บริเวณรอบๆ เงียบมาก เชดไม่เห็นใครเลย เขาจึงเดินไปที่โซฟา แต่ไม่ได้นั่งลง เพื่อสะดวกในการออกง่ายได้ทุกเมื่อ
แต่สายตาของเขามองเห็นกล่องลูกบาศก์ทองเหลืองบนโต๊ะกาแฟอีกครั้ง ตามสามัญสำนึกเชดจะไม่ริเริ่มที่จะแตะต้องสิ่งของที่ไม่รู้จัก แต่ในระยะใกล้ นอกเหนือจากหัวเกียร์ขนาดใหญ่และเล็กบนพื้นผิวโลหะลูกบาศก์ทองเหลืองแล้ว เขามองเห็นเส้นที่บิดเบี้ยวเหมือนเสียงดนตรีที่ด้านบน
แม้ว่าเชดจะไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ก็ยังเข้าใจมัน
“ฉันเฝ้าดูคุณในความมืด”
ทันใดนั้นเสียงกระซิบในใจของฉันก็เตือน
[คุณได้สัมผัสกับ “เสียงกระซิบ”]
“อะไรนะ นี่คือเศษซากเหรอ?” เชดรู้สึกประหลาดใจ และขณะเดียวกันก็พบว่าตะเกียงแก๊สที่สว่างไสวและโคมระย้าคริสตัลในห้องค่อยๆ หรี่แสงลง ความรู้สึกหวาดกลัวที่อธิบายไม่ได้ทำให้เขามองลงไปที่กล่องลูกบาศก์ทองเหลือง กล่องถูกเปิดอย่างเงียบ ๆ และฝาครอบด้านหน้าเบี่ยงเบนไปจากตัวกล่อง เมื่อแสงสลัวหมอกสีดำก็พวยพุ่งออกมา พุ่งเข้าหาบริเวณโดยรอบราวกับคลื่น
Sponsored Ads
“นี่ไม่ใช่นิยายสยองขวัญใช่ไหม นี่คือ…”
[การกักกันเศษซากอยู่นอกเหนือการควบคุม]
เชดไม่มีเวลาตอบสนองเลย และหมอกสีดำที่พุ่งออกมาก็ดับแสงในห้องจนหมด บริเวณรอบๆ นั้นมืดสนิท ราวกับว่ามีชั้นของหมึกสีดำทาอยู่ข้างหน้าเขา ในความมืด อารมณ์แห่งความกลัวทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้ร่างกายของเชดสั่นโดยไม่รู้ตัว
ในโลกที่ความมืดมิดที่ปกคลุม ความรู้สึกของทิศทางนั้นห่างไกลออกไปโดยสิ้นเชิง เชดรู้สึกราวกับว่าเขาตกลงไปในหุบเหวที่น่ากลัวที่สุด เขาถูกโจมตีด้วยความหวาดกลัวทั้งร่างกายและจิตใจ และในช่วงเวลาหนึ่งเขาคิดด้วยซ้ำว่าเขากำลังถูกเฝ้าดูโดยสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้ในความมืด ความตื่นตระหนกสุดขีดทำให้เขาอยากจะตะโกน แต่เขาก็สงบลงอย่างรวดเร็ว และเขารู้ว่าสิ่งที่ควรทำในตอนนี้นั้นมีเหตุผลที่สุด
ในพื้นที่มืดความมีเหตุมีผลและความรู้สึกต่อสู้กันเอง ความกลัวนี้ ไม่ใช่การควบคุมอารมณ์ของเขาแต่เป็นปฏิกิริยาโดยสัญชาตญาณ ในเวลาเดียวกัน ในช่วงเวลาแห่งความกลัวที่เพิ่มขึ้น เสียงกระซิบก็ดังมาจากความมืด นั่นไม่ใช่เสียงของผู้หญิงที่ดีในหัวของเขา แต่เป็นเสียงกระซิบของความเกลียดชังและความไม่พอใจที่ดูเหมือนจะซ้อนทับกับผู้คนนับล้าน เสียงเหมือนหนอนสีขาวคลานถูกับช่องหูและขนลุกปรากฏขึ้นที่หลังมือเปล่า
“หือ ทำไมฉันเห็นหลังมือตัวเอง”
เขามองลงไปที่มือของเขาซึ่งปกคลุมไปด้วยประกายสีเงินจาง ๆ ป้องกันไม่ให้ร่างกายของเขาถูกความมืดกลืนกินอย่างสมบูรณ์
Sponsored Ads
“ใช่ ฉันไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไป ฉันเป็นนักเวทวงแหวน”
เขาแทบจะสงบลงจากความกลัว มองไปที่มือของเขา รู้สึกถึงแหวนแห่งชีวิตสีทองเหลืองที่หมุนช้าๆ ในจิตวิญญาณของเขา และเรียกมันออกมา
เสียงระฆังดัง!
