ในตอนนี้เขามีโอกาสที่ได้พูดคุย เชดจึงเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนวันก่อนในคืนวันฝนตก เชดได้ปฏิบัติตามคำสัญญาที่จะไม่นำเศษซากที่ไม่เกี่ยวข้องออกไป และมิสบาสก์ก็ได้รายงานชื่อของทั้งสองคนนั้นต่อคริสตจักรเมื่อเช้าวันนี้ด้วย
ทีมนักเวทวงแหวนที่มิสบาสก์สังกัดอยู่นั้นไม่ได้รับมอบหมายให้จัดการเรื่องนี้ แต่เธอก็ได้ยินจากกัปตันของเธอว่านักเวทวงแหวนผ่านทางไกลได้บุกเข้าไปในบ้านของมิสเตอร์พอนตันเมื่อคืนวานนี้ สังหารนักฆ่าของ “เลือดปรอท” และหลบหนีไป
“นักสืบ ฉันคาดเดาได้ว่าคงเป็นคุณและเพื่อนๆ ของคุณ เพื่อนของคุณเก่งจริงๆ จากร่องรอยการต่อสู้ที่เห็น ฝ่ายตรงข้ามแทบไม่มีโอกาสต่อสู้เลย”
เธอถอนหายใจและมองออกไปนอกหน้าต่าง
“สามต่อหนึ่ง ชนะง่ายๆ ก็ถือเป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือ?”
Sponsored Ads
เชดถามขณะเปลี่ยนหน้าหนังสือ แล้วยกตัวอย่างที่เข้าใจง่าย
“ฝ่ายตรงข้ามเป็นเพียงนักเวทวงแหวนระดับสี่ ช่องว่างระหว่างพวกเขากับพวกเราไม่ใหญ่หนักเหมือนความแตกต่างระหว่างหนูกับมีอาตัวน้อย เมื่อเราพบว่าเขาไม่ได้จากไป เขาก็แพ้แล้ว”
มิสบาสก์มองไปที่แมวที่นอนหลับตอนบ่ายที่อยู่บนตักของเชด
“จริงๆ แล้ว ความแตกต่างระหว่างแมวของคุณกับหนูน่าจะไม่มากนัก มันดูไม่เหมือนแมวที่จะจับหนูได้…”
มิสบาสก์พูดขณะถือถ้วยชาอยู่ในมือ
“เนื่องจากพูดถึงเรื่องนี้แล้ว คุณได้ข้อมูลเพิ่มเติมจากนักฆ่าคนนั้นหรือไม่ เช่น ที่อยู่ของชายตาเงิน”
“ฉันกำลังจะบอกคุณตอนนี้เอง ในกลุ่มของเรามีนักเวทวงแหวนคนหนึ่งที่ชำนาญในการสอบสวนข้อมูลมาก แต่น่าเสียดายที่นักฆ่าคนนั้นก็ไม่รู้ว่าชายตาเงินซ่อนตัวอยู่ที่ไหน อย่างไรก็ตาม เราสามารถยืนยันได้ว่าชายตาเงินได้รับบาดเจ็บจากบุรุษหน้ากากใต้แสงจันทราเงิน และบาดแผลนั้นรักษาได้ยาก จึงไม่ไว้วางใจแม้แต่คนในองค์กรของตนเอง”
เขาแทบจะพูดออกมาว่าเป็นตัวเขาเอง ดีที่มิสบาสก์ไม่ได้สังเกตเห็น
“ข่าวดี ดังนั้นโอกาสที่ฉันจะได้แก้แค้นด้วยมือตัวเองจึงมีมากขึ้น”
นักเวทวงแหวนหญิงประเมิน
“โอ้ เรายังค้นพบตำแหน่งของ ‘กล่องของขวัญของเทพเจ้า’ ด้วย”
