SBV

เสียงฮัมเบา ๆ ของไฟนีออนและเสียงต๊อกแต๊กจากคีย์บอร์ดเติมเต็มความเงียบในร้านซ่อมของผม มันเป็นหนึ่งในยามเย็นหายากที่เงียบสงบ ไม่มีลูกค้าโผล่ …

บรรยากาศในวิลล่าดูเบาสบายขึ้น ราวกับภาระหนักที่เคยถ่วงบ้านหลังนี้ถูกปลดเปลื้อง เปียโนตั้งเงียบสงบอยู่ในมุมเดิม ไม่มีพลังงานกดดันเหมือนก่อน …

ความตึงเครียดในห้องรับแขกของพลอยแทบจะทนไม่ไหว ขณะที่ผมนั่งยองๆ อยู่ข้างเปียโน เครื่องมือกระจายอยู่บนพื้นเหมือนศัลยแพทย์ที่เตรียมผ่าตัด …

เปียโนตั้งตระหง่านอยู่ในห้องรับแขกของพลอย ราวกับนักล่าที่รอเหยื่อ รูปลักษณ์ที่เคยดูเรียบหรูบัดนี้กลับดูน่ากดดัน ผิวมันสีดำสะท้อนแสงจากโคม …

กลิ่นจาง ๆ ของตะกั่วบัดกรีและกาแฟลอยอบอวลในร้าน ขณะที่ผมนั่งก้มหน้ากับแล็ปท็อป เลื่อนผ่านฟอรัม บทความเก่า ๆ และบล็อกลึกลับเหมือนเดินอยู่ …

เช้าวันต่อมา ผมยืนจ้องเปียโนดิจิทัลเหมือนมันเป็นผู้ต้องสงสัยที่กำลังโดนสอบปากคำ มันตั้งอยู่อย่างไร้พิษสง พื้นผิวสีดำเงาจับแสงแดดที่ส่อง …

ประตูร้านของผมเปิดออกพร้อมเสียงกระดิ่งดังกังวาน ตามมาด้วยเสียงที่ฟังดูเหมือนใครบางคนสะดุดธรณีประตู ผมเงยหน้าจากโต๊ะทำงานขึ้นมอง เห็นธนา …

เสียงกระซิบยังคงดังต่อเนื่องและชัดเจนขึ้น จนแม้แต่วิทยุต้องสาปบนโต๊ะของนาวินก็เหมือนจะส่งเสียงประท้วงออกมา  “เอาล่ะ ธนา” นาวินพูดพร้อมกับ …

เช้าวันใหม่ของธนาเริ่มต้นด้วยความวุ่นวายเหมือนเช่นเคย เสียงกระทบของสร้อยทองและเสียงแม่ที่ดังก้องปลุกเขาจากความง่วงงุน …

วิทยุส่งเสียงแทรกดังขึ้นอีกครั้ง ตามมาด้วยเสียงกระซิบหลอน ๆ ที่ทำให้ขนลุกซู่ที่หลังคอของธนา“นายเลือกของเก่งจริง ๆ” ธนาพูดพลางมองเครื่อง …