เครื่องดูดฝุ่นจอดนิ่งอยู่ตรงกลางพื้นที่ Co-Working Space ล้อของมันกระตุกเล็กน้อยราวกับกำลังฝัน… หรือวางแผนบางอย่าง วงสัญลักษณ์ใต้เท้าของผมเรืองแสงจาง ๆ มุมแหลมและเส้นโค้งที่ส่องแสงสีขาวซีดตัดกับพรมสีเทาเข้ม
Sponsored Ads
เสียงฮัมกลับมาอีกครั้ง สั่นสะเทือนผ่านพื้น ผ่านตัวผม และลอยแผ่ขึ้นไปในอากาศ
ผมก้าวออกจากวงสัญลักษณ์ช้า ๆ มือข้างหนึ่งกำมีดหมอไว้แน่น
“นี่มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ,” ผมพึมพำพลางกวาดตามองไปทั่วพื้น
นี่ไม่ใช่แค่สัญลักษณ์กระจัดกระจายอีกต่อไปแล้ว เครื่องดูดฝุ่นไม่ได้ขีดเขียนไปทั่วอย่างไร้ทิศทาง แต่มันกำลังทำตามรูปแบบบางอย่าง ค่อย ๆ วาดแผนที่พิธีกรรมขนาดใหญ่ด้วยความแม่นยำทีละเส้น
เส้นสายตัดกันอย่างลงตัว วงกลมซ้อนทับกลายเป็นส่วนโค้งขนาดใหญ่ ที่ขอบห้อง Co-Working Space มีสัญลักษณ์เรืองแสงจาง ๆ ปรากฏเป็นระยะๆ
“ไม่นะ…” ผมกระซิบเบา ๆ “มันกำลังสร้างอะไรบางอย่าง”
ผมก้าวไปยังสัญลักษณ์ขนาดใหญ่จุดหนึ่ง พร้อมกับจรดมีดหมอลงไปสลัก ‘ยันต์ตัดขาด’ ลงบนเส้นสัญลักษณ์โดยตรง ใบมีดกรีดผ่านเนื้อพรมอย่างง่ายดายเหมือนกำลังกรีดเนย เส้นด้ายบนพรมส่งควันจาง ๆ ขึ้นมา พร้อมกับเสียงสัญลักษณ์ที่แตกร้าวใต้ยันต์ตัดขาด
เครื่องดูดฝุ่นสะดุ้งอย่างรุนแรง ประกายไฟกระเด็นออกมาจากล้อ เสียงกรีดร้องแหลมเล็ดลอดออกมาจากมอเตอร์ ก่อนมันจะถอยหลังออกไปเหมือนสัตว์ที่บาดเจ็บ
ไฟเพดานเหนือศีรษะกะพริบ และเสียงฮัมลดต่ำลงกลายเป็นเสียงขู่คำรามที่น่าขนลุก
“ผมยังไม่ได้ทำลายมัน,” ผมพูดเบา ๆ พลางจ้องมองไปที่สัญลักษณ์ที่ผมเพิ่งทำลายไป มันกำลังติดขึ้นมาใหม่อย่างช้า ๆ จางๆ แต่ดื้อรั้น
ไม่ว่าพิธีกรรมนี้จะเป็นอะไร เครื่องดูดฝุ่นนี้จะไม่หยุดง่าย ๆ แน่
Sponsored Ads
———————
การเชื่อมโยงกับตลาดมืด
คุณปรียามาถึงในตอนรุ่งสาง พร้อมกับแก้วเก็บความร้อนที่ใส่กาแฟที่เธอถือไว้เหมือนเป็นเชือกช่วยชีวิต ดวงตาของเธอแดงก่ำจากการอดนอน และเสื้อสูทที่เคยไร้ที่ติของเธอตอนนี้มีคราบกาแฟเล็ก ๆ อยู่ที่ตรงแขนเสื้อ
“นาวิน,” เธอพูดขึ้น เสียงสั่นไหวเล็กน้อย “บอกฉันทีว่าคุณซ่อมมันเสร็จแล้ว”
ผมผายมือไปที่สัญลักษณ์ที่ยังคงมีควันจางๆ ลอยขึ้น และเครื่องดูดฝุ่นที่ยังคงกระตุกเล็กน้อยอยู่กลางห้อง “ลองนิยามคำว่า ‘ซ่อมเสร็จ’ ดูสิครับ”
เธอบีบสันจมูกแน่น “นี่… นี่มันคืออะไรกัน? ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้?”