เชดพูดต่อ เขาโบกมือไปยังเกล็ดหิมะที่ปลิวว่อน และหิมะก็ตกลงมาอย่างหนาแน่นขึ้น การทำให้หิมะตกแทบไม่ได้เป็นการใช้เวทมนตร์ แต่เป็นเพียงอุบายเล็กน้อยที่มาจากเวทมนต์ลึกลับ เป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติที่เกิดจากการรบกวนองค์ประกอบของเชดในความเป็นมากกว่าเวทมนตร์
Sponsored Ads
มิสบาสก์ที่หันหลังให้เชดโบกมือ
“ไม่ต้องบอกฉันถึงตำแหน่งที่แน่นอนหรอกนะ ถ้าหากทางโบสถ์รู้ตำแหน่งของเศษซากนั้น พวกเขาจะต้องไปหาแน่นอน และจะต้องประสบความสำเร็จ แต่ถ้าเป็นเช่นนั้น ชายตาเงินอาจจะออกจากโทเบสก์ไป และฉันก็จะไม่รู้ว่าจะไปหาได้ที่ไหนแล้ว”
เธอมีความมั่นใจในคริสตจักรอย่างมาก ซึ่งก็มีเหตุผลที่ดี แม้ว่าชายตาเงินจะไม่ได้บาดเจ็บหนัก แต่คนเช่นเขาก็ไม่ถือว่าเป็นภัยคุกคามครั้งใหญ่ในสังฆมณฑลขนาดใหญ่ซึ่งมีนักเวทวงแหวนระดับสิบขึ้นไปหลายคน
เชดพยักหน้าและพูดต่อว่า
“แต่หลังจากเรื่องนี้จบลง เราสามารถนัดเวลากันได้ แล้วเกือบจะพร้อมกันบอกข่าวเกี่ยวกับเศษซากระดับปราชญ์นี้ให้กับโบสถ์และสถาบัน แบบนี้ทุกคนก็จะได้รับรางวัล”
มิสบาสก์หันกลับมามองเขาอย่างประหลาดใจ ดวงตาสวยงามของเธอจ้องมองเชด
“นักสืบ คุณช่างมีความคิดจริงๆ”
นอกจากเชดเล่าเรื่องเมื่อคืนนี้แล้ว มิสบาสก์ยังแบ่งปันเรื่องราวต่างๆ ในสังฆมณฑลโทเบสก์ให้กับเชดด้วย นักเวทวงแหวนของโบสถ์ย่อมรู้ข้อมูลมากกว่านักเวทวงแหวนของวิทยาลัย และมิสบาสก์เน้นเล่าเรื่องเหตุการณ์ที่คฤหาสน์เลตวิวและสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนวันเสาร์ที่แล้ว
เหตุการณ์เหล่านี้ได้รับการสืบสวนเพิ่มเติมภายใต้การดำเนินการของโบสถ์ รวมถึงการควบคุมเศษซากและที่มาของเทพเจ้าผู้ชั่วร้าย ซึ่งส่วนใหญ่ก็ได้รับการแก้ไขแล้ว น่าเสียดายที่ขณะนี้โบสถ์กำลังสืบหาชิ้นส่วนเกล็ดปลาภายในสังฆมณฑล หวังว่าจะพบเบาะแสของ “นักเวทวงแหวนระดับสูง” ที่ใช้เวทมนตร์ลึกลับ และด้วยเหตุนี้ เกล็ดปลาที่อยู่ในมือของลูอิสก็ยิ่งขายยากขึ้นไปอีก
Sponsored Ads
“นักสืบ คุณไปทำอะไรมาเมื่อกี้นี้? มีงานหรือ?”
มิสบาสก์ก็สงสัยเกี่ยวกับการพบกันโดยบังเอิญกับเชด
“ไม่ ฉันเพิ่งออกมาจากสมาคมผู้พยากรณ์ และที่นั่นฉันได้พบกับ มิสเตอร์สแตนประธานสาขาโทเบสก์”
เชดถือหนังสือไว้ในมือ มีอานอนยาวอยู่บนตักของเขา แมวตัวนี้ชอบท่านี้มาก
“มิสเตอร์สแตน? โอ้? เขากลับมาแล้วหรือ?”
