ปฏิกิริยาของเด็กชายไม่ได้เกินความคาดหมายของเชด ถ้ามีใครสามารถยอมรับได้อย่างสงบว่าเขาจะต้องดื่ม “ราคาแห่งการเติบโต” นั่นจะทำให้เชดประหลาดใจ
Sponsored Ads
“คุณต้องการการเติบโตแบบไหน?”
เชดถาม เด็กชายที่ใช้มีดของเล่นปกป้องตัวเองไม่ได้ถูกคำถามนี้ทำให้ลำบาก เขาเงยหน้ามองเชด
“คือการไม่มีความกังวล คือการมีอิสระ คือการไม่ถูกผู้ใหญ่ควบคุม คือการทำอะไรก็ได้ที่ต้องการ คือ…”
เชดไม่ได้ฟังต่อ แต่หันไปส่ายหัวให้กับนักบุญ นั่นไม่ใช่การเติบโต สิ่งที่เขาต้องการ เขาเองก็ไม่เข้าใจ
เทพเจ้ารักษารอยยิ้มไว้
“เมื่อคุณบอกความปรารถนาของคุณกับท่านนี้ สิ่งที่คุณต้องการจริงๆ คือการเป็นผู้ใหญ่”
เสียงยังคงอ่อนโยน แต่เชดรู้สึกได้ว่า น้ำเสียงของเทพเจ้าดูเหมือนจะแตกต่างออกไป
“การโกหกและปฏิเสธอดีตของตัวเอง ไม่ใช่การกระทำของเด็กดี”
เทพเจ้าพูดเบาๆ หยิบถ้วยชาขึ้นมาเขย่าเบาๆ เชดตกใจจนเกือบหลบออกไป
“เด็กเอ๋ย ฉันต้องบอกคุณว่า เมื่อคุณขออะไร และคนใจดีตอบสนอง แม้ว่าคุณจะไม่พอใจ คุณก็ไม่ควรตำหนิ”
เชดนึกถึงเรื่องราวของเจ้าหญิงแม่มดที่ปรารถนาจะเป็นอมตะที่พระเจ้าเล่าให้ฟังเมื่อพวกเขาพบกันครั้งแรก ดังนั้นเขาจึงเข้าใจว่าเด็กชายอาจไม่มีทางเลือกอื่น
ชายหนุ่มที่สวมหมวกตัวตลกถือถ้วยชาออกมาจากเคาน์เตอร์ ก้มลงส่งถ้วยชาให้เด็กชาย เทพเจ้าไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ยิ้มมองเขา เด็กชายกัดริมฝีปากอย่างไม่พอใจ เขาหันไปมองเด็กอีกสองคน จากนั้นเงยหน้าขึ้นพูดว่า
“มันก็ไม่ได้น่ากลัวอะไร”
เขารับถ้วยชา เงยหน้าขึ้นดื่มของเหลวในนั้น แต่เพียงแค่ดื่มไปหนึ่งอึก ถ้วยชาก็หล่นลงพื้น เด็กชายกุมพื้นและอาเจียนอย่างรุนแรง
เขาอาเจียนหนักขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายเขาล้มลงบนพื้นของร้านขายของเล่น เสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวดออกมาจากปาก ร่างกายสั่นกระตุก แต่ความสูงและรูปร่างของเขากลับเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว
Sponsored Ads
หลังจากผ่านไปเพียงสามสิบวินาที ในคราบสกปรกบนพื้น ชายหนุ่มที่สวมเสื้อผ้าผู้ใหญ่ลืมตาขึ้น เขาลุกขึ้นอย่างงงงวย มองไปรอบๆ ร้านขายของเล่น
“ฉันโตแล้ว?”
เขาแตะหน้าตัวเองอย่างไม่เชื่อ เชดประหลาดใจกับผลของยาวิเศษ เมื่อเห็นว่าเทพเจ้ากลับไปที่เคาน์เตอร์และไม่พูดอะไรอีก เขาจึงพูดขึ้น
“ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง?”
“รู้สึกว่ามองเห็นสูงขึ้น มีพลังมากขึ้น…”
เขาแตะร่างกายตัวเอง จากนั้นมองเชดด้วยความขอบคุณ
“ท่านครับ ฉันโตแล้วจริงๆ!”
เด็กก็คือเด็ก เมื่อไม่นานมานี้เขายังมองเชดด้วยความไม่พอใจ แต่ตอนนี้สายตาของเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
“ฉันโตแล้วจริงๆ!”
เขาโบกมือด้วยความดีใจ
“ดีจัง ฉันจะไม่ถูกพ่อดุอีกแล้ว!”