“มันไม่ใช่แค่เครื่องดูดฝุ่นธรรมดา คุณปรียา มันเป็นตัวกลางคอยเชื่อมต่อ มีคนปรับแต่งเฟิร์มแวร์มัน เปลี่ยนมันให้กลายเป็นเครื่องมือพิธีกรรม มันกำลังพยายามสร้างบางอย่าง—อาจเป็นการอัญเชิญ หรือเป็นประตูมิติ และมันกำลังทำมันโดยอัตโนมัติ”
เธอหยุดนิ่ง ใบหน้าซีดเผือด
“มันคืออะไร?” ผมถาม พลางจ้องเธอเขม็ง
“ฉัน… ฉันไม่คิดว่ามันจะสำคัญ,” เธอเริ่มพูดอย่างลังเล “เราไม่ได้ซื้อเครื่องนี้จากผู้ผลิต เราซื้อมือสองมา…”
“จากไหน?”
“จากตลาดออนไลน์ คนขายบอกว่ามันถูกตั้งค่าไว้ล่วงหน้าเพื่อประสิทธิภาพสูงสุด พวกเขารับประกันว่ามันจะ—” เธอหยุดพูดไปชั่วครู่ ใบหน้าดูสับสนและอับอาย “—ทำงานได้ ‘ฉลาดขึ้น’”
ผมจ้องมองไปที่เธอ “คุณปรียา คุณซื้อเครื่องดูดฝุ่นอาถรรพ์มาจากร้านค้าออนไลน์เหรอครับ?”
เธอพยักหน้าเบา ๆ อย่างยอมรับความผิด
ผมถอนหายใจยาว พลางเอามือกุมหน้า “นี่ไม่ใช่แค่เรื่องโชคร้าย คนที่ขายเครื่องนี้ให้คุณรู้ดีว่าพวกเขากำลังทำอะไร พวกเขาตั้งใจทำสิ่งนี้ขึ้นมาอย่างแน่นอน”
“เราหยุดมันได้ไหม?” เธอถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“บางที,” ผมตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น “แต่ไม่ว่ามันจะสร้างอะไรขึ้นมา… มันใกล้เสร็จแล้ว”
Sponsored Ads
———————
พิธีกรรมเริ่มขึ้น
แสงไฟเพดานกะพริบอีกครั้ง คราวนี้มันกระพริบไม่หยุด หลอดไฟเหนือศีรษะแตกทีละดวง เศษแก้วเล็ก ๆ โปรยปรายลงมาบนโต๊ะทำงานร่วม
เสียงฮัมดังขึ้นเรื่อย ๆ สั่นสะเทือนผ่านพื้นใต้ฝ่าเท้าของเรา
เครื่องดูดฝุ่นกลับมามีชีวิตอีกครั้ง มันเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ ราวกับกำลัง… ฟังบางสิ่ง
สัญลักษณ์ที่ผมเคยแก้ไขไว้เริ่มซ่อมแซมตัวเอง เส้นเรืองแสงเชื่อมต่อกลับเข้าหากัน พร้อมเสียงดัง ‘ซี่ด’ เบา ๆ
“แบบนี้ไม่ดีแน่,” ผมพึมพำ พลางหยิบขวดน้ำมนต์ออกมาอีกครั้ง
ผมสาดน้ำมนต์เป็นเส้นตรงขวางหนึ่งในสัญลักษณ์ มันส่งเสียงฟู่และเกิดควันเบา ๆ ทำลายรูปแบบไปชั่วคราว แต่เครื่องดูดฝุ่นเลี่ยงเส้นน้ำมนต์อย่างชาญฉลาด
“เจ้าเครื่องแสบเอ๊ย,” ผมพึมพำอย่างหงุดหงิด
แล้วผมก็ได้ยินมัน—เสียงกระซิบแผ่วเบาที่ดังมาจากที่ไหนสักแห่ง ใต้พื้น… ลึกลงไป
[โอบรับความว่างเปล่า]
เงามืดคืบคลานไปทั่วพื้นที่ Co-Working Space มันแผ่ขยายไปตามมุมห้อง ลอดใต้โต๊ะและเก้าอี้ พวกมันไม่ได้เป็นเพียงเงาธรรมดาอีกต่อไปแล้ว—พวกมันกำลัง เคลื่อนไหว
คุณปรียาถอยหลังไปจนชนกับผนังกระจก ใบหน้าของเธอซีดเผือด
“นาวิน,” เธอพูดด้วยเสียงสั่นเทา “เสียงนั่น… มันคืออะไร? มันมาจากไหน?”
ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก “สัญลักษณ์พวกนี้… มันไม่ใช่แค่เครื่องหมาย มันเป็นเหมือนสมอ และสิ่งที่อยู่ ‘อีกฝั่งหนึ่ง’ กำลังพยายามจะข้ามมา”
เครื่องดูดฝุ่นพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง ขีดเส้นสุดท้ายลงบนแผนที่เรืองแสง
แล้วมัน… หยุดนิ่ง
ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบงัน
ช่วงเวลาที่น่าสะพรึงกลัว ทุกเสียงหายไป ทั้งเสียงฮัมและเสียงกระซิบ Co-Working Space ว่างเปล่าเหมือนเสียงทั้งหมดถูกดูดหายไปจากที่นี่
จากนั้น… เงามืดก็เริ่มก่อตัวขึ้น
Sponsored Ads
———————
เงามืดปรากฏตัว
สัญลักษณ์บนพื้นส่องแสงเจิดจ้า ฉายแสงวาบวาบไปทั่วห้อง
จากสัญลักษณ์วงกลมขนาดใหญ่กลางพื้นที่ Co-Working Space เงามืดเริ่มผุดขึ้นมา
มันไม่ใช่แค่ความมืด แต่เป็น รูปร่าง เหมือนเงาที่บิดเบี้ยว ลากตัวเองขึ้นมาจากพื้นพรมเหมือนควันลอยออกมาจากเปลวไฟที่กำลังมอด
พวกมันมีแขนและขา บิดเบี้ยวและยาวผิดธรรมชาติ ดวงตาว่างเปล่า เรืองแสงจาง ๆ ด้วยแสงสีเดียวกับสัญลักษณ์บนพื้น
เครื่องดูดฝุ่นสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ล้อหมุนอยู่กับที่เหมือนกำลังต่อสู้กับบางอย่างที่มองไม่เห็น
แล้วมันก็หยุดนิ่งพร้อมกับเสียง “ปัง!” ประกายไฟกระเด็นออกมาจากช่องระบายอากาศ ควันสีดำลอยขึ้นมาช้า ๆ
เงาที่ใหญ่ที่สุด สูงเกือบสองเมตรครึ่ง ศีรษะของมันเอียงไปในมุมที่ไม่ควรจะเป็น มันก้าวไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ
ดวงตาว่างเปล่าของมันจ้องตรงมาที่ผม
แล้วมันก็พูดขึ้นมาว่า
[โอบรับความว่างเปล่า]
คำพูดนั้นสะท้อนก้องเหมือนหินที่ตกลงสู่เหวลึกไร้ก้นบึ้ง
ผมกำมีดหมอแน่นขึ้น
“ปรียา,” ผมพูดโดยไม่ละสายตาจากสิ่งมีชีวิตตรงหน้า “คุณอาจจะอยากวิ่งแล้วตอนนี้”
และในชั่ววินาทีนั้นเอง ชั้น 14 ของ CloudNest Co-Working Space ก็จมดิ่งลงสู่ความมืดมิด…
Sponsored Ads