เบื้องหลังร่างกายที่ห่อหุ้มด้วยแสงจันทร์สีเงิน ไอน้ำสีขาวในพื้นที่มืดดูเหมือนจะถูกย้อมด้วยแสงสีเงิน
เสียงหวูดดัง!
เสียงกรีดร้องที่อธิบายไม่ได้ดังก้องอยู่ในห้วงเวลาและอวกาศอันไกลโพ้น และความมืดอันลึกล้ำก็สั่นคลอนเพราะเสียงนั้น
ค้อน!
ค้อนขนาดใหญ่พุ่งออกมาจากส่วนลึกของไอน้ำและความมืด ท่ามกลางประกายไฟที่ปลิวว่อน วงแหวนแห่งชีวิตสีทองเหลืองปรากฏขึ้นข้างหลังเขาในสภาพที่หมุนด้วยความเร็วสูงมาก ประกายไฟกระจายพวยพุ่งไปในความมืด
“พระจันทร์สีเงิน!” แม้ว่าเขาจะไม่ได้เชี่ยวชาญการร่ายมนตร์ของพระจันทร์ แต่เชดซึ่งยืนอยู่ในความมืดยังคงเชื่อฟังความคิดของตัวเองและตะโกนในขณะนี้โดยชูมือขวาไว้สูง
การปรากฎตัวของวงแหวนแห่งชีวิตอย่างสมบูรณ์คือท่าทางที่แข็งแกร่งที่สุดของนักเวทวงแหวน วงแหวนสีทองเหลืองที่สาดด้วยประกายไฟสะท้อนโดยเจ้าของ และรูนหลัก [พระจันทร์สีเงิน] ก็กะพริบ
Sponsored Ads
ในขณะนี้เชดดูเหมือนจะได้ยินเสียงหัวเราะของผู้หญิงที่มาจากข้างหูของเขา และในทันที ที่นิ้วชี้ขวาของเขาที่ยกขึ้นสูง แสงสีเงินก็เปล่งประกายราวกับดวงอาทิตย์ที่พร่างพราว รัศมีของแสงจันทร์ค่อย ๆ สาดส่องเข้ามาโดยรอบ ทำให้ความมืดรอบ ๆ จางหายไปราวกับย้อนเวลากลับไป
ในเวลาเดียวกันเชดยังสังเกตเห็นว่าแสงสีทองที่อยู่ตรงหน้าเขาแสดงภาพเงาของสตรีที่นั่งอยู่ และแสงของเธอก็ปัดเป่าความมืดอันน่าสะพรึงกลัวที่เกิดขึ้นเนื่องจากการสูญเสียการควบคุมของเศษซาก
‘นี่คือคนที่ต้องการพบฉัน’
เชดคิดในใจ เฝ้าดูแสงสว่างที่ปัดเป่าความมืดและคืนสภาพโดยรอบให้ดูเหมือนห้องรับแขก ความมืดลดลงอย่างไม่เต็มใจ ความมืดต้องการฉีกกระชากเชดออกจากกัน แต่ก็ไม่สามารถเข้าใกล้แสงของพระจันทร์ได้
เสียงกระซิบก็สาปแช่งผู้คนที่เปล่งแสง และเสียงก็ซ้อนทับกันซ้ำๆ จนแทบแยกไม่ออก แต่เชดยังคงได้ยินเสียงที่ชัดเจนที่สุดในหมู่พวกมัน มีมากกว่าหนึ่งเสียงกระซิบที่พูดประโยคนั้น และประโยคนี้ไม่ได้มุ่งเป้ามาที่เขา แต่เป็นเสียงกระซิบที่ดังอย่างไม่ได้ตั้งใจในความมืด ผู้ข้ามโลกที่เข้าใจภาษาที่อธิบายไม่ได้