“ไม่ใช่ ถ้านั่นยังเป็นพ่อของคุณ เขาก็ยังสามารถดุคุณได้เสมอ”
เชดเตือน เขาเริ่มเข้าใจว่าต้องทำอะไรเพื่อทำให้ความปรารถนาที่สองนี้สำเร็จ
“จริงเหรอ?”
เด็กชายที่โตแล้วมองเขาด้วยความสงสัย แต่ไม่นานก็กลับมาดีใจอีกครั้ง
“ฉันจะสามารถออกไปเล่นกับเพื่อนๆ ในตอนกลางคืนได้แล้ว”
“ไม่ คุณอาจจะทำไม่ได้ คุณโตแล้ว แต่เพื่อนของคุณยังเด็กอยู่”
เด็กชายที่โตแล้วหยุดนิ่ง จากนั้นพูดอย่างระมัดระวัง
Sponsored Ads
“ฉันจะไม่ต้องเรียนกับครูสอนพิเศษอีกแล้ว…”
“ไม่ คุณต้องเรียน การโตขึ้นหมายความว่าคุณต้องย้ายออกไปอยู่เอง คุณต้องหาเงินเอง ถ้าไม่เรียน คุณจะไปทำงานที่ไหน? ขุดเหมืองหรือเป็นกุลี?”
เด็กชายอ้าปากค้างมองไปที่เชด
เชดก็มองไปที่เขาและกล่าวข้อเท็จจริงพื้นฐานว่า
“คุณไม่คิดว่าตัวเองจะเติบโตขึ้นมาแล้วจะยังคงใช้ชีวิตภายใต้การคุ้มครองของคนอื่นเหมือนเดิมใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นคุณจะเติบโตไปทำไม?”
“ฉัน…”
เด็กชายที่เติบโตขึ้นชี้ไปที่ตัวเองแล้วจู่ๆ ก็หยิบดาบไม้ของเล่นขึ้นมากอดไว้ในอ้อมแขน
“ฉันไม่อยากโต”
“ดูสิ นี่แหละคือเด็ก”
ชายหนุ่มที่พิงอยู่ขอบเคาน์เตอร์พูดกับเชด ผลของยาวิเศษกำลังหายไป เด็กชายกำลังกลับคืนสู่สภาพเดิม สำหรับเสื้อผ้าที่สวมใส่ก็เหมือนเดิม ภายใต้พลังของนักบุญ แน่นอนว่ามันเปลี่ยนไปพร้อมกับร่างกาย
“ฉันทำตามความปรารถนาของเขาได้สำเร็จหรือไม่?”
“แน่นอน”
นักบุญพยักหน้า
“แต่เขาไม่ได้เติบโตขึ้น เขากลับไปเป็นเหมือนเดิม”
เชดชี้ให้เห็นข้อเท็จจริงนี้
“แต่เขาได้รับการเติบโตจริงๆ คุณดูสิ”
ชายหนุ่มที่สวมหมวกตัวตลกชี้ไปที่เด็กชาย หลังจากที่เด็กชายมองดูมือของตัวเองและพบว่ามันกลับคืนสู่สภาพเดิมแล้ว เขาก็ยิ้มอย่างมีความสุข
Sponsored Ads
“อย่างน้อยเขาก็เข้าใจว่าการเติบโตมีค่าใช้จ่ายอะไรบ้าง นี่ก็ถือว่าเป็นการเติบโตที่ดีทีเดียว เพราะการทำให้เด็กๆ เข้าใจเรื่องนี้เป็นเรื่องยากจริงๆ”
“คุณมักจะใช้วิธีคล้ายๆ กันนี้ในการสอนเด็กๆ หรือ?”
เชดถามด้วยความอยากรู้
“ไม่ เด็กแต่ละคนมีสถานการณ์ที่แตกต่างกัน จริงๆ แล้วฉันชอบวิธีที่อ่อนโยนกว่านี้”
นักบุญยิ้มและส่ายหัว เชดไม่แสดงความคิดเห็นในเรื่องนี้
หลังจากทำตามความปรารถนาเกี่ยวกับการเติบโตเสร็จแล้ว ก็ถึงความปรารถนาสุดท้ายเกี่ยวกับ “พลัง”
เชดมองไปที่เด็กหญิงที่เดินออกมาจากชั้นวางของอีกครั้ง เธอหยุดทันทีและมองไปที่เชดด้วยความระมัดระวัง
“ฉันไม่อยากดื่มยาวิเศษแปลกๆ”
“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่มียาวิเศษที่ทำให้คนธรรมดามีพลัง”
เด็กหญิงจึงเดินมาที่เคาน์เตอร์ แต่ยังคงไม่กล้าเข้าใกล้เขา
เชดมีความคิดอยู่แล้ว แต่ก่อนที่จะเริ่มจริงๆ เขาถามคำถามหนึ่ง
“เอ่อ ก่อนที่ฉันจะทำตามความปรารถนาของคุณ คุณสามารถบอกได้ไหมว่าคุณเข้าใจคำว่า ‘พลัง’ อย่างไร?”
