“นักสืบ คุณโชคดีมาก ถ้าฉันไม่ได้มีเศษซากนี้อยู่ในมือการทำธุรกรรมนี้คงไม่ราบรื่นนัก อย่างไรก็ตาม สำหรับนักเวทวงแหวนที่อ่อนแอ ความรู้ที่ลึกลับเกินไป และอาวุธที่ทรงพลังเกินไป ก็มีความสำคัญพอๆ กัน มันอันตราย… นักสืบ ฉันไม่สนใจเรื่องกล่องแห่งความมืดอีกแล้ว ยินดีที่ได้ร่วมมือ”
คำพูดของผู้หญิงที่อยู่หลังประตูดูเหมือนจะหมายถึงการไล่แขก
เชดปิดกล่องแหวนและรับมาจากมือของสาวใช้ เมื่อสาวใช้เดินกลับไปที่ประตูอีกครั้ง เชดไม่ได้กล่าวคำอำลาและจากไป แต่สงบอารมณ์และพูดเสียงดัง
“คุณผู้หญิง ฉันไม่รู้ว่าฉันรู้สึกเป็นเกียรติที่จะรู้จักตัวตนของคุณหรือเปล่า”
“ตอนนี้คุณไม่มีเกียรตินี้”
ผู้หญิงคนนั้นพูดตรงมากและเชดดูเหมือนจะได้ยินสาวใช้ผมสีดำที่ผลักประตูหัวเราะโดยไม่ได้ตั้งใจ
“ฉันรู้ว่าคุณกังวลอะไร ตอนนี้ฉันรู้ตัวตนและรูปร่างหน้าตาของคุณแล้ว ฉันสามารถค้นหาที่อยู่ของคุณและตัวตนของนักเวทวงแหวนทางไกลที่อยู่ในกลุ่มของคุณได้อย่างเป็นธรรมชาติ … แต่อะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับการนักเวทวงแหวนทางไกลที่ไม่ต้องการให้คริสตจักรรู้ตัวตนของพวกเขา ดังนั้นคุณคิดว่าฉันเป็นสมาชิกของคริสตจักรหรือไม่”
Sponsored Ads
ผู้หญิงคนนี้ก็คิดเช่นเดียวกันกับเชด ว่าเขาไม่ใช่ผู้ศรัทธาในเทพเจ้าผู้ชอบธรรม เชดก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ศรัทธาเช่นกัน
“คุณสามารถบอกนักเวทวงแหวนในกลุ่มของคุณว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนี้ พวกเขารู้กฎของเมืองนี้โดยธรรมชาติ แน่นอนคุณสามารถบอกพวกเขาเกี่ยวกับการทำธุรกรรมของเรา คุณมีคำถามอะไรไหม”
เธอคงอารมณ์ดีเพราะเธอได้รับข้อมูลจากเชดแม้ว่าในตอนแรกเธอจะไม่พอใจเล็กน้อย
“คืนนี้คุณปรากฏตัวที่นี่…”
“แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะคุณ มันเป็นแค่ความบังเอิญที่ได้พบคุณ ฉันเพิ่งได้ยินว่าสโมสรมีไพ่โรดส์ที่อยู่ในคอลเลกชันที่หายากมาก”
“ไม่ทราบว่าเป็นชุดไหนครับ?”