“เทพเจ้าโบราณ! เจ้าหัวขโมย! สิบสาม”
ความมืดลดลงอย่างสมบูรณ์และประกายแสงสีเงินในนิ้วมือของเชดก็ค่อยๆ หายไป แต่เขารู้สึกว่าถ้าเขาต้องการมัน เขายังสามารถใช้ความสามารถดังกล่าวได้ ซึ่งถือได้ว่าเป็นศาสตร์เวทแห่งแสงอันแรกที่เขาสร้างขึ้น [แสงแห่งจันทราเงิน](1) แม้ว่ามันจะไม่มีประโยชน์มากนัก
เสียงกระซิบสุดท้ายดังก้องอยู่ในหูของเชด เขารู้สึกประหลาดใจกับเนื้อหา แต่เขาไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ สิ่งที่ได้ยินจากเสียงกระซิบของเศษซากที่ไม่สามารถควบคุมได้มักจะไม่น่าเชื่อถือ เขามองลงไปที่กล่องลูกบาศก์ทองเหลืองบนโต๊ะกาแฟ แต่มันปิดไปแล้ว ราวกับว่าหมอกสีดำที่พุ่งออกมาเมื่อกี้เป็นเพียงภาพลวงตา จากนั้นเงยหน้าขึ้นมองไปยังทิศทางของหญิงผมทองในตอนนี้ นั่นคือผนังที่วางหนังสืออยู่ และมีประตูไม้ที่มีช่องว่างอยู่ที่มุมขวาล่างของชั้นหนังสือขนาดใหญ่ทั้งหมด
ที่จับประตูไม้เป็นทองคำบริสุทธิ์ซึ่งกลมกลืนกับชั้นหนังสือได้ดี ดังนั้นเชดจึงไม่ได้สังเกตเมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องและเหยียบพรมขนสัตว์สีแดงขนาดเท่าฝ่ามือ เขาเข้าใจโดยสัญชาตญาณว่าเขาต้องการพบผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงผมทองที่อยู่ในห้องหลังประตูบานนี้ อุณหภูมิภายในค่อนข้างเย็นกว่าทางเดิน คุณต้องรู้ว่าบริเวณทางเดินนี้นั้นเย็นกว่าตอนกลางคืนของฤดูร้อนในเมือง และอุณหภูมิภายในอาคารดูเหมือนจะถือเป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง
Sponsored Ads
“อุณหภูมิดูเหมือนจะผิดปกติเล็กน้อย ฉันจำได้ว่าอุณหภูมิเป็นปกติในตอนเริ่มต้น ผลที่ตามมาของวัตถุโบราณที่อยู่เหนือการควบคุมยังไม่สิ้นสุดหรือไม่”
[พลังของนักเวทวงแหวนระดับสูงส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม และอีกฝ่ายคงโกรธมาก]
‘วงแหวนระดับสูง? เก้าวงแหวนหรือสูงกว่านั้น? เดี๋ยวก่อน คุณรู้ได้อย่างไร นอกจากนี้ ทำไมเธอถึงโกรธ? ฉันควรเป็นคนที่ควรโกรธไม่ใช่หรือ?’
