็นครั้งแรก ที่เขาได้เห็นห้องนี้ในยามเช้า เชดนั่งอยู่บนขอบเตียง เขายังอดคิดไม่ได้ว่า ทุกเช้าเวลาตื่นขึ้นมา มิสเตอร์สแปร์โรว์เคยมองห้องนี้ด้วยความรู้สึกเช่นเดียวกับเขาหรือไม่? เพราะในบ้านยังมีคนอื่นอยู่ เขาจึงต้องเดินออกจากห้องโดยไม่ให้เกิดเสียงดัง
ตอนนี้ยังเช้าตรู่ ฝนยังตกอยู่ข้างนอก ทำให้ภายในห้องรับแขกที่ไม่มีไฟดูมืดสลัว ขณะที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้อง เขากวาดสายตามองรอบ ๆ ประตูห้องของสาว ๆ ยังคงปิดอยู่ ดูเหมือนพวกเธอจะยังไม่ตื่น
เชดที่ตื่นเช้าเกินไป ไม่แน่ใจว่าตัวเองควรจะทำอะไรดี เขามองสำรวจห้องรับแขกอีกครั้ง และสังเกตเห็นว่า ประตูทางเข้าบ้าน แง้มออกเล็กน้อย
“มีใครออกไปข้างนอกหรือ?”
เขาสวมรองเท้าแตะ ค่อย ๆ เดินออกไปตามทางเดินของชั้นสอง ด้านล่างไม่มีแสงไฟ แต่ประตูของห้องนอนหมายเลขสอง กลับเปิดออก เชดผลักประตูเข้าไป ภายในห้องว่างเปล่า ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ ไม่มีตะเกียงแก๊ส และอากาศก็ดูเย็นกว่าห้องข้าง ๆ เสียงฝนที่ดังจากในห้องนี้ ฟังดูชัดเจนกว่าห้องอื่น ๆ และในพริบตาเดียว เขาก็เห็นร่างของมิสบาสก์ ยืนอยู่ตรงหน้าต่าง หญิงสาวผู้มีผมยาวสีน้ำตาล ยืนอยู่ที่หน้าต่าง มือหนึ่งถือถ้วยชา อีกมือหนึ่งกอดข้อศอกของตัวเอง เธอจ้องมองออกไปยัง สายฝนที่ตกลงมาเหนือจัตุรัสเซนต์เทเรซา บนร่างของเธอ เป็นเพียงชุดนอนที่นำมาจากห้องเช่าของเธอเมื่อคืนนี้ จากมุมของเชด ที่ยืนอยู่ตรงประตู เขามองเห็นเพียงเสี้ยวหน้าด้านข้างของเธอ และไม่รู้ทำไม เขาถึงรู้สึกว่า เงาด้านข้างของเธอดูอ้างว้างเหลือเกิน…