“มันไม่สำคัญอีกต่อไป มันเป็นไพ่โรดส์ปลอม”
“ช่างโชคร้ายเสียจริง…ลาก่อน คุณผู้หญิง และขอให้คุณสัมผัสรูปปั้นของเทพเจ้าโบราณโดยเร็วที่สุด”
นี่เป็นการเตือนอีกฝ่ายให้มองหามันโดยเร็วที่สุด และอย่าให้ [เลือดปรอท] มีเวลาถ่ายโอน เพื่อที่เมื่ออีกฝ่ายหารูปปั้นไม่พบจะได้ไม่โทษเชด
“ลาก่อน คุณนักสืบ…เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฉันซาบซึ้งใจชายหนุ่มอย่างคุณมาก เมื่อเศษซากไม่สามารถควบคุมได้ในตอนนั้น ปฏิกิริยาของคุณดีมาก นักเวทวงแหวนหนึ่งวงส่วนใหญ่ไม่ได้ประพฤติตัวเหมือนคุณ ถ้าคุณต้องการอะไร คุณสามารถติดต่อฉันผ่านสโมสรนี้ แต่คุณเห็นไหมว่าของขวัญทั้งหมดมันคือรางวัล “
“ครับคุณผู้หญิง ขอให้มีความสุขในยามเย็นนะครับ”
เชดคว้ากล่องแหวนและหันหลังจะออกจากที่นี่ แต่เมื่อเขาอยู่ที่ประตู จู่ๆ เขาก็หันกลับมามองที่ประตูที่เปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง
Sponsored Ads
“คุณผู้หญิง เกี่ยวกับ [กล่องแห่งความมืด]…”
“เศษซากที่หายากแห่งยุคที่สาม เศษซากที่สะสมความแค้นและความเกลียดชังยามเมื่อสิ้นยุค ดังนั้นอย่าสงสัยในสิ่งที่คุณได้ยิน ยุคที่ห้าคือยุคแห่งแม่มด และสงครามของจักรพรรดิแม่มดสิบสามคนสุดท้ายได้ดึงดูดการดำรงอยู่ของสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวจากนอกโลกวัตถุ ยุคที่สี่เป็นยุคแห่งความมืดและความโกลาหล ความมืดปกคลุมโลก และสิ่งแปลกประหลาดต่าง ๆ ออกอาละวาดในโลกวัตถุ เผ่าพันธุ์ที่ไม่ใช่มนุษย์ในยุคที่สามอยู่ร่วมกับมนุษย์ แต่ในขณะเดียวกันสิ่งมีชีวิตรูปร่างคล้ายมนุษย์ที่น่ากลัวและแปลกประหลาดก็ครอบครองโลกวัตถุส่วนใหญ่ นั่นคือวิญญาณชั่วร้ายที่เกิดจากเสียงกระซิบ มนุษย์อยู่ในมุมกับสิ่งมีชีวิตปกติและปกป้องซึ่งกันและกัน “
เธอไม่พูดอะไรอีก และเชดก็โค้งคำนับเล็กน้อยเพื่อแสดงความขอบคุณสำหรับความรู้ฟรี จากนั้นจึงเดินออกไปที่ประตู สาวใช้นอกประตูกำลังรอเชดอยู่ และพาเขาจากชั้นสามไปที่บันไดที่ชั้นหนึ่ง เชดไปสมทบกับแฟรงคลินจูเนียร์ที่หดหู่ใจที่นั่น และทั้งสองออกจากสโมสรไปด้วยกัน
เมื่อออกจากห้องที่มีเสียงดังไปยังท้องถนนในคืนฤดูร้อนที่ปกคลุมไปด้วยหมอก อารมณ์ซึมเศร้าก็ดีขึ้นมากเช่นกัน เชดยังคงหมกมุ่นอยู่กับเหตุการณ์ต่างๆ ในตอนนี้ นึกถึงช่วงเวลาที่นิ้วของเขาเปล่งประกายสดใส รวมทั้งคิดถึงรายละเอียดของธุรกรรมในครั้งนี้ ดังนั้นพวกเขาทั้งสองจึงไม่พูดคุยกันมากนักระหว่างทางและเดินไปตามถนนที่มีตะเกียงแก๊สไปยังอพาร์ตเมนต์ที่ครอบครัวแฟรงคลินเช่าอยู่ในคืนที่เงียบสงบ