เชดตกใจ และในที่สุดเสียงก็มาจากด้านหลังประตู
“สุภาพบุรุษหนุ่ม คุณรู้ไหมว่าคุณสร้างปัญหามากแค่ไหน? เศษซากระดับกวี [กล่องแห่งความมืด](2) จะควบคุมไม่ได้ก็ต่อเมื่อท่องคาถาเปิดมัน และมีรูนจิตวิญญาณที่เกี่ยวข้องกับแสงและช่องว่าง ฉันแค่ต้องการพบคุณ ทำไมคุณถึงทำอย่างนี้ เหตุการณ์นี้บอกฉันอีกครั้งว่าฉันจะต้องไม่ทิ้ง [เศษซาก] ไว้รอบ ๆ มิฉะนั้นฉันอาจพบคนประเภทคุณก็เป็นได้”
ความเร็วในการพูดของเธอไม่เร็วมาก เป็นภาษาเหนือที่มีสำเนียงทั่วไป และฟังจากเสียงอายุของเธอน่าจะไม่เกินสามสิบปี แต่เธออาจจะอายุยี่สิบกว่าๆ น้ำเสียงนั้นสง่างามมากจนแม้แต่เชดก็ได้ยินถึงความโกรธที่ซ่อนอยู่ในน้ำเสียงของอีกฝ่าย
“ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าฉันไม่ได้ตั้งใจจะปัดความรับผิดชอบ แต่คุณต้องการอะไรจากฉัน”
เชดไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ผู้หญิงที่อยู่หลังประตูคงเดาไม่ออกว่า แขกที่ได้รับเชิญสามารถเข้าใจอักขระโบราณได้อย่างง่ายดาย นับประสาอะไรกับการรู้รูนจิตวิญญาณของแขก ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้เกิดมาจากเชดอย่างแท้จริง
เชดต้องการพูดเรื่องค่าชดเชย แต่อีกฝ่ายเป็นนักเวทวงแหวนระดับสูง และแน่นอนว่าเขาไม่สามารถจ่ายได้ ดังนั้นเขาจึงได้แต่ถามอีกฝ่ายว่าต้องการให้เขาทำอะไร เมื่อกี้เขาและอีกฝ่ายใช้พลังของวงแหวนเวท แต่ผู้หญิงที่อยู่หลังประตูก็ไม่แปลกใจ ซึ่งหมายความว่าเธอรู้จักตัวตนของนักสืบแล้วเมื่อเธอเชิญนักสืบขึ้นไปบนชั้นสอง สิ่งนี้ทำให้เชดงงงวยมาก เขาเพิ่งเป็นนักเวทวงแหวนได้เพียงวันเดียว ดังนั้นจึงไม่มีใครควรเห็นเขา
แต่อย่างน้อยผู้หญิงที่อยู่หลังประตูก็ไม่ใช่มาดามลา โซยา แม้ว่าเชดจะไม่เคยได้ยินมาดามลา โซยาพูด แต่เขาก็มั่นใจว่าคนประเภทที่ไม่รู้ว่าเป็นชายหรือหญิงไม่สามารถพูดด้วยน้ำเสียงที่สง่างามและเงียบสงบได้
“สุภาพบุรุษหนุ่ม คุณชื่ออะไร”
ผู้หญิงที่อยู่หลังประตูถาม เชดไม่สามารถมองผ่านประตูเพื่อดูอีกฝ่ายได้ แต่คิดว่าอีกฝ่ายสามารถเห็นเขาได้ เขาจินตนาการถึงฉากผู้หญิงที่นั่งอยู่หลังโต๊ะคุยกับเขาผ่านประตู
(1) [Silver Moon's Light] แสงแห่งจันทราเงิน
(2) [Box of Darkness] กล่องแห่งความมืด