“ฉันสามารถปกป้องตัวเองได้ สามารถปกป้องสิ่งที่ฉันต้องการปกป้องได้”
เด็กหญิงกล่าว เด็กอีกสองคนก็พยักหน้า
Sponsored Ads
“ดี คำถามต่อไป คุณคิดว่านอกจากพลังที่สามารถฟันหินและย้ายภูเขาได้แล้ว ปัญญาถือเป็นพลังหรือไม่?”
เชดชี้ไปที่หัวของเขา
“แน่นอน!”
เด็กชายผู้โหยหาเรื่องราวและเด็กชายผู้โหยหาการเติบโตพูดพร้อมกัน แต่เด็กหญิงลังเล เธอเข้าใจว่าเชดต้องการให้พลังแบบไหน
“พูดตามตรง ปัญญาถือเป็นพลังอย่างแน่นอน แต่ท่านครับ ฉันต้องการพลังที่เป็นของตัวเอง…ที่สามารถทำให้เป็นจริงได้…คือ…”
เธอลังเลที่จะพูดความคิดของตัวเอง แต่ไม่สามารถหาคำที่เหมาะสมได้ในขณะนั้น
เชดเข้าใจความหมายของเธอ เด็กหญิงยอมรับว่าปัญญาเป็นพลัง แต่เธอต้องการพลังที่เป็นจริงมากกว่า
“ฟังฉันพูดให้จบ แล้วค่อยคิดว่าคุณต้องการพลังแบบไหน”
เชดเสนอ เด็กหญิงจึงพยักหน้า
“ไม่มีปัญหาค่ะ”
นักบุญที่อยู่หลังเคาน์เตอร์ยิ้มมองดูเหตุการณ์นี้ โดยไม่มีความตั้งใจที่จะพูดแทรก
“คุณเคยเห็นการต้มน้ำไหม?”
“ค่ะ ท่าน”
“คุณเคยเห็นไอน้ำดันฝาหม้อออกไหม?”
“แน่นอนค่ะ ท่าน”
“แล้วคุณเคยคิดไหมว่าพลังนี้สามารถนำไปใช้ในด้านอื่นได้ไหม?”
เด็กหญิงเอียงศีรษะมองเขา ในขณะที่เด็กชายอีกสองคนดูงุนงงเล็กน้อย
Sponsored Ads
“ตอนนี้มีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถเข้าใจคำพูดของคุณ นี่คือความปรารถนาของเธอ”
เทพเจ้ากล่าวเตือน เชดพยักหน้าและยกตัวอย่างอีกครั้ง
“ไอน้ำที่เกิดจากหม้อเล็ก ๆ สามารถดันฝาหม้อออกได้ แล้วไอน้ำที่เกิดจากหม้อใหญ่จะสามารถดันอะไรออกได้?”
“นี่…”
เมื่อพิจารณาจากกระโปรงอันประณีตของเธอและรองเท้าหนังสีดำแวววาวของเธอ หญิงสาวจะต้องมีภูมิหลังที่สูงและมีการศึกษาในระดับสูง แต่คำถามนี้ยังคงยากเกินไปสำหรับเด็ก
เชดต้องการเปลี่ยนวิธีการพูด หรือให้เทพเจ้าทำชิ้นส่วนเล็ก ๆ เพื่อให้เขาแสดง แต่ไม่คาดคิดว่าเด็กหญิงจะพูดสิ่งที่ทำให้เชดประหลาดใจ
“ท่านต้องการบอกฉันว่าใช้วิธีการเปลี่ยนความร้อนเป็นพลังงานเพื่อสร้างเครื่องจักรที่คนธรรมดาก็สามารถใช้ได้ใช่ไหม?”
ดวงตาของเธอเป็นประกาย ไม่ใช่การเปรียบเทียบที่เกินจริง ดวงตาที่มีชีวิตชีวาคู่นั้นจริง ๆ แล้วกำลังส่องแสงเล็กน้อย
เชดขยับไปด้านข้างอย่างระมัดระวัง
‘เกิดอะไรขึ้น?’