แต่เมื่อเขากำลังจะถึงจุดหมาย จู่ๆ แฟรงคลินจูเนียร์ก็หันหลังกลับและวิ่งหนีไปทันทีหลังจากก้าวเข้าไปในเงาของป้ายโฆษณาของร้านขายของเก่าที่หันหน้าไปทางถนนซึ่งตะเกียงแก๊สส่องสว่างไม่ถึง เชดซึ่งเตรียมพร้อมมาเป็นเวลานานวิ่งไล่ตามเขาทันที ทั้งสองคนวิ่งไม่ถึงครึ่งถนน และแฟรงคลินจูเนียร์ก็ถูกนักสืบที่วิ่งตามอยู่ข้างหลังเตะล้มลง
Sponsored Ads
“คราวนี้พ่อให้ใครมาตามหา? คุณเคยฝึกวิ่งระยะไกลเหรอ? คุณจะเข้าร่วมโทเบสค์ยูธเกมส์ใช่ไหม? นักสืบเมื่อครั้งสุดท้ายอยู่ที่ไหน? ” แฟรงคลินจูเนียร์หอบและถามคำถามด้วยเสียงแหบแห้ง ในขณะเชดรวบมือของเขาไว้ที่ด้านหลัง
“ฉันยังอยากวิ่งอยู่ คราวที่แล้วคุณก็โดนนักสืบจับเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ลุงสแปร์โรว์ตายแล้ว ฉันเลยรับงานของเขา และฉันก็ยังไม่ได้ฝึกวิ่งระยะไกล”
เชดรู้สึกได้ถึงพลังในร่างนี้ ไม่เพียงแต่เป็นนักเวทวงแหวน แต่คุณภาพของร่างกายนี้ค่อนข้างดี ฉันไม่รู้ว่านักสืบใช้เวลาเพียงไม่กี่เดือนทำให้ชายเร่ร่อนเป็นแบบนี้ได้อย่างไร สำหรับการเสแสร้งเป็นหลานชายของคนอื่น ก็ไม่เป็นไร ท้ายที่สุดเชดก็ได้รับมรดกทั้งหมดของนักสืบจริงๆ
“ตายแล้วเหรอ คนที่เอาปืนจ่อหัวฉันแล้วไล่ฉันออกจากโต๊ะน่ะ ตายแล้วเหรอ”
แฟรงคลินจูเนียร์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความสุข
“ตัวร้ายแบบนั้นตายไปก็ไม่เลวนะ”
แต่ตามบันทึกการมอบหมายที่ทิ้งไว้โดยนักสืบ ที่เชดค้นพบนั้น เขาได้พาแฟรงคลินจูเนียร์ออกจากคาสิโนและสโมสรใต้ดินในสลัมทั้งสองครั้งด้วยพลังของคำพูด นักสืบสแปร์โรว์ แฮมิลตันอธิบายว่าตัวเองเป็นคนใจดีและมีเสน่ห์ดึงดูดใจคนอื่นได้เป็นดี
‘ดูเหมือนว่าบันทึกของเขาจะเชื่อถือไม่ได้… อย่างไรก็ตาม เขามีปืน… ทำหายหรือซ่อนไว้ ซึ่งฉันหาไม่เจอ’
“พูดถึงเรื่องนั้นแล้ว นายจะปล่อยฉันไปได้ไหม ฉันจะให้เงินปอนด์ทองเพิ่มถ้าฉันชนะพนัน” แฟรงคลินจูเนียร์ยังคงต้องการหลุดพ้น
“สงสารพ่อคุณจังเลย”
“มาเลย คุณมาจับฉันเพื่อไปเอาเงิน” นักพนันหนุ่มหัวเราะเยาะ เขาคาดหวังว่านักสืบจะโต้กลับด้วยวาจา แต่ไม่คิดว่านักสืบเพียงแค่พยักหน้า
“ใช่ แน่นอนว่าเงินปอนด์ก็สำคัญเช่นกัน ไม่อย่างนั้นฉันจะออกจากบ้านมาจับคุณทำไม ฉันคงอยู่ที่บ้านโดยเปิดตะเกียงแก๊สอุ่นๆ เพื่อดูแลแมวที่น่ารักในคืนที่มีหมอกหนา?”