มิสบาสก์รู้สึกประหลาดใจกับเรื่องนี้มาก จนเธอหยุดสังเกตการณ์ภายนอกชั่วคราวและหันมาคุยกับเชด
“มิสเตอร์อาร์ดิส สแตน ถือว่าเป็นผู้พยากรณ์ที่เก่งที่สุดที่ประจำอยู่ในสังฆมณฑลโทเบสก์ แม้ว่าเขาจะมีวงแหวนเพียงสิบวง แต่ระดับการพยากรณ์ของเขาสูงมาก ฉันได้ยินว่าไม่นานมานี้เขาได้รับมอบหมายจากโบสถ์ให้ไปยังชนบทของโทเบสก์เพื่อช่วยเหลือมิสเตอร์ซาร์รี่ พิโรท ‘มือขวาเหล็ก’ ในการจัดการกับเหตุการณ์ควบคุมเศษซากระดับเทวทูตไม่ได้ ถ้าเขากลับมาแล้ว คิดว่ามิสเตอร์พิโรทก็คงจะกลับมาเร็วๆ นี้ และพรุ่งนี้ นักเวทวงแหวนสิบสามวงของโบสถ์เราจะมาถึงโทเบสก์ ตอนนั้นในสังฆมณฑลของเราจะมีนักเวทวงแหวนสิบสามวงแหวนสองคน”
เชดเพิ่งได้ยินเรื่องความร่วมมือระหว่างสมาคมผู้พยากรณ์กับโบสถ์ของเทพเจ้าผู้ชอบธรรมเป็นครั้งแรก แต่เขาสนใจอีกเรื่องหนึ่ง
“ระดับการพยากรณ์ของมิสเตอร์สแตนสูงมากหรือ? จริงๆ แล้ว วันนี้ฉันก็ให้เขาช่วยพยากรณ์ แต่เขาดูเหมือนไม่ได้ใช้วิธีการของนักเวทวงแหวน”
เชดวางหนังสือลงและถามอย่างระมัดระวัง
Sponsored Ads
“ระดับการพยากรณ์ของมิสเตอร์สแตนสูงมาก ถ้าจะยกตัวอย่าง…”
มิสบาสก์คิดอยู่ครู่หนึ่ง
“ถ้าในเมืองโทเบสก์มีเพียงคนเดียวที่สามารถพยากรณ์ตำแหน่งของชายตาเงินได้ คนๆ นั้นต้องเป็นเขาแน่นอน แต่นักสืบ ผู้พยากรณ์ที่เก่งกาจ แม้จะไม่ใช้ความสามารถของนักเวทวงแหวนก็สามารถพยากรณ์ได้ นี่เป็นพรสวรรค์อย่างหนึ่ง แน่นอน อาจจะเป็นความสามารถพิเศษของ ‘ตัวฉันอีกคน’ ของเขา แต่มิสเตอร์สแตนเป็นคนระมัดระวังมาก ถ้าเขาทำการพยากรณ์ ส่วนใหญ่จะเป็นจริง…เขาพยากรณ์อะไรให้คุณ?”
หญิงสาวผมสีน้ำตาลอ่อนถามด้วยความอยากรู้
“ข่าวดีหรือข่าวร้าย?”
“เขาบอกว่าเห็นอัศวินคนหนึ่ง”
เชดยังคงรู้สึกสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้
“อัศวิน? นี่เป็นการเปรียบเทียบอะไรหรือเปล่า?”
มิสบาสก์ถามด้วยความไม่เข้าใจ เมื่อเห็นว่าเชดก็ไม่สามารถให้คำตอบได้ เธอจึงมองหน้าเชดอีกครั้งและเปลี่ยนเรื่องคุย “มีเรื่องหนึ่งที่ฉันอยากถามคุณมานานแล้ว ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเราพบกันครั้งแรกที่ร้านขายสัตว์เลี้ยงใช่ไหม?”
Sponsored Ads
“ใช่ ทำไมถึงพูดถึงเรื่องนี้?”
