หลังจากตกลงราคาซื้อขายแล้ว เมื่อเห็นว่าการแสดงออกของเชดไม่ถูกต้อง เฒ่าจอห์นก็พูดอีกครั้ง
“ราคานี้ไม่ใช่ข้อได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่สำหรับคุณ ฉันจะส่งไม้เท้าอันใหม่ให้คุณฟรีๆ ด้วยวิธีนี้ทุกคนจะเท่าเทียมกัน “
เฒ่าจอห์นชี้ไปที่อันที่แขวนเป็นของตกแต่งบนผนังร้านด้านหลังเชด ยอดไม้เท้ามีลักษณะคล้ายหัวสิงห์ ฝุ่นบนไม้เท้าทำให้มันดูเหมือนของเก่า
“ฉันรับรองได้ว่าถึงคุณจะไปถามราคาที่อื่น คุ้มกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว…คราวหน้าหากกลับมาทำธุรกิจกับฉันอีก ฉันสามารถให้ส่วนลดเล็กน้อยแก่คุณได้ “
เชดจ้องมองไปที่เขา ชายชราจอห์น โจนส์ หัวเราะขณะหยิบธนบัตร 1 ปอนด์ 10 ใบจากกระป๋องบิสกิตใต้เคาน์เตอร์
“คุณสามารถคิดอย่างรอบคอบ”
หลังจากการโต้เถียงกัน ในที่สุดเชดก็รับเงิน 12 ปอนด์ 5 ชิลลิงและไม้เท้าอันใหม่ และ “การเป็นสมาชิก” ที่โรงรับจำนำเฒ่าจอห์น ด้วยเงินในมือที่เพียงพอสำหรับชำระหนี้ในเดือนนี้ เชดได้แก้ไขปัญหาทั้งหมดที่เขาพบตั้งแต่เขามายังโลกนี้ ชีวิตใหม่กำลังเรียกหาเขา และเขาเต็มไปด้วยความหวังสำหรับอนาคต
ดังนั้นเมื่อเขากลับถึงบ้านตอนเที่ยง เขาเก็บข้าวของไปกินอาหารมื้อใหญ่ที่ร้านอาหาร แบ่งปันอาหารอร่อย ๆ กับแมวมีอาที่ได้รับการเลี้ยงดูที่บ้าน
Sponsored Ads
แน่นอน เขาให้อาหารแมวของเท่าที่มันกินได้เท่านั้น
เชดค้นพบว่าการเป็นนักสืบอาจเป็นอาชีพที่ทำประจำที่บ้าน วันพฤหัสบดีและวันศุกร์เขาไม่ได้ออกไปไหน อยู่แต่ในบ้านและอ่านหนังสือ เขาไม่รู้สึกว่าการพัฒนาอาชีพของเขาจะถูกจำกัด สิ่งนี้ทำให้เชดพอใจกับอาชีพที่เลือกมาก
การเรียนสองวันถือได้ว่ามีประสิทธิภาพมาก วิชาบังคับทั้ง 19 วิชาของเชดมีความเข้าใจเบื้องต้นเล็กน้อย ในแง่ของการเรียนรู้เวทมนต์และคาถา [การรับรู้ของเวลา] ไม่สามารถทำได้เนื่องจากวัตถุดิบไม่เพียงพอ [ของขวัญจันทราเงินของซินเดีย] ไม่สามารถดำเนินการต่อได้เนื่องจากความจริงที่ว่าเวลาค่ำคืนมีเมฆมากตลอดเวลา
การร่ายเวทมนต์ [ภาพลวงตาเงาจันทร์] เชดนั้นเชี่ยวชาญแล้ว โดยในคืนเดือนหงายเป็นโอกาสที่ดีในการเรียนรู้เวทมนต์นี้ ตามคำร้องขอเขานอนราบกับพื้นห้องนั่งเล่นสีทึมๆ หันหัวของเขาไปทางหน้าต่าง ปกปิดใบหน้าของเขาด้วยผ้าไหมปักด้วยสัญลักษณ์อันศักดิ์สิทธิ์เก่าที่ไม่รู้จักซึ่งมอบให้โดยวิทยาลัย จากนั้นจึงชักชวนมีอาให้กระโดดข้ามใบหน้าของเขา หลังจากที่แมวกระโดดข้ามหน้าแล้ว ให้ร่างกายส่วนล่างอยู่นิ่งๆ ผ้าไหมจะถูกอากาศและสึกกร่อนตามธรรมชาติ และเชดก็ได้เรียนรู้ศาสตร์เวทนี้เช่นกัน