แม้ว่าจะมีอุบัติเหตุในสโมสร แต่อย่างน้อยกระบวนการส่งมอบงานและรับเงินค่านายหน้าก็ราบรื่น ครอบครัวแฟรงคลินไม่ได้ทำให้ลูกชายของพวกเขาอับอาย และเชดเพิ่งได้เงินครึ่งปอนด์ที่หน้าประตูและอีกสองปอนด์ชำระล่วงหน้าให้สโมสร และพร้อมจะจากไป แต่ก่อนจากไปเชดเห็นแฟรงคลินจูเนียร์อยู่ในบ้าน ทำท่าทางดุร้ายใส่เขา เขาไม่โกรธ แต่เขารู้สึกสงสารมิสเตอร์แฟรงคลินจริงๆ
Sponsored Ads
‘ทุกครอบครัวทุกช่วงวัยต่างก็มีเรื่องราวของตัวเอง ฉันควรดูแลตัวเองก่อน’
เชดเดินเข้าไปในค่ำคืนอันยาวนานโดยเอามือล้วงกระเป๋า กล่าวอำลานายจ้างคนแรกอย่างเป็นทางการของเขา มันมืดและนักสืบที่มีเงินเต็มกระเป๋าเงินก็ยังไม่ยอมขึ้นรถม้า แต่กลับบ้านด้วยการเดินเท้า เขาต้องหาเงินให้ได้ 10 ปอนด์ภายในหนึ่งเดือน แม้ว่าโบราณวัตถุที่บ้านจะสามารถนำไปจำนำได้ แต่เขาก็ต้องพัฒนานิสัยที่ตระหนี่
เมื่อฉันกลับถึงบ้านก็ดึกแล้ว เมื่อตอนฉันออกจากที่ที่ก็มีหมอกและเป็นหมอกหนาที่อยู่กลางแจ้ง เมื่อเดินขึ้นบันไดที่มืดมิด ฉันรู้สึกเหงาและโดดเดี่ยวมาก หลังจากเข้าประตู ฉันกังวลว่าแมวสีส้ม “มีอา” จะถ่ายอุจจาระทุกที่ แต่โชคดีที่มันเชื่อฟังดี และทิ้ง “ร่องรอย” ไว้บนกองทรายที่เชดเตรียมไว้ก่อนจะออกไปบริเวณมุมระเบียง
สำหรับเจ้าแมวตัวนั้น มันรีบวิ่งไปหานักสืบที่เหนื่อยล้าทันทีที่เขาเปิดประตู เกาะขากางเกงของเขามากอด และมันก็ตื่นเต้นมากกับการกลับมาของเชด สิ่งนี้ทำให้เชดซึ่งเดินคนเดียวในตอนกลางคืนมาหลายชั่วโมงรู้สึกสะเทือนใจและอบอุ่นในใจเป็นพิเศษ
“ถึงแกจะไม่มารับฉัน ฉันก็จะรับเลี้ยงแก”
“เหมียว~”
หลังจากที่เชดอุ้มแมวที่มีมารยาทดีขึ้นมา เขาก็บอกว่าแมวสีส้มมีอา ลูบหัวอันนุ่มนวลของมันเข้ากับหน้าอกของเขาเพื่อแสดงความรักที่มีต่อมัน นักสืบทำที่นอนชั่วคราวสำหรับมีอาในห้องนอนของเขาโดยใช้ผ้าห่มวางอยู่บนโต๊ะ
กลางคืนเริ่มดึกขึ้นเรื่อย ๆ ดังนั้น ฉันจึงไม่ได้ศึกษา [แหวนแวมไพร์] ต่อ แต่ถึงแม้คืนนั้นฉันจะนอนดึกมาก แต่ฉันกลับตื่นตรงเวลาตอนหกโมงเช้าของวันรุ่งขึ้น และฉันก็ไม่รู้สึกง่วงเลย