[นี่ไม่ใช่พลังนักเวทวงแหวน และไม่ใช่เศษซาก ฉันรู้สึกถึงพลังที่คล้ายกันในตัวมิสคารินา]
“ก็ประมาณนั้น”
เชดเห็นด้วยกับความคิดเห็นของเด็กหญิง และมองไปที่นักบุญที่ฟังการสนทนาของทั้งสองคนโดยไม่พูดอะไร
“แต่นี่เป็นเพียงเครื่องมือค่ะท่าน ฉันสามารถสร้างเครื่องมือที่คล้ายกันได้ แต่คนอื่นก็สามารถสร้างและใช้เครื่องมือที่คล้ายกันได้ พลังนี้ไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะใช้ได้ตลอดไป”
เด็กหญิงมองไปที่เชด นี่คือท่าทางที่ต้องการคำตอบ
“นี่เป็นเพียงเทคโนโลยี คุณยังต้องการระบบ”
“ระบบ?”
Sponsored Ads
“นอกจากเทพเจ้า มนุษย์และสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ที่เดินอยู่ในโลกแห่งวัตถุ ไม่สามารถหลีกเลี่ยงการต้องการความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมชาติได้ คุณมีเทคโนโลยีแล้ว คุณต้องใช้ระบบในการจัดการคน ใช้ระบบในการแบ่งปันผลประโยชน์ของคุณ และแบ่งปันความสูญเสียของคุณอย่างเท่าเทียมกัน คุณแม้จะเป็นเพียงคนเดียว แต่ระบบสามารถทำให้คุณเป็นร้อยคน พันคน เทคโนโลยีและระบบสามารถทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น”
ดวงตาของเด็กหญิงส่องแสงมากขึ้น เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ เด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่ถือมีดของเล่นก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่าง และด้วยสีหน้าหวาดกลัวและดึงเด็กชายที่เล็กที่สุดไปซ่อนในระหว่างชั้นวางของ
“แต่ท่าน แม้ว่าฉันจะสร้างระบบที่สมบูรณ์แบบ แต่ระบบก็จะเสื่อมสลายเพราะมนุษย์เปลี่ยนแปลงได้”
เด็กหญิงถาม
“คุณต้องการวัฒนธรรม”
“วัฒนธรรม?”
ดวงตาของเธออยู่ในสภาพที่ใกล้เคียงกับแมวมีอาในเวลากลางคืนในสภาพแวดล้อมที่ไม่มีแสง ตัวเด็กหญิงเองก็เริ่มส่องแสงในขณะนี้ ลมบางอย่างกำลังหมุนรอบตัวเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะนี่คือร้านของนักบุญ พลังเหนือธรรมชาติใด ๆ จะถูกระงับ เชดเชื่อว่าปรากฏการณ์นี้จะชัดเจนมากขึ้น ความคิดที่ไม่ธรรมดาดูเหมือนจะให้แรงบันดาลใจแก่เธอ แต่เด็กหญิงเองก็ไม่ได้สังเกตสถานการณ์ของตัวเอง
“คุณต้องการให้คนยอมรับคุณ เชื่อฟังคุณ และปรับตัวเข้ากับระบบที่คุณสร้างขึ้น เทคโนโลยีที่คุณสร้างขึ้น ดังนั้นคุณต้องใช้วัฒนธรรมในการทำให้พวกเขาเหมือนกัน เทศกาล ตัวอักษร สำเนียง เรื่องราวร่วมกัน พฤติกรรมที่คล้ายกัน”
“เทคโนโลยี ระบบ วัฒนธรรม…”
เด็กหญิงคิดอย่างลึกซึ้ง แล้วเงยหน้ามองเชดอย่างรวดเร็ว
“ท่านคะ นี่คือพลังที่คุณพูดถึงใช่ไหม?”
“ใช่ คุณพอใจกับพลังนี้ไหม?”
เชดพูดสั้น ๆ หรือไม่ได้พูดอะไรที่เป็นเนื้อหาจริง ๆ คำพูดเหล่านี้เป็นเพียงแนวคิด เขาเตรียมพร้อมสำหรับเด็กหญิงที่จะไม่ยอมรับ และวางแผนที่จะพูดคุยเกี่ยวกับฟิสิกส์พื้นฐานต่อไป แต่เด็กหญิงพยักหน้า
“ฉันพอใจมาก ปัญญาเป็นทรัพย์สมบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษย์อย่างแท้จริง ดูเหมือนว่าแม้แต่ผู้ชายก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิงเลย”