พระจันทร์สีเงินในทางเวทมนต์ ยังมีความหมายถึง “ผู้พิทักษ์แมว” โชคดีที่เชดมีแมวของลูกค้าตัวหนึ่งที่รับเลี้ยงไว้ที่บ้าน มิฉะนั้นเขาคงต้องไปหาแมวด้วยตัวเอง แม้ว่าขั้นตอนข้างต้นจะดูแปลก แต่ด้วยวิธีนี้เชดจึงเป็นผู้เชี่ยวชาญ [ภาพลวงตาเงาจันทร์] แตกต่างจากการร่ายเวทมนต์อย่างไม่มีเงื่อนไขของ [เฉือนจันทราเงิน] ภาพลวงตาจะต้องร่ายเวทย์ในเวลากลางคืน แต่ไม่ต้องใช้วัสดุในการร่ายเวทย์
“ลองมัน”
Sponsored Ads
เชดเปิดตะเกียงแก๊ส เรียกวงแหวนแห่งชีวิตออกมาด้วยความคาดหวัง ใช้ขีดจำกัดสูงสุดเพื่อแสดงภาพลวงตา แต่ด้วยรัศมีของรูนหลักที่ริบหรี่ สิ่งที่เขาสามารถทำได้ คือมันเพิ่งสร้างหมอกสีเงินบางๆ ในห้อง ทำให้ขอบเขตการมองเห็นถูกจำกัดเล็กน้อย สิ่งนี้จะสร้างความสับสนให้กับสิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาต่ำอย่างมีอา แต่การใช้งานกับผู้คนอาจเป็นเรื่องยาก
เชดยังต้องการการฝึกฝนเพิ่มเติมและเพื่อเพิ่มพูนความเข้าใจเกี่ยวกับ [พระจันทร์สีเงิน] ของเขาเอง แต่สำหรับแมวส้มมีอามันรู้สึกหวาดกลัวกับภาพประหลาดนี้หลังจากที่มันสับสนกับหมอกสีเงินที่พร่ามัวอยู่พักหนึ่ง หลังจากที่ละอองสีเงินสลายไป มันก็ล้มลงไปที่เท้าของเชดทันที เชดกอดแมวและปลอบโยนมันสักพักก่อนที่มันจะหยุดกระสับกระส่าย นี่คือลูกแมวที่ไม่ค่อยกล้า แต่เชดก็ชอบมันมาก หากไม่มีข่าวเกี่ยวกับเจ้าของเดิมมิสมีอา ซานโกลด์ เขายินดีที่จะรับเลี้ยงแมวตัวนี้
‘ยังดีที่มีแมวอยู่ที่บ้าน อย่างน้อยก็ไม่ต้องกลัวหนู’
นี่คือสิ่งที่เขาคิดก่อนนอน
แต่เช้าตรู่วันเสาร์ จดหมายที่คาดไม่ถึงดับความคิดของเชดที่จะ “รับเลี้ยงแมว” นั้นมันเป็นไปไม่ได้ คือจดหมายตอบกลับจากมิสมีอา ซานโกลด์ เจ้าของเดิมของแมวส้มมีอา เธอได้รับข้อความจากนักสืบแฮมิลตัน เธอรู้ว่าพบแมวส้มแล้ว และรู้ด้วยว่าสแปร์โรว์ แฮมิลตันตายแล้ว ตอนนี้เชด แฮมิลตันกำลังบริหารสำนักงานนักสืบ
แต่ผู้หญิงที่ค่อนข้างร่ำรวยคนนี้บอกกับเชดในจดหมายว่า ในอนาคตอันใกล้เธอไม่สามารถข้ามครึ่งอาณาจักรและไปที่เมืองโทเบสค์เพื่อพามีอากลับ และเธอยังกังวลเกี่ยวกับการขนส่งแมวทางไปรษณีย์อีกด้วย
ดังนั้นมิสมีอา ซานโกลด์จึงมอบความไว้วางใจให้นักสืบหนุ่มรับช่วงต่อและดูแลมีอาต่อไป เธอจะหาเวลาไปที่เมืองโทเบสค์ให้เร็วที่สุด แต่จะช้ากว่าครึ่งปีแน่นอน ครอบครัวของมิสซานโกลด์มีความโชคร้ายบางอย่าง และเธอจำเป็นต้องจัดการกับเรื่องยุ่งยากของครอบครัว
Sponsored Ads
นอกจากจดหมายแล้ว มิสซานโกลด์ยังส่งเงินมาอีกด้วย เงินสด 10 ปอนด์ถูกส่งไปยังเชด ผ่านบัญชีที่ทำการไปรษณีย์ เธอหวังว่านักสืบหนุ่มจะตัดสินเจ้าแมวส้มแสนซน แต่ปฏิบัติต่อมันอย่างอ่อนโยนที่สุด
“มิสซานโกลด์นี่ไว้ใจฉันจริงๆเหรอ? เป็นไปได้ไหมว่าหญิงชราในละแวกนั้นได้เขียนจดหมายอธิบายถึงความน่าเชื่อถือของฉัน? แล้วทำไมทุกคนถึงคิดว่าเจ้านี่ซน? “