เชดถามด้วยความไม่เข้าใจ
“ฉันไม่ได้ลืมเรื่องการพบกันครั้งแรก แต่เพราะหน้าของคุณกับครั้งแรกที่พบกันดูไม่เหมือนกันเล็กน้อย”
หญิงสาวผมสีน้ำตาลอ่อนขมวดคิ้วเล็กน้อย
“หน้าตาของฉันเปลี่ยนไป?”
เขาสัมผัสใบหน้าของตัวเองด้วยความสงสัย แล้วนึกถึงคำพูดของเฒ่าจอห์นเมื่อคืนนี้ที่พูดคล้ายๆ กัน
“ไม่ ไม่ได้เปลี่ยนไปมาก แค่มีความแตกต่างเล็กน้อย”
มิสบาสก์หรี่ตาลงคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“คนที่พบคุณบ่อยๆ หรือคุณที่สังเกตตัวเองทุกวัน อาจจะไม่รู้สึกถึงความแตกต่าง แต่เราพบกันอีกครั้งหลังจากผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ ที่คฤหาสน์เลควิว ตอนนั้นคุณแกล้งทำเป็นถูกกัปตันสะกดจิตใช่ไหม? ตอนนั้นฉันจำคุณไม่ได้ เพราะครั้งแรกที่พบกันเราแค่เดินผ่านกันไป และครั้งที่สองหน้าของคุณดูไม่เหมือนเดิม”
“มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือ?”
เขาวางแมวที่ขี้เกียจลงบนโซฟา ไม่สนใจความไม่พอใจของมัน แล้วเดินไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ทุกวันเขาล้างหน้าและมองเห็นหน้าตัวเองในกระจก แต่เขาไม่พบความแตกต่างอะไร
“พูดง่ายๆ ก็คือ คุณดูหล่อขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อย ฉันไม่ได้หมายความอย่างอื่น นี่เป็นความจริง”
เสียงของมิสบาสก์ยังคงดังมาจากห้องครัว
“หล่อขึ้น?”
Sponsored Ads
เชดยื่นหน้าไปที่อ่างล้างมือเพื่อมองดูใบหน้าของตัวเองในกระจก ใบหน้าของคนจรจัดเดิมๆ ที่เขาเคยเห็นนั้น แค่พอจะเข้ากับมาตรฐานความงามของเชดได้ แต่คำว่า “หล่อ” เขายังไม่ค่อยเห็นด้วย
แต่ครั้งนี้ รูปหน้าก็ยังคงเป็นแบบเดิม แต่รูปลักษณ์… หล่อเหลากว่าเดิมมาก และที่สำคัญกว่านั้นคือ เขากลับมองเห็นร่องรอยของใบหน้าเดิมของตัวเองในมุมหนึ่งบนใบหน้าของคนผิวขาวคนนี้
มันไม่ชัดเจนมากนัก เหมือนที่มิสบาสก์พูดไว้ เพียงแค่ใบหน้าที่เดิมก็พอใช้ได้ มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยเหล่านี้ทำให้ใบหน้าของผู้ข้ามโลกนี้ดู… หล่อเหลาไปบ้าง
เมื่อมิสบาสก์พูดว่าเธอเห็นใบหน้าของเชดเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อพบกันที่สวนเขาวงกตของคฤหาสน์เลควิว นั่นหมายความว่ามันไม่ใช่เพราะหยดแห่งความศักดิ์สิทธิ์ที่เพิ่งปรากฏหลังจากการพบกันครั้งที่สองกับมิสบาสก์
‘หรือว่าเป็นเพราะวิญญาณส่งผลต่อร่างกาย?’
เขาคิดในใจอย่างสงสัย แล้วถามเสียงในใจ
[อาจจะเป็นเช่นนั้น]
เธอกระซิบเบาๆ ข้างหู
‘นี่ไม่น่าจะเป็นเรื่องเลวร้ายใช่ไหม?’