นมแพะที่สั่งเมื่อวานถูกส่งมาพร้อมกับนมวัวและหนังสือพิมพ์ มันเป็นครั้งแรกในบ้านหลังนี้ที่เชดได้รับประทานอาหารเช้ากับมีอาแมวสีส้มที่ประพฤติตัวดี และเขาวางแผนการเดินทางของวันนี้
วันนี้เป็นวันอังคาร และฉันไม่ต้องไปหาคุณหมอชไนเดอร์จนกว่าจะถึงวันพรุ่งนี้ แต่สำหรับข้อความที่ฝากไว้เมื่อวานนี้ ฉันต้องไปหาหมอ
เมื่อวานนี้ ค่านายหน้าสองรายการเสร็จสิ้นในหนึ่งวัน ซึ่งทำให้เชดมีความมั่นใจอย่างมากในการเข้าครอบครองธุรกิจของสำนักงานนักสืบ
แต่วันนี้เขาไม่ได้วางแผนที่จะจัดการกับคดีที่อดีตนักสืบทิ้งไว้ หลังจากกลับจากพบหมอ เขาวางแผนที่จะตรวจสอบบ้านอย่างละเอียด เพื่อมองหาปืนพก และประวัติค่านายหน้าในอดีตต่อไปรวมทั้งอ่านลายมือของหมอเพื่อศึกษาถึงอักษรรูนจิตวิญญาณของเขาเอง
ยังคงเป็นมีอาที่คอยเฝ้าบ้าน และเชดก็ถือเศษซาก [แหวนแวมไพร์] ติดตัวไปด้วย และเดินผ่านเมืองท่ามกลางหมอกบางๆ ในยามเช้า เขาใช้เวลาหลายชั่วโมงในตอนเช้าเพื่อเดินจากใจกลางเมืองโทเบสค์ไปยังคลินิกแพทย์ทางตะวันออกของเมือง แต่ทิวทัศน์อันเป็นเอกลักษณ์ของยุคไอน้ำที่แปลกประหลาดและสถาปัตยกรรมสไตล์ยุโรปทำให้เขารู้สึกแปลกใหม่มาก
ขณะเดินไปตามถนนเรินต์เกน ในย่านผู้มั่งคั่งที่สวยงาม เมื่อเขาเห็นรถม้าสี่ล้อจอดอยู่นอกคลินิกจิตวิทยาและสุภาพบุรุษสวมหมวกทรงสูงสีดำลงจากรถม้า เชดยังคงกังวลว่าหมอจะกลับมาหรือไม่ โชคดีที่การเดินทางหลายชั่วโมงไม่เสียเปล่า หมอตาสีฟ้าก็กลับมา แต่เมื่อเจอกับเชด เขาดูค่อนข้างลำบากใจ
เชดจำได้ว่ามิสลูอิสบอกว่าโชคของเขามักจะไม่ดี และคราวนี้เขาก็พบกับปัญหาเช่นกัน
“ดังนั้นฉันจึงเกลียดการติดต่อกับพวกขุนนางมาโดยตลอด ถ้ามันรักษาได้ พวกเขาจะเพิกเฉยต่อปัญหาทางจิตใจ ถ้ารักษาไม่ได้ พวกเขาจะคิดว่าระดับของฉันเป็นปัญหา โรคบูลิเมียครั้งนี้เป็นปัญหามาก ผู้หญิงคนนั้นอาจปกปิดความลับบางอย่างที่เธอไม่อยากบอก ผู้คนมักจะไม่ไว้ใจหมอ… เชดถ้าคุณพบคำสั่งจากขุนนาง คุณจะเข้าใจฉันอย่างแน่นอน หมายถึง… ได้โปรดนั่งลง ฉันเห็นข้อความของคุณ แต่มันคืออะไรกันแน่? “