เชดนั่งบนโซฟาโดยถือ “คำอธิบายโดยละเอียดของสมุนไพรในภาคเหนือของแพนเจีย” ไว้ในมือข้างหนึ่ง ขณะที่ใช้มืออีกข้างสัมผัสแมวสีส้มที่นอนอยู่ข้างๆ แมวเหล่ตา ส่ายหน้า และส่งเสียง “เหมียว” อย่างอ่อนโยนเพื่อแสดงความสบายใจ นี่ควรถือเป็นแมวที่เชื่อฟังที่สุดเท่าที่เชดเคยสัมผัสด้วย
‘ฉันหยิบแมวมาผิดตัวหรือเปล่า’
เขาคิดด้วยความประหลาดใจ แต่แมวตัวนี้คือมีอาจริงๆ
10 ปอนด์จากไม้เท้า และ 10 ปอนด์จากมิสซานโกลด์ มันทำให้เชดซึ่งลำบากเล็กน้อยนั้นร่ำรวยขึ้นมาทันใด แต่เขาไม่ได้ตั้งใจใช้เงิน 10 ปอนด์ วางแผนที่จะเก็บไว้และใช้จ่ายกับมีอา เขาเป็นคนที่มีหลักการ กรณีที่ชีวิตตนเองไม่ต้องการเงินด่วน ควรใช้เงินก้อนโตนี้กับแมวมากกว่าใช้กับคน
พฤติกรรมแบบนี้ทำให้เชดรู้สึกพึงพอใจในตนเองอย่างอธิบายไม่ได้ ดังนั้นเมื่อเขาได้รับจดหมายฉบับที่สองของวันนี้ นั่นคือค่าแก๊ส ค่าไอน้ำ และค่าน้ำของอพาร์ตเมนต์หลังนี้จึงไม่ส่งผลต่ออารมณ์ของเขามากนัก
ขณะนี้เป็นสิ้นเดือนมิถุนายนและค่าธรรมเนียมเหล่านี้จะครบกำหนด แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นแฮมิลตันก็มัธยัสถ์มากเสียจนค่าธรรมเนียมเรียกเก็บเงินทั้งสามใบรวมกันได้ไม่ถึง 7 ชิลลิง ซึ่งเป็นตัวเลขที่เชดพอใจ
เนื่องจากบ่ายวันนี้เป็นเวลาประชุมการศึกษาที่คลินิกของดร.ชไนเดอร์ เชดจึงรับประทานอาหารกลางวันก่อนเวลาและให้อาหารแมว และต้องการที่จะออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เนื่องจากคลินิกของหมอนั้นอยู่ไกลออกไป
Sponsored Ads
แต่ก่อนที่เขาจะออกไป มีผู้มาเยือน
เป็นผู้หญิงในวัยสามสิบซึ่งสูงเกือบเท่าเชดสวมหมวกปีกกว้างและนั่งรถม้าอยู่ตรงประตูเลขที่ 6 จัตุรัสเซนต์เทเรซา เธอใส่รองเท้าส้นสูงก้าวขึ้นบันไดอย่างเร่งรีบ แต่เมื่อเห็นว่าเป็นชายหนุ่มที่เปิดประตูก็แปลกใจมาก
“คุณต้องการพบนักสืบสแปร์โรว์ แฮมิลตันใช่ไหม?”
เชดถามด้วยความประหลาดใจเช่นเดียวกัน
“ใช่”
หญิงสาวพูดพลางเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่เปิดประตู
“ลุงสแปร์โรว์เสียชีวิตแล้ว ตอนนี้ฉันเป็นคนทำค่านายหน้าทั้งหมดของเขา ฉันขอถามคุณได้ไหมว่า……”
“แมรี่ ลอว์เรนซ์”
เชดชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะตระหนักว่านี่คือมิสซิสลอว์เรนซ์ เชดน่าจะรู้ทันทีว่าเป็นใคร แต่เนื่องจากเขาไม่ได้วางแผนที่จะทำภารกิจนั้นอีกต่อไป ลูกค้าที่มอบความไว้วางใจให้ติดตามหาผู้หญิงของสามีเธอ “มาดามลา โซยา”
จะเห็นได้ว่ามิสซิสลอว์เรนซ์เสียใจกับการตายของสแปร์โรว์ แฮมิลตัน แต่เธอก็ไม่พอใจเช่นกัน และแสดงความไม่ไว้วางใจของนักสืบหนุ่มออกมาเป็นคำพูด
เชดไม่รังเกียจ เพราะเขาไม่ใช่นักสืบที่ไว้ใจได้จริงๆ แต่เนื่องจากอีกฝ่ายเข้ามาใกล้ประตูด้วยความคิดริเริ่มของเขาเอง เขาจึงปล่อยให้ลูกค้าเข้าประตูไปก่อนก็เท่านั้น และหลังจากที่ทั้งสองฝ่ายนั่งลงแล้ว เขาก็มอบรายงานที่อดีตนักสืบรวบรวมไว้ให้เธอ