เขามองใบหน้าในกระจก หลังจากมาอยู่ในโลกแปลกนี้เกือบครึ่งเดือน เขาก็ยอมรับรูปลักษณ์นี้ได้แล้ว
‘ตราบใดที่การเปลี่ยนแปลงไม่ชัดเจนเกินไป ก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องเลวร้าย’
สุดท้ายเขาก็สรุปเช่นนี้
การใช้เวลาช่วงบ่ายร่วมกันของทั้งสองคนค่อนข้างราบรื่น เชดรู้สึกคลุมเครือว่า ในเส้นทางที่จะเป็นเพื่อน พันธมิตร หรือแม้แต่ผู้ร่วมงานที่ใกล้ชิดกับมิสบาสก์ เขาไม่รู้ทำไม แต่ดูเหมือนจะเร็วกว่าผู้พยากรณ์นัยน์ตาสีม่วง
แม้แต่มิสบาสก์ยังพูดถึงมิสอานาตต่อหน้าเชดด้วย
“นักสืบ ถ้าคุณยังต้องการพยากรณ์ ฉันเพิ่งรู้จักนักพยากรณ์ที่ดีคนหนึ่ง แม้จะไม่แน่ใจว่าเธอเป็นนักเวทวงแหวนหรือไม่ แต่เธอน่าจะช่วยคุณได้ มีโอกาสจะแนะนำให้รู้จักกัน แต่…”
มิสบาสก์ลังเลเล็กน้อย
Sponsored Ads
“มีอะไรหรือ?”
เชดยกแก้วน้ำขึ้นเตรียมดื่ม
“แต่ ฉันรู้สึกว่านักพยากรณ์สาวสวยคนนั้นเข้าหาฉันด้วยจุดประสงค์อื่น ไม่ใช่เจตนาร้าย แต่แปลกมาก ฉันรู้สึกว่าเธอมีจุดประสงค์อื่น… หรือว่าเธอชอบฉัน?”
เชดที่กำลังดื่มน้ำเกือบพ่นน้ำออกมา แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังสำลักจนไออย่างแรง ทำให้แมวที่กำลังนอนหลับตื่นขึ้น มันลุกขึ้นจากตักของเชดอย่างคล่องแคล่ว แล้วส่งเสียงร้อง “เมี๊ยว~” ต่อหน้ามิสบาสก์ แต่มันก็ไม่ได้อารมณ์เสียเพราะใกล้ถึงเวลาที่แมวจะเดินเล่นตามปกติที่บ้านแล้ว
“แล้วคุณคิดว่าฉันเข้าหาคุณด้วยจุดประสงค์อื่นหรือเปล่า?”
เชดไอเล็กน้อย เพื่อไม่ให้ภาพลักษณ์ที่ดีที่มิสอานาตสร้างไว้ต่อหน้ามิสบาสก์ถูกทำลาย เชดจึงเปลี่ยนเรื่อง
“คุณเข้าหาฉัน? ไม่ใช่ทุกครั้งที่ฉันเข้าหาคุณหรอกหรือ?”
มิสบาสก์พูดอย่างแปลกใจ แล้วนับครั้ง
“ครั้งที่ร้านขายสัตว์เลี้ยงถือว่าเป็นการพบกันโดยบังเอิญ ที่คฤหาสน์เลควิว คุณพยายามจะอยู่ห่างจากพวกเรา วันที่สโมสรดาวกางเขนใต้นำโชคฉันเป็นคนมาหาคุณเอง คืนที่คุณเล่นไพ่โรดส์ก็เป็นฉันที่มาขอความช่วยเหลือจากคุณ วันนี้เป็นการพบกันโดยบังเอิญจริงๆ นักสืบ คุณเคยเข้าหาฉันเมื่อไหร่?”
เธอหัวเราะเบาๆ แล้วหันหลังมาหาเชด
“พูดไปแล้ว บางครั้งฉันรู้สึกว่า ทุกครั้งที่คุณพูดกับฉัน คุณดูเหมือนจะหลบหน้าฉัน”
